The SweetHeart 2 (ภาคต่อ) Exo Snsd ●ChanSeo●
ตอนที่ 9 : Chapter 9
ชานยอลจ้องมองริมฝีปากที่พึมพำพลางขีดเขียนจดยุกยิกลงไปบนสมุดนั้น ...
สายตาเขาไล่เลื่อนไปตามข้างแก้มและปลายคางจนไล่ลดระดับลงไปยังลำคอขาวเนียนที่
อยู่ภายใต้เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาตัวเล็กนั้น ..
สายตาเขาไล่เลื่อนไปตามข้างแก้มและปลายคางจนไล่ลดระดับลงไปยังลำคอขาวเนียนที่
อยู่ภายใต้เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาตัวเล็กนั้น ..
ภาพเหตุการณ์คืนก่อนหน้าวาเลนไทน์หวนกลับมาฉายซ้ำอยู่ในหัวราวกับภาพยนต์คมชัด
ระดับ HD ครบทุกรสสัมผัสที่ยังหลงเหลืออยู่ทุกที่ในร่างกาย ..
ระดับ HD ครบทุกรสสัมผัสที่ยังหลงเหลืออยู่ทุกที่ในร่างกาย ..
อืมมมมม ...
ยัยซอฮยอน น่ารักขึ้น ... รึเปล่า ..
หรือผมคิดไปเอง .... ไม่หรอกมั้ง ..
เมื่อปีที่แล้ว ไม่ได้น่ารักขนาดนี้ ... เดือนที่แล้ว .. ก็ไม่ได้น่ารักได้เท่านี้ ....
เมื่อวานนี้ ก็น่ารักไม่เท่าวันนี้ ..
เมื่อวานนี้ ก็น่ารักไม่เท่าวันนี้ ..
“ เออนี่ กูว่า ... ซอฮยอนนี่ น่ารักขึ้นทุกวันนะ ไอ้ยอล “
“ นั่นเด่ะ .. ยิ้มทีโลกสว่างวาบบส์ อยู่บ้านเดียวกัน นี่เอ็งไม่หวั่นไหวบ้างเหรอวะ กูล่ะข้องใจ “
มันมากันอีกแล้วครับ ... ไอ้พวกสอดรู้สอดเห็นประหนึ่งเรื่องของผมคือเรื่องของพวกมัน
ผมไม่ตอบหรอกครับ ปล่อยให้มันคลุมเครือไปเรื่อยๆ ให้พวกมันกระวนกระวาย ...
บีบให้มันอยากรู้มากขึ้น มากขึ้น ... และจนอยากรู้ขั้นสูงสุด หึ หึ หึ ...
ผมไม่ตอบหรอกครับ ปล่อยให้มันคลุมเครือไปเรื่อยๆ ให้พวกมันกระวนกระวาย ...
บีบให้มันอยากรู้มากขึ้น มากขึ้น ... และจนอยากรู้ขั้นสูงสุด หึ หึ หึ ...
ซอฮยอนเป็นสาวบ้านนอก ซื่อๆ บ้าน ๆ ... รอยยิ้มของเธอจะมีอยู่สองแบบคือยิ้มแป้นตาม
คาแรคเตอร์ ใส-ใส ของเค้าล่ะครับ
คาแรคเตอร์ ใส-ใส ของเค้าล่ะครับ
ก็มีแต่เวลาที่อยู่กับผมแหล่ะฮะ .. ที่จะเห็นยัยนั่นเอาแต่อมยิ้ม และผมก็ชอบมากกก เพราะ
มักจะหมายถึงเธอกำลังเขินอยู่ กับผมแล้ว ...มักจะมีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นอยู่เสมอล่ะครับ
... นั่น ... เบ้ปากกันอีกแล้ว .. แต่ผมก็พูดเรื่องจริงไม่ใช่เหรอ ^^
มักจะหมายถึงเธอกำลังเขินอยู่ กับผมแล้ว ...มักจะมีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นอยู่เสมอล่ะครับ
... นั่น ... เบ้ปากกันอีกแล้ว .. แต่ผมก็พูดเรื่องจริงไม่ใช่เหรอ ^^
นึกถึงยัยนั่นแล้วก็ตลกดีนะฮะ ..
