คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : [OS] Surrender to You ♬ JunHyuk
[OS] Surrender to You
[Couple] JunHyuk
ทำไมต้องเป็นแบบนี้... เป็นแบบนี้อยู่เรื่อยเลย
“โอ๊ย! มันเจ็บนะจุนฮเว” ผมส่งเสียงร้องบอกคนที่กำลังกระชากข้อมือของผมอยู่
เขา... กำลังโกรธ แล้วก็โกรธมากๆด้วย ผมรู้... แต่ผมก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาจะต้องโกรธผมมากมายถึงขนาดนี้ ถ้าสิ่งที่ผมทำมันผิดจริงๆ ผมจะไม่ว่าอะไรเลย...
ปัง!!
ร่างหนาลากตัวผมเข้ามาในห้องก่อนที่เขาจะให้ฝ่ามือดันประตูปิดจนเสียงดัง ..เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่ผมคบกับจุนฮเวและพวกเราก็ตัดสินมาอาศัยอยู่ด้วยกันที่หอพักแห่งนี้
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโกรธผม
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาฉุดกระชากผมอย่างรุนแรง
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามองผมด้วยสายตาที่แข็งกร้าวแบบนั้น
แล้วก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาตวาดผมอย่างรุนแรงด้วย...
“ทำไมชอบไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นนักห๊ะ!!? ดงฮยอก!!!” ยิ่งพอเขาขึ้นเสียง ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวของผมกำลังหดเล็กลงๆมากขึ้นทุกที...
ผมรู้ดีกว่าใคร... ว่าเขาเป็นคนขี้หึงขนาดไหน...
“ฮันบินฮยองเค้าก็แค่มาช่วยติวภาษาอังกฤษให้ในฐานะที่เป็นพี่รหัสเท่านั้นเอง! ทำไมนายจะต้องโวยวายด้วย!” ผมสะบัดข้อมือออกพลางมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
ก่อนหน้านี้ผมนั่งติวหนังสืออยู่กับรุ่นพี่ที่คณะ เพราะว่าใกล้จะถึงเวลาสอบปลายภาคเข้ามาทุกที และพี่รหัสของผมก็อาสามาติวให้ผมด้วยตัวเอง มันไม่ได้มีอะไรมากเกินไปกว่านั้น... แต่จุนฮเวก็ยังอุตส่าห์เข้าใจผิดแถมยังเดินเข้ามาลากผมออกไปจากตรงนั้นทันที
เรื่องไม่เป็นเรื่องแค่นี้... ทำไมต้องทำให้มันวุ่นวายนักก็ไม่รู้
“แล้วนายคิดว่าหมอนั่นแค่อยากช่วยติวให้รึไง!?” เขาจ้องมองผมเขม็งก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆอีกครั้งจนร่างผมเซถลาไปประชิดกับแผงอกกว้างของเขา “แค่มองตามันก็รู้แล้วว่าคิดอะไรกับนายอยู่...”
“เลิกคิดไปเองได้แล้วจุนฮเว!” ผมเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาตรงๆ ในเมื่อผมกับฮันบินฮยองไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมผมจะต้องกลัวด้วย
“นายนี่มันโง่จริงๆ... ทีหลังห้ามเข้าไปใกล้มันอีก เข้าใจมั้ย!?”
“ถึงยังไงเค้าก็เป็นพี่รหัสของ- อื้อ...” เสียงของผมขาดหายไปทันทีเมื่อถูกริมฝีปากหยักหนาบดจูบอย่างรุนแรง
ร่างหนาของจุนฮเวดันผมไปจนชิดกับปลายเตียงก่อนที่เขาจะผลักผมให้ล้มตัวลงไปนอนและโน้มตัวลงมาคร่อมทับผมเอาไว้
“นั่นเป็นคำสั่งที่นายต้องทำนะดงฮยอก...” สิ้นเสียงคำพูดนั้น จุนฮเวก็บดเบียดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง ลิ้นร้อนหนาพยามแทรกเข้ามาตามรอยแยกที่เรียวปากของผม และแน่นอนว่าผมก็ไม่อาจะต้านทานมันได้เลย... กว่าจะรู้ตัวอีกที ผมก็ส่งลิ้นของตัวเองออกไปเกี่ยวกวัดด้วย ความร้อนแรงของเขา... เป็นสิ่งที่ทำให้ร่างกายของผมโอนอ่อนได้ทุกครั้งเลยจริงๆ...
พอฝ่ามือหนาเริ่มเปลื้องกระดุมเสื้อของผมออกจนหมดและตามด้วยการดึงกางเกงรวมถึงชั้นในของผมออกไปให้พ้นทาง ผมก็รู้เลยว่า... คืนนี้คงยังอีกยาวไกล...
...
...
...
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เมื่อตอนสายๆของวันรุ่งขึ้น... เพียงแค่ผมขยุกขยิกตัวเล็กน้อย แขนของจุนฮเวก็ตรงเข้ามาคว้าเอวผมเข้าไปโอบเอาไว้แน่นทันที ดวงตาคมคู่นั้นค่อยๆเปิดขึ้นและมองมาที่ผมอย่างเลื่อนลอย ริมฝีปากหนาเคลื่อนเข้ามากดจูบลงบนหน้าผากของผมก่อนจะไล่เรื่อยลงมาที่ปลายจมูก... และประทับลงที่เรียวปากของผมเบาๆ...
“ฉันรักนายนะ...ดงฮยอก” ถ้อยคำที่ออกมาจากปากของเขา ผมสามารถรับรู้มันได้ด้วยหัวใจ
จริงๆแล้วมันก็... เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง
หลังจากที่เริ่มคบกัน ผมก็ได้รู้ว่าจุนฮเวเป็นผู้ชายที่ขี้หึงมากอย่างไม่น่าเชื่อ เวลาที่ผมเข้าใกล้ผู้ชายคนไหน เขาก็จะโกรธและไม่พอใจ... จนสุดท้าย... มันก็มาจบลงบนแบบนี้เตียงตลอด
แต่ผมก็ยอม... ยอมให้เขามาตลอดเช่นกัน
ผมยอมให้เขาตวาดใส่ผมยังไงก็ได้...
ผมยอมให้เขามองผมด้วยสายตาที่ดุดัน...
ผมยอมให้เขาทำรุนแรงกับผม...
ซึ่งนั่นเป็นเพราะว่า...
“ฉันก็รักนาย... รักนายแค่คนเดียว จุนฮเว”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
คือตอนที่คิดเรื่องนี้มันไม่ค่อยเข้ากับคอนเซ็ป Lucky Day น่ารักๆสดใส วันเดียวจบจริงๆ
เลยตัดเป็น one shot สั้นๆง่ายๆซะเลย 55555555555 ...............................................
สารภาพก็ได้ว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา มัวแต่ยุ่งๆกับเรื่องยาว เรื่องมันก็เลยออกมาเท่านี้ ;w;
แงๆ แต่เรื่องหน้าจืดจินมาแน่นอน รอก่อนนะคะ ขอบคุณทุกคนมากๆเลยที่เข้ามาอ่านและติชม ><
ความคิดเห็น