คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [ If I die ] :: 03 หากฉันตาย...
[If I Die] :: 03 หาันาย....
“สวัสี่ะ อาหมอ หนูเป็นหัวหน้าว่ะ ถือเป็นพี่ให่สุ่ะ”
“หนูแทสินะ อืม าารรวร่าายอนไ้แล้ว อาอถาม่อนละันว่า ่อนหน้านี้นไ้มีโรประำัวอะไรรึป่าว? มีอาารอะไรรึป่าว?”
“ไม่นิ่ะ ปิทุอย่า มีบ้าที่บ่นว่าเหนื่อย าาร้อม.... เอ่อ มีอะไรรึป่าว่ะ?”
“อาิว่า นไ้อาะเป็น...โรหัวใ ”
“เป็น.... เป็นไปไ้ยัไ่ะ ฮโยเาแ็แร ถึะายไป อาหมออย่ามาล้อเล่นอย่าี้สิ่ะ”
“เป็นหมอพูโหไม่ไ้หรอนะ... “
“ปะ เป็นั้แ่เมื่อไร ทำไมไม่มีใรูออ”
“หมอว่านไ้น่าะรู้ัวอยู่แล้ว... หมอเอยาในระเป๋านไ้” ว่าบหมอ็ยืนวยา ออมาไห้
“ฮโยเาบอว่ายานี้ เป็นยาบำรุนี้่ะ ....แล้วฮโยะเป็นอย่าไร่อไป่ะ”
“หมอพยายามแล้ว แู่เหมือนว่านไ้ะอยู่ไ้อีแ่ 10 ปีถ้านไ้มาพบหมอ ทานยาามำหนและพยายามอย่าไห้มีเรื่ออะไรที่ระทบ ระเทือนิใอนไ้ แ่นี้แหละรับ”
“สะ 10 ปี แ่ 10 ปี เอหรอ่ะ”
แทยอนที่รับรู้วามริาหมอ ็เินโัโเ ไปห้อพัฟืนอฮโยยอนทันที พอเปิประูเ้าไป็เอฮโยยอน นั่เหม่อมอออไปนอหน้า่า และพอฮโยยอนเห็นัน็ยิ้มออมา
“มาแล้วหรอ... ไม่อะไรไป ทำไมทำหน้าเศร้าอย่าั้นละ เ็บรไหน บอันสิ” แทยอนเินเ้าไปหาฮโยยอนโอบอนรหน้า และร้อไห้ออมา
“ฮึ ฮือออ ทำไม ทำไมไม่บอัน เป็นอะไรทำไมไม่บอัน ฮึ เห็นันเป็นนอื่นหรือไ ทำไม ฮืออ ทำไม”
“รู้แล้วหรอ... อโทษนะ”
“ฮือออ ฮือออ”
“ไม่เป็นไรนะ ันยัอยู่ไ้อีนาน เลย อย่าร้อนะ อย่าร้อ แทยอน....”
“ฮืม มมม”
“ันออะไรสัอย่าสิ...”
“อะไร...”
“อย่าบอเรื่อนี้ับใรนะ... ันไม่อบเห็นนร้อไห้ ไม่อบไห้ใรมาเศร้าเพราะเรื่ออัน อเป็นเรื่อสุท้ายนะ ”
“อืมม ันะไม่บอใร”
[If I Die] :: 03 หาันาย....