เด็กสาวนั่งจ้องใบหน้าใสของร่างสูงที่นอนพิงผนังหลับตาอยู่นิ่งๆแบบนั้น พลางยกนิ้วเรียว
ของเธอเกลี่ยไล้ไปบนริมฝีปากของเขาอย่างเผลอไผลพร้อมรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าที่ผุด
ยิ้มออกมาอย่างลืมตัว .... แต่แล้วสาวน้อยก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน
ของเธอเกลี่ยไล้ไปบนริมฝีปากของเขาอย่างเผลอไผลพร้อมรอยยิ้มบางๆบนใบหน้าที่ผุด
ยิ้มออกมาอย่างลืมตัว .... แต่แล้วสาวน้อยก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน
“ รอนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะจูบเนี่ย .. แตะๆลูบๆอยู่นั่นแหล่ะ “
ปาร์คชานยอลพูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่อย่างนั้น
ปาร์คชานยอลพูดขึ้นมาทั้งที่ยังหลับตาอยู่อย่างนั้น
เพี๊ยะ !!!
“ โอ๊ยยย ยย อะไรอ่า ! “
ชานยอลร้องสะดุ้ง ลืมตาตื่นทันทีที่โดนตบเข้าที่ข้างแก้มโดยไม่ตั้งตัว
ชานยอลร้องสะดุ้ง ลืมตาตื่นทันทีที่โดนตบเข้าที่ข้างแก้มโดยไม่ตั้งตัว
“ นายแกล้งหลับทำไม “
“ แหม ... เขินแล้วทำร้ายคนอื่น ไม่ดีนะ แบบนี้ “
“ ฮ๊ะ ฮ๊าดดดด ชิ้ววววว !!!!! “
ละอองน้ำลายที่แตกกระจายไปทั่วบริเวณทำให้กลุ่มเพื่อนพากันลุกหนีกระเจิง
ละอองน้ำลายที่แตกกระจายไปทั่วบริเวณทำให้กลุ่มเพื่อนพากันลุกหนีกระเจิง
“ เชี่ยไรเนี่ย ... ไอ้ยอล ... ไม่สบายเหรอมึง ? “
เมื่อเหตุการณ์สงบเพื่อนกลับเข้ามาใกล้ตามปกติพลางมองชานยอลที่น้ำมูกใสๆ หยดติ๋ง
ราวกับน้ำร่วงนั้น ต่างพากันบริจาคทิชชู่กันวุ่นวาย
“ หาหมอมั้ยมึง ... “
เมื่อเหตุการณ์สงบเพื่อนกลับเข้ามาใกล้ตามปกติพลางมองชานยอลที่น้ำมูกใสๆ หยดติ๋ง
ราวกับน้ำร่วงนั้น ต่างพากันบริจาคทิชชู่กันวุ่นวาย
“ หาหมอมั้ยมึง ... “
ชานยอลยกมือเป็นเชิงบอกนัยๆว่า ... เรื่องของกู ! เอ่อ .. ไม่ใช่ ..
พวกมึงไม่ต้องยุ่ง ! ก็น่าจะไม่ใช่มั้ง ..
พวกมึงไม่ต้องยุ่ง ! ก็น่าจะไม่ใช่มั้ง ..
“ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวกูค่อยไป “
อืมม ... ดูเหมือนเขาเตรียมเก็บอาการป่วยไว้อ้อนใครบางคนเสียมากกว่า ...
อืมม ... ดูเหมือนเขาเตรียมเก็บอาการป่วยไว้อ้อนใครบางคนเสียมากกว่า ...
“ อ๊ะนั่น ! ไอ้ยอล ! น้องซอลฮยอน แม่เจลลี่ สาวข้างบ้านมึงใช่มั้ย เดินตรงมานี่แล้วเว้ยย “
ชานยอลกระพริบตาที่เริ่มแสบร้อนเพราะพิษไข้นั้นมองไปยังร่างสุดเพอร์เฟกต์กับใบหน้า
ที่ผู้ชายต่างต้องพากันหลงใหลนั้น
ที่ผู้ชายต่างต้องพากันหลงใหลนั้น
พวกเพื่อนตั้งฉายาเธอว่า น้องปรากฏการณ์เจลลี่ ... เด้ง ๆ ดึ๋ง ๆ ตึง ๆ หย่อยนๆ ....
