The SweetHeart 2 (ภาคต่อ) Exo Snsd ●ChanSeo●
ตอนที่ 4 : Chapter 4
“ ชานยอลอ่า ... นายขโมยกินมาร์ชเมลโล่ของฉันหมดไปแล้วใช่ไหม .. “
ประตูที่ถูกเปิดออกเผยให้เห็นเด็กหนุ่มเจ้าของห้องกำลังนั่งเล่นกีต้าร์อย่างสบายใจบนเตียงนอนของเขา
“ เคาะประตูเสียหน่อยสิ ... เห็นฉันไม่ว่าอะไร เอาใหญ่เลยนะ ซอจูฮยอน “
“ มาร์ชเมลโล่ ... คุณมาร์คกับคุณเจบีอุตส่าห์ซื้อมาฝากฉันตอนไปถ่ายแบบที่ญี่ปุ่น “
ชานยอลยังคงก้มหน้าก้มตาดีดกีต้าร์ของเขาต่อไป “ ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้มาร์ชอะไรนั่นหน้าตาเป็นยังไง .. “
“ สารภาพมา .. แล้วฉันจะตีนายแค่ครั้งเดียว .. “
“ มีอะไรให้ฉันสารภาพ ? ยัยตัวแสบ อย่าเที่ยวมาสงสัยคนอื่นสิ ! “
“ คุณเจบีบอกว่ามันไม่มีขายที่เกาหลีนะ ขนาดฉันยังกินเข้าไปวันละชิ้นเพราะมันเป็นของมีค่า “
“ .................. “
“ นายไม่ได้กินเข้าไปแน่นะ ? ว่ายังไง ? “
“ อ๊า ! จะถามกี่ครั้งเนี่ย .. ไม่เมื่อยปากหรือไง “
ซอฮยอนออกจากห้องของเขาไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจเท่าไรนัก และเมื่อคล้อยหลังเด็กสาว ชานยอลก็ล้วงกระปุกขนม มาร์ชเมลโล่ขึ้นมา
และโยนมันกรอกเข้าปากทีเดียวเสียเกือบหมดกระปุกพลางเบ้หน้าพึมพำอย่างหมั่นไส้
“ หวาน เลี่ยนขนาดนี้ มันอร่อยตรงไหน ฉันซื้อหน้าปากซอย อร่อยกว่านี้ให้สิบกระปุกยังได้เลย ชิส์ ! “
“ ซอฮยอน .. สบู่ฉันหมด .. เย็นนี้ไปหาซื้อมาให้หน่อย “
“ ใช้ของฉันไปก่อนได้มั้ย รอเดี๋ยวนะ .. “
“ ฉันเป็นโรคภูมิแพ้ ต้องใช้สบู่สั่งทำเป็นพิเศษ เป็นสบู่ออแกนิค สกัดจากต้นกระบองเพชร “
“ นายเนี่ยนะเป็นภูมิแพ้..สบู่ออแกนิคอะไรกัน ผิวนายเอาหินมาขัดยังได้เลย“ ท้ายประโยคพึมพำเบาๆอย่างกลัวเขาจะได้ยิน
“ ย่าห์ ! ซอฮยอน ... “
“ โอเค ๆๆ ฉันรู้แล้ว เลิกเรียนแล้วจะแวะหาให้นะ โอ๊ะ แต่เย็นนี้ บ้านนายมีงานเลี้ยงมื้อค่ำนี่ “ เด็กสาวตาโตเหมือนนึกขึ้นได้
“ ก็เพราะอย่างนั้น ฉันถึงต้องฝากเธอยังไงล่ะ พาโบ .. “
“ งั้นฉันก็ควรจะอยู่ช่วยคุณป้าเตรียมมื้อค่ำสิ “
“ ไม่ต้อง .. มียองจีก็พอแล้ว ไหนจะฉันอีก เธอไปทำธุระให้ฉันก่อนดีกว่า “
“ ชานยอล ... “
“ ................. “
“ นายพยายามปิดบังอะไรฉันอยู่ใช่มั้ย ? “
“ ................. “
“ วันนี้อดีตแฟนสาวทั้งสองของนายกำลังจะมากินข้าวที่บ้าน ... เลยต้องเขี่ยฉันออกไปข้างนอกให้พ้นทาง ใช่หรือเปล่า ? “
“ บ้าแล้ว ! ใครจะไปคิดได้ขนาดนั้น ! “
..... นายก็ .... หาทางให้ซอฮยอนออกไปข้างนอกช่วงนั้นสิ ... มันไม่ใช่ว่านายไม่ได้ไม่แคร์ซอฮยอนหนิ ...
