[SEVENTEEN X YOU] 행복 You're my Happiness

ตอนที่ 1 : 행복 [I]

ร่างเล็กยังคงง่วนกับการหยิบสินค้านานาชนิดใส่ตะกร้าโดยไม่กลัวเงินที่มีในกระเป๋าจะหมดไป

แน่ล่ะ รวยซะอย่าง ป๊าฉันเป็นถึงผู้จัดการเรือสำราญรายใหญ่ในประเทศเลยนะ เหมือนเกิดมาบนกองเงิน

กองทองเลยแหละ นับได้ว่าในชีวิตของคุณนั้นไม่เคยยากลำบากยากเข็ญ

 ที่จริงชีวิตก็ไม่ได้ติดหรูอะไรเทือกนั้นหรอก 

แค่ซื้อของเยอะแต่ไม่หมายความว่าจะซื้อของแพงนี่ส่วนมากก็พวกของใช้ของกินที่พอจำเป็นก็เท่านั้น

 ส่วนเรื่องเพื่อนๆที่โรงเรียนก็มีแต่คนที่ไม่สนิทมาก ก็มีแค่พวกที่เวลาทำงานกลุ่มด้วย

 พอคุยได้แต่ไม่ได้ไปไหนไปด้วยกันตลอด หันมาอยู่ตัวคนเดียวสบายใจกว่าเยอะ 

มัธยมปลายปี 2 ก็ไม่ค่อยมีพวกเรื่องงานกลุ่มหรอกนะเลยวางใจได้บ้าง

 แต่ตอนกลางวันไปกินข้าวคนเดียวมันก็จะติดเหงานิดๆ 

ทำให้บางวันคุณก็ไม่ค่อยลงไปที่โรงอาหารหรอกถ้าไม่หิวเกินไป จะกลับมากินข้าวที่บ้านแทน

ตู๊ด....ตู๊ด....ตู๊ด... เสียงเรียกเข้าดึงความสนใจจากร่างบางให้รับสายโทรศัพท์ทันที

‘ม๊า’

“มีไรป่าวม๊า กำลังซื้อของอยู่อ่ะเอาไรมะ”

“ไม่ๆ วันนี้ป๊ากลับมาบ้านน่ะ จะมากินข้าวเย็นแล้วก็มีข่าวดีมาบอกด้วย จะบอกว่าให้รีบกลับนะ”

คุณได้แต่นึกคิดว่าป๊าจะมีข่าวดีอะไรมาบอกนอกจากเรื่องเรือ 

หรือป๊าจะได้เปลี่ยนอาชีพไปเป็นเจ้าของเครื่องบินละเนี่ย คุณได้แต่นึกขำ

“โอเคเรยย เดี๋ยวจะซื้อกับข้าวเข้าไปฝาก”

“จ้าๆ รีบกลับมานะลูก”

“ค่า”คุณวางสายโทรศัพท์หลังจากที่คุยกันเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับเดินเลือกของอีกไม่นาน

จึงขึ้นแท็กซี่มาที่ตลาดมาซื้ออาหารสำหรับต้อนรับการกลับมาของป๊าหลังจากที่ไปทำงานทุกๆ5-6เดือน 

บางครั้งเกือบจะเป็นปีเลยด้วยซ้ำ นี่พาล่องเรือไปแอตแลนติกเลยเหรอ

คุณก็เคยฝันไว้ว่าอยากจะไปท่องเรือกะครอบครัว จะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

เหมือนในซีรี่ย์แนวครอบครัวอบอุ่นในแต่ละเรื่องที่คุณดู

คิดแล้วก็คิดถึงป๊าเลยอ่ะ....

