My Dear รักครั้งนี้มีหัวใจเป็นเดิมพัน

บทนำ

           แงๆๆๆT0Tทำไมโลกนี้ไม่ยุติธรรมกับสาวน้อยอย่างฉันเลยนะว้ายยยย!!!!!จะโดนโบยเป็นคุนเนียนไหมนี่ สายแล้วนะเนี่ยแถมเป็นการเรียนวันแรกด้วย...เอ่อ ลืมแนะนำตัวไป ฉันมีพระนามอันทรงเกียรติ์(เวอร์ไป)ว่า มะปราง ดูจากชื่อคงรู้ใช่ไหมว่าไทยอย่างแน่นอนเพคะ

             “ฟึ่บ!!!!!”...ง่า ทำเรื่องขายหน้าจนได้แฮะ ดันหกล้มซะได้ ว่าแต่เมื่อกี้กระโปงเปิดไหมนะ-///-

             “โอ้ยๆๆๆๆ..เจ็บๆๆๆ” หัวเข่าอันสวยสดงดงามหยดย้อยของฉันจะมีแผลเป็นไหมนะ-*-

             “น้องเป็นอะไรไหมคับ”ถามมาได้ก็เจ็บสิยะ ฮื่ย โมโหนะเนี่ย(รับรองว่าได้แค่คิดเท่านั้น)

             “ไม่เป็นไรค่ะ”คำพูดถูกคัดกรองด้วยเครื่องกรองน้ำซะหมด              

             “น้องลุกไหวไหม...^^”

             “ไหวค่ะ..วะ..ว้าย”ล้มจนได้ไหมเราน่าขายหน้าชะมัด-///-

             “ฮ่าๆๆๆไหนบอกว่าไหวไง..มามาขี่คอพี่ดีกว่าเดี๋ยวพาไปส่งนะ”

             “เอ่อ...-///-“

              สุดท้ายฉันก็ต้องขี่หลังผู้ชายคนนี้เข้ามาโรงเรียน ท่ามกลางสายตาของสุนัขหมาป่าจ้องจะตะครุบแกะ
             “พี่ไปก่อนนะ ทำแผลด้วยล่ะ”จะพูดขอบคุนไม่ทันซะแล้ว  หลังจากนั้นต่อมาก็

             “เธอมากับพี่เรนได้ไง”เหาะมามั้งยะ-*-

             “ทำไมต้องมาส่งถึงหน้าห้อง”ไปถามเค้าสิ

            “เธอเป็นแฟนกับพี่เค้าหรอ”เป็นก็ดีสิยะ เอ้ย ไม่ใช่-///-

            “และ บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆชีโบ้ชีเบ้”กว่าจะผ่านพ้นปากนกกระจิบอย่างพวกนั้นมาได้ เฮ้อ เหนื่อยจิงๆเลยจะสนใจอะไรนักหนา

            12.00 ณ โรงอาหารของโรงเรียนxxx

             “นี่แหละเธอคนที่พี่เรนมาส่งน่ะ เขามาส่งกับถึงหน้าห้องเลยนะ”เสียงรุ่นพี่รุ่นน้องคุยกันโวยวายไปทั่วโรงอาหารเลยเสียงดังน่ารำคาญชะมัด

              ขณะที่เดินไปซื้ออาหาร

              พลั่ก!!!!!!!...

              “โอ้ย”ใครกันนะที่มาชนฉันเจ็บๆๆ แต่ทำไมไม่ขอโทษกันสักคำเลยเป็นคนมาชนฉันแท้ๆ

              “ทำไมเดินไม่ดูทางเลยนะ”อะไรนะฉันเดินดีๆ เธอตางหากที่เดินมาชน พูดแบบนี้ได้ไง(ได้แค่คิดในใจ)

               “เธอเป็นคน มาเดินชนฉันนะ”ฉันลุกขึ้นและมอง ยัยนี่สวยใช้ได้เลยนะเป็นนางแบบได้อย่างสบายๆเลย แต่นิสัยนี่สิ....

               “นี่เธอ”ยัยนั่นเงื้อมือมาจะตบหน้สฉัน ฉันเลยได้แต่หลับตาปี๋ แต่เอ๊ะ!!!ทำไมไม่มีอะไรมากระทบหน้าฉันเลยล่ะ

               “เธอจะทำอะไร”เอ๊ะ เสียงใครนะฉันค่อยๆลืมตามาและพบว่า มีผู้ชายคนหนึ่งจับข้อมือยายนั้นไว้

               “ก็จะตบมันน่ะสิ”ตรงมาก={}=

               “อย่าคิดที่จะทำแบบนั้น”ผู้ชายคนนั้นพลักยัยนั่นจนเซและล้มลง

               “ว้าย!!!แกกล้าดียังไงมาทำฉัน”

               “ก็กล้าดีพอละกันสำหรับคนที่ไม่มีมารยาท...เทอเป็นอะไรไหม”เขาหันมาถามฉัน

              “ไม่เป็นไร...ขอบคุนนะ”