..... แน่นอน .... นี่เพราะแคร์ต่างหาก ..
..... งั้นก็ตามนี้ ทำเพื่อรักษาบรรยากาศ นายเองก็ไม่ต้องกระอักกระอ่วนด้วย
..... แม้มันจะดูไม่บริสุทธิใจเนี่ยนะ ?
..... นายไม่มีอะไรจะเสียแล้ว เชื่อกูเถอะ ไอ้ยอล
“ ฮัลโหล ไอ้มาร์ค กูเป็นเพื่อนที่ไม่ลำเอียง ในเมื่อมีตัวละครเพิ่ม นายก็ควรได้บทเพิ่มเหมือนกัน “
“ ไอ้บี ... มีอะไรว่ามาโว้ย ! “
“ โอกาสมึงมาแล้ว .. พรุ่งนี้เย็น ซอฮยอนนี่จะว่าง ไอ้ยอลมันต้องรับหน้าสาวๆข้างบ้านที่จะมากินข้าวบ้านมัน “
“ ห๊ะ ... แล้วทำไมซอฮยอนนี่ถึงไม่อยู่กับมัน ? “
“ อย่าถามมากโว้ย ... เอานะ ไอ่มาร์ค หนนี้มึงต้องอ่อยแรงๆ กูว่ามึงมีสิทธิ จริง ๆ กูเชียร์ไอ้ยอล แต่กูว่ามึงมีสิทธิ “
“ ...................... “
“ อ๊ะ นี่ไง !!!! สบู่จากต้นกระบองเพชร มีจริง ๆ ด้วย ! “
“ ได้ของแล้วเหรอ งั้นก็ จะกลับเลยเหรอ ซอฮยอนนี่ .. “ มาร์คที่ในวันนี้รับอาสามาเป็นเพื่อนเด็กสาวเข้าประชิดถามเธอ
เด็กสาวชะงักไปอย่างลังเล ... ควรจะกลับไปตอนนี้เหรอ ... จะโทรกลับไปถามชานยอลดีไหมนะ ...
“ อืมม .. คุณมาร์ค ... อยากจะไปไหนหรือเปล่าคะ ฉันยังพอมีเวลา จะไปเป็นเพื่อนให้ค่ะ “
“ จริงนะ ? “
“ อ๊ะ .. มีเหรอคะ “
“ จริง ๆ วันนี้ฉันมีนัดเตะบอลกับเพื่อนๆ แต่ ... ได้ข่าวว่าเธอ เอ่อ ... ช่างมันเถอะ “
“ งั้นคุณก็ไปสิคะ ฉันทำให้คุณมาร์คผิดนัดเพื่อนเหรอ “
“ ไม่ ๆๆๆ มันแค่ .. เป็นงานอดิเรก ไม่ได้ .. สำคัญอะไรขนาดนั้น .. “
“ อ่า าาา “
“ งั้น .... สนใจไปด้วยกันไหม ไปนั่งดูฉันเฉย ๆ ก็ได้ “
“ อื้ม ! ไปกันเลยค่ะ ! “
ร่างสูงของมาร์คที่วิ่งเหยาะๆออกมาจากกึ่งกลางสนามพลางถอดเสื้อคลุมออก เด็กหนุ่มหยุดอยู่ตรงหน้าสแตนด์ที่มีซอฮยอนนั่งส่งยิ้ม
ให้เขาอยู่นั้น ... มาร์คโยนเสื้อของเขาคลุมลงไปทั้งศีรษะของเด็กสาวและถอดนาฬิกาข้อมือตัวเองใส่เอาไว้ที่ข้อมือของเธอท่ามกลาง
สายตาของเพื่อนๆที่ส่งเสียงแซวมาอย่างอึกทึกพร้อมใบหน้าที่ขึ้นสีหากแต่ยังเปื้อนยิ้มของเด็กหนุ่ม
อ่อยแรงๆ .... เราต้องอ่อย แรง – แรง !