หลัาที่ันรู้ว่าัวเอะอยู่ไ้ไม่นาน ันึอให้อินพาไปเที่ยว่าัหวั ันอยาไปทะเลถึทะเลประเทศไทยะสวยนาไหน..แ่สภาพอันอนนี้มันเป็นไปไม่ไ้ แม้ว่าารมาเที่ยวรั้นี้แทยอนะไม่เห็น้วย็าม เพราะันอร้อไม่ไห้แทยอนบอใรโยะเพราะอินที่ยัไม่รู้ว่าัน...เป็นโรหัวใ
อิน Talk
ผ่านไปประมา ั่วโมรึ่ ผมอรถเ้า้าทาเพื่อพัสายา ่วนี้ือวันหยุพัยาวอผม เพราะำลัเรียมัว ัมแบ อีรั้ึมีเวลาว่าพาฮโยยอนนู่นา มาเที่ยว ผมหันมอฮโยยอนนู่นา พบว่าอีนที่เมื่อ่อนะเอาแุ่ย้อยๆ หรือไม่็มอทิวทัศน์้าทาลอ หลับไปแล้ว วาที่สใสแ่บารั้เหมือนะมีอะไรแอบแฝเอาไว้ ถูเปลือาปิเอาไว้ ริมฝีปาหยัลึที่ผมอบ เผยอเล็น้อยล้ายะยั่วัน ...และผมมัะอใไว้ไม่ไ้ทุที
ผมโน้มใบหน้าไปูบที่หน้าผาลมมน ่อนะเอื้อมมือเลื่อนเบอะที่นั่ไห้เอนล เพื่อให้นัวเล็สามารถนอนไ้อย่าสบาย ่วนี้นูนามัะหลับบ่อยมาึ้น เหนื่อย่ายมาึ้น สสัยะทำานที่โรเรียนหนั บาที่ผม็สสัยว่าทำไหมผม้อเิมาหลันู่นา้วย ในเมื่อีเส้นทาไห้ผมไ้รันู่นาแล้ว และผม็รู้ว่านู่นา็รัผม แ่นู่นาไม่ยอมพูออมา ผม็ไม่รู้ทำไม อาะเป็นเพราะว่าผมยัเ็ว่าใ่ไหม ?
ฮโยยอน Talk
หาทรายในฤูหนาว แทบะไม่มีน เพราะอาาศ่อน้าหนาวับใ แ่ันับอินไม่สนใ ทัู้่เินเรียบายหาไปเรื่อย เหยียบย่ำบนินทรายที่ื่นๆ ฟัเสียลื่นระทบฝั่ ั้อ้อ้ำไป้ำมา เราสอนหาที่นั่ใ้้นไม้ให่ นั่อยู่้าๆันและัน ันมอรไปสุอบทะเลที่เป็นเส้นรอย่าไม่มีุหมาย เหมือนับีวิอันที่มัน็ไม่มีุหมายเหมือนัน
“นี่อิน....” ันเรียน้าาย แ่็ไม่สบา ันไม่ล้าสบาเาหรอ ันลัว ลัวว่าถ้าสบาแล้วน้ำาที่มันำลัเออลอ อยู่ะไหลลเมื่อ เพราะเมื่อนั่นอิน็ะรู้วามริ ึ่ันไม่อยาไห้เารู้
“ถ้าสัวัน นายไม่มีันอยู่ นายะทำยัไ?”
“มันไม่มีวันนั้นหรอ... เพราะผมะไม่ปล่อยนู่นาไปไหน อีอย่าผมะอยู่ไม่ไ้ ถ้าไม่มีนู่นา น้ำเน่าไหม นู่นาทนฟัไปนะ เพราะผมะพูับนู่นานเียว”
“อืม.... น้ำเน่าริๆ”
แ่ำพูออิน ็ทำไห้้อนเนื้อที่เ้นรัวเร็ว แสอาารออมาเรื่อยๆ ันใ้มือ้าหนึ่บีบหน้าออัวเอ เพื่อผ่อนลายวามเ็บปว ที่ัน้อทนมาโยลอ ส่วนมืออี้าล่วเ้าไปหยิบยาออมาทาน ึทำให้้อนเนื้อเ้น้าล ้าล นเป็นปิ และทุอย่า็มืสนิทไปหม
[If I Die] :: 03 หาันาย....
อิน talk
“นู่นา ลมแรึ้นแล้วนะฮะ ึ้นห้อเถอะรับเียวะเป็นไ้ เอะ นู่นา! นู่นา!!!” ผมทำหน้าเลิลั่ เพราะอยู่ๆนู่นา็หลับไป อนแร็นึว่าแ่หัวพิเพื่อ้อารนอน แ่ อนนี้ทำไมเรียแล้วไม่ื่นละ แอะ ยา ทำไมนู่นา มียาเยอะนานี้.... ทำไม ทำไมนู่นาไม่บออะไรผมเลยละ ทำไม
ผมอุ้มฮโยยอนนู่นาึ้นรถอีรั้ แล้ว็รีบออรถไปโรพยาบาลอย่ารวเร็ว ลอทาผมเอาแ่เรีย และเย่าัวนู่นาลอ เผื่อนู่นาะรู้สึัวบ้า เมื่อมาถึโรพยาบาล นู่นา็ถูส่ัวเ้าห้อ ICU ทันที ผมึเลือที่ะหยิบโทรศัพท์ออมาโทรหาแทยอนนู่นาทันที
ู้ ู้
“สวัสี่ะ แทยอน่ะ”
“นะ นู่นาผมอินนะฮะ ฮึ ฮโยยอนนู่นาอยู่โรพยาบาลXX นะฮะ นู่นาเป็นอะไร...”