รถแท็กซี่จอดเทียบฟุตบาทหน้าบ้านเป็นเชิงบอกผู้โดยสารว่าถึงจุดหมายปลายทางแล้ว

คุณจึงจ่ายเงินให้คนขับรถที่มาส่งคุณให้ถึงจุดหมายอย่างปลอดภัยพร้อมก้มหัวให้น้อยๆกับคนขับ

“ป๊าาาาาาาา ซีมาแย้ววววว ซีคิดถึงป๊าจังเล๊ยยยย” คุณพูดพร้อมวางสัมภาระต่างๆที่หอบหิ้วมาจากตลาดและห้างสรรพสินค้า

แล้วจึงวิ่งเข้าไปกอดคนเป็นป๊าอย่างหวงแหน

“โห ป๊าไม่อยู่แค่สี่ห้าเดือนนี่สูงกว่าป๊าแล้วเหรอเนี่ย ฮ่าๆ” ป๊าพูดพร้อมลูบหัวคุณอย่างเอ็นดู

“มันแน่อยู่แล้วว ซีบอกแล้วว่ากินแค่น้ำปั่นก็สูงขึ้นได้เด้” คุณพูดพร้อมทำท่าเชิงหยอกล้อเพราะคุณเคยถูกป๊าด6

เรื่องการกินน้ำปั่นแทนนมสดโดยคุณอ้างด้วยการบอกว่า

‘ก็นมมันจืดอ่ะโถ่’ วันนั้นจึงโดนปรับทัศนคติใหม่เรื่องการดื่มนมเลยแหละ

 โหยยนี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ!!

“กินแต่น้ำปั่นเดี๋ยวก็อ้วนขึ้นหรอกเจ้าซี” คุณกับป๊าคุยกันได้ออกรสออกชาติโดยการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน

 ทั้งที่โรงเรียนบ้าง ที่ท่าเรือบ้าง ที่บ้านบ้าง

 เมื่อหมดเรื่องคุยทำให้แต่ละคนก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารของตัวเองที่มีอยู่ในจานให้หมด

“ซี” ป๊ากล่าวเสียงเรียบซึ่งต่างจากคุยเมื่อตอนแรกๆทำให้รู้สึกหวั่นกลัวจะถูกดุซักอย่าง

 แต่เจ้าตัวก็ยังนึกไม่ออกว่าทำอะไรผิด

‘ชิบหาย วันนี้แดกน้ำปั่นสองแก้ว ใครมันเป็นสายวะ’

คิดได้ดังนั้นจึงพยายามยิ้มแหยๆส่งคนเป็นป๊ากลับไป  เพราะครอบครัวคุณนั้นเคร่งเรื่องการกินอาหารว่า 

อย่ากินให้มันมาก กินเพื่ออยู่ไม่ได้อยู่เพื่อกิน 

จึงทำให้พวกเรื่องน้ำปั่น เรื่องขนมหวานจึงไม่ค่อยมีอยู่ที่บ้านมากนัก

ส่วนมากก็พวกอาหารที่ซื้อมาตุนไว้

สำหรับกินแต่ละมื้อ ถึงจะมีอาหารเยอะก็ใช่ว่าคุณจะขยันทำอาหารเอง

 ก็รอแต่ม๊าเรียกมากินอย่างเดียว ขี้เกียจอ่ะสั้นๆ

“ป๊ามีเรื่องมาบอกด้วยนะ”ป๊าพูดพร้อมส่งยิ้มอ่อนโยนให้ลูกสาว

รอดแล้วจ้า ส่งยิ้มให้ขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่ว่าเปลี่ยนอารมณ์เร็วอ่ะนะ

“มีอะไรอ่ะป๊า เลื่อนตำแหน่งเหรอๆ ป๊ามีตำแหน่งให้เลื่อนด้วยเหรอค้าบ”  คุณถามเชิงหยอกล้อ

“ป่าวๆ แค่จะบอกว่าคือจะมีคนมาอาศัยด้วยซักพักนะลูก” คุณเงยหน้าจากจานอาหารตรงหน้ามองผู้เป็นป๊ายิ้มหน้าระรื่นให้กับคุณ

