ลำดับตอนที่ #44
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : Chapter 44
... CHOOSE TO LOVE YOU ...
“เอาัยีไอ้ฮุน .. “
“ อะไร ? “
“ อย่ามาทำีมึน อย่าิว่าไม่มีใรรู้ ใรเห็นนะ “ านยอลระิบเบาๆ พอให้ไ้ยินันสอน
“ ............. “
“ ทำไมถึันทุรััวะฮุน ไม่สสารนูน่าเหรอ ? “
เ็หนุ่มเยหน้าสบาเพื่อนพลาพยัหน้า “ นายรู้มั้ย ... ันแพ้ลอ เวลาที่อยู่ับเา .. “
“ หืม .. เฮุน “
เ็สาวลืมาและสบเ้าับวหน้าุ้นเยที่นอน้อมออยู่้าาย
“... อีไม่นาน เธอะเลือนอื่นแล้วนะ .. “
“ ......................... “
“ เวลาอันำลัน้อยล .. “ เาูบเบาๆ ระหว่าลาหน้าผามนอเ็สาว
“ อโทษที่ทำให้ลำบามาลอ อฮยอน ... “
เสียโทรศัพท์มือถือัึ้น และเมื่อมอื่อนโทรเ้า เ็หนุ่มถึับหนัใทันที แ่็ยัรับสาย
“ ฮายอ .. อยู่ไหนเหรอ “
“ โอป้า .. ลับมารึยัะ มาทาน้าวบ้านันไหม “
“ ลับมาแล้ว .. เอ่อ .. พี่ ำลั .. “ เฮุนสบสายาที่มอมาอย่าวัใอานยอลนั้น ทำให้เฮุนะัไปทันที
“ โหไปสิ .. ถนันี่ “ เพื่อนหนุ่มระิบเบาๆ ้าหูเาและยิ้มเยาะ เ็หนุ่มนิ่ิ่อนะอบรับปา
“ ไปสิ .. พี่ มีเรื่อะพูับเธออยู่พอีเลย “ แววามุ่มั่นอเฮุนทำให้านยอลแอบใ
ส่วนปลายสายเอ .. ็เหมือนะสัมผัสไ้ถึอะไรบาอย่า “ พี่ะ ... ุยอะไรเหรอะ .. ั้น เอาไว้ ... เราไว้เอันที่ทำานีมั้ย “
“ ไม่รับ เี๋ยวพี่ะไปหา “ เฮุนวาสาย พร้อมวามือบนไหล่ทั้สอ้าอานยอล “ ไป้วยัน ู้อารำลัใ “
“ เี๋ยวๆๆๆ มึะไปพูอะไรับเา ? ูยัไม่พร้อม “
“ วามริไ .. านี้ไป ูะพูแ่วามริ “
.. อฮยอนนั่มอนรหน้าทั้สออย่าสสัยและ้อใ “ สอนนี้ .. มีอะไรเหรอ “
“ ริๆ แล้ว ... มัน็ ... ไม่มีอะไรหรออนนี่ “
“ มีสิ “ ลู่หานเอ่ยั “ อึนี ... เราะพูวามริ “
“ โอป้า .. พี่เป็นอะไรอพี่เนี่ย “ เ็สาวบ่นเสียเบา พลาหลบสายาอฮยอนไปมา
“ วามริอะไรอี ? ” อฮยอนหน้าถอสี ทำไมใรๆ ถึมีเรื่อราวปิบัเธอันไว้แบบนี้
ลู่หานเหลือบมออึนี ่อนะถอนหายใออมาเบา ๆ “ อฮยอนนี่ .. ันน่ะ .. มาอย่าไม่บริสุทธิในะ “
“ ......... “
เ็สาวมวิ้วมอเาอย่าไม่เ้าใ “ ันมาเพื่อแยฮยอนนี่ให้ออาน้อาย “
อฮยอนอ้าปา้า วามิเินทาย้อนลับไปเมื่อแรที่เอัน .. “ นาย .. ะทำอย่านั้นทำไม “
“ ............. “
“ ุพ่อันเหรอ ? “
“ ะ .. ัน เอ ่ะ อนนี่ ฮืออออ “ อึนีร้อไห้ออมาพร้อมเ้าอเอวอฮยอนไว้อย่ารู้สึผิ
“ เี๋ยวนะ .. พวเธอสอน .. “ อฮยอนพยายามแะมือออึนีออ
“ อนนี่ อย่าโรธ ันอโทษ นะะ อนนี่ “
“ นายเลยแล้ทำเป็นอบับแบฮยอน ... แล้ทำเป็นเย์ “ ลู่หานพยัหน้ายอมรับ
“ ใ่ .. เพราะัน้อารเ้าใล้ฮยอนนี่ให้มาที่สุ “
“ ................... “
“ มาถึอนนี้ .. พวเรา .. ไม่วรมีเรื่อปิบััน “
“ หึ หึ .. “ เ็สาวแ่นหัวเราะออมา ลู่หานหนัใแ่็เอ่ยปา “ อยาะ .. ันสัหน่อยมั้ย “
อฮยอนหยิบแ้วน้ำบนโ๊ะ แล้วสาใส่หน้าเาทันที ทั้อึนีและลู่หาน่าอ้าปา้า เ็สาวหันลับ้าวับๆ เ้าห้อไปทันที
“ โอป้า เห็นมั้ย !! แล้วะทำยัไันีเนี่ย “ ลู่หานที่นิ่แ็เป็นหินไปแล้วนั้น สมอำลัสั่าร และประมวลีันมั่วไปหม ...
