ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 11
หลัาเบิว์มาไ้ไม่นาน อฮยอน ลายเป็นสาวสุฮอประำ่ายที่หนุ่มๆ ทั้ใน่ายนอ่ายพาันแวะเวียนมาให้วามสนอสนใ ทั้วรุ่นพี่ และ วที่เบิว์มาพร้อมๆ ัน ่า็อยาสนิทสนมุ้นเยับเ็สาวอย่าเห็นไ้ั
“ อฮยอน .. มีแฟนรึยั ? “
“ เยมีแล้วน่ะ “ เ็สาวอบยิ้มๆ แ่ไม่ลลึรายละเอีย เธออบแบบนี้มาลอ และถึแม้ถ้านัถามะไม่ยอมแพ้ที่ะเอาำอบแบบยายวาม แ่อฮยอน ็มัะเอาแ่ยิ้มบาๆ และไม่อบอะไร นอเสียาื่อเธอะถูไปเื่อมโยับ ลู่หาน เ้าอ่าย เธอ็ะบอปัไปเรียบๆ
“ ไม่มีอะไร..แ่รู้ัันมา่อน... แ่พวนายถามแบบนี้.. ูถูันอยู่รึป่าว..? "
เท่านั้นเอ..นฟั็ไม่ล้าะถามอะไร่อให้มาวาม อฮยอนเอเห็นหน้าา ท่าทาบอบบาอย่านั้น ็ออแนวไม่ยอมใรอยู่หน่อยๆ เหมือนัน
“ แล้วเอันนะ อันยอ ! “ เ็สาวโบมือลาเหล่าเพื่อนหนุ่มวบอยแบน์น้อใหม่แะล่ออ่ายที่รุ่นราวราวเียวัน หอพัอเ็สาวเินาัวึมูนไลท์็ะประมา 20 นาที ยัเป็น่วหัว่ำที่นยัไม่บาาเท่าไหร่นั เ็สาวึเินเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน
“ อ๊ะ ..” เธอวานหามือถือที่สั่นอยู่ในระเป๋าเสื้อแ๊เ “ ว่าัยเหรอ ลู่หาน .. “
“ เธอิน้าวหรือยั .. เี๋ยวันไปหานะ “
“ ันออมาแล้ว ”
“ ย้อนลับไปสิ “
“....................” หลัาวาสายเธอึเินเรื่อยๆ ย้อนลับไปทาเ่าที่เพิ่เินมาไลพอสมวร อฮยอนเริ่มรู้สึแปลๆ เหมือนมีใรามหลัเธออยู่ลอ เมื่อหันไป็เห็นเป็นายวัยรุ่น แ่เธอไม่สามารถมอเห็นใบหน้าที่เอาหมวหลุบ่ำลมาปิไว้ไ้ เธอหยุและยืนรอนเานนั้นเินใล้เ้ามาเรื่อยๆ....ถ้าผู้ายนนั้นไม่ไ้มีุประส์ะามเธอ .. เา็ะแ่เินผ่านเธอไปเอ แ่ร่าสูลับลวามถี่ในารเินลเรื่อยๆ .. นในที่สุ็มาหยุประันหน้าอยู่ับเธอห่าันไม่ี่้าว..
“ สบายีมั้ย อฮยอน “ เ็หนุ่มยับหมวึ้นเผยให้เห็นใบหน้าอย่าัเน
“ เทา .. “
เสียอรถแบบผิปิพร้อมเสียโวยวายหน้าบ้านทำให้เลย์ ับ เิน ที่ำลัะออไปเล่นนรีที่ผับรีบวิ่ออมาูว่าเิอะไรึ้น พวเาเห็นเ็สาววหน้าุ้นเยระโนออารถทันทีที่อสนิท โยที่เทา็รีบเปิประู้านนับอ้อมมาวิ่ว้าัวเ็สาวไว้ ่อนะแบึ้นบ่าเินเ้าัวบ้านโยไม่สนใเสียร้อโวยวายอเ็สาว และ ท่ามลาวามุนอเพื่อนหนุ่มทั้สอ ..