               “กรี๊ดดดด!!!!คอยดูจากวันนี้ไปพวกแกจะต้องไม่มีความสุข”ยัยนั่นประกาศเสียงกร้าวและเดินจากไปโดนมองมาด้วยสายตาที่แค้นเป็นระยะๆ

              “หลังจากนี้ระวังตัวไว้ก็ดีนะ”

              “อะ...อื้ม”

             “เป็นเด็กใหม่สินะ ชื่ออะไรล่ะ”

            “ชื่อ มะปราง”

            “ชื่อน่ารักดี ผมชื่อเคยินดีที่ได้รู้จัก J”

            “เช่นกันนะ-///-“

             “หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ”

             ทำไมฉันถึงเจอแต่เรื่องนะ ทั้งผู้ชายสองคนนี้อีกแถมหน้าตาดีทั้งสองคนอีกด้วย เฮ้ออ!!เรียนที่โรงเรียนนี้ชักไม่สนุกแล้วสิ L

    ในที่สุดก็ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว เย้ๆๆๆๆ^_^ฉันจะได้ไปให้พ้นๆจากเรื่องบ้าๆนี่ซะที

“เฮ้!!!!...รอเดี๋ยว”เอ๋!!ใครเรียกใครกันนะ

“อ้อ...นายที่เมื่อเช้านี่เอง”
“เรนคับ เรียกว่าเรนเถอะ”

“อ้อค่ะ ว่าแต่มีอะไรกับฉันหรอ”

“คือ...เห็นว่าบ้านเรากลับทางเดียวกันผมเลยจะขอเดินไปด้วยคน”

“เอ่อ...”เอาไงดีมะปราง><

“ไม่ต้องกลัวผมไม่ทำอะไรหรอก J”

“อ้อ งั้นไปกันเถอะ-///-“ขณะที่ขาอันเรียวสวยของฉันกำลังจะก้าว

“มะปราง”=A=ใครเรียกอีกเนี่ยมารขว้างทางจริงๆ(นี่เทอเป็นนางเอกจิงหรอเนี่ย)

“อ้าว...เค มีอะไรกับฉันหรอ”

“อ้อ..เห็นจากเรื่องเมื่อตอนกลางวันผมว่ามะปรางคงไม่ปลอดภัยเลยจะไปส่งบ้านน่ะ”

“เฮ้ย/เฮ้ย”นี่พวกนายนัดกัน เฮ้ย หรือไง...

“แกมากับมะปรางได้ไง”-*-

“แล้วแกล่ะ”- -*ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ เฮ้

“พอเถอะฉันจะกลับบ้านแล้ว เอางี้เดินไปด้วยกันนี่แหละ”

นี่ฉันคิดถูกหรือผิดเนี่ยที่พาสองคนนี้มาด้วย ดูเหมือนเป็นนางวันทอง สองใจยังไงก็ไม่รู้สิ ดูดูคนแถวนี้สิ คงนึกว่า”แหม!!!เป็นเด็กเป็นเล็กริมีแฟนแต่เด็ก แถมควบสองด้วยร้ายจริงๆเลยเด็กสมัยนี้”คงจะประมานนี้แหละมั้ง

“ถึงบ้านฉันแล้วล่ะ”

“อ้อ..งั้นพวกเราไปล่ะ”’ง่ะ0[]0ทำไมคำพูดที่ออกมาถึงเหมือนกับเงาที่สะท้อนจากกระจก(มั่ว)และฉันจึงเดินเข้าบ้าน

“ไงจ๊ะ..ลูกสาว”

“ไม่ไงนี่คะ แค่วันนี้เกือบจะโดนตบ”

“อ้องั้นก็สบายใจหน่อย...หาว่างัยนะ!!!!!”

“ป่าวค่ะไม่มีรัย”

“=[]=”

“เอ่อ..แม่คะ”

“อะไรจ๊ะ”

“เรารักใครสักคนเราจะรู้สึกยังไงคะ”

“ไอ้ย๊ะ!!!!!(ทันสมัยมาก)อย่าบอกนะว่าแกมีความรักน่ะ ริอาจมีแฟนแต่เล็กอย่าคิดมีเชียวนะ และบลาๆๆๆชีโบ้ชีเบ้”หนูยังไม่ได้พูดเลยว่ามีแฟนน่ะ- -

“ไม่ใช่หรอกค่ะ พอดีเมื่อกี้หนูเจอหมาข้างทางไม่รู้ไปหลงรักมันหรือป่าวน่ะค่ะ”และฉันก็เดินขึ้นห้องไป

“=A=ลูกฉัน”

ฉันจึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไปZzzzzzอาจเพราะเพลียในเรื่องวันนี้ละมั้ง เฮ้ออ!!! พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่สามารถรู้ได้ จะเป็นเรื่องร้ายหรือเรื่องดีก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าแกต้องสู้เข้าไว้นะสู้เข้าไว้ มะปราง