ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 16
T•R•U•S•T
“ ุยันหน่อยนะ .. เฮุน ้นเือนหน้า เริ่มมาูานับัน แล้ว็ันับป๊าะให้ื่อนายูแลและบริหาร Super rookies รุ่นใหม่
ที่เรียมะเบิว์ภายในปีนี้นะ “
เฮุนรับฟัเียบๆ ไม่ไ้อบรับหรือปิเสธใๆ .. ในเวลาแบบนี้ .. หันไปทาไหน เา็ไม่มีวันมีวามสุอยู่แล้ว ...
สิ่ที่อยาทำ .. ็ไม่ไ้ทำอี่อไป ..
“ เฮุน .. ันว่าันเ้าใวามรู้สึนายนะ .. แ่มันะไม่เป็นไร .. อฮยอนยัอยู่ในสััอเรา “
ยิ่ไ้ยินื่อยิ่ิถึับั้วหัวใ .. ใบหน้าเปื้อนน้ำาับสายาเ็บปวรั้สุท้ายอเธอที่เายัำไ้ี ..
“ ันำลัะึีอึน ..ไอยู ที่ำลัะหมสัาับ่ายเ่าเร็วๆ นี้เ้ามา่ายเรา .. หรือ นายสนใะลอเป็นผู้ัารเธอ เอาไหม .. “
เฮุนส่ายศีรษะทันที “ ไม่รับ “ .. นอเหนือาอฮยอนแล้ว .. เาะไมู่แลใร .. ะไม่ทุ่มเทับหุ่นเิัวไหนอ่ายอีทั้นั้น
“ นาอึน .. อฮยอนิ่อมาบ้าหรือเปล่า “
เ็หนุ่มถามเพื่อนสาวที่นั่ทานมื้อลาวันอยู่้วยัน นาอึนส่ายศีรษะบาๆ
“ ัน็รออยู่เหมือนัน .. แ่อฮยอนนี่ปิโทรศัพท์ลอเลย “
“ ัน ว่า .. ันไม่ไหวแล้วล่ะ “ เฮุนวาส้อมและมีหั่นิ้นเส็เนื้อาานรหน้า “ ่วยันที นาอึน “
“ อะไรเหรอฮุน “
“ ่วยถามานยอลฮยอ .. “
“ ทำไมนายไม่ถามเอล่ะ “
“ ................... “
“ โอเ ๆ ันะถามให้เอ “ เ็สาวับทพลาหาเบอร์านยอลในมือถือ ่อนะหาปลายสายเพื่อเ็หนุ่มรหน้าทันที
“ อ๊ะ โอป้า .. ันนาอึนนี่เอ่ะ “ เธอเหลือบมอเฮุนที่้อหน้าเธออยู่นั้น
“ อ๋า ... ไม่่ะ .. ไม่ไ้ิ่อมาเลย่ะ ันำลัะมาถามโอป้า .. “
เ็สาวหน้าเสียไปเล็น้อย และเฮุนที่ถอนหายใพิหลัลับไปที่พนัเ้าอี้ามเิม
“ ถ้าใรทราบ่อน .. รบวนส่่าว .. โอเ .. อบุ่ะโอป้า “
เ็สาววาสายพลาสบาับเฮุน่อนที่่าน่าัารับอาหารรหน้า่อไปอย่าเียบๆ ..
“ อึ๊ “ นาอึนที่อยู่ีๆ ็ะัและวามีลาเส็เนื้อรหน้า
“ อะไรเหรอ ? “
“ เฮุน .. ัน ..ันเหม็นเนื้อ .. “
เ็หนุ่มมอนรหน้าที่ทำท่าผะอืพะอมหน้าีนั้นแล้ว .. เา็มวิ้วอย่านึเป็นห่วึ้นมาทันที ..
“ อฮยอน .. เธออย่าโรธเลยนะ .. "
" รูให่ท่านเป็นห่วน่ะ เห็นเป็นผู้หิมาอยู่นเียวเป็นอาทิย์แล้ว รูแเลยโทรามให้ันลอมาูหน่อย “
เ็สาวฟัเพื่อนหนุ่มอธิบาย่อนะพยัหน้ารับรู้ถึสาเหุารมาอเา “ ไม่เป็นไร .. ันไม่ไ้โรธอะไรนี่ “
“ แ่เธอไม่อยาเปิเผยัเท่าไหร่ ... ไม่เห็นเปิโทรศัพท์ะที “
“ ันไม่มีธุระะุยับใร “
“ หึหึ .. แ่เพื่อนๆ เธอ .. ูท่าะเป็นห่วมาอยู่นะ “ เาำลัหมายถึพวอานยอลและ ูเหมือนเ็สาว็รู้ว่าเาหมายถึใร
“ ูเหมือน .. เธอหนีมาโยไม่ห่วใร .. ันพูรๆ นะ .. ่าวอเธอ ็ระทบื่อเสียานยอลไม่ใ่เหรอ “
เ็สาวะันิ่ไป .. เ็หนุ่มรหน้าเธอ เาพูถู .. เธอลืม ที่ะเป็นห่วานยอลไปเสียสนิท ..
“ พาโบ .. “
อฮยอนหันมอเ็หนุ่มที่ยืนล้วระเป๋า เอียอมอมา้วยสายาำหนินั้น .. เธอส่เสียออมาเบาหวิว “ ันอโทษ “
“ ไว้ .... เธอลับไปอโทษพวเาเอาเอแล้วัน .. ันแ่ .. ะแวะมาื่มเป็นเพื่อน “
เาส่ยิ้มหยอล้อให้เธอเมื่อเห็นใบหน้าเรียบเยอเ็สาว ...