ซอฮยอนที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่นั้น ค่อยๆดึงเสื้อคลุมลงจากศีรษะและแววตาที่มองตามด้านหลังของเด็กหนุ่มที่วิ่งกลับออกไป ...
อะไรกัน ... นึกจะเท่ห์ ก็เท่ห์ขึ้นมาขนาดนี้เหรอเนี่ย นายคุณมาร์ค ...
วันเกิดครบรอบ 21 ปีของชานยอล ... หากแต่เด็กหนุ่มถูกพ่อแม่ลากออกไปจากบ้านตั้งแต่เขาตื่นนอน ...
โปรแกรมที่ถูกจัดเตรียมก็คือทัวร์ไหว้พระกระชับมิตรระหว่างสองครอบครัว และซอฮยอนกับยองจีถูกให้อยู่โยงเฝ้าบ้านเสียอย่างนั้น ..
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านและกลุ่มคนที่อยู่ด้านนอก ทำให้ซอฮยอนเบิกตากว้างอย่างตกใจ ..
จริงสิ ! เธอชวนพวกเขามาเซอร์ไพรส์ชานยอลนี่นา ลืมเสียสนิทเลย เหล่าขบวนการเพื่อนฮักจากปูซาน !
บ้านที่ถูกช่วยกันตกแต่งเพื่องานปาร์ตี้วันเกิดชานยอลนั้นดูสดใสตัดต่างกับใบหน้าเซื่องซึมของซอฮยอนแบบที่เห็นได้ชัดเจน
“ นี่ก็เป็นอะไรไปล่ะ ... แค่เขาไปกับผู้หญิงคนอื่น “ แจ๊คสันบ่นท่าทีของเพื่อนสาวจนฮานิต้องกระทุ้งศอกลงหนักๆที่เอวเขา
“ ชานยอลน่ะ ... “ ซอฮยอนหลุดคำพูดออกมาอย่างยากเย็น “ ดูเหมือนจะชอบคนพี่นะ .. “
“ คนพี่ไหน ? “
“ เดี๋ยวพวกนายก็เห็นเอง ... พวกเธอเป็นเด็กนอก สวย สดใส มั่นใจ เปล่งประกายแบบสุด ๆ ไปเลย .. “
“ .................. “
“ เวลาที่ฉันเห็นชานยอลมองไปที่พวกเธอ หมอนั่นจะเอาแต่หน้าแดงเหมือนกินพริกเข้าไปทั้งสวน “
“ ซอฮยอนอ่า ... “ อึนจีเรียกชื่อเธอเบาๆ อย่างเรียกสติเด็กสาวไว้
“ แถมยิ้มเขินอายแบบนั้น ไม่ใช่ชานยอลที่พวกนายรู้จักหรอกนะ ... “ หากแต่ซอฮยอนยังคงบ่นยาวอย่างอัดอั้นตันใจ ...