เอ่อ ผมไม่ต้องขยายความก็ได้เนอะ
เอ่อ ผมไม่ต้องขยายความก็ได้เนอะ
“ ชานยอลอ่า ... กลับบ้านพร้อมกันมั้ย “ ท่าทางสดใส ทำให้รอบตัวของเธอดั่งดอกไม้บาน
“ เอ๊ะ .. หน้าซีด ๆ นะ จมูกแดงด้วย ตาก็แดงอีก .. ไม่สบายเหรอ ยอลอ่า “
เด็กสาวปราดเข้านั่งประชิดและใช้หลังมือแตะไปตามใบหน้าและลำคอเด็กหนุ่มที่
หน้าซีดๆนั้นกำลังกลับกลายเป็นแดงแปร๊ดขึ้นมาอย่างกับลมปราณแทบแตกซ่าน ...
เด็กสาวปราดเข้านั่งประชิดและใช้หลังมือแตะไปตามใบหน้าและลำคอเด็กหนุ่มที่
หน้าซีดๆนั้นกำลังกลับกลายเป็นแดงแปร๊ดขึ้นมาอย่างกับลมปราณแทบแตกซ่าน ...
ไม่ต่างจากเพื่อนฝูงที่ขยับออกห่างมองดูภาพตรงหน้าอย่างอิจฉาริษยา
“ หูยยยยย ....มันทำบุญมาด้วยอะไรว๊าาา “
“ หูยยยยย ....มันทำบุญมาด้วยอะไรว๊าาา “
“ เอางี้น้า.. วันนี้กลับรถเค้านะ เดี๋ยวจะพาไปหาหมอ “
สาวน้อยแสนสวยเขยิบตัวเข้าไปชิดและพยุงเขาลุกพลางสอดแขนเข้าไปโอบรอบๆเอว
ของเด็กหนุ่ม ใช้นิ้วโป้งสอดไปที่ห่วงกางเกงของเขา และยกแขนเด็กหนุ่มพาดไว้ที่บ่าของตัวเอง
สาวน้อยแสนสวยเขยิบตัวเข้าไปชิดและพยุงเขาลุกพลางสอดแขนเข้าไปโอบรอบๆเอว
ของเด็กหนุ่ม ใช้นิ้วโป้งสอดไปที่ห่วงกางเกงของเขา และยกแขนเด็กหนุ่มพาดไว้ที่บ่าของตัวเอง
“ หูยยย ๆๆๆๆๆๆๆ “
เสียงกระซิบอย่างเพิ่มพูนความริษยาจากกลุ่มเพื่อนพลางพึมพำกันเสียงขรม
“ ปฏิเสธสิมึง แหม .... “
เสียงกระซิบอย่างเพิ่มพูนความริษยาจากกลุ่มเพื่อนพลางพึมพำกันเสียงขรม
“ ปฏิเสธสิมึง แหม .... “
“ ทีงี้นิ่งเชียวนะไอ้ยอล ทำเป็นอาการหนักเชียวนะมึง .. “
“ ................... “
“ ยอลอ่า ... หมอบอกให้พักมากๆ .. นายต้องพักมากๆ น๊า “
ซอลฮยอนประคองเด็กหนุ่มเอนลงบนเตียงของเขา เด็กหนุ่มได้แต่เงอะ ๆ งะ ๆ เหมือนคน
ซื่อบื้อเมื่อได้อยู่ใกล้เด็กสาว ... มัน ... เต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และตื่นเต้นจน
ไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้ ... เหมือนโดนสะกดจิตอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น ..
ซอลฮยอนประคองเด็กหนุ่มเอนลงบนเตียงของเขา เด็กหนุ่มได้แต่เงอะ ๆ งะ ๆ เหมือนคน
ซื่อบื้อเมื่อได้อยู่ใกล้เด็กสาว ... มัน ... เต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกใหม่และตื่นเต้นจน
ไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้ ... เหมือนโดนสะกดจิตอยู่อย่างไรก็อย่างนั้น ..
