ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
อนที่ 1
ร่าสูในุาเยีนส์ายาวแ่เปลือยท่อนบนเิน้าวเท้ายาวๆ ทว่าเียบริบึ้นบนเียนอนสีาวนุ่มที่มีร่าบานอน
าวโพลนอยู่