ミ V E N U S :: { Exo Snsd }

ตอนที่ 23 : Chapter 23

 

 

“ ฮุน ... เซฮุน “ ท็อปเอ่ยเรียกชื่อเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่นั่งนิ่งข้างเบาะคนขับมาตลอดทาง
 

แววตาที่เลื่อนลอยเบนออกมองนอกกระจกรถราวกับกำลังหลุดออกไปอีกโลก ..

 

“ เป็นไงมั่ง “ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรให้ดีไปกว่านี้ แต่เขาก็ถามออกมาเพื่อเช็คอารมณ์เด็กหนุ่ม
 

“ ไม่รู้เหมือนกันครับ “ น้ำเสียงแผ่วเบาและแววตาที่ยังคงเหม่อลอย

 

นาย ... ช่วยฉันไม่ได้หรอก .. มันไม่ทันตั้งแต่แรกแล้ว ..
 

ไม่มีใครช่วยฉันได้ ... ไม่มี ... ไม่เคยมี ..


 

คำพูดของเด็กสาวที่พวกเขานำเธอกลับไปส่งถึงบ้านเแล้วนั้นแว่วเข้ามาซ้ำแล้วซ้ำอีก ..
 

มันค่อนข้างชัดเจนกับบางอย่างที่ไม่ได้ถูกกล่าวถึง ... เขาไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร หลังจากฟังประโยคแบบนั้น

 

มองสีหน้าและแววตาที่เหมือนเจ็บปวดและเคว้งคว้างของเธอแล้ว ทั้งที่ควรจะเข้าไปปลอบโยนและหยิบยื่นกำลังใจ
 

ควรจะเข้าไปกอดและบอกกับเธอว่า ไม่เป็นไร ... แต่เขาก็ไม่ได้ทำ ..

 

ภาพของเธอที่ถูกท็อปยื่นมือเข้าไปประคอง เขากลับยืนนิ่งอยู่กับที่ได้ยินเพียงคำขอบคุณ

สั้นๆแผ่วเบาเป็นคำพูดสุดท้ายที่ดังออกจากปากของเธอ เซฮุนไม่ได้มองแม้แต่ใบหน้า

ไม่กล้าพอที่จะสบสายตาเธอด้วยซ้ำไป ...

 

มันคือความรู้สึกอะไร ... รู้สึกผิด หรือเพียงแค่ รับไม่ได้ ?

 

 

ฮวังมิยองเดินถือถ้วยกาแฟร้อนเดินมาวางบนโต๊ะทำงาน พลางถอดแว่นสายตาออกและ

นวดเบาๆที่ข้างขมับตัวเองให้ผ่อนคลาย สายตาที่มองหน้าจอโทรทัศน์ตรงหน้าโดยบังเอิญ

ทำให้หญิงสาวควานหารีโมทเพื่อกดเพิ่มเสียง
 

รายการโทรทัศน์กำลังแนะนำศิลปินฮิปฮอปชื่อดัง มิโน วินเนอร์ ที่ออกผลงานเดี่ยว

กับซิงเกิ้ลเปิดตัว “ FEAR “

 

พีดีฮวังรู้ข่าวจากสื่อต่างๆสักพักแล้วว่า ปาร์คชานยอล รับบทแสดงนำในเอ็มวีตัวล่าสุด

พร้อมเหตุผลที่ตัวศิลปินเจ้าของเพลงให้สัมภาษณ์ว่า

 

 “ นอกเหนือจากความสนิทส่วนตัว ชานยอลเป็นคนแรกที่ผมคิดถึงเพลงนี้ตอนทำมันออกมา “
 

 “ ผมเชื่อว่าชานยอลจะถ่ายทอดเนื้อหาของเพลงออกมาให้เป็นภาพที่ชัดเจน “

 

และใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของชานยอลที่ให้สัมภาษณ์ “ ฟังให้ได้นะครับ แล้วคุณจะรู้ .. ว่ามันเป็นเพลงของผม “

 

เสียงเปียโนและแร๊พทุ้มๆของมิโนตอนขึ้นทำนองเพลง ทำให้มิยองหลับตาและตั้งใจฟัง ...


 

..... พอมองย้อนกลับไป .... มันมาไกลกว่าที่ผมคิดไว้ ..
 