เขาถึงกลับต้องกลั้นหายใจเมื่อสาวสวยนั้นยกมือขึ้นนวดที่หัวไหล่เขาเบาๆ แรงกดจากนิ้ว
ของเธอสามารถคลายปมเครียดให้เปลี่ยนเป็นขนลุกชันได้แทน
“ อยากให้ ... ฉันอยู่เป็นเพื่อนไหม .. “ น้ำเสียงของเธอและดวงตาฉ่ำหวานที่จ้องมองมา ...
ของเธอสามารถคลายปมเครียดให้เปลี่ยนเป็นขนลุกชันได้แทน
“ อยากให้ ... ฉันอยู่เป็นเพื่อนไหม .. “ น้ำเสียงของเธอและดวงตาฉ่ำหวานที่จ้องมองมา ...
“ ครับ .. “ อ่าวตายโหง ... ตอบไปแล้วครับ .... เห็นไหม ว่าผมโดนสะกดจิตนะ ..
ฮึ่ยย !!!!! ชิบ ... หาย แล้วครับ .... เธอขึ้นมาอยู่บนตัวของผมตั้งแต่ตอนไหน ..
รู้สึกตัวอีกทีมือของผมก็เข้าไปอยู่ในเสื้อของเธอและกำลังสัมผัสจับเอวบางของเธออยู่ด้วยครับ!!
รู้สึกตัวอีกทีมือของผมก็เข้าไปอยู่ในเสื้อของเธอและกำลังสัมผัสจับเอวบางของเธออยู่ด้วยครับ!!
“ ยอลอ่า ... อยากแบ่งไข้ให้ฉันมั้ย ... ฉันช่วยได้น๊า “
ริมฝีปากหยักสวยสีสดของเธอที่เคลื่อนใกล้เข้ามาหา ...
ริมฝีปากหยักสวยสีสดของเธอที่เคลื่อนใกล้เข้ามาหา ...
มาแล้ว ... เข้ามาแล้วครับ ...... อืมมม ... ทั้งนุ่ม ทั้งหวาน ...
เด็กหนุ่มเผยอริมฝีปากและปล่อยให้ลิ้นของเขาและเธอสำรวจความหวานร้อนแลกลิ้นกัน
อย่างเร่าร้อนและพลุ่งพล่าน ...
อย่างเร่าร้อนและพลุ่งพล่าน ...
“ อ่า .. ยอลลล อืมมม .... ยอลอ่า อาาาา “
“ อา า.... “
“ ยอลจ๋า ... “
“ ครับบ ... “
ตึก ตึก ตึก ตึกก ปึง !!
“ ยอลอ่า !!! นายไม่สบา .... “
ประตูห้องที่ถูกเปิดออกกว้างโดยลืมที่จะเคาะขออนุญาตินั้น ทำให้ร่างที่วิ่งกระหืดกระหอบ
เข้ามาแทบเป็นลมกับภาพที่เห็นตรงหน้าของเด็กสาว เขาและเธอที่กำลังโรมรันพันตูกันอยู่
บนเตียงนอนของคนป่วยนั้นผละออกจากกันทันที และชานยอลเบิกตากว้างราวกับเห็น
ผีหลอกกลางวันแสก ๆ “ ซะ ..ซอฮยอ .. “
ประตูห้องที่ถูกเปิดออกกว้างโดยลืมที่จะเคาะขออนุญาตินั้น ทำให้ร่างที่วิ่งกระหืดกระหอบ
เข้ามาแทบเป็นลมกับภาพที่เห็นตรงหน้าของเด็กสาว เขาและเธอที่กำลังโรมรันพันตูกันอยู่
