ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Chapter 26
“ เฮุนหายไปเลยเนอะ ไม่เห็นแวะมาบริษัทบ้าเลย สสัยะเรียนหนั “
“ ใล้เรียนบแล้วล่ะ เฮุนน่ะ .. รู้สึะมีแผนไปเรียน่อปริาโทนะ เห็นเาพูๆัน “
“ หนีอะไรรึป่าวน๊า “ สายาหลายู่ที่ำเลือมอไปทาเ็สาวที่นั่ปรับสายี้าร์อย่ามีสมาธิที่นั่อยู่ถัไปาวสนทนา
“ ไุ้ยันบ้ารึป่าว อฮยอน “
เ็สาวเยหน้าึ้น่อนะส่ายศรีษะเป็นารอบำถาม ผ่านมาะสอเือนแล้วที่เฮุนหายหน้าหายา าาริ่อไปาเธอ
แ่นี่ะเป็นโอาสที่ีในารเยียวยาอะไรไ้ในหลายๆอย่า
ร่าบาเินมาหยุยืนมอเ็หนุ่มที่นอนเหยียับเ้าอี้ัวยาวอยู่ฝั่ร้ามับที่พัอเธอ
“ อโทษนะ มารอใรรึป่าวะ “
เ็หนุ่มยหมวที่ลุมหน้าไว้ออ่อนะยิ้มว้าออมาเมื่อพบวหน้าุ้นเยะโมออยู่้านบนัวเา
“ ผมเป็นาแแฟนอุอูฮยอนรับ “
“ ั้นาแ่วยไปทาน้าวเป็นเพื่อนันหน่อยนะะ หิวมาๆเลยล่ะ “
อฮยอนและานยอลื้ออาหารปิ้ย่า้าทาและโูนละว นั่ินันอย่าเรียบ่ายที่ั้นบันไทาึ้นหอนัมานทาวเวอร์
“ ทำไมเราถึ้อมาินันไลนานี้ ? “ เ็สาวถามอย่าสสัย
“ เพราะเรา้อารวามเป็นส่วนัว “ านยอลยิ้มหวานอย่ารุ้มริ่ม “และินเสร็แล้วเี๋ยวเราะึ้นไปเทัน ”
“ ว้าววว ... แ่มันหนาวมาเลยนะ ันเลียหน้าหนาว “
เ็หนุ่มเท้าามอนรัอย่าัใที่เธอทำลายบรรยาาศ ่อนะพยายามอีรั้
“ ั้น...อันหน่อยมั้ย ? “
“ เอ่อ...ไม่เป็นไร “ เมื่ออฮยอนปิเสธ านยอล็ลุึ้นอย่าหุหิทันที “ ไป..ั้นลับ ! อิ่มแล้วรึยั หนาวนะ รีบลับันเถอะ !“
อฮยอนหัวเราะในวามี้น้อยใอเาแล้วเธอ็ลุึ้นระโ back hug ทีเียวถึัวเ็หนุ่ม
“ านยอลอ่า ... เรา ไปเทันนะ ^^ “
เธอุลับแผ่นหลัอเา .. เ็หนุ่มอมยิ้ม่อนะึเธอา้านหลัเ้ามาแนบไว้้านหน้าัวเา
วามริแล้วอฮยอนเป็นผู้หิที่รูปร่า่อน้าสู แ่เมื่อใที่อยู่ับานยอล เธอะรู้สึเหมือนัวเธอเล็นิเียว และนั่นือสิ่ที่เธออบมา .. วามรู้สึอบอุ่นปลอภัยาอ้อมอเานั้น เป็นสิ่เสพิอเธอเลยทีเียว
านยอลอออฮยอน่อยๆเินึ้นไปูวิวยาม่ำืน้านบน ทัู้่่าสวมหมวและใส่ผ้าปิปาเพื่ออำพรา
ถ้ามีสำนั่าวไหนไ้รูปพวเาไปนี่...มันสนุันทีเียวเียว
“ หนาวๆ อย่านี้แผลเธอเป็นัยบ้า มันเ็บอยู่มั้ย “ านยอลเอื้อมมือไปสัมผัสเบาๆ ้าน้าออฮยอน
“ ็..........อ๊ะ ! นี่เป็นห่ว หรือว่า .... “
อฮยอน้อเาอย่าับพิรุธ และ านยอล็รีบละล่ำละลัปิเสธ “ ป่าวนะ ันไม่ไ้ิอะไรนะ !“
“ ไม่ไ้ินะ ? “
“ ็....... ็มันิถึนี่นา “ านยอละโหน้าเ้ามาูบเร็วๆ เบาๆ ที่ริมฝีปาเ็สาว ่อนะยิ้มพราย “ วันนี้ลับบ้านเราเถอะนะ “
่ำืนนี้ในหน้าหนาว...
ปลายมูอเ็หนุ่มวนเวียนอยู่รอบแผลที่้าน้าเอวาวและบาอเ็สาว ่อนที่เาะลามูและริมฝีปามาไล้อยู่บริเวหน้าท้อนวลเนียนอเธอ านยอลที่้ำยันอยู่บนร่าายอเธอระิบถาม “ เ็บแผลมั้ย ? “
อฮยอนส่ายหน้าและูบเบาๆ ที่หน้าผา และปลายมูอเา เหมือนที่เาอบทำับเธอ
“ านยอล... “
“ หืม... “
“ านยอล “
เา้อมอาเธอในระยะประิ “ ว่าไรับ “
“ ันรันาย “ เ็หนุ่มยิ้มบาๆ แววาระยิบระยับ ่อนะ้มลูบฝารอยหนัๆ ไว้ที่เนินอ และ ออาวๆ ออฮยอน
“ ันรัเธอมาว่า “
อาาศภายนอที่หนาวเย็น แ่ระหว่าเ็หนุ่มสาว ลับอบอุ่น และ เร่าร้อนไป้วยวามรั และ วามปรารถนา
ร่าายและิใที่รวมเป็นหนึ่เียวนั้น ... มันลึึ้และุ้นเยันยิ่ว่าใร..
“ เฮุน.. ฮยออบใมานะที่่วยูแลอฮยอน “
“.........................”
“ เฮุน...นายอบอฮยอนใ่มั้ย ? “
“ ผม...รัเธอฮะ “ วาแน่วแน่นั้น้อานยอลและบออย่ารไปรมา
“ ั้น... นอาอบใแล้ว ... ้ออโทษ้วยที่ฮยอหลีทาให้ไม่ไ้ริๆ “
“ ฮยอรับ.. ัวัน ผมะเป็นผู้ายที่ี และ สมบูร์ว่านี้ “
“.........................”
“ ถึวันนั้น..เรามาสู้ันอีทีไ้มั้ยรับ... “
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น