“ ซอฮยอน .. องค์ลงเหรอ .. เธอทำกับข้าวเยอะเกินไปแล้ว “ เจ้าของวันเกิดที่ยังคงปากเสียกับเธออย่างสม่ำเสมอ
“ ...................... “ “ มะ .. ไม่เยอะนะ ดูซิ เพื่อน ๆ พี่มากันเต็มไปหมด ก็พอดีนั้นแหล่ะโอป้า “
ยองจีหันมองใบหน้าจืดเจื่อนของซอฮยอนแล้วรีบออกตัวแทน พลางแอบนึกหมั่นไส้พี่ชายที่มีสาวน้อยนั่งขนาบข้าง
“ เอาล่ะ ไม่ต้องกลัว กินเข้าไปกันเถอะนะ ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า “
ท่านรองปาร์คหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างอารมณ์ดี ผายมือเชื้อเชิญเด็กหนุ่มสาวที่นั่งยาวเหยียดบนโต๊ะอาหารทั้งเพื่อนที่มาจากปูซาน
และเพื่อนในโซลของชานยอลเอง
“ อ่า เจ้าปาร์คชานยอล โตขึ้นอีกปี .. หึหึ ... ที่รัก เธอว่า เขาฉลาดแค่ตอนยังเป็นเด็กใช่มั้ย “
“ คุณคะ ... ลูกจะอายเอานะคะ ตอนนี้เขาก็เป็นผู้เป็นคนขึ้นมากแล้ว ไอกูวว ลูกชายของเรา “
“ คิคิ .. “
“ ยองจี .. เมื่อกี้หัวเราะใช่มั้ย วางตะเกียบลงเลย “
ชานยอลขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากสาวน้อยที่ขนาบข้างเขาอยู่นั้น ...
ซอฮยอนมองภาพชานยอลที่อยู่ฟากตรงข้ามกำลังวุ่นวายตักอาหารให้ทั้งซ้ายขวาและใช้แขนยาวๆเอื้อมมาหยิบเหยือกน้ำตรงหน้าเธอ
เพื่อไปบริการสาวน้อยทั้งสอง
“ ขอน้ำหน่อย “
“ .............. “
“ ฉันบอกว่าขอน้ำหน่อยงัยล่ะ ปาร์ค ชาน ยอล ! “
เด็กหนุ่มสะดุ้งสุดตัวกับเสียงตวาดแหวของสาวน้อยซอจูฮยอนที่ยื่นแก้วเปล่าเขย่ารออยู่นั้น เขากัดริมฝีปากอย่างข่มโมโหไว้
“ ไม่ต้องสงสัยหรอกฮะ .. ยัยคนนี่ตามจิกกัดฉันทั้งวัน ... มันเป็นธรรมดาของเธอ ไม่ต้องตกใจไปนะ “
ชานยอลหันบอกเด็กสาวข้างตัวที่อมยิ้มกลั้นขำอยู่นั้น .... เขารู้สึกเสียหน้าและสบตามองซอฮยอนไว้อย่างคาดโทษ
“ ฮ่า ฮ่า .. ไม่หรอก ซอฮยอนนี่ น่ารักมากๆ ใครได้เป็นแฟนนับว่าโชคดีเลยล่ะ“ ท่านรองปาร์คยังคงถือหางเด็กสาวตามเคย
“ นี่ซอฮยอนนี่ หนูควรจะเลือกให้ดีนะ .. ว่ากันว่าการตัดสินใจแป๊บเดียวก็มีผลตลอดชีวิต“ คุณนายผสมโรงเย้าแหย่เด็กสาว
“ คะ ? “
“ นั่นสินะ ใครจะรู้ ... ในบรรดาเจ้าพวกที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่นี้ อาจมีสักคนที่เธอจะแต่งงานและมีลูกด้วย “
“ คุณลุงคะ .. ทำไมถึงพูดเรื่องน่ากลัวอย่างนั้น .. ไม่มีผู้ชายคนที่ว่าอยู่ที่นี่หรอกค่ะ “
ชานยอลเงยหน้าขึ้นมองซอฮยอนอย่างเหวอไปจนเพื่อนๆ พากันแอบขำกับปฏิกิริยาของเขาที่เกิดขึ้นอย่างอัตโนมัตินั้น
.... วันนี้ ..... เธอเป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย ... ซอจูฮยอน !!