บนเตียงนอนของคนป่วยนั้นผละออกจากกันทันที และชานยอลเบิกตากว้างราวกับเห็น
ผีหลอกกลางวันแสก ๆ “ ซะ ..ซอฮยอ .. “
ร่างสูงต้องลุกพรวดพราดขึ้นทันทีเพื่อออกวิ่งตามร่างบางที่วิ่งร้องไห้หนีออกไปด้วยฝีเท้าที่
เร่งสุดแรงเกิดของเธอนั้น
เร่งสุดแรงเกิดของเธอนั้น
“ ซอฮยอน !! ซออออออ ซอฮยอนอ่า !!!! “
เด็กหนุ่มเซหน้ามืดด้วยฤทธิ์ของไข้ที่ยังมีอยู่ในตัวนั้น หากแต่ก็ยังวิ่งตามออกไปยังถนน
ด้านนอกทั้งเท้าเปล่าแต่ก็ยังไม่ทันซอฮยอนที่หนีขึ้นแท็กซี่ไปแล้วนั้น
“ กลับมาก่อน ! ฉันขอโทษ ซอฮยอน ! “
ด้านนอกทั้งเท้าเปล่าแต่ก็ยังไม่ทันซอฮยอนที่หนีขึ้นแท็กซี่ไปแล้วนั้น
“ กลับมาก่อน ! ฉันขอโทษ ซอฮยอน ! “
เขากลับวิ่งเข้าไปคว้ากุญแจรถและสวมรองเท้าลวกๆ หากแต่มือของใครบางคนเข้ามายื้อไว้
“ ยอลอ่า .. นายไม่สบายนะ ”
“ ยอลอ่า .. นายไม่สบายนะ ”
เด็กหนุ่มไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าสะบัดแขนของตัวเองออกจนเด็กสาวหน้าเหวอผละออกห่างอย่างตกใจ
ปึง !!! เอี๊ยดดดดดดด
เสียงปิดประตูสตาร์ทถอยรถออกไปแบบเร่งรีบ ท่ามกลางสายตาที่ข้องใจที่มองตาม
“ ตกลง..พวกนายคบกันอยู่เหรอ!“
“ ตกลง..พวกนายคบกันอยู่เหรอ!“
“ กูไม่รู้ ... “
“ มึงรู้ ! บอกให้เขาออกมา พวกกูต้องคุยกัน “
เป็นครั้งแรกที่มาร์คเห็นชานยอลในโหมดเคร่งเครียดได้ขนาดนี้ ทั้งที่สีหน้าของเขาซีดเผือดไร้สีเลือดอย่างเห็นได้ชัด
“ มึงทำเรื่องอะไรอีกล่ะ ... แล้วทำไมซอฮยอนนี่ต้องมาหากู บ้ารึไง ? “
“ ..................... “
“ มึงทำอะไรเค้ามา ? “
“ กูอยู่กับผู้หญิงอื่น “
“ อยู่เฉย ๆ แบบ ยืนคุยเฉยๆ ทำงานกลุ่มร่วมกัน หรือว่า ? “
“ กอด จูบ บนเตียงกู “
“ อ่าว ไอ้เชี่ย !!! “ มาร์ครีบวิ่งกลับเข้าบ้านไปคว้ากุญแจรถตัวเองบ้าง
“ งั้นสมควรแล้วมึง ... ถ้ากูหาเค้าเจอก่อน เวลาของมึงหมดแน่ ! ไอ้ยอล ! “
ชานยอลที่เริ่มปวดหัวเพราะพิษไข้ ... เขาขับรถเที่ยวตามหาเด็กสาวไปทั่วเท่าที่นึกได้ และคอยโทรศัพท์หาคนนั้นคนนี้
ในจังหวะที่รถติดสัญญาณไฟแดง.. ชานยอลหยิบหน้าจอมือถือขึ้นมาดู...