“เดี๋ยวนะๆ กี่คนอ่ะ” คุณที่ได้ยินดังนั้นจึงวางช้อนส้อมพร้อมมองคนเป็นป๊าด้วยสีหน้าจริงจัง

“2-3คนจ้ะ” คราวนี้เป็นม๊าที่เงียบอยู่นานเปิดปากพูดบ้างกลัวลูกจะลืมไปว่ายังมีม๊าอยู่ตรงนี้ด้วยอีกคน

“เฮ้ย เยอะไปมั้ยอ่ะป๊า แค่คนเดียวก็พอแล้วมั้ง” คุณตอบด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะพอใจมากนัก

“เถอะน่า บ้านเราก็ไม่ใช่ว่าเล็กนะ เหลือตั้งสองสามห้อง ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยลูก” คนเป็นป๊าพูดเสียงอ่อนโยนให้ลูกคล้อยตามคำพูดของคนตรงหน้า

“ทำไมป๊าต้องให้เขามาอยู่บ้านเราด้วยอ่ะ!?”

“ก็ครอบครัวเขาเคยช่วยป๊าทำงานตอนป๊ามีปัญหา พอทางครอบครัวเขามีปัญหาก็เลยต้องยื่นมือไปช่วยเหมือนที่เขาเคยช่วยเราสิ ใจเขาใจเรานะซี” 

ป๊าพูดบรรยายเชิงสั่งสอนลูกสาวในอีกแง่

“แล้วเขาจะอยู่นานมั้ย ซีอยากอยู่เงียบๆกะม๊าอย่างงี้อ่ะดีอยู่แล้วนะ!” คุณพูดอย่างไม่พอใจพลางชักสีหน้าตามอารมณ์ที่คุกรุ่นเริ่ม

ไม่พอใจว่าทำไมป๊าจะต้องเป็นคนดีอะไรทำนองนั้น

‘ซี’ ร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามผู้ที่เป็นเหมือนเสาหลักของบ้านกล่าวเสียงเรียบเชิงดุลูกสาวตามประสาลูกที่ไม่เชื่อฟัง

‘ละ..แล้วถามม๊ายังง่ะ’สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้กับความน่าเกรงขามของคนเป็นป๊า

‘ม๊าก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะม๊าบอกว่าอยู่สองคนมันเหงา เลยอยากมีคนรู้จักใหม่ๆบ้าง’

‘ก็ได้ๆ’ และสุดท้ายคุณก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของคนตรงหน้าที่จะพยายามเถียงแต่กลับไม่ได้ผล

หลังจากกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยป๊าบอกให้ขึ้นมาเก็บห้องให้สะอาด

 เพราะแขกที่ป๊าบอกก็จะเข้ามาพรุ่งนี้ตอนเย็นๆ เหมือนป๊าจับมัดมือชกเลยอ่ะ

แล้วจะถามทำไมให้โดนดุโถ่ ฉันยิ่งนึกสภาพลุงแก่ๆเพื่อนป๊าที่จะมาพักอาศัยด้วย

 ทำให้รู้สึกขนลุก เพราะเคยมีประสบการณ์มาซะด้วยสิ

มีเพื่อนป๊าที่อยู่คยองกีโดอยากมาเที่ยงที่โซล

 ป๊าเลยออกปากบอกว่ามาค้างที่บ้านได้มีห้องว่างเหลือเยอะโดยที่ไม่ถามอะไรซักคำ

 ดีนะที่ตอนนั้นป๊าอยู่ด้วยทำให้ตาลุงคนนั้นก็พอเกรงใจอยู่บ้าง

“นี่ยัยหนู ห้องนี่อ่ะมันทำเลที่นอนไม่ดีเลย มีห้องอื่นอีกมั้ย?” ตาลุงชักสีหน้าใส่

“มีอยู่อีกสองห้องอ่ะค่ะคุณลุงลองเลือกดูได้นะคะ”คุณพูดพร้อมยิ้มให้งามๆพยายามทำตัวให้ดูเรียบร้อย

 ทั้งที่ในใจอยากจะเอ่ยปากว่าแล้วก็ตาม

“ยัยหนู ทำไมน้ำอุ่นมันร้อนขนาดนี้ห้ะ”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

“ยัยหนู...”

