คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : รักหรือเกลียด
หิสาววิ่ร้อไห้มาหาเพื่อนทั้สอที่อยปลอบใเธอ เรื่อปัหาพ่ออเธอเป็นเรื่อใหม่สำหรับผู้เป็นเพื่อน แ่ทั้สอ็รับฟัและให้ำลัใเธอเสมอ ไม่มีใรพูถึเรื่อารูแลวพีเเ้อมวันนี้เลย นระทั่แพรวาเริ่มั้สิไ้ปาน้ำาทิ้ ่อนะฝืนใทำหน้าที่อนให้เสร็สิ้น เหลือแ่สอสัปาห์เท่านั้น เธอะไ้เป็นอิสระ หิสาวรีบวิ่ไปห้อ้อมนรี เาเห็นทั้สาม้อมนรีันามปิมีเพียเพทายที่ยิ้มให้เธอาที่ไม่เยะแยแส้วย้ำว่าเธอมาแล้ว ึ่รอยยิ้มอเาไม่ไ้มีผล่อใอเธอ นอาวามโรธ สะใเาแล้วสินะ ที่เห็นันเสียใ เธอิในใ สายาิัอเธอไ้้อมอเาราวะินเลือินเนื้อ นเพทายไม่มีสมาธิในาร้อม
“นี่ เธอ้อหน้าันอย่านั้นทำไม?” เพทายเ้ามาถามหิสาวห้วนๆ ท่ามลาวามสสัยอายหนุ่มทั้สอเ่นัน
“เปล่า” เสียอเาปลุเธอาภวั์ ่อนะเบียนหน้าหนีราวับไม่้อารมอหน้าเา ทำให้เพทายรู้ว่าเธอโรธที่เาพาไปเอบิา เาแสร้ไม่สนใ วนเพื่อนทั้สอ้อมนรี และสั่ให้เธอูและวิาร์นรีที่เาเล่นั่เิม ทำให้เธอนึถึเรื่อที่รุ่นพี่ให้ทำ เธอะบอพวเาอย่าไรี? แพรวาไม่อยาเสวนาับเพทาย แ่เาเป็นนแ่เพลให้วไ้ ารฝืนนั่ฟัเพล พูุยราวับไม่มีอะไรเิึ้นมัน่าน่าอึอัสำหรับเธอ เมื่อถึเวลาเลิ้อม หิสาวรีบวิ่พรวออาห้อนรี โยไม่รอสามหนุ่มที่ำลัเ็บเรื่อนรี เธอิเพียะรีบเรียรถโยสารไปทำาน เพราะไม่อยาอยู่ใล้ายหนุ่ม
แ่แล้วรถสอแถว็ยัไม่มา เแปนี่มอเอร์ไ์ผ่านไปพร้อมโบมือลา ามมา้วยเวิน และเพทายไ้ี่มอร์ไ์มาอ้านหน้าเธอ
“รีบหนีหน้าันเหรอ?” เาถามเสียนุ่มว่าแ่่อน
“ไม่ใ่” เธออบสั้นๆ แ่ใบหน้า้อๆอย่าไม่พอใเามันฟ้อเ่นั เมื่อหิสาวเห็นรถสอแถวำลัมา เธอรีบวัมือเรีย แ่้าว่าายหนุ่มที่้อนัวเธอมา้อนมอเอร์ไ์อเา รั้นเธอะไม่าานั่ร่อมรถ ็มีหวัหน้ามำบนรถมอเอร์ไ์ ‘นี่เาิะทำอะไร?’ เธอสับสนับารระทำอายหนุ่ม พอๆับอาารโรธ ไม่อบี้หน้าเา ับเรื่อที่เาทำร้ายิใเธอ หิสาวนั่เียบลอทาไม่มีแม้แ่ำอบุหลัาลรถ เธอทำเหมือนเาเป็นอาาศธาุ ไมุ่ย ไม่แยแส ในวันนี้ร้านนแน่นมาว่าปิเพราะเพื่อนในมหาวิทยาลัยเริ่มรู้ว่า เพทาย ายหนุ่มสุฮ็อมาร้อเพลในร้าน ทำให้มีนมาึ้น แถมยัมีน้ำหวานอีนที่เธอมาในานะลู้า หล่อนนั่นเียวพลามอายหนุ่มพร้อมื่มเรื่อื่มแอลอฮอล์อย่าหนั เพลในวันนี้มีแ่เพลเศร้า แม้ลู้าะส่เพลสนุมาให้บ้า เา็ร้อไปแ่หน้าาไม่ไ้สนุไปับเพล เาอยาให้ปิร้านเร็วๆ เพื่อะไ้เลียร์ปัหาับหิสาวหน้าอ
แ่แล้วนที่เาไม่ทันสัเันมาอยู่รหน้า เธอมาเรียเาให้้มไปฟัเพลที่เธออ เป็นเพลที่เาเยร้อให้เธอฟัสมัยยับัน น้ำหวานลอบมอปิิริยาเ็เสิร์ฟสาวที่ำลัเินมาเสิร์ฟโ๊ะ้าๆพอี เธอถือวิสาสะหอมแ้มเพทายที่ไม่ทันั้ัว แพรวาไ้แ่ะลึัน่อนะรีบึสิลับมาที่ารเสิร์ฟน้ำแ้วสุท้าย
