คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Bullying.....แกล้ง [3]
3
“ฮึ่ย!!” เสียงน้ำไหลจากก๊อก มือเล็กจัดการบ้วนปากตัวเอง พี่ใช้มือลูบปากแรงๆเช็ดคราบลิปสติกออกอย่างหัวเสีย จงฮยอน เช็ดปากให้แห้งด้วยแขนเสื้อ ถึงคราบลิปสติกจะหายไปแล้ว ถึงจะเช็ดล้างด้วยน้ำเปล่าก็ไม่สามารถลบล้างความทรงจำที่เกิดขึ้นได้
“น่าโมโหชะมัด!” จงฮยอนสบทออกมาหน้ากระจก นึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้น ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ทำไมจะต้องพวกนั้นแกล้งทุกทีเลย ทำไม!
แอ๊ดดด~
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกช้าๆ เย็นขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังมีคนเข้ามาอีกได้ละ เจอาร์มองผู้มาใหม่จากในกระจก ทันทีใบหน้าของผู้มาใหม่ปรากฏขึ้นตรงประตู ร่างบางอ้าปากเหวอ หันควับไปทันที ร่างสูงโปร่งยิ้มกว้างอย่างพอใจเมื่อเห็นคนตรงหน้า จงฮยอนถอยหลังติดเคาเตอร์ล้างมือ ซวยจริงๆที่ยังมาเจอที่นี้อีก
“ยังไม่กลับอีกเหรอ” ร่างสูงโปร่งเผยร้อยยิ้มชั่วร้าย ส่งสายตาหวานๆให้อย่างล้อเลียน นั้นทำให้จงฮยอนรู้สึกสยดสยองมากกว่าเดิม
“กำลังจะกลับ” ร่างบางตอบห้วนๆ มือหยิบกระเป๋านักเรียนที่วางอยู่ข้างๆอย่างรีบเร่ง แต่ไม่ทันที่จงฮยอนจะเดินออกมา มินฮยอนเดินเข้าไปขวางทางอีกฝ่ายทันที ส่งยิ้มกวนประสาทให้
“อย่าพึ่งกลับ”
“อะไร!” มือหนาเอื้อมไปลูบแก้มใสอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวลมองลึกไปนัยน์ตาอีกฝ่าย คนตัวเล็กเบือนหน้าหนี
“ให้ไปส่งที่บ้านไหม” จงฮยอนหันหน้ากลับมามองอีกฝ่ายงงๆ นี้จะมาไม้ไหนกันแน่
“ไม่ต้องกลับเองได้” มือหนาคว้าหมับข้อมือร่างเล็กแน่น จงฮยอนเริ่มจะตกใจขึ้นมาจริงๆ ร่างเล็กถูกดันติดผนังอย่างแรง ร่างสูงเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อแนบชิดกบอีกฝ่าย จงฮยอนถึงกับตกใจชนิดที่ว่าพูดไม่ออก
“จะทำอะไร” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นสบตาอีกฝ่ายอย่างหวาดระแวง
“มองใกล้ๆ ดูน่ารักมากๆเลย...” คนตัวเล็กไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายพูด อยู่ดีๆก็ชมขึ้นมา บ้าไปแล้วรึไง? มือใหญ่ประคองใบหน้าเล็กอย่างนุ่มนวลา แบคโฮพูดถูก ชอบใครก็อยากจะแกล้ง แกล้งเพราะปกปิดความลับอะไรบางอย่าง
คนปากแข็งขี้แกล้งเลือกจะไม่พูดและไม่ยอมรับ....................
