fic [soonew -split] เพื่อน-รัก (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 เพื่อน-รัก 100% (เรทเบาๆ ดราม่านิดๆ)

SOO PART'S

ฮืม.. นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้เห็นดาวแบบนี้ ได้ดูอย่างนี้แล้วรู้สึกชอบจัง.. เหมือนดาวอยู่แค่เอื้อมมือเอง..
เอ๋ ทำไมมันเงียบแปลกๆ ..
คิดได้ดังนั้นผมก็หันไปมองคนที่นั่งอยู่ชิงช้าตัวถัดไป
นิวกำลังหลับ..
"เฮ้ย นิว มึงหลับจริงหรอว่ะ ??" ผมแกล้งถามเผื่อว่ามันอาจจะแกล้งผมก็ได้
และความเงียบก็เป็นคำตอบที่ดีเลยว่า ไอ้เชี่ยวนิวหลับไปอย่างสนิทแล้ว -0-
"สัสนิวเอ๋ยย มึงหาเรื่องให้กูลำบากอยู่นั้นแหละ ชิ" ถึงผมจะพูดไปอย่างนั้น ผมก็จำใจต้องแบกมันขึ้นมาจากชิงช้าก่อนจะกึ่งลากกึ่งประคองไปจากบริเวณสวน

END SOO PART'S

WRITER PART'S

ร่างสูงใช้แรงเพียงไม่มากเพื่อพยุงร่างเล็กให้เขาสู่ตัวบ้าน ก็จะเปิดประตูห้องนอนของร่างเล็กแล้วจึงวางตัวนิวลงบนเตียง..
โซ่ยืนมองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข เขาพิจารนาถึงเค้าโครงที่ละส่วนของใบหน้าของนิว
หน้ามน คิ้วเข้ม ตา จมูก ปาก ทุกอย่างล้วนออกมาได้รูปหมด..
มือของร่างสูงไวกว่าความคิด เขาลูบมือของตนไปตามส่วนของใบหน้าร่างบาง แต่การกระทำของเขาทำให้ร่างเล็กที่หลับอยู่รู้สึกรำคาญและอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้ว ก็ใช้มือของตนปัดมือของผู้ที่บุกรุกใบหน้าของเขาออก
"อื้อ.. อย่ามายุ่งเซ่ คนจะนอนน" นิวครางออกมา น้ำเสียงงัวเงียเกินจะทน
โซ่เห็นดังนั้นก็นึกสนุก แกล้งอีกฝ่ายโดยการนำมือไปลูบใบหน้าของนิวอีกครั้งหนึ่ง..
เขารูปไปเรื่อยๆ จนนิ้วและมือของเขาไปหยุดอยู่ที่ปากของร่างเล็ก
ในที่สุด ตัณหาที่อยู๋ในก้นบึ้งของหัวใจเขาก็เกิดการปะทุราวกับภูเขาไฟ !
ร่างสูงบรรจงแนบริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากของนิวอย่างรวดเร็ว และนั้น ทำให้คนที่อยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นตาสว่างขึ้นทันที
นิวผลักโซ่ให้ออกไปไกลจากตน แล้วเด้งตัวติดกับหัวเตียง
"โซ่ !! มึงทำเหี้ยไรเนี้ยยย" นิวตวาดใส่โซ่ แต่ตอนนี้โซ่เหมือนไม่รู้สึกตัว เขาไม่สนใจสิ่งที่นิวได้พูดออกมาเลย เขาพุ่งเขาหาตัวของนิว โซ่กดมือของนิวให้ติดกับกำแพงบริเวณหัวเตียง แล้วกดริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม
"อื้อออ !! " ร่างบางพยายามขัดขืน แต่เขาก็ไม่สามารถต้านแรงของร่างสูงได้
ฝ่ายร่างสูงถอนจูบออก แต่มือของเขายังคงอยู่ที่เดิม และยังคงบรรเลงเพลงรักของเขาทั้งสองต่อ
โซ่ย้ายริมฝีปากจากปากของร่างบางมายังคอของนิว ทำให้คอของร่างบางเป็นจ้ำๆ เต็มไปหมด ร่างสูงเหมือนคนที่กระหายน้ำ ซึ่งน้ำนั้นก็คือนิว
"โซ่... ! ปล่อยกู กูบอกให้ปล่อย" นิวเริ่มเสียงอ่อน ตอนนี้เขารู้สึกแปรปรวนอย่างบอกไม่ถูก ทั้งเสียใจ ทั้งรู้สึกดี ทั้งดีใจ ทั้งปวดร้าว เขาจับความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเลยตอนนี้
"ไม่ ! กูจะไม่ปล่อยมึงไปแล้ว มึงต้องเป็นของกูคนเดียว เข้าใจไหมนิว !!" โซ่พูดออกมาอย่างไร้สติ ก่อนจะทำให้คืนนี้ ทั้งสองได้เป็นของกันและกัน..
"โซ่...ตกลงมึงคิดยังไงกับกูกันแน่นะ.." และนั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่นิวพูดออกมาก่อนที่สติจะหลุดลอยออกไป และปล่อยให้ร่างสูงทำร่างกายตนเองตามอำเภอใจทั้งคืน...