ร่าบาออฮยอนเินเลี่ยหลบมุมห่าออมาาัวบ้านพั ่อนะเปิโทรศัพท์ และพบว่า้อวามมามายถูส่เ้ามานล่อ
หมายเ็ม เ็สาวเลือเบอร์โทรที่ะโทรลับ่อนะออไป
“ ฮัลโหล อฮยอน ! “ เสียปลายสายที่รับทันทีแทบไม่ให้เธอ้อรอสาย
“ านยอล .. นายทำอะไรอยู่ .. “
สอหนุ่มสาวนั่ื่มโูพลาผิไฟที่่อไว้ลายวามหนาวเย็น เ็หนุ่มเท้าา้อมอเธอที่เริ่มะสัปหอยู่อย่านั้น
เานึถึบทสนทนาเมื่อ่วหัว่ำที่ผ่านมาระหว่าเธอและเา ..
“หมายวามว่า .. มัน็เรื่อริใ่มั้ย .. ที่เธอบอยู่ับผู้ัารที่เป็นลูเ้าอบริษัท “
“ ..... อื้ม .. “ ไม่ปิเสธะ้วย .. นี่เธอเป็นไออลริๆ รึป่าวนะ .. ไม่รู้รึไ ว่าอ้อห้ามพวนี้ อย่ายอมรับมันออมา่ายๆ
“ ันิว่าเธอ บอยู่ับานยอละอี “
“ เราเป็นเพื่อนัน “
.... อฮยอน ..... เพื่อนเหรอ ? .... แ่ที่ันสืบรู้มา เธอทิ้เาเพื่อไปหาเป้าหมายใหม่ไม่ใ่หรอเหรอ ...
โอเฮุน ผู้เพียบพร้อมและมีทุสิ่ ...
ันล่ะเลียริๆ ับนที่ยอมแลัวเอเพื่อ้าวระโไปยัุที่เหนือว่านอื่น ...
เายิ้มเหยียมอร่าที่นอนเอียหน้าบอยู่ับเ่าอัวเอเอาไว้ออฮยอน .. เาล้วหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาเริ่มบันทึทั้
รูปถ่ายและวิีโอเอาไว้ เ็หนุ่มมวิ้วมอผ่านอภาพเมื่อเห็นหยน้ำใสๆ ไหลลมาาหาาอเ็สาว ...
เามอนออและในอสลับันไปมา้วยวามรู้สึสับสน่อนะหยุบันทึ และเ็บโทรศัพท์ลระเป๋าเอาไว้
“ เธอร้อไห้อยู่ ? " ... ำลัฝัน หรือ นึถึอะไรอยู่ันแน่นะ ... เ็หนุ่มยับเ้าไปใล้ ...
และ่อนที่ะเอื้อมมือออไปสัมผัส .. เาลับะัไว้ แล้วถอเสื้อแ๊เอัวเอออลุมทับลไปบนัวอเ็สาว พลาถอย
ออมามอในระยะที่ห่าัน ..
... ัวอันราย ... เธอมันัวอันรายริๆ ใ่ไหม .. อฮยอน ..
เ้ารู่ที่หมอลหนา เ็สาวื่นแ่เ้าในมือถือี้าร์เินมานั่อยู่ริมเนินเาเหมือนเ่นทุวัน เธอนั่ีและร้อเพลลอเบาๆ
่อนะหยุปรับสายี้าร์ที่เริ่มเพี้ยนแปร่ “ สายหย่อนแล้ว “ เ็สาวพึมพำและ้มหน้า้มาปรับสายี้าร์และลอีไป้วย
ท่อนแนแ็แรอใรบานโอบรอบออเธออยู่ทา้านหลัอย่าอ่อนโยน .. “ ื่นเ้าั อฮยอน .. “
เ็สาวะัไป แ่็ยัปรับสายี้าร์่อไปโยไม่ไ้หันลับไปมอ “ นายล่ะ .. มาทำไมแ่เ้า .. านยอล “
เ็หนุ่มระับอ้อมอนอฮยอน้อหยุนิ่ “ ไม่รู้ริๆ หรือแล้ไม่รู้ “
“ .............. “
“ ันเป็นห่วนาไหน ไม่รู้ริๆ ใ่มั้ย “
“ ันไม่เป็นอะไร “
“ ะไม่เป็นอะไรริๆ เหรอ .. “
“ ............... “
เ็หนุ่มลายอ้อมแน อฮยอนหันลับมาสบาเา านยอลยิ้มให้เธออย่าอ่อนใ “ ันอยู่นี่ .. เธอ้ออทนทำไม “
บประโยอเา .. เ็สาวลับลั้นไม่อยู่อี่อไป เธอโผเ้าอเาไว้แน่นเหมือนหาที่พึ่พิทาใ
“ านยอล .. ันไม่เหลืออะไรแล้ว “
“ เหลือทุอย่า อฮยอน .. “
านยอลึสร้อยอนหวีออฮยอนออมานอัวเสื้อเ็สาว .. เาับมันเสียบไว้ับริมฝีปาอเธออย่าแผ่วเบา
“ เป่าสิ “
แววาที่สั่นระริออฮยอนเ็มไป้วยน้ำาที่เอ่อล้น เธอหลับาแล้วเป่านหวีสุเสีย่อนะปล่อยโฮออมาในอ้อมออานยอล
เ็หนุ่มอร่าบาไว้แนบแน่น “ เห็นมั้ย .. ันมาเร็วนานี้ .. เธอน่าะเรียันั้นานแล้วนะ อฮยอน .. “
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น