คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro. | Madam Jum
Intro
Madam
Jum
“ฮัลโหล... ฮัลโหล
ที่นั่นที่ไหน ใช่ที่รักหรือเปล่า”
(โอ๊ย ใครเนี่ย) ปลายสายขานตอบเบอร์ที่ไม่รู้จักด้วยความไม่พอใจอย่างสังเกตได้ชัด
“เจ๊จุ๋มเองจ้า
ไม่เจอกันนานลืมเสียงกันเลยหรอเนี่ย อาเหมยเหมย”
เงียบไปชั่วขณะ
ปลายสายคงงงเป็นไก่ตาแตกว่าจินจุนเหมียน หรือที่ใครๆในละแวกนี้ต่างเรียกกันว่า ‘เจ๊จุ๋ม’นั้นไปรู้เบอร์ของเธอมาจากไหน แม่คุ๊ณ !
นี่ใครคะ เจ๊จุ๋มนะ เจ๊จุ๋ม !
(เอ่อ..
เจ๊เองหรอคะ คือเอ่อ.. หนูยังไม่มีจริงๆน่ะค่ะ) ปลายคิ้วเฉี่ยวที่ถูกวาดมาอย่างประณีตยกขึ้นด้วยความไม่พอใจ
“กี่ครั้งแล้วจ๊ะ แม่สาวน้อย หืม..” เสียงเย็นที่เอื้อนเอ่ยทำเอาปลายสายขนลุกเกรียว
เป็นที่กล่าวขานกันอยู่แล้วว่าแก๊งทวงหนี้โหดของเจ๊จุ๋มเรียกได้ว่าแทบจะระดับบรูซ
ลีกันเลยทีเดียว
ตู๊ด..
ตู๊ด.. ตู๊ด.. สายตัดไปแล้ว
No
doubt ! ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
“แม่หนูคนนี้สงสัยอยากมีประเด็น” จุนเหมียนยกมุมปากขึ้นเป็นเชิงยิ้มร้าย
ช่วยไม่ได้นะแม่หนู เธอเป็นคนเลือกเองนี่
“จางอี้ชิง
ส่งทีม 13 ออกไป”
หันไปออกคำสั่งกับเลขาคนสนิทอย่างเฉียบขาด
จางอี้ชิงยิ้มรับพลางรีบกดโทรศัพท์ลงไปสั่งการกับทีมทวงหนี้ มาดามจุ๋มต้องคำไหน ! คำนั้น ! เขาจะช้าไม่ได้เลยแม้เพียงวินาทีเดียว
จางอี้ชิงเป็นลูกของลุงฝานเพื่อนของพ่อจินจุนเหมียน
ตอนนี้พ่อของพวกเขาทั้งคู่เสียชีวิตไปแล้ว
เนื่องด้วยทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ลุงฝานเคยฝากพ่อของจินจุนเหมียนให้ช่วยดูแลจางอี้ชิงด้วย
จริงๆแล้วเขาก็พูดเล่นๆนั่นแหละ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น หลังจากลุงฝานเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุไปพร้อมกับพ่อของเขาหลังจากที่ไปทำธุระที่นอกเมือง
แน่นอนมันนำความเศร้าโศกมาให้ครอบครัวของทั้งสองไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่คำพูดของลุงฝานมันเป็นผล อี้ชิงเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกับจินจุนเหมียนเสมอมา
ทั้งในตอนที่เรียนประถม มัธยม หรือมหาลัย พวกเขาก็เรียนที่เดียวกัน จนตอนนี้ทั้งคู่ก็อายุย่างเข้าเลขสามแล้ว
คงไม่มีที่อะไรมาเปลี่ยนแปลงมิตรภาพของพวกเขาได้แล้ว