ดีนะที่ป๊าอยู่

อยู่แล้วทำอะไรได้มั่งเนี่ย!!!!

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันอยากจะบ้าตายกับอีตาลุงคนนี้ เป็นอะไรมากมั้ยห้ะ ป๊าก็มีจะมาเรียกอะไรฉันนักหนา

 ดีนะอยู่แค่สองสามวัน สองสามวันก็จะตายแล้วเนี่ย!!!!

แล้วคนที่จะมาอยู่ด้วยเนี่ย คิดแล้วเครียดว่ะ

คุณนึกเครียดพลางจัดของในห้องทั้งสามห้องให้ดูเรียบร้อยเหมือนพึ่งจะย้ายมาใหม่

เมื่อคุณจัดห้องเสร็จก็ถึงเวลาที่ปกติคุณจะต้องนอน

 ‘21:03’

ที่จริงก็ไม่ใช่เด็กอนามัยอะไรขนาดนั้นแค่ไม่มีอะไรให้ทำ เพื่อนก็ไม่มีให้คุย 

หนังสือก็ไม่อยากอ่าน คุณนึกไม่ออกมาจะทำอะไรเลยจำต้องนอนไปตามระเบียบ

 ก่อนที่จะนอนทุกวันคุณมักจะคิดเสมอว่าพรุ่งนี้จะทำอะไร นอกจากการนั่งรอให้แขกมาตามที่ป๊าบอก

คุณจึงตัดสินใจว่าจะไปซื้อวิดีโอเกมพึ่งออกใหม่ที่เพื่อนๆในห้องพากันพูดถึงในเรื่องของคาแร็กเตอร์ในเกมที่มันออกจะน่ารักแต่

ความสามารถมันนี่สุดยอดมากๆ

 ทำให้คุณนั้นอยากจะเล่นบ้าง แต่ไม่มีโอกาสไปที่ร้านขายแผ่นเกมส์เท่าไหร่

 แค่เมื่อวานคุณไปซื้อข้าวของกลับมาที่บ้านก็ทำให้หมดพลังของคุณไปเกือบครึ่งแหนะ

ร่างเล็กล้มตัวนอนอย่างสบายใจโดยที่ไม่ได้นึกถึงแขกที่จะมาถึงในวันพรุ่งนี้เลยว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง

จะทำให้เธอปวดหัวหรือรำคาญรึปล่าว

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

สุดท้ายคุณก็ไม่ได้ไปร้านซีดีเกมส์ เพราะคุณน่ะตอนตื่นก็ปาไปเวลาเกือบใกล้เที่ยงเเล้วทำให้ป๊าบอกว่า พวกเขา จะใกล้ถึงเเล้วอีกประมาณบ่ายๆ ทำให้คุณหัวเสียไม่น้อย

 เหลือเวลาอีกตั้ง2-3ชม.กว่าทางนั้นจะมาถึง 

คุณทำได้แต่เพียงยู่ปากพร้อมกับเดินไปที่โซฟาดูทีวีอย่างไม่สบอารมณ์

"ซีทางนั้นเขาใกล้มาถึงเเล้ว นั่งดีๆอย่านอนซิลูก ทำตัวเรียบร้อยหน่อยสิ" 

"พอเขามาซีก็จะลุกนั่งเองแหละ ซีรู้อยู่น่า"

กริ๊ง....กริ๊ง....กริ๊ง......

 เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นทำให้รู้ว่าผู้ที่มาเยี่ยมเยียนได้มาถึงเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว

 "ซีไปเตรียมน้ำเร็วลูกเดี๋ยวป๊ากับม๊าจะออกไปรับเอง"

คุณพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนที่จะลุกไปเตรียมน้ำดื่มให้ผู้ที่เป็นแขก

"ซีลูกก นี่ คุณลุงบอมซู เป็นเพื่อนของป๊า ที่ป๊าเคยบอกไว้" คุณได้แต่ค้อมหัวเล็กน้อยแสดงความเคารพ

ท่าทางอ่อนโยนของเขาทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้บ้างเล็กน้อย เล็กน้อยเท่านั้น!

แล้วทำไมมีคนเดียวอ่ะไหนว่าตั้งสองสามคน

"พวกนั้นกำลังเข้ามาน่ะเห็นว่ากำลังดูสวนผักของหนูอยู่ ชอบปลูกผักเหรอเรา" เขาถามด้วยเสียงอ่อนโยน

"ใช่ค่ะ ก็ว่างๆไม่มีอะไรทำเลยอยากจะลองปลูกผักไว้กินเองบ้างค่ะ" คุณตอบเขาพร้อมรอยยิ้มที่วาดไว้บนหน้า

ลุงบอมซูนี่ดูท่าจะไม่เรื่องมากเท่าไหร่ ทำให้โล่งใจขึ้นมาอีกนิดนึง

"ย๊าห์ วอนอูนายจะมาเด็ดผักของคนอื่นสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้นะ!!" เสียงดังออกมาจากข้างนอกทำให้คุณที่เห็นท่าไม่ดีว่าเเขกของป๊าจะมาทำลายสวนผักของเธอ

จึงต้องค้อมหัวให้คุณลุงบอมซูก่อนจะได้ออกไปนอกบ้าน 

ก็พบกับตัวปัญหาที่กำลังเด็ดโหระพาของคุณอย่างนึกสนุก 

"นี่ พวกนาย!!" คุณกลืนคำพูดที่จะพูดทั้งหมดลงลำคอ พร้อมวนคำพูดของคนป็นม๊า

'เดี๋ยวนะๆ กี่คนอ่ะ'

'2-3คนจ้ะ'

นี่มัน 4 คนเลยนะ!! ผู้ชาย! ผู้ชาย! ผู้ชาย! แล้วก็ผู้ชาย! ให้ตายสิ

"นี่นาย!" คุณเดินดุ่มๆเข้าไปผลักผู้ที่เป็นตัวต้นเหตุให้คุณอารมณ์เสียแบบนี้ 

ก่อนที่จะลงไปลูบต้นโหระพาที่คุณรักนักรักหนา   นี่มันต้นแรกที่ฉันปลูกเลยนะ!

"ถ้านายมายุ่งกับสวนผักของฉัน นายตายแน่ นายวอนอู!"

-TALK-

เปิดประเดิมด้วยเรื่องใหม่ พี่วอนูนี่วอนตีนตั้งเเต่อีพีแรกเลยอ่ะ55555

เหมือนนักแสดงชายเขาจะค่าตัวเเพงนะ ไม่ออกมาซักทีโว้ย

มีใครได้ดูบูซอกซูนบ้าง ที่ปล่อยคลิปเสปออกมาอ่ะ

 อยากฟัดแก้มน้องบูกะพี่โฮชซะจริง5555

ไรต์บรรยายไม่ค่อยเป็นเลยอ่ะ 

ถ้ามีตรงไหนให้แก้บอกได้เลยนะคะ 

อย่าลืมคอมเม้นต์ให้เป็นกำลังใจเป็นเอเนอร์จี้ให้ด้วยน้าาา

 

 ปล.บ้านเป็นประมาณนี้นะคะ มีสวนผักอยู่ข้างๆทางเดินเข้ามาในบ้านไรงี้

โรงจอดรถจะอยู่ถัดจากรั้วบ้านไปนิดนึงง่าา นางเอกบ้านรวยนะคะ55555

B
E
R
L
I
N
❀