...... มาอยู่ตรงนี้ได้ ... แต่กลับโดดเดี่ยว และรู้สึกหวาดกลัว
 

... เวลาที่ผมมองเห็นตัวเอง .. ที่เหน็ดเหนื่อยและหมดแรง แต่ไม่เคยรู้ความจริงเลย ... ว่าตัวเองกำลังโดดเดี่ยว ..

 

มิยองลืมตาจ้องมองภาพในมิวสิควิดิโอ ชานยอลกำลังหลับตาปล่อยตัวลอยละล่องอยู่

ใต้ผืนน้ำลึก เสื้อเชิ๊ตขาวที่เปียกน้ำพริ้วไหวไปตามการจมดิ่งลึกลงไปทุกทีนั้น ...

แร็ปของมิโนทั้งดุดันแต่เต็มไปด้วยความเศร้า

 

.... ห้ามหยุดนะ นายยังมีหลายอย่างที่ต้องทำ มองไปที่รูปของคนเบื้องหลังนายสิ!

 

.... นายคือกระจกของน้อง ... และเป็นดวงดาวของครอบครัว เฮ้ย! เจ้าคนโง่ อย่าแสดงมันออกมา!
 

... นายต้องเข้มแข็ง แม้จะรู้ว่ามันโดดเดี่ยว อย่าสับสน เป็นผู้ชายแล้วร้องไห้เหรอ ไอ้โง่!

 

เสียงแร็พและดนตรีหนักๆนั้น ทุกทำนองที่จังหวะลงหนัก เหมือนเสียงดนตรีกระแทกถี่ๆ

 เข้ากับหัวใจของพีดีฮวังให้มองจ้องภาพตรงหน้าไว้อย่างไม่กระพริบตา .. เสียงท่อนฮุกที่มี

นักร้องชื่อดังอย่างแทยัง บิ๊กแบงมาฟีทให้นั้นช่างใสกังวานแต่ให้ความรู้สึกเจ็บปวด


ภาพในมิวสิควิดีโอคือชานยอลพยายามลืมตาในน้ำ ...

 

EH~ .... ตอนที่ผมมองไม่เห็นอะไรเลย .. แม้ว่าจะพยายามลืมตา มันคือความกลัว ใช่แล้ว ผมกลัว
 

Eh ~~ แม้ว่าผมจะพูดมันออกมาไม่ได้ ... เพราะว่าผมกลัว ...มันคงจะกลายเป็นหลุมฝังตัวเอง

 

ภาพชานยอลที่เริ่มต้นว่ายน้ำตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอด มิยองเผยอริมฝีปากเล็กน้อยอย่างแทบหยุดหายใจ

 

พ่อครับ!!! ถ้ามองผมอยู่ ช่วยตอบมาที ผมยังเด็กและอ่อนแอเกินไป ผมไม่รู้หนทางอะไรเลย

 

ตอนนี้ทางเดินของผม มีแต่บาดแผลมากมาย ... ต้องโดนประนาม ผมพาตัวเองมาฆ่าตัวตาย ...

.... รู้สึกกลัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ... Eh ~~ Can you see me now ...

.... Anybody take me from this FEAR ...
 

..... ใครก็ได้ช่วยพาผมออกไปที ... ได้ยินผมไหม ......


 

ภาพทุรนทุรายขาดอากาศหายใจของชานยอลทำให้ฮวังมิยองแทบขาดใจตาม จนกระทั่ง

ภาพสุดท้ายของมิวสิควิดิโอมีกลุ่มคนที่กระโดดลงไปช่วยเหลือเขาขึ้นมาได้อย่างทุลักทุเล

และร่างสูงที่ล้มตัวลงไปนอนหอบอยู่กับพื้นท่ามกลางผู้คนที่เข้ามามุงดูนั้นกลายเป็นฉากจบของมิวสิควิดิโอ ..

 

น้ำตาหยดลงอาบแก้มของหญิงสาวจนเธอต้องตกใจกับความอ่อนไหวของตัวเอง .. นี่เธอเป็นอะไร ฮวังมิยอง ..
 

แค่เพียงเพราะเขาบอกว่านี่เป็นเพลงที่สื่อถึงตัวตนเขา เธอถึงกับอ่อนไหวได้ขนาดนี้เชียวหรือ ...