“จุ๋ม เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีผู้ชายมาเต๊าะเลย
เรตติ้งมึงตกแล้วมั้งเนี่ย” อี้ชิงยิงคำถามกวนประสาทใส่เพื่อนรักหลังจากเพิ่งผ่านเรื่องงานเครียดมาเมื่อกี้นี้
“เยอะเถอะ แต่กูไม่เลือกเอง”
จุ๋มเชิดหน้ามองด้วยสายตาจิกอีกคนที่พยายามจะล้อเลียน
พลางเบ้ปากเป็นเชิงล้อกลับ “แต่ช่วงนี้งานก็หนัก
เหนื่อยก็เหนื่อย ไม่มีเวลาไปคุยกะใครมากหรอก จะบอก! นี่แค่ชั้นปรายตา
หนุ่มๆก็ตามมาเป็นพรวนละจ้า” หยิบพัดขนนกสุดฟรุ้งฟริ้งสีชมพูบานเย็นขึ้นมากางพรึ่บพอเป็นพิธีแล้วสะบัดพัดโบกแบบนางร้ายหนังจีนในตำนาน
จริงๆแล้วจุ๋มก็เป็นชายแท้นี่แหละ
แต่ร่างกายของเขานี่สิ มันไม่ยอมรับเอาซะเลย ทั้งผิวที่ขาวจั๊วะ หน้าตาจิ้มลิ้ม
ปากแดงอิ่มได้รูป ผมนิ่มดำมันขลับสลวย ใครๆในละแวกนี้ก็เกือบมองเขาเป็นผู้หญิงแทบจะทุกครั้งเลย
นี่สินะที่มาของวลี ‘คนจะสวยช่วยไม่ได้’
ไม่มีใครกล่าวไว้หรอก จุ๋มนี่แลจะกล่าวไว้เอง
และแน่นอนว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ว่าแต่มึงกับพี่อี้เฟยนี่ไปถึงไหนแล้ว” เขาล้อกลับบ้าง ยังไม่ทันจะพูดชื่อจบ อี้ชิงก็เขินอายบิดม้วนเป็นต้นเฟิร์นซะแล้ว
อะไรมันจะขนาดนั้นหา?!!
“ก็เรื่อยๆล่ะ
ตอนบ่ายสองมีนัดกินข้าวที่ภัตตาคารหงเล่ย เดี๋ยวไปเตรียมตัวก่อนนะ คิคิ” อี้ชิงวิ่งแบบเขินๆออกไปนอกห้องทั้งอย่างนั้น จุ๋มเบ้ปากอ่อนตอนที่เห็นอี้ชิงที่ตอนนี้อาการหนักมากทีเดียว
จุ๋มส่ายหน้าเบาๆ แต่ก็นะ คนมีความรักก็งี้แหละ เขาล่ะอิจฉา !
นิ้วเรียวที่ขาวราวกับกระดาษทิชชูปาดไปมาลงบนหน้าจอสมาร์ทโฟนราคาแพงอย่างคนไม่มีอะไรทำ
วันนี้ทำไมน่าเบื่อจัง
ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนแอพลิเคชันแชทดังขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัวพร้อมกับรู้ว่าคนที่ส่งข้อความมาถึงนั้นคือแขกที่ไม่ได้รับเชิญสักเท่าไหร่
พี่อ๊อด
:
จุ๋มจ๋า ฮั่นโล้วววววววววววววววววววว !
ร่างบางเบ้ปากหนักมากแต่ก็ฝืนใจพิมพ์ตอบคนที่ตามจีบเขามาสามเดือนไปอย่าง
Jum
Jim <3 : ค่า พี่อ๊อด J
พี่อ๊อด : ทำไรจ๊ะคนดี
เบ่บี๋
โอ๊ย ตาบ้านี่ ! อะไรกัลนักกัลหนา ก็น่าจะรู้ว่าคนเขาไม่อยากคุยด้วยคือทนมาได้ไงตั้งสามเดือน
? ยอมใจ จุ๋มยอมใจ!
โดยคราวนี้จุ๋มเปลี่ยนจากการเบ้ปากมาเป็นมองบนแรงมากๆ
นี่บอกตรงๆว่าเอือมสุดขีด
ปรี๊ดสุดติ่ง
Jum
Jim <3 : ตอนนี้หรอคะ ? อืม...
