คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : LOVE IS PAIN.. ONE SECTION..
LOVE IS PAIN..
ONE SECTION..
“พี่มินโฮ~ ทำอะไรอยู่ฮะ?” เสียงใสๆของแทมินดังขึ้นมาพร้อมกับเจ้าของเสียงที่พึ่งก้าวเข้ามาในบ้าน
“พี่มินโฮอยู่ไหนเอ่ย??~”ร่างเล็กว่าพรางมองหาทั่วบ้าน
ฟอดดดดดดด~~~~~~~
“0.0!!! พี่มินโฮอ่า อย่างนี้ทุกทีเลย คนฉวยโอกาส!”
“5555+ ก็พี่คิดถึงแทมินนี่นา” มินโฮว่าพรางโอบกอดคนตัวเล็กอย่างทะนุถนอม
“ทำไมวันนี้กลับมาช้าจังล่ะครับ?”
“พอดีแทมินติดธุระนิดหน่อยนะฮะ..พี่มินโฮดูนี่สิแทมินซื้อของกินมาฝากเยอะแยะเลย เดี๋ยวแทมินเอาไปเก็บในครัวก่อนนะฮะ”
“ก็ได้ครับ” มินโฮมองตามคนตัวเล็กที่กำลังเดินหายเข้าไปในครัวอย่างไม่ละสายตา
ผมกับแทมินเราคบกันมาได้เกือบจะ1ปีแล้วล่ะครับ ^^ แต่...เราไม่เคยบอกรักกันเลย...คงเป็นเพราะการกระทำและทุกๆอย่างมันบ่งบอกอยู่แล้ว คำพูดใดๆเลยไม่มีความหมายอีกต่อไป ผมรักแทมินและผมเชื่อว่าแทมินก็รักผมเหมือนกันแน่นอน... คำพูดใดๆเล่าจะเท่าหัวใจของคน2คน..
“พี่มินโฮฮะ~”แทมินสวมกอดจากด้านหลังของผมพร้อมกับเอาหน้าถูไถไปมา
“เด็กน้อย จะอ้อนอะไรพี่อีกล่ะ หืม? ”
“แทมินแค่อยากให้พี่มินโฮอยู่กับแทมินไปนานๆ สัญญานะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พี่มินโฮต้องอยู่กับแทมินนะ”
“อะไรกันเด็กน้อย แล้วพี่จะทิ้งเราไปไหน พี่ไม่มีทางทิ้งเราไปไหนได้หรอกนะ คนดีของพี่”
มินโฮหันหน้ามามองคนตัวเล็กพร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากอย่างทะนุถนอม พักนี้คนตัวเล็กของเขาชอบพูดแบบนี้มาหลายรอบเกินไปแล้ว~
“งือออ ~~~หน้าผากแทมินเปียกหมดแล้ว น้ำลายพี่มินโฮ~~ ”
“เดี๋ยวเถอะ ปัด! จับจูบเลย”
“แบรรรร่ ไม่ปล่อยให้จูบง่ายๆหรอกกก”
+++++++แล้วทั้ง2ก็วิ่งไล่จับกันโดยลืมไปว่าที่นี่คือบ้านมิใช่สวนสนุก+++++
“เหนื่อยจังเลยฮะ พี่มินโฮ”
“ก็เราเล่นวิ่งซะรอบบ้านนิ จะไม่ให้เหนื่อยได้ยังไง”
“พี่มินโฮ แทมินอยากนอนนน~~”
“แทมินอ่า ง่วงแล้วหรอ เด็กคนนี้ไม่ไหวเอาซะเลย”
“ทำไม ทำไม เด็กคนนี้ทำไมฮะ???”
“เปล่าครับบบ-/\-”
“ดีมาก คิคิคิ รู้ยังงี้ก็พาไปนอนได้แล้ว”
มินโฮอุ้มคนตัวเล็กผ่านเข้าไปยังห้องนอน พร้อมวางคนตัวเล็กลงบนเตียงอย่างเบามือ
“เดี๋ยว พี่มินโฮ! ลืมอะไรไปป่าว?”แทมินทำเสียงดุขึ้นก่อนที่มินโฮจะผละออก
“ไนท์คิสไง”
“อ๋อ นึกว่าอะไร ฮ่าๆ ได้เลยครับ~เจ้าหญิงของผมมม”
~~~~~~จูบ~~~~~~~
จูบเนิ่นนานแต่แฝงไปด้วยความรัก ความอบอุ่น มันทำให้แทมินอยากละลายเหลือเกิน...
“อือ! อือ!!!!!” แทมินประท้วงในลำคอหลังจากที่หายใจไม่ทัน มินโฮจึงต้องยอมผละออกอย่างเสียดาย
“ฝันดี เด็กน้อย”
“พี่มินโฮชอบว่าแทมินเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย”
มินโฮไม่ตอบอะไรเพียงแต่เอื้อมมือมาดึงผ้าห่ม ห่มให้แทมินอย่างห่วงใย
“พี่มินโฮ นอนด้วยกันสิ”แทมินดึงแขนมินโฮให้ลงมานอนด้วย
“นึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว~” มินโฮแทรกตัวลงใต้ผ้าห่มอย่างยิ้มแย้ม พลางนอนกอดคนตัวเล็กไปจนถึงเช้า
to be continued------------------------------------------
ความคิดเห็น