ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : Chapter 24
... D E S I R E ...
เสียหัวเราะิัอนาพยาบาลหลายนที่เ้ามาวัไ้อฮยอนในอน่วสายอวัน เ็สาวมออย่าุน
“ มีอะไรรึปล่าวะ “
“ เอ่อ ุนนั้น เพื่อนใ่มั้ยะ เพื่อนายน่ะ่ะ ฝาบอว่ามีเรียนเ้า แ่เี๋ยวะรีบลับมา “ อฮยอนพยัหน้ารับรู้ แู่เหมือนพวเธอมีอะไรอยาะพูบาอย่านะ ... พวเธออมยิ้มแปลๆ ..
“ เา้ออบุมาแน่ๆ เลย่ะ “
“ ะ ? “ เ็สาวเริ่มะสสัย แ่เมื่อมอเห็นแนทั้สอ้าอัวเอถูระบายไป้วยรูปหัวใสีแวเล็วน้อย ระายอยู่เ็มทั้สอ้าน เธอ็รู้สึอับอายึ้นมาทันที
เ็สาว้มหน้าพึมพำับัวเอ “ท่าะว่ามาใ่มั้ยฮุน? “
พยาบาลสาวๆ แอบหัวเราะันอย่าอบใ อฮยอนระแอมับัวเอเบาๆ ่อนะเอ่ย
“ ันอผ้าุบน้ำหน่อยไ้มั้ยะ “
“ อ๊ะ ..ะีเหรอะ...ไม่รอให้นเียนมาลบเหรอ ^_^ “
“ ไม่รอ่ะ ^___^ “
เฮุนมอภาพเ็สาวผ่านหน้าอล้อ handycam ที่เาำลัถือบันทึภาพเธอเอาไว้ รอยยิ้มแสนหวาน วาเป็นประายส่ผ่านเ้ามา... แ่มันไม่ใ่เพื่อเา...
“ านยอล ทำไ้ีอยู่มั้ย นายเ๋ที่สุเลยนะ ... เ็มที่ับรอบอนเสิร์ที่เหลือล่ะ เราไม่่อยไุ้ยันเลย นายโทรมาัน็หลับลอ ฮ่า ฮ่า ...”
เฮุนออมยิ้มามไป้วยไม่ไ้ ับท่าทาอฮยอนที่ยิ้มไปพูไปอยู่อย่านั้น
“ ัน็ใล้ออาโรพยาบาลไ้แล้วล่ะมั้ ..อ้อ แล้วเฮุนน่ะ ..นายฝาถูนแล้วยอล เฮุนีมาๆเลย ีเหมือนไม่ใ่ัวเาเลยล่ะ“ “ ้าม !! “ เ็หนุ่มะโนสวนออมาเสียั นอฮยอนหัวเราะร่วน แล้ว็ลับุม้าท้ออย่าเริ่มะเ็บ
“ านยอล.. ันิถึนะ ... อันยอ “ เ็สาวโบมือลาให้ับล้อที่ถูบันทึโยเฮุน เฮุนหยุบันทึหลัานั้น เาเยหน้าึ้นมออฮยอน้วยวามรู้สึปะปน
“ เธอ....ี้อ้อนันะ “
“ ไม่นี่.. ็ปิ “ เธอส่ายหน้าปิเสธ
“ ไม่เห็นะปิเลย “
“ เหรอ.. เพราะป่วยมั้ “ ำอบอเ็สาวทำให้เาเบ้หน้าอย่าหมั่นไส้
“ ฮุน.. ลู่หาน เาเป็นยัไบ้า “
“ ็ .. “ เฮุนนึถึพี่ายแล้ว็พูไม่ออ ... เายั้อใ้เวลาในารรัษาัวเอ ..มัน้อใ้เวลา ...
อฮยอนยิ้มบา ๆ ให้ับัวเอและบอเฮุน “ วาใเถอะ สัวัน.. เาะสบายี “
ใ่แล้ว..เานนั้นที่้อลำบาามเธอไปทุที่...นที่อยสนับสนุนเธอลอเวลา นที่อยแอบปป้อ และ เป็นัวลเี่ยวับเรื่ออเธออยู่เสมอ ... ่อไป นาย้อสบายี และอยู่อย่ามีวามสุนะ .. ลู่หาน
“ Cheers !! Yeah ! “
เหล่าส๊าฟ และ ศิลปินอ่าย เอโ่ ำลัลอปิานอนเสิรที่บไปอย่าสมบูร์แบบ ทุนวนนแ้ว แล้วอแสวามยินี และอบุ ึ่ันและัน
เมื่อมินอามาหยุยืนอยู่รหน้าานยอล เาและเธอยิ้มให้แ่ันแล้ว่าเ้าสวมอันหลวมๆ
“ อบในะานยอล .. พวนายเหนื่อยมาเลย “
“ มินอา .. ันสิ ้ออบุ สำหรับทุอย่าเลย “ มินอาะัับำอบุอานยอล และ เผลอัวระับอเ็หนุ่มไว้แน่น
“ านยอล.. ันน่ะ “ เธอถอยออมามอเา้วยแววาที่เ็มไป้วยอารม์ และวามรู้สึ “ เราุยันหน่อยนะ ”
เ็หนุ่มร่าสูยืนมอ้านหลัอร่าเล็บาในเรสสีาวเปลือยไหล่นั้น เธอ้าวเ้าไปิับแนวั้นริมอบำแพอาฟ้าโรแรมแล้วหยุยืนรับอาาศยาม่ำืนนั้น เา้าวเ้าไปยืนอยู่ใล้ิันับเธอแล้วยิ้มบาๆ “ ไม่หนาวเหรอ ? “
านยอลถอเสื้อแ็เ็อเาออแล้วลุมให้ับมินอา มินอา้อมอเาอย่าลึึ้
“ นายน่ะ .. อย่าีับันอย่านี้สิ “ น้ำาที่รื้นึ้นและหยลนั้น ทำให้เ็หนุ่มยนิ้วึ้นเ็เบาๆ อย่าปลอบโยน
“ ันรัเธอไม่ไ้ แ่็ไม่ไ้หมายวามว่า เราเป็นเพื่อนันไม่ไ้นี่ “
“ แ่ันไม่อยาเป็นแ่เพื่อนอนาย ไ้โปร านยอล ...ัน้อารนาย.. “ หิสาว้าวเ้าหาเาและยแนึ้นรวบอ้นอพร้อมเบียร่าเ้าหาันอย่าโหยหา .. ร่าายที่ร้อนรุ่ม ..ริมฝีปาและลิ้นร้อนที่วัันอยู่ไปมา
เสื้อแ๊เที่ลุมไหล่เปลือยอมินอาถูถออออีรั้..