“ฮะ!! ว่าไนะ อยู่โรพยาบาลอะไร เียวันะไปเียวนี้ ทำไมนายไมู่แลฮะ ไห้าย ถ้าฮโยเป็นอะไรไป ันไม่เอานายไว้แน่ แ่นี้แหละ!! ออ เลียพื้นที่บนาฟ้าไห้้วย ันะนั่ฮอล์ไป ภายใน 30 นาที”
“นู่นาฮะ นู่นา!!”
ผมไ้แ่ภาวนา้ำไป ้ำมาอยู่นเียวในใ อยู่หน้าห้อ ICU ารเป็นนที่ไม่รู้อะไรเลยเี่ยวับนที่เรารันี่มัน ... ใ้เวลาประมา 20 นาที ุหมอ็เินออมาแ้อาารอฮโยยอนนู่นาให้อินรับรู้ .... ผมาอ่อนทันทีทีุ่พูบ ผมเอาแ่ทวนำพูที่ว่านู่นาเป็นโรหัวใที่ไม่สามารถรัษาไ้ และ้อส่ัวนู่นาไปที่โรพยาบาลให่ไห้เร็วที่สุ นู่นาเป็นั้แ่เมื่อไร? ทำไมนู่นาไม่บอ? อินเอาแ่็อหลัาทราบอาารอฮโยยอน เลยไม่ไ้สัเว่าแทยอนรีบเินเ้ามา และผลัอินไห้ล้มล และเินเ้ามาบหน้าอิน นหน้าหันไปามแร
“ทำไมนายไมู่แลเธอ ... ไหนบอว่ารั ไหนบอว่าแร์มาไ ทำไมแ่นี้ ถึูไม่ออ ทำไม”
อินเอามือึ้นมาับหน้าัวเอ แ่็ไม่มีเสียพูอะไรออมา มีแ่น้ำาอลูผู้าย ไหลออมาเียบๆ แทยอนที่เห็นอิน ร้อไห้เลยเียบไป เพราะิว่าอาะทำเินไป แทยอนเินเ้าไปหาุหมอเพื่อแ้ว่าะย้าย ฮโยยอนเ้าโล โยใ้ฮอล์ที่ัวเอนั่มา พอแทยอนทำเรื่อทุอย่าเสร็บุรุษพยาบาล็เ็นเียที่มีฮโยยอน นอนอยู่ไปที่ฮอล์ทันที พอผมนู่นาออมา ผม็รีบวิ่เ้าไปหา แ่โนแทยอนนู่นาว้าเอาไว้
“ไม่้อเ้าไป.. นายับรถไป บนฮอล์ปล่อยไห้เป็นหน้าที่อันับหมอเา นาย้อใเย็นๆนะ แล้วับรถไปที่โรพยาบาลXXX นะ เ้าใไหม” แทยอนนู่นาพูบ็รีบไปที่ฮอล์ทันที
Taeyeon talk บนฮอล์
ันรีบรุไปที่โรพยาบาลทันทีที่ทราบอิน พาฮโยยอนเ้าโรพยาบาลอย่าเร่่วน เนื่อาฮโยยอนสลบไป อนนั้นันโรธมาไปหน่อยเลยลมือไปับเ็นั่น ันมือไม้สั่นไปหมเพราะ เมื่อ 3 4ั่วโม่อนันยัไ้ยินเสียอฮโยยอนอยู่เลย และทำไมอนนี้...
ันพยายามอย่ามาที่ะไปร้อไห้ แ่ในเมื่อเรื่อนี้มันเี่ยวับเพื่อนรัอัน ัน็ไม่สามารถลั้นมันไว้ไ้ ึปล่อยให้มันไหลลมา โนมืออฮโยยอน
“แท แทยอนอา...” เสียอฮโยยอน ที่ฟื้นาารโนน้ำาอเพื่อน
“ฮโยยอนเธอ... อย่าเพิ่เป็นอะไรไปนะ เียว็ถึโรพยาบาลแล้ว อีแปบนะ”
“อืมม... ไม่เป็นไร ันไม่เป็นไร อย่าร้อไห้เลยนะ อย่าร้อ”
“อืม... ไม่ร้อ”
ความคิดเห็น