“ านยอล ! านยอล !! “ เทาร้อเรียเพื่อนทั้ที่ยัแบร่าบาที่ทั้ทุบทั้ีเาอย่าไม่ออมมือ เาวาอฮยอนลับโฟา พอีับที่ร่าสูเินออมาาห้อนอนอย่าแปลใ แล้วพลันเปลี่ยนเป็น ใเมื่อเห็นนรหน้า
“ อฮยอน ..“
“ พวนาย้อุยันนะ “
“.........................”
“..........................”
เลย์ับเินมอวามอึอัรหน้า แล้วอะแทรึ้นมาไม่ไ้
“ อฮยอน .... ทำไม ..... เธอถึไปอยู่บริษัทลู่หานไ้ล่ะ “
“ ันไปออิั่น “
“ เธอรู้อยู่แล้วเหรอ ว่าลู่หานเป็นลูเ้าอบริษัทมูนไลท์ “
“ นายหมายวามว่าไ ? “ สีหน้าเ็สาวมีอารม์ไม่พอใึ้นมาเมื่อพวเามอเธอแปลไป
“ านยอล ! “ เทาวาเพื่อนเบาๆ เมื่อเห็นเ็หนุ่มไม่พูไม่า และทำเพียแ่ยืนมออยู่ห่าๆ
“ เทา ... นายพาลับไปส่เถอะ “
ทั้อฮยอน และ อี สามหนุ่มนิ่อึ้ไปั่วะ ่อนที่อฮยอนะลุึ้น “ ไม่้อ.. ันลับเอไ้ “ เ็สาวยืัวร่อนะเินเปิประูออไป แ่เพียออไปไม่ี่้าว มือแ็แร็ามมาว้าแนเธอเอาไว้
“ อ..... มาุยัน่อนเถอะนะ “ เธอ้อมอแววาอ้อนวอนนั้น ่อนะับท
“ ันไม่มีอะไระุย ันมีธุระ อัว่อนนะ “ านยอลเห็นท่าทาเย็นานั้นเาเม้มริมฝีปาแน่น ่อนะว้าเ็สาวอุ้มึ้นมานัวลอย แล้วพาร่าเ็สาว้าวเท้ายาวๆ ึ้นบันไไปยัห้อนอนเ่าอเธอ แล้วัารล็อประู ่อนะวาร่าที่ิ้นอยู่ในวแนลับพื้นอย่าทุลัทุเล านยอล่อยๆ ยับเ้ามาใล้ๆเธอ มันเ็บปวที่อฮยอนมอเาเหมือนนแปลหน้า ..
“ อฮยอน ... ัน ... ันอโทษ “
“................” เ็สาว้อมอนิ่ น้ำาแห่วามเสียใร่วหล่นอีรั้ .. บาแผลำลัะถูเปิ
“ อโทษสำหรับทุอย่าเลย...เธอ่วย ...“ เาว้าร่าบาเ้ามาอไว้แน่น “ ลับมาอยู่บ้านไ้มั้ย “
ร่าายอบอุ่นออฮยอน ...ลิ่นหอมทีุ่้นเย วามอบอุ่นนี้าเธอที่เาแสนิถึ ...
“ ัน้อไปแล้ว “ สิ้นำอเ็สาว .. านยอลลับประทับริมฝีปาบยี้เบาๆบนริมฝีปาอิ่มออฮยอน แล้วเริ่มรุหนัึ้นอย่าโหยหา วแนรวบรัร่าบาไว้แนบแน่น แ่ระนั้น เาลับะัไปเมื่อไร้ารอบรับใๆ าเ็สาว ..
เาหยุารระทำที่ไร้สินั้น แล้ว ่อยๆ ะโเ้าูบที่ปลายมูอฮยอนแผ่วเบาอย่าที่เยอบทำบ่อยๆ
“ .. ันรัอ.. “
“ านยอล .. ปล่อยันไปเถอะ “ อฮยอนร้อไห้โฮอย่าเสียใ และหมวามอทน
“ เธอรู้... ไม่ว่าเมื่อไหร่ ัน็ปล่อยไม่ไ้ “ านยอลูบเบาๆอีรั้ที่แ้มออฮยอน น้ำาอเาและเธอมันผสมปนเปันไปหมแล้วในอนนี้ ..
“ ฮัลโหล “
“ ันมารับนอัน ... “
“ ลู่หาน ?! “
“ ันอยู่หน้าบ้านพวนายแล้ว ... ่วยพาเธอออมา้วย “
------------------ ☆☆☆☆☆☆☆---------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น