แกร๊กกก .... เสียงประตูถูกเปิดและปิดลง พร้อมฝีเท้าที่ก้าวย่างอย่างแผ่วเบามาหยุดอยู่ข้างเตียงนอนสีขาวนั้น ..
“ ไหนล่ะ .. ของขวัญฉันน่ะ .. “ เสียงกระซิบทวงถามอยู่ข้างหูของเด็กสาวที่นอนร้องไห้หลับทั้งน้ำตาไปแล้วนั้น ..
เด็กสาวขยับลืมตาตื่นและเมื่อปรับโฟกัสได้กับภาพของเด็กหนุ่มตรงหน้า ความน้อยอกน้อยใจก็พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง
ซอฮยอนพลิกตัวหันหนีพลางยกผ้าห่มนวมขึ้นคลุมศีรษะไว้ทันที
“ อะไรกัน ... ไม่ได้เตรียมไว้หรอกเหรอ มีเวลาทั้งวัน “
“ ..................... “
ร่างสูงยืนกอดอกมองร่างที่ยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่อย่างนั้นก่อนจะปราดเข้าช้อนอุ้มขึ้นรวมทั้งผ้านวมที่ห่อเธอไว้ทั้งตัว
“ โอ๊ะ !! อะไรน่ะ ชานยอล ! “
เด็กสาวดิ้นขลุกขลักอย่างตกใจและชานยอลแกล้งปล่อยให้ร่างของเธอตกลงไปกับพื้นโดยที่ยังคงมีผ้านวมห่อตัวเอาไว้
ซอฮยอนผุดลุกขึ้นนั่งทันทีอย่างโมโห “ เล่นอะไรของนาย ! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ! “
เขาย่อตัวลงนั่งตรงหน้าเธอ “ วันนี้ ... วันเกิดฉัน ... ได้เบิรธเดย์หรือยัง ฉันให้โอกาสเธออยู่นะ “
“ ..................... “
“ เอาดี ๆ ซอจูฮยอนชิ .. “
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ “ เธอพึมพำเบาๆ พลางก้มหน้าหลบจมูกโด่งรั้นที่พยายามเคลื่อนเข้ามาหาเธอนั้น
“ ของขวัญล่ะ ? “
“ เค้ก ... อยู่ ในตู้เย็น .. “ เด็กสาวตอบพลางหลับตาแน่นเมื่อเขาต้อนเธอจนชนกับขอบเตียงและขยับไปไหนไม่ได้อย่างนั้น
“ แค่นั้นเหรอ ? “
“ อะ ..อืม .. “ ซอฮยอนกลั้นใจลืมตาขึ้นมาสบกับเขาและทันเห็นรอยยิ้มมุมปากที่ผุดขึ้นมาอย่างเป็นต่อแบบนั้น
“ น้อยไปหน่อยนะ ในฐานะที่เป็นเธอ “
“ ..................... “
“ ถ้าฉัน ... ขอของขวัญชิ้นนี้ .. “
ปลายนิ้วเรียวของเขาหมุนพันเข้ากับโบว์เล็กๆที่คอเสื้อชุดนอนของเด็กสาวก่อนจะค่อยๆดึงรั้งมันจนหลุดออกจากปมที่ถูกผูกเอาไว้
สาวน้อยรีบตะปบเอาไว้โดยอัตโนมัติทันที ชานยอลชะงักอย่างเสียดาย เขาพึมพำถามเธอเบาๆ “ ไม่ได้เหรอ ? “
มองแววตาที่เว้าวอน ภาษากายที่รุกเร้า และอุณหภูมิร่างกายของเขาที่เร่งปรับฮีทเตอร์ในตัวเธอนั้น ...