ภาพพักหน้าจอทำให้เขาทุบพวงมาลัยรถอย่างเสียใจ
ภาพพักหน้าจอทำให้เขาทุบพวงมาลัยรถอย่างเสียใจ
“ ซอฮยอน ... “
“ ฮื้มม ? “
เขานอนจ้องหน้าใสที่นอนขานรับอยู่ในลำคอทั้งที่ยังหลับอยู่แบบนั้น ชานยอลลุกจากเตียง
ไปเงียบๆ แล้วไปหยิบกระดาษโพสอิทบนโต๊ะเขียนหนังสือมาเขียนยิกๆก่อนจะกลับมาที่
เตียงแล้วแปะไปบนหน้าผากของสาวน้อยหน้าหวานที่ยังคงหลับใหล
ไปเงียบๆ แล้วไปหยิบกระดาษโพสอิทบนโต๊ะเขียนหนังสือมาเขียนยิกๆก่อนจะกลับมาที่
เตียงแล้วแปะไปบนหน้าผากของสาวน้อยหน้าหวานที่ยังคงหลับใหล
เมื่อแปะได้ตามที่ต้องการแล้ว ... เด็กหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้
แชะ
ภาพบนหน้าจอเป็นรูปของซอฮยอนที่กำลังหลับอย่างกับลูกแมวน้อยโดยมีกระดาษโพสอิท
สีเหลืองแปะอยู่บนหน้าผากพร้อมตัวหนังสือที่เขียนด้วยลายมือของเด็กหนุ่มว่า
สีเหลืองแปะอยู่บนหน้าผากพร้อมตัวหนังสือที่เขียนด้วยลายมือของเด็กหนุ่มว่า
“ ของผม .. “
###############
หว๋ายยย ดราม่าาาา หุหุ
###############
หว๋ายยย ดราม่าาาา หุหุ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ห๊าอิยอลลี่ มันน่านัก
งานเข้าแรงละแกเอ้ยยย สาหัสแน่งานนี้
ซอลฮยอน ไม่เบานะเราอ่ะ ถึงตัวถึงตัวเลยเชียว
ระวังแก๊งค์ปูซานขาโหดจะพากันมาถล่มให้นะ ฮึ่ยยยย
เวลานี่แหล่ะมาร์ค อย่าปล่อยให้หลุดมือไป
ถึงจะแฟนเพื่อน แต่เพื่อนไม่ดูแลก็ช่วยไม่ได้นะ
ซออย่าไปไว้ใจพี่ชานง่ายๆอีกนะ เอาให้กระอักไปเลย หมั่นไส้มาก
นี่หมั่นไส้นางมากตั้งแต่ภาคแรกแแล้ว ขอสักทีเถอะแกกก
อินิสัยหน้าม่อก็ยังไม่เลิกเลยนะเว้ย สงสารซอบ้างดิว่ะ !!!!!
มาร์คหาซอให้เจอเลยนะ จะได้หมดเวลาของชานยอลสักที
คือตอนนี้แบบโมโหมากๆๆ ชานยอลลล แกทำแบบนี้ทำไมมมม
ตอนแรกอีพี่ชานก้อดูน่ารักดี ดูหลงน้องซอมากๆ
น่ารักขึ้นอย่างงั้นอย่างงี้
แต่พอน้องเจลลี่มาเท่านั้นก้อกลายเป็นลูกหมาเชื่องๆ
ลืมน้องซอได้ไง
เพราะพิษไข้ เค้าขึ้นมาอยู่บนตัวตอนไหนก็ไม่รู้
มือไปอยู่ที่เอวเค้าได้ยังก็ไม่รู้ จูบตอบไปยังไงก็รู้
ขอให้คุณมาร์คหาคุณซอเจอเร็วๆนะคะ
ตอนแรกอีพี่ชานก้อดูน่ารักดี ดูหลงน้องซอมากๆ
น่ารักขึ้นอย่างงั้นอย่างงี้
แต่พอน้องเจลลี่มาเท่านั้นก้อกลายเป็นลูกหมาเชื่องๆ
ลืมน้องซอได้ไง
เพราะพิษไข้ เค้าขึ้นมาอยู่บนตัวตอนไหนก็ไม่รู้
มือไปอยู่ที่เอวเค้าได้ยังก็ไม่รู้ จูบตอบไปยังไงก็รู้
ขอให้คุณมาร์คหาคุณซอเจอเร็วๆนะคะ
ถ้าฃอไม่เปิดเข้ามาเห็นก่อนชานยอลคงเสร็จฃอลฮยอนไปแระะะ เฮ้ออออออ คอเมดี้ไรท์ยังแอบมีหน่วงอ่ะ ยอมมมม 5555
ไรท์มาทีนี่ดราม่าเลยน้า ยังติดตามเรื่องนี้อยู่ ชอบมาก อย่าปิดเลยน้า
อินไป
แต่ตอนนี้สงสารซอแล้วก้อหมั่นไส้อิยอลมากจริงๆๆๆๆ
เอาคืนให้หนักๆ
ให้น้องซอใจแข็งมากๆหน่อยนะคะ
ภาวนาให้คุณมาร์คเจอน้องซอก่อน
รอกินมาม่าแทบไม่ไหวเลยค่า
มาต่อเร็วๆนะคะ