คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [OS] Morning Kiss
[OS] Morning Kiss
เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นห้องเป็นสัญญาณที่บอกว่าถึงเวลาตื่นนอนและควรเตรียมตัวออกไปทำงานได้แล้ว
เด็กหนุ่มร่างสูงเจ้าของผมสีเทาควันบุหรี่ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นทีละนิดอย่างงัวเงีย อันที่จริงก่อนหน้านั้นเสียงนาฬิกามันดังไม่ต่ำกว่าสิบรอบแล้วนั่นแหละ แต่ที่เพิ่งจะตั้งสติได้นี่ก็คงเพราะเริ่มรำคาญขึ้นมาบ้าง... ฝ่ามือหนาเอื้อมมือขึ้นไปแตะนาฬิกาบนหัวเตียงเพื่อกดปิด แต่ก็ยังไม่วายทิ้งหัวลงไปนอนบนหมอนอีกรอบ
ถ้าจะให้พูดกันตรงๆ คนที่มีตำแหน่งเป็นถึงหัวหน้าวงอย่างเขานี่ควรจะตื่นก่อนใครเพื่อน และถ้าจะให้ดีก็ต้องไปปลุกน้องๆให้ตื่นกันทุกคนด้วย แต่ลองถามใครดูก็รู้ว่าคนอย่างอิมแจบอมน่ะ... ขี้เซายังกะอะไรดี
ถึงยังไงเขาก็ไม่ควรนอนต่ออย่างนี้... พอเริ่มคิดได้ดังนั้นก็เลยยกมือขยี้ตาตัวเองเบาๆก่อนจะโยนตัวขึ้นมานั่งแล้วบิดขี้เกียจ ดวงตาเรียวหันไปมองตำแหน่งด้านข้างก็พบกับลูกแมว... ไม่สิ น้องชายที่กำลังนอนมุดอยู่ใต้ผ้าห่มอย่างสบายใจ
“ยองแจอ่า... ตื่นได้แล้ว”
ถึงใครๆจะบอกว่าแจบอมน่ะขี้เซา แต่เหนือกว่าแจบอมคือยองแจคนนี้ต่างหาก...
“...Zzz~” คนที่ถูกเรียกไม่สะทกสะท้าน ซ้ำยังนอนขดตัวอยู่กับผ้าห่มลายการ์ตูนที่แสนน่ารักนั่นต่อไป
มีหรอที่แจบอมจะยอมง่ายๆ... เด็กหนุ่มคว้าผ้าห่มผืนนั้นออกแล้วจัดการเขย่าตัวน้องชายทันที
“ยองแจอ่า... ลุกขึ้นมาได้แล้วนะ เดี๋ยวก็ไปซ้อมสายกันพอดี”
เงียบ...
นอกจากไร้เสียงตอบรับแล้วไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆอีกด้วย... เป็นอย่างนี้ตลอด ถ้าจะให้พูดถึงความลำบากในการปลุกเจ้าลูกแมวตัวนี้แจบอมคงพูดได้ทั้งวัน เรียกก็แล้ว... เขย่าตัวก็แล้ว... นี่ยังไม่รวมถึงบางวันที่เขาต้องตีอีกฝ่ายเพื่อให้รู้สึกตัวเลยนะ
ใบหน้ากลมใสนั่นยังคงทำเหมือนไม่รับรู้อะไร ท่าทางจะหลับลึกน่าดู... มาถึงตรงนี้แจบอมก็อดมองไปยังดวงตาเรียวสวยที่กำลังหลับพริ้มนั้นไม่ได้จริงๆ อยากจะรู้นักว่ากำลังฝันอะไรอยู่ ถึงได้จมอยู่ในห้วงนิทราได้นานขนาดนี้...
ถ้าในฝันนั้นมีเขาอยู่ด้วยก็คงจะดี...