เสียเือนเมสเสาโทรศัพท์านยอล ....... ที่ในเวลานี้ ...........
“ ส่ผ่านหรือยั “
“ ส่ไปแล้วรับ “
“ อบอะไรมาหรือยั “
“ อฮยอน ! .. ฮยอเายัไม่ไ้เปิ ใเย็นสิ “ เฮุนเินมา้าน้าเียพลายแนอฮยอนึ้นพิารา
“ แหม .. ล้าะเลี้ยเียวนะ “ เ็สาวอมยิ้มนึำ เฮุนถอนหายใเบาๆ ่อนะเอ่ยวน
“ เราไปเินเล่นันนะ “
“ ที่ไหน ? “
เฮุนเ็นรถผู้ป่วยออฮยอนมาออยู่บนาฟ้าโรพยาบาล แล้วทิ้เธอไว้อยู่ั่วรู่ ่อนะลับมาอีรั้ับี้าร์อวัวันเิที่เธอเยมอบให้เา “ อะแฮ่ม “ เาระแอมไอ “ ผมะอวฝีมือล่ะนะ “
เฮุนเล่นเพลในอัลบั้มออฮยอนไ้แทบะทุเพล เ็สาวมอเาอย่าทึ่ และ ภาภูมิใ
“ เฮุน ..ใ่นายริๆ รึป่าว ? “ หน้าาที่ไม่อยาะเื่อออฮยอนทำให้เฮุนหัวเราะออมาอย่ามีวามสุ
“ ผมทำไ้ .. เห็นรึยัล่ะ อฮยอน “
“ ว้าวว นายเยี่ยมไปเลย “
เฮุนเ็นรถออฮยอน เ้าไปิอยู่ับระเบียาฟ้า .... ลมเย็นสื่นพัโรมาที่พวเา เ็หนุ่มหันมอเ็สาวที่อยู่้าๆ ่อนะย่อัวลนั่้านหน้าอเ็สาวที่อยู่บนรถเ็น
“ เธอ ... มีวามสุมั้ยที่มีผมอยู่้าๆ ? “ อฮยอนนิ่ิ แล้วพยัหน้า
“ แล้ว เธอ .... เย รัผมบ้าไหม ? “ ประโยุ้นเย ที่เาเพิ่ะไ้ยินและไ้สัมผัสวามเ็บปวอนฟัมา่อนหน้านี้แล้ว
แ่ไม่ว่าะอย่าไร ... เา็อยาะรู้ในส่วนอัวเาอยู่ี .... ไม่ว่าะอย่าไร็าม....
“................................”
“ รัมั้ย ? “
“................................”
“ ทำไมล่ะ .. มันไม่ยาไม่ใ่เหรอ ที่ะอบว่าไม่เยเลยสันิ “
“ เฮุน.. “ อฮยอนมอ้ออบวาแน่วแน่อเฮุนที่มอมายัเธอ เาหวั่นลัวในำอบ แ่็ยัล้าหาที่ะถาม
“ ันน่ะ .. ถ้าไม่ไ้รัานยอลอยู่ ... ็เป็นนาย. “
สิ้นำอบอเ็สาว เฮุน็ยับัวึ้นประทับริมฝีปานุ่มนวลนั้นและับมืออเธอรวบเอาไว้ เฮุนพร่ำูบอฮยอน่อนะ่อยถอนริมฝีปาออมา้อมอวหน้าสวยในระยะิใล้ สบาเธอแล้วเา็ห้ามัวเอไว้ไม่ไ้อี่อไป “ อฮยอน ..ไ้โปรเถอะนะ .. ”
เาฝัูบลไปอีรั้อย่าหมหนทาที่ะหนีใัวเอ...อฮยอน เธอ ่าหอมหวานว่าใร ..
..... เธอรัผมเถอะนะ..ไ้มั้ยอฮยอน .....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น