..... ดูเหมือนเขาจะถามไปอย่างนั้นเอง ....
“ นาย ... ไปชอบคนอื่นแล้วใช่ไหม .. “
“ พูดอะไร ? ฉันมีเธอคนเดียว “
“ ชะ .. ชาน ยอล ... ฉัน เจ็บ .. “
ริมฝีปากร้อนจูบหนัก ๆ ข้างขมับที่ไรผมเปียกชื้นอยู่นั้นอย่างปลอบโยน เล็บคมจิกอยู่กับบ่าของเขาอย่างระบายความเจ็บปวด
“ ฮยอนอ่า ... ฉันก็ .. เจ็บเหมือนกัน .. อื้อออ .. “
เมื่อเสียงครางของพวกเขาเริ่มสอดประสาน ชานยอลยกผ้านวมขึ้นปกคลุมร่างกายของพวกเขาและบดจูบกันไว้เพื่อป้องกันเสียง
ที่เล็ดลอดออกไปด้านนอกให้ได้แตกตื่นกันนั้น ...
“ ซอฮยอนอ่า ... ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ “ เสียงที่แหบพร่าและใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของเขากระซิบบอกข้างหูเธอ
“ ละ .. แล้ว .... . “
“ ไปกับฉัน “
ชานยอลเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวจนคนที่อยู่ด้านล่างตัวเขาต้องกัดริมฝีปาก หลับตาไว้แน่น ก่อนจะกรีดร้องออกมาเบาๆเมื่อถึงจุดหนึ่ง
ที่ชานยอลกระแทกฝากรักเข้ามาด้านในตัวเธอเพื่อปิดฉากงานวันเกิดของเขา ...
ชานยอลเผยอริมฝีปาก แหงนใบหน้าหล่อเหลานั้น เกร็งค้างไว้อย่างซึมซับความรู้สึกก่อนที่เขาจะฟุบร่วงลงไปบนตัวของเธอ
“ ยอลอ่า .... “
“ ครับ ... “
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ .. “
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
18 + แบบว่าโตแล้วอ่ะนะ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
มาร์คนายมีสิทธิ์นะ แต่ชานยอลทำคะแนนนำไปไกลแล้วนี่สิ ยังจะหวังไรได้อีก
ซอฮยอนอ่า ชานยอลเจ้าเล่ห์ขนาดนี้ แต่ดันยอมเค้าไปแล้ว จะเสียใจทีหลังหรือเปล่านะ
ถ้าโดนทำให้เสียใจเมื่อไร ยกแก๊งค์ปูซานมาถล่มเลย เข้าใจมั้ย
ดูไม่ค่อยแคร์น้องซอเท่าไหร่
ทำน้องซอร้องไห้ด้วย
ส่วนคุณมาร์คตอนนี้เอ็นดูมาก
อ่อยแรงๆเลยนะ
เอาชานยอลกระอักเลือดตายไปเลย
ฮาเจบี เสี้ยมมาร์คให้มากๆยุเข้าไป
ว่าแล้วก้อหมั่นไส้อิยอลจริงๆ
แต่คือ.. ฉากของขวัญวันเกิดช่วยแก้หน้าแกไว้ได้ รอดไปนะ55
ชานยอลสาวตรึมตลอดเลยอ่ะ ซอเสียใจเพราะชานอีกแล้ววTT
แถมซอยังยอมให้ชานตลอดเลยอ่า วันหลังเอาคืนให้หนักๆๆไปเลยย
มาร์คน่ารักมากก ภาคนี้มาสายอ่อยหรอค่ะ555555555555555.
แล้วซอหนูไปใจอ่อนให้อิยอลทำไม๊??ถึงจะฟินก้อเหอะ น่าจะแกล้งมันให้เข็ด555
ขำคุณมาร์ค อ่อยเราต้องอ่อยแรง