“ยองแจ...” ใบหน้าหล่อเหลาของแจบอมเคลื่อนเข้าไปหาอีกฝ่ายช้าๆพลางเอ่ยกระซิบเป็นเสียงเบาๆที่พอจะได้ยิน แต่มันก็คงไม่ทะลุเข้าโสตประสาทของเจ้าลูกแมวที่กำลังนอนหลับปุ๋ยนี่อยู่ดีนั่นแหละ
ได้มองใกล้ๆแบบนี้แล้วก็ต้องรู้สึกแปลกๆขึ้นมาอีกครั้ง ถึงจะเห็นบ่อยๆแต่แจบอมก็ไม่เคยชินซักที... ริมฝีปากเชิดที่ติดจะรั้นตรงหน้าเขาในตอนนี้มันช่าง...
พอรู้ตัวอีกทีก็ประทับริมฝีปากหยักของตัวเองลงไปซะแล้ว...
นุ่ม... ทั้งนุ่มนิ่มแล้วก็หอมหวานเหมือนกับตอนที่เขากินสายไหมเลย
ใจจริงอยากจะกดย้ำลงไปให้มากกว่านี้แต่ก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกตัวซะก่อน สุดท้ายก็เลยต้องรีบผละตัวออกมาให้อยู่ห่างๆอย่างรวดเร็ว
เจ้าลูกแมวตัวน้อยของเขายังคงหลับตาพริ้มอยู่เช่นเดิม... เหมือนทุกครั้ง...
ทุกครั้งที่แจบอมฉวยโอกาสทำแบบนี้
ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา... เจ้าตัวดันมาหลับลึกแล้วก็ทำหน้าตาน่ารักใส่เขาทุกเช้าเอง...
“ยองแจอ่า... ตื่นได้แล้วนะ” หลังจากนั้นก็เรียกอีกหลายครั้งจนคนที่นอนอยู่ถึงกับต้องยอมลืมตาขึ้นมาแต่โดยดี
“อืมมมมม...” อ้าปากหาววอดๆแล้วทำหน้างัวเงียสุดฤทธิ์ ตื่นแล้วก็เหมือนยังไม่ตื่น... คนเป็นพี่ก็เลยต้องดึงตัวน้องให้ลุกขึ้นมานั่งซะเอง
“อย่าหลับต่อล่ะ พี่ไปอาบน้ำก่อน”
“คร้าบๆ” เอ่ยตอบรับพลางบิดขี้เกียจยาวๆหนึ่งที
ลูกแมวตัวน้อยยกมือขึ้นมาขยี้ตาตัวเองขณะที่แอบมองพี่ชายเดินออกจากห้องไปด้วย... พอคล้อยหลังได้ไม่ทันไร เด็กหนุ่มก็ยกผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้าตัวเองจนได้
แต่ยองแจไม่ได้นอนต่อหรอกนะ...
ยองแจแค่รู้สึกร้อนๆที่ข้างแก้มจนไม่รู้จะทำยังไงดี .///.
ก็เล่นโดนแอบจูบแต่เช้าแบบนั้นใครมันจะไปหลับต่อได้ลง! ถึงจะขี้เซาขนาดไหน แต่เขาก็แค่แกล้งทำเป็นนอนหลับต่อไปเท่านั้นแหละ ไม่อยากลุก ไม่อยากตื่น ก็เลยนอนต่อ ...แต่รู้สึกตัวนะ รู้สึกตัวตั้งแต่โดนเรียกคำแรกแล้ว
หลายครั้งแล้วด้วยที่โดนแบบนี้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้... หรือไม่อยากทำก็ไม่รู้ orz
อยู่แค่ในฝันของเขามันยังไม่พออีกหรือยังไง?
พี่แจบอมคนบ้า! คนฉวยโอกาส! (///)
-----------------------------------------------------------------------------------------------
แต่ก็ชอบใช่มั้ยคะลูก? 555555555555555555555555
ขอเปิดด้วยวันช็อตสั้นๆมุ้งมิ้งๆเลยแล้วกัน
จะพยายามมาต่อเรื่อยๆถ้ามีโมเม้นต์นะคะ TvT
ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยค่ะ *โค้งงงง* ><
ความคิดเห็น