 

 

 

“ คุณซอฮยอน ... ตอนนี้ผมอยู่เกาหลี นึกขึ้นมาได้ว่า ... ยังมีเรื่องราวดีๆ ที่ยังไม่ได้แบ่งปันกันเลย “


 

ไม่รู้ว่า ... เธอยืนอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว ... สาวน้อยดีกรีนางร้ายในชุดเดรสสีดำและสวมใส่แว่นสีชา ...

 

ทุกวินาทีที่ผ่านไปเหมือนมีแท่งเหล็กที่กำลังถ่วงหัวใจของเด็กสาวให้ยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆจนแทบทนไม่ไหว ..
 

นิ้วเรียวที่สั่นไหวนั้นกลั้นใจกดกริ่ง ประตูห้องพักในโรงแรมหรูถูกเปิดออกทันทีเผยให้เห็น

นักแสดงหนุ่มชาวจีนกำลังยืนยิ้มพิงกรอบประตูอยู่พร้อมรอยยิ้มอย่างร้ายกาจนั้น


“ เข้ามาก่อนสิ “
 

ซอจูฮยอนเก็บซ่อนทุกอย่างไว้ภายใต้ใบหน้าเฉยชาก่อนจะเดินแทรกผ่านเขาเข้าไปในห้อง

“ คุณรีบพูดธุระมา “
 

“ จะรีบไปไหนครับ ... คืนนี้ยังอีกยาวนะ “

 

ซอฮยอนเงยหน้ามองอย่างไม่พอใจ “ คุณบอกว่ามีธุระสำคัญ และเกี่ยวกับหน้าที่การงานในอนาคตของฉัน “
 

“ เอาล่ะ ... ไปนั่งบนโซฟาโน่นกันดีกว่า .. เมื่อกี้ก่อนหน้าคุณจะมา ผมนั่งดื่มคนเดียวไม่สนุกเลย “

 

“คุณกำลังคิดจะใช้เรื่องครั้งนั้น แบล็กเมล์ฉันใช่มั้ยคะ“ เมื่อทนไม่ไหว เธอจึงยิงคำถามออกไปด้วยแววตาวาวโรจน์

 

“ ใจเย็นๆ สิครับ เรื่องระหว่างเรา ผมเก็บไว้เป็นอย่างดี และตอนนี้ ยังอยู่ในที่ปลอดภัย “

 

“ คุณหมายความว่าไง? “
 

“ ผมอัดคลิปเอาไว้ เป็นหลักฐานถึงความสัมพันธ์ที่เคยแนบแน่น “

 

“ !!!! “ ซอฮยอนตกใจจนแทบสิ้นสติ นี่มันเหนือจากที่เธอคาดคิดไปเสียอีก

 

“ แก .... ทำกับฉันแบบนี้ทำไม ... “ สรรพนามที่เธอใช้เรียกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงอย่างเกลียดชัง

 

“ ทำอะไร? ที่ชวนคุณมาดื่มตอนนี้ หรือว่าที่นอนกับคุณตอนนั้น? “

 

“ ........................ “
 

“ จะให้บอกยังไงดีล่ะ ผมชอบคุณ ผมแอบรัก หรือผมหลงเสน่ห์คุณดีล่ะ? เอาเป็นว่าคุณ

อยากคิดแบบไหนก็ตามใจแล้วกัน ... แต่ถ้าให้ผมตอบ ผมก็จะบอกว่าไม่ใช่สักอย่าง

ผมไม่เคยหลงรักผู้หญิงที่นอนด้วยกันหรอกนะ หึหึ ... “

 

“ กรี๊ดดดดด .. ไอ้หน้าตัวเมีย! “ ร่างบางโผเข้าตะกุยใช้เล็บขีดข่วนเขาแบบไม่ยั้ง


...ปีศาจ!! แกมันเป็นปีศาจ !!!

 

ลู่หานเสียหลักทำแก้วไวน์ในมือตกลงพื้นแตกกระจาย พร้อมกับร่างซอฮยอนที่ทรุดลงไปเพราะเหยียบโดนเศษแก้ว

 

“ ซอฮยอนนี่!! เป็นอะไรมั้ยครับ! “

 

เด็กหนุ่มโผเข้าประคองเธอไว้สีหน้าบ่งชัดถึงความตกใจแบบไม่ได้เสแสร้ง .. “ เจ็บมั้ย ? “
 

“ ปล่อยนะ ... ไม่มีอะไรเจ็บได้เท่าที่แกทำกับฉันอีกแล้ว “ ดวงตาเคียดแค้นกำลังเพาะบ่มความเจ็บปวด
 