ก็เช็คบัญชีรายรับรายจ่าย ขายครีม ดูสตรีมซีรีส์ นั่งแทะเม็ดก๋วยจี๊ โซ้ยบะหมี่ชาเขียว
ให้อาหารน้องเหมียว ทำไข่เจียวให้หมากินอยู่ค่ะ ^^ จุ๋มไม่ว่างเลยอ่ะ
เห็นมะ ขอตัวก่อนน้า จุ้บ !
เดาไม่ผิดฟากนั้นคงเป็นลมกำเดาไหลตกเก้าอี้ไปแล้ว
แค่ได้เห็นคำว่า ‘จุ้บ’ ของจุ๋ม อิอิ แม้จะไม่ได้อยากยุ่งกับคนพรรค์นี้สักเท่าไหร่ พี่อ๊อดเป็นชายวัยกลางคนที่หน้าตาดี
ฐานะดีพอตัวทีเดียว แต่ก็นะ ใครจะอยากได้คนเจ้าชู้เป็นแฟนล่ะ
เขารู้ดีว่าพี่อ๊อดมีเมียตั้ง 4 คนแล้ว
เขาไม่อยากไปเป็นตัวสำรองใครอะไรทั้งนั้นอ่ะ จุ๋มต้องของจริงและเป็นที่หนึ่งเท่านั้น
!
“เฮ้อ” เจ้าของเสียงถอนหายใจยาว ก่อนลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจจากความเมื่อยล้า
แดดข้างนอกก็ไม่ได้ร้อนอย่างที่คิด ค่อยๆย่างก้าวปลายเท้าขาวออกไปนอกระเบียงก่อนจะหย่อนก้นลงบนเก้าอี้อย่างเนิบนาบ
สูดอากาศบริสุทธิ์ยามบ่ายเข้าไปอย่างเต็มปอด ป่านนี้อี้ชิงก็คงจะออกไปข้างนอกแล้วล่ะมั้ง
หยิบพ็อคเก็ตบุคนวนิยายเล่มโปรดที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะข้างๆขึ้นมา เปิดหน้าที่ถูกที่คั่นหนังสือที่เป็นรูปคู่ของเขาถ่ายคู่กับพ่อเสียบไว้อยู่เป็นเครื่องบ่งบอกว่าครั้งล่าสุดเขาอ่านไปถึงหน้าไหนแล้ว
หนังสือนวนิยายเล่มนี้
พ่อของเขาเป็นคนซื้อให้ตั้งแต่วันเกิดตอนเขาอายุ 12 ขวบบริบูรณ์ จุ๋มไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เขาสามารถอ่านหนังสือเล่มเป็นร้อยๆรอบได้
ถ้าเกิดว่ามีคนถามว่าหน้าที่ 140 บรรทัดที่สองเขียนไว้ว่าอะไรเขาก็คงตอบได้
ตอนนั้นเขาไม่อาจรู้ได้เลยว่านี่คือของขวัญวันเกิดปีสุดท้ายที่พ่อจะได้ให้เขา ความรู้สึกหลายสิ่งระคนปะปนกันกลั่นกรองออกมาน้ำอุ่นใสไหลรินออกมาจากเบ้าตาแดงก่ำ
มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาที่เอ่อล้นเต็มที นึกถึงความสุขใจในวัยเด็ก ทุกสิ่งที่พ่อเคยทำให้
ใช่.. เขาคิดถึง คิดถึงพ่อเหลือเกิน
“เข้มแข็งไว้” พึมพำกับตนเองเสียงแผ่วเบา ณ ตอนนี้
คงไม่มีอะไรที่จะปลอบประโลมจิตใจของจินจุนเหมียนได้ดีกว่าคำๆนี้ ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องปฏิบัติคือ “แข็งแกร่ง” เข้าไว้
แม้แต่เสือฉกรรจ์ที่เขาว่าร้ายก็ยังพ่ายแพ้ต่อความอ่อนไหว
เขาขอเก็บมุมเล็กๆนี้ไว้ลึกสุดหัวใจ ในเวลาที่เขานึกถึงผู้ชายคนนั้น..
comment | favorite ❤
down here !!
v
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น