ผ่านไปไม่ี่นาที อฮยอน็ออมาาห้ออีรั้ พร้อมผ้านหนูผืนเล็ที่โยนใส่หน้าอลู่หาน ่อนะามไปเ็ให้ับเา
เ็หนุ่มยิ้มออมาอย่าีใ “ อฮยอนนี่ .. ไม่โรธผม “
“ เพราะ ันเยพูไว้ ... ถ้าเป็นนาย ... ยัไัน็ไม่โรธหรอ “
“ อฮยอนนี่ ... ผม อโทษที่หลอลว “
“ ... ยัมีอะไรอีมั้ย .. บอมาเลยะทีเียวนะ “ เ็หนุ่มอมยิ้ม่อนะหันบอน้อสาว “ อึนี .. เธอ ่วยเ้าห้อไปแป๊บนึ่อน “
เ็สาวมอพี่ายอย่าุนและไม่ไว้ใ แ่็ำยอมแ่โยี ...
และเมื่อน้อสาวล้อยหลัไปแล้ว ลู่หาน็ึอฮยอนมาไว้ในอ้อมอ “ ่อานี้ .. ะไม่มีอะไรที่หลอลว “
“ ันะเื่ออะไรไ้บ้า นายแสบมานะ ลู่หาน “ เธอเริ่มไม่อยู่นิ่เยให้อแ่โยีเหมือนอย่าเย
“ ที่ไม่เยโหเลย ็ือ .. ันอบเธอ อบเธอมาริๆ อฮยอน .. “
อ้อมแนอบอุ่นที่รัแน่นอเา ทำให้เ็สาวเริ่มหยุิ้นรนและในที่สุ็นิ่ันไปเมื่อเาประทับูบลที่้นแนอเธอ
และเอ่ยำอโทษอีรั้
...... แปร๊นนนนนน ...
“ ฮึ่ยยยย ไอ้พวเ็เวร มาแว๊นท์อะไรันเ็มถนนวะ ! “ เสียานยอลบ่นอย่าใหายเมื่อเฮุนหัพวมาลัยหลบ
ลุ่มมอเอร์ไ์วัยรุ่นที่พุ่ัวันแเป็นแพอยู่เ็มถนน “ ้าลหน่อยไอ้ฮุน ทิ้่วห่าไอ้เ็เปรพวนั้น่อน “
แ่ยัไม่ทันรัย .. สอหนุ่ม้อพลันเบิาว้า เมื่อรถมอเอร์ไ์ันที่รั้ท้ายลับล้มว่ำอยู่ลาถนนอย่าะทันหัน
“ ไอ้ฮุน !!! เบร ! “
เฮุนเหยียบเบรพร้อมหัหลบนรถหมุนว้า เสียแระายอระ และัวรถที่อัระแทับถนนนลายเป็นพลิว่ำ
รถที่นิ่สนิท ... เสียโหวเหว รีร้อ เริ่มัระมไปทั่วบริเว “ ยอ .. ล .. ไอ้ยอ ..ล “ เฮุนพยายามเปล่เสียเรียน้าัว
ที่นั่นิ่อยู่ับเบาะ ทั้ัวเ็มไป้วยเลือและเศษระ
“ เฮ้ยย ่วยันเร็ว !! เอาออารถ่อน น้ำมันำลัะรั่ว !! “
ร่าอเาและานยอล ถูใรหลายนพยายามเลื่อนย้ายออารถ ... เ็หนุ่มเริ่มมอเห็นทุอย่าลาเลือน..
รู้สึถึอเหลวเหนียว้นที่ไหลออาใบหู.. พื้นถนนที่เย็นเยียบ .. ่าเย็นผ่านระูเาไปถึหัวใ ..
ร่าายอเฮุนระุ ่อนที่สิำลัะาหายไป ..
“ เฮุน ... นี่พี่สาวนใหม่นะลู ีใใ่มั้ย ทัทายันสิ “
“ ันื่ออฮยอน “
“ ันะบอเฮุนนเียว .. เป็นวามลับ สัานะ “
“ นายิถึันเฮุน .. หลอันไม่ไ้หรอ .. “
“ ฮุน ... ันรันาย “
เสียบีบแรรถอย่าร้อนใอลู่หานและเ็หนุ่มปา้ายวา แทุันไปอย่าไม่ำนึถึมารยาท มอผ่านระไปยัเบาะ้าน
หลั เ็สาวสอนที่นั่อยู่ในวามเียบ ท่าทาัวลออึนี และใบหน้าีราวระาษออฮยอนทำให้เาแทบะพุ่นรถทุ
ันเพื่อไปให้ถึโรพยาบาลอย่าเร็วที่สุ
เสียฝีเท้าวิ่เร่มาามทาเิน อฮยอนวิ่ามลู่หาน้วยสมอว่าเปล่า ... ไม่ ... ไม่ใ่ .. ้อไม่ใ่ ..
ที่ปลายทาเินเ็สาวมอเห็นประูห้อุเินที่ถูเปิเ้าเปิอออย่าวุ่นวาย .. ที่นั่นมีลุ่มนุ้นา
.. ูโฮ ีโอ ... ุลุอ านยอล ... และ ุแม่ที่นั่ฟุบอยู่ที่ออุพ่อแล้วร้อไห้ะาใอยู่นั้น ..
ฝีเท้าอฮยอนะลอล ... “ ไม่นะ “ ... ะลอนหยุนิ่ ..
ร่าที่ทรุฮวบล้มลหมสิ ท่ามลาเสียร้อเรียอย่าใ “ อฮยอน !!!!! “
เฮุน .... นายไม่รู้หรือไ ... ันเลือนายมาลอ ...
.. ไม่มีทา ที่ันะไม่เลือนาย ...
... ลับมา เฮุน .. อย่าทิ้ัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น