เขาทั้งสองกำลังเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน.. โดนเฉพาะร่างบางที่ถูกกระทำชำเราจนแหลกไม่เป็นชิ้นดี
ทั้งรอยจ้ำสีแดงที่คอ.. รอยนิ้วมือที่เกิดจากการกดอย่างรุนแรง... และรอยร้าวในจิตใจของนิว !
โซ่นั่งหันหลังให้นิวที่นอนโดยที่ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร ทั้งห้องของนิวเงียบสนิท ไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นเลย
โซ่กลัวว่ามันจะอึดอัดมากเกินไป จึงเริ่มเปิดประเด็น
"นิว โซ่ขอโทษ.." โซ่กล่าวขึ้น เบาๆ สายตาชำเลืองมองร่างบางที่นอนอยู่ข้างหลังเขาเป็นระยะๆ..
ร่างบางไม่โต้ตอบและเคลื่อไหว โซ่จึงกล่าวต่อ
"โซ่ขอโทษจริงๆ นะ เรื่องแบบนี้น่ะ ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอก.." พอมาถึงท่อนนี้ หัวใจของนิวแทบแตกสลายกลายเป็นผง
"ม..มึงอย่ามาพูดขอโทษกู ถ้ามึงจะมาทำเหี้ยๆ กับกูแอบนี้ แล้วจบด้วยคำว่าขอโทษ มึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าเลยดีกว่า.." นิวพูดด้วยเสียงสั่นเครือ เขารักโซ่มาก รักแบบแทบจะคิดแต่เรื่องของเขาทั้งวัน
แต่สุดท้ายเขากลับทำร้ายนิวแล้วมาจบด้วยคำว่า ขอโทษ และ ไม่ได้ตั้งใจ !
แต่ไม่ใช่ว่าโซ่ไม่เสียใจ เขาเสียใจมากถึงมากที่สุด ที่เขากลับทำให้เพื่อนรักของเท่าเจ็บปวดขนาดนี้..
แต่เขายังไม่แน่ใจว่า เขานั้น ยังมองว่านิวเป็นเพื่อนรัก อยู่หรือป่าว
"นิว.. ให้โอกาศโซ่หน่อยเถอะ ได้ไหม.. ขอร้องละ.. อย่าเงียบสิ... นิว..." โซ่พูด นิวไม่ไหวติ่ง ร่างบางได้ปล่อยให้น้ำใสๆ ไหลออกจากตาโดยอัตโตมัติ
ตอนนี้ร่างสูงน้ำตาคลอจากเบ้า เขายังคงถาม ตัวเองอยู่ว่า เห้ย กูชอบเพื่อนกูงั้นเหรอ กูทำกับเพื่อนกูยังงี้ได้ยังไง.. มันเป็นเพื่อนกูนะ..
..กูผิด มันคือความผิดพลาดที่สุดในชีวิตกู และกูไม่คิดว่ามันจะมาเกิดขึ้นกับเพื่อนรักของกู...
พอเขาคิดได้ดังนั้น เขาก็ล้มตัวลงไปโผกอดกับนิวพร้อมกับน้ำตาของตน.
"นิว... กูรักมึงนะ.... ก..กูรักมึงมาก.. ต..แต่ที่กูรักมึง ไม่ได้รักมึงแบบเพื่อน แต่กูรักมึงแบบ แฟน ... ซึ่งกูก็เพิ่งรู้ตัว.. เพิ่งรู้ตอนที่มึงกำลังจะเดินจากชีวิตกูไป.. กูขอให้มึงให้อภัยกูอีกสักครั้ง แล้วคบกับกูเถอะ.. ได้มั๊ย" โซ่พูดออกมาตามที่ใจอยากจะพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ซึ่งมันทำให้คนฟังชะงักกึกในอ้อมกอดของคนพูด
"มึงว่าไงนะ.." นิวถามเสียงแผ่ว
"กูรักมึง !! ได้ยินหรือยังง !!" ร่างสูงตวาดเสียงดัง แล้วดึงใบหน้าของร่างบางขึ้นมา
ทั้งสองมีน้ำตาเจิ่งนองตามใบหน้า
โซ่ค่อยๆ บรรจงจูบลงที่ริมฝีปากของนิว เขาค่อยๆ กดริมฝีปากแรงขึ้น เรื่อยๆ
"อื้ม...." นิวทุบแขนโซ่เบาๆ เป็นสัญญาณเตือนว่าลมจะหมดแล้ว
โซ่ถอนจูบของเขาออกทั้งๆ ที่เขายังรู้สึกไม่เต็มอิ่มกับริมฝีปากที่มีรสชาติหวานๆ ของนิว ทั้งสองจ้องหน้ากัน
"มึงคบกับกูนะ" โซ่กล่าวขอ สีหน้าของเขาจริงจัง และจริงใจ
"แล้ว.. ฟ้าละ ?" นิวถามเสียงค่อย พลางหลบหน้า
"เรื่องนั้นช่างมัน กูสนแค่ มึง ตอนนี้ กูอยากคบกับมึง เพราะกูรักมึงอย่างใจจริง ไม่ได้หลงแค่ชั่ววูบแบบฟ้า และเพราะมึง ทำให้กูรู้ว่า กูมีความรักที่จะให้คนอื่นต่อมากแค่ไหน" โซ่ลูบแก้มของนิวเบาๆ "และกูก็รู้ด้วยว่า มึงน่ะ รักกูมากแค่ไหน" ร่างสูงยิ้ม ก่อนจะจูบร่างบางที่หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกที่อยู่ตรงหน้าอย่างกับว่า พวกเขาทั้ง มีเวลาที่เป็นนิรันดร์ให้กันและกัน

END WRITER PART'S