ลู่หานไม่ตอบอะไรนอกจากช้อนร่างของเธอขึ้นในอ้อมแขนก่อนจะอุ้มพาเธอวางลงบน

ขอบอ่างอาบน้ำและหยิบฝักบัวนำมาจ่อชะล้างเลือดจากเท้าของเธอออกไป

เธอมองสิ่งที่เขาทำให้ด้วยสายตาเย็นชา จนกระทั่งเขาอุ้มเธอออกมาวางลงกับโซฟาและ

ใช้ปลายนิ้วเรียวสัมผัสแผ่วเบาที่ปลายเท้าของซอฮยอนอย่างตรวจเช็คความเรียบร้อย

 

“ มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอกนะ “ น้ำเสียงแข็งกระด้างของซอฮยอนทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองทันที
 

“ ก็ใช่ “ เขาจ้องมองเธอไว้อย่างท้าทายเช่นกัน “ แต่จะปล่อยให้คุณเลือดออกหมดตัวตายก็ใช่เรื่อง “
 

“ ให้มันตายไปเถอะ ถ้ามันจะตายได้ “
 

“ หึ .... “ ลู่หานแค่นยิ้มมุมปาก “ ผมยังแบล็กเมล์คุณได้ไม่คุ้มเลย ... ปล่อยให้ตายไปก่อนก็แย่น่ะสิ “
 

ซอฮยอนจ้องมองเขาด้วยแววตาที่สั่นระริก “ นายเป็นคนประเภทไหน ... ทำไมถึงเลวได้ขนาดนี้ .... “
 

“ ประเภทไหน ... คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แค่จ่ายค่าปิดปากให้ผมก็พอ เข้าใจมั้ยครับ... “
 

“ ...................... “






 

 

 

ควอนยูริผู้ซึ่งกำลังรู้สึกมีความสุขขึ้นมาเมื่อยามที่เจสสิก้าย้ายกลับเข้ามาพักอยู่ด้วยกัน

อีกครั้งหลังจากทะเลาะและภรรยาหลวงของแทคยอนตามราวีและกระทบกระทั่งกับ

เจสสิก้าไม่เว้นแต่ละวัน ...

 

แม้จะมีบ้างที่เรื่องของชานยอลแทรกเข้ามารบกวนจิตใจ แต่ยูริก็พอจะลืมความรู้สึกนั้นไปได้เมื่อมีเจสสิก้า ...

 

ทั้งที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี ....


 

“ สิก้า .... กลับมาหาผมเถอะ ผมจะปกป้องคุณ ผมสัญญา “



 

 

“ สิก้า ! ทำไม ยังจะกลับไปหามันอีก “
 

“ ยูริ .... “

 

“ ฉันรู้ .... เรื่องที่เธอโกหกและยังคอยโทรหาเขาอยู่ .. แต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้อะไร เพราะมั่นใจว่าเธอคงคิดได้สักวัน “

 

“ ฉัน ..... ฉัน .. “

 

“ เข้มแข็งสิ เจสสิก้า ... เธอจะต้องเข้มแข็งได้แน่นอน! ทำไมถึงยอมแพ้แบบนี้ “

 

“ ฉัน ฮึก .. มันอ่อนแอ ... ไม่ได้เข้มแข็งเหมือนเธอหรอก ..ยูริ “

 

“ ...................... “

 

“ แต่ไม่ว่าตอนนี้ .. หรือตอนไหน ฉันก็ ... ยังอยากอยู่ข้างๆเขา “
 

 

เมื่อได้สติยูริจึงวิ่งตามเจสสิก้าลงมายังหน้าคอนโดหากแต่ไม่ทันเมื่อหญิงสาวเรียกแท็กซี่

และขึ้นนั่งออกไปทิ้งให้ควอนยูริยืนนิ่งงันราวกับแบกรับความพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนไม่มีแม้แต่น้ำตาที่จะร้องออกมา

 

มืออุ่นหนาของใครบางคนแตะลงบนไหล่ของเธออย่างปลอบโยน หากแต่หญิงสาวกลับสะบัดหนี

 

“ อย่ามาแตะต้องฉัน ! อย่ามายุ่ง ! “

 

“ นูน่า .....จะใจร้ายกับผมไปถึงไหน ... “