“ุไม่วรทำแบบนี้ลับหลัแฟนอุ” ำประามเบาๆแ่ส่รเ้าหัวใอเธอ มันทำให้น้ำหวานอับอายนไม่ล้าอยู่ให้เาเห็นหน้า เธอเินออมาาร้านฟัเพลเิมที่เาเยร้อให้ฟัอย่าสุในเียว ‘อย่าน้อย เาับยัยเ็นั่น็ไม่ไ้สนิทสนมันอย่าที่เป็น่าว’ น้ำหวานิระหว่าุ่มมออยู่สัพั่อนเินทาลับบ้านไป่อน เมื่อร้านปิแพรวาเินรไปยัริมถนนหวัเรียรถสอแถว แ่แล้วมอเอร์ไ์ันเิม็อล
“เรามีเรื่อ้อุยัน” เพทายลารถ พร้อมับมือหิสาวลัวว่าเธอะหนี
“ันไม่มี ปล่อย!!” เธออบพลาเลี่ยารมอหน้านที่เธอโรธในะนี้ เาพยายามทำทุทาให้เธอเสียใ นี่เป็นส่วนหนึ่้วย สายาิัที่เาไม่อบมันเลย
“เธอหลบหน้าัน เธอโรธหรือเลียัน” เาถามอย่ารไปรมา พร้อมมอเ้าไปภายในแววาลมโู่นั้น มันทำให้สายาิัอเธอแฝไป้วยวามสับสนและวามเสียใ ่อนสิเธอะล่อลอยเพราะสายาแอลมอน์ู่สวยอเา
“ันเล..” ไม่ทันไ้พูบ เาประทับริมฝีปาัวเอลไปให้เธอไ้รับรู้วามรู้สึทั้หมอเาอนนี้ หิสาวไม่ทันั้ัวับารถูู่โม เธอรู้สึราวับฝัน รอยูบอนที่เธอรออย ูบแรอเธอ สิอเธอเลิไปับเรียวลิ้นอเาที่ำลัสำรวโพรปาอเธออย่าไ้ใ่อนเาะถอนริมฝีปาออ
“อย่าบอว่าเธอเลียัน” เพทายเอ่ย ทำให้เธอหน้าาวาบับเรื่อเมื่อรู่ที่เิึ้น เธอสมยอมให้เาูบนานเท่าไหร่ัน หน้าอเธอแร่ำ้วยวามเินอาย นไม่ล้ามอหน้าายหนุ่ม เพทายใ้ัหวะที่เธอวยเิน ูมือเธอึ้นรถทำให้เธอทำามอย่า่ายาย เธอนั่แ็ทื่อราวับถูมน์สะ ิใอเธอยัิับภาพูบแรอเธอ นเาออรถทำให้เธอะหายหลัึว้าเอวเาไปับ ทำให้นับใ้มืออี้ามาึมือทั้สออเธอให้อเาไว้
“่อไปถ้า้อนรถัน ้ออันไว้ เี๋ยวรู้ไหม?” เาเบาเรื่อหันมาเอ่ยับเธอ ‘นี่มันืออะไร? เาทำแบบนี้ทำไม? ัน้อโรธหรือเลียเาสิ’ เธอิไ้ันั้น เธอะอ้อมออเธอออ ทว่าเาไวว่าเอามืออี้ามาับไว้
“หาไม่อ ันอนะ มันอันราย” เาเบารถและหันมาู่ราวับเธอเป็นเ็ห้าวบ เธอลายมือัวเอออ และเา็อรถริๆ เธอิเิน่อ
“นี่เธอ ทำไมเหรอ โรธเลียันมาเลยเหรอ?” เพทายเอ่ย เริ่มหวั่นใับนรหน้าที่เธอใเ็ว่าที่เาิ เธอยัเิน่อไป ทำให้เา้อวิ่ไปัหน้าพร้อมับไหล่อเธอ ไม่ให้เธอไปไหน
“บอมา เธอโรธเลียันมาเลยใ่ไหม” เพทายประ
“ใ่!!” ำอบสั้นๆ อเธอ ทำให้เาใหายวาบไปที่าุ่ม เาไม่เยิว่าะไ้ยินำอบนี้ เธอเลียเามา เพทายปล่อยารับไหล่เธอ ัวอเาแ็ทื่อมีแ่แววาอเาอนนี้ที่มันวูบไหวราวับเ็บ่อนอาารบาอย่าที่เธอไม่แน่ใ ่อนะหลไปับวาอเา เธอเห็นรถสอแถวมาพอี เธอึโบรถสอแถวเพื่อไปส่ที่หอ ปล่อยให้ายหนุ่มยืนเหม่อับำอบอเธอ
ความคิดเห็น