ใบหน้าหล่อก้มลงซุกไซร้ซอกคออีกฝ่ายอย่างกระหาย ร่างบางตกใจสะดุ้งมือพยายามดันอีกคนออกไป แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของอีกฝ่ายได้ ซอกคอสวยบัดนี้ถูกซุกไซร้ดูดเลียด้วยตัณหาที่กำลังปะทุ จะให้พูดดีทำดีด้วยเหรอ มันไม่ได้หรอก มันไม่ถึงใจ
“มินฮยอน อย่า”
“อยู่นิ่งๆ” เสียงเย็นยะเยือกปกคลุมบรรยากาศในห้อง นั้นทำให้ร่างบางเกิดกลัวขึ้นมาจริงๆ ปากหยักจูบตามซอกคออีกฝ่าย ร่างบางหลับตาปี๋กลัวว่าจะถูกทำร้าย มินฮยอนจัดการถอดเสื้อสเวตเตอร์ของอีกฝ่ายออกแล้วโยนมันลงพื้น มือหนาประคองใบหน้าเล็ก ประกบปากจูบอีกฝ่ายโดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว จงฮยอนหลับตาปี๋ไม่กล้ามองอีกฝ่ายไม่สามารถขัดขืนหรือสู้แรงอีกฝ่ายได้
ปากหยักกดจูบอย่างดุดันลงบนริมฝีปากบาง มือหนาโอบเอวบางแนบชิดใกล้กับตนเอง คนตัวเล็กกว่าต้องยอมแต่โดยดี ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าในโพรงปากบาง ตักตวงความหอมหวานจากอีกฝ่าย
“อ้ะ..อื้ม” ลิ้นร้อนดูดเลียลิ้นบางอย่างกระหาย ไม่มีสิ่งใดจะหยุดได้แล้วเวลานี้ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มือซุกซนของมินฮยอนลากวนไปมาที่บั้นท้ายของอีกฝ่าย บีบเค้นเนื้อนุ่มอย่างมันมือ มินฮยอนถอนปากออก มือลูบไหล้ร่างกายอีกฝ่าย สายตาเต็มไปด้วยตัณหาราคะ หมายจ้องจะครอบครองร่างตรงหน้า
“น่ารักจริงๆเลยจงฮยอน” มือหนาแก้มใสอีกฝ่าย จงฮยอนไม่ตอบอะไรแต่ไม่ยอมสบตาเขา มินฮยอนยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
“มินฮยอน จะทำอะไร” สีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อจงฮยอนก้มมองอีกฝ่ายที่ลงไปคุกเข่าด้านล่าง มือจัดการรูดซิบกางเกงอีกฝ่ายลง
ไม่นะ นี้มินฮยอนจะทำอะไร บ้าไปแล้ว?
[NC CUT] ขอได้ที่ทวิตเตอร์ @eimsofia
“โอ๊ย!!” จงฮยองกัดนิ้วเรียวของอีกฝ่ายอย่างแรง มินฮยอนดึงนิ้วออก มองกลับอีกฝ่ายอย่างแค้นเคือง จงฮยอนยืนนิ่งไม่ยอมสบตาอีกฝ่าย ไม่อยากแม้แต่จะมอง...
“นายกัดฉันเหรอ” มินฮยอนบีบไหล่เล็กอีกฝ่ายอย่างหาเรื่อง ซึ้งทำให้คนตัวเล็กเจ็บแต่ก็ยังไม่ยอมปริปาก มินฮยอนผลักร่างบางลงไปกองที่พื้น ร่างสูงขึ้นคร่อมอีกฝ่ายมือหนาปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายอย่างเร่งรีบ แต่ร่างบางไม่ขัดขืนหรือแสดงท่าทีอะไรออกมา สงสัยคงต้องจำใจสมยอม ก่อนที่คนตัวสูงจะได้มีความสุขครอบครองร่างบางตรงหน้าเขาก็ต้องชะงักกับคำพูดของอีกฝ่าย
“ชอบฉันใช่ไหมละ..” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ดวงตาหวานจับจ้องอีกฝ่าย ดวงตาหวานซึ้งไร้อารมณ์แฝงไปด้วยความเย็นชา คนตัวเล็กนี้รู้หรอกเหรอ รู้ได้ยังไง...
“ชอบเหรอ หลงตัวเองไปนะ” มินฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยยันแต่ในใจแทบระเบิดออกเป็นเสี่ยงพยายามจะเก็กให้เนียนที่สุด..
“นายน่ะชอบฉันละสิ ถึงได้ตามแกล้งฉันทุกครั้งที่เจอ” จงฮยอนยังไม่หยุดพูดน้ำเสียงเย้ยันและดูถูกดูแคลน ถึงพละกำลังจะสู้ไม่ได้แต่ขอใช้ไหวพริบหน่อยก็แล้วกัน
“ไม่ได้ชอบ! ใครจะไปชอบคนอย่างนาย” มินฮยอนเถียงหัวชนฝาโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะติดกับหลงกลแผนร้ายของร่างบางนี้
“คนอย่างฉัน มันทำไมละ ถูกใจนายเลยสิ” ใบหน้านิ่งช่วยครู่เผยรอยยิ้มอย่างสะใจเขากำลังจะถือไผ่เหนือกว่าแล้วละ...
“บอกว่าไม่ได้ชอบไง” รางสูงลุกขึ้นออกมาจากร่างเล็กไม่รอช้าว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับมาว่าอย่างไร ถ้าขืนอยู่นานไปมากกว่านี้ความลับแตกกันพอดี คนตัวสูงตัดสินใจออกไปจากสถานการณ์นี้อย่างโดยดี ทิ้งให้จงฮยอนนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น
เมื่อเสียงบานประตูกระทบปิด ร่างบางลุกพรวดอย่างไม่รีรอมือคว้ากางเกงมาสวมทันที จงฮยอนลุกขึ้นจากพื้นไปยืนหน้ากระจก เปิดก๊อกน้ำล้างหน้าเรียกสติกลับมา
“เฮ้อ...เกือบไปแล้ว..” คนตัวเล็กถอนหายใจกับตนเอง ดีนะที่นึกออกทันไม่งั้นได้ตกเป็นเบื้องล่างของมินฮยอนอีกแน่แท้ ความจริงแล้วจงฮยอนไม่รู้หรอกว่ามินฮยอนคิดยังไงกับเขา เขาแค่แกล้งแหย่เข้าให้แล้วดูว่ามันจะได้ผลดีซะด้วย จงฮยอนมักจะโดนมินฮยอนกับเพื่อนแกล้งและล้อว่าเขาน่ะตุ๊ด จึงใช้เหตุผลข้อนี้มาเป็นตัวช่วย โชคดีเสียจริงๆ มินฮยอนคงไม่ชอบตุ๊ดหรอก สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เพียงจากการกลั่นแกล้งเท่านั้น
.
.
.
.
.
.
.
“บ้าจริงๆๆๆ” มินฮยอนบ่นตลอดทางเดินตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากห้องน้ำ ถ้ามีคนรู้ ถ้าจงฮยอนรู้ เขาจะต้องบ้าตายแน่ๆ กลั่นแกล้งรังแกเขาแต่กับชอบเขา...บ้าที่สุด เมื่อร่างสูงยืนมาหยุดอยู่หน้าห้องศิลปะโดยบังเอิญ เขาได้ยินเสียงครางกระเสร่าของใครบางคนดันออกมา
“อ้ะ อ้ะ อ้ะ แบค...ฮะ....อ๊า” เสียงหวานครางลั่น ได้ยินออกมาถึงข้างนอก มินฮยอนค่อยๆแง้มประตูเข้าไปเบาที่สุด ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เพื่อนของเขาเอง แบคโฮกำลังทำกิจกรรมบรรเลงจังหวะรักอย่างสุขสมภายในห้องนั่น ร่างเล็กที่กำลังถูกกระทำชำเราโดยเพื่อนสนิทของเขา ดูท่าจะสมยอมและเต็มใจสินะ มินฮยอนเบ้ปากอย่างริษยา สมหวังเลยงั้นสิแบคโฮ
เพื่อเป็นการไม่เสียมารยาทแอบดูเพื่อนตนเองให้มากกว่านี้มินฮยอนตัดสินใจเดินออกมาให้ไกลที่สุด ถ้าอยู่นานกว่านี้อารมณ์ที่พึ่งหดหายไปเมื่อกี้คงได้พุ่งพรวดเข้ามาอีกแน่แท้..
Talk ♥
เอ่อ....เรื่องนี้ดูท่าทางจะไม่ค่อยมีสาระเพราะมันคือช็อคฟิคค่า รวบรัด nc …. มินเจจะเป็นอย่างไรโปรดติดตาม ตอนหน้าแบคเร็นจบนะคะ >_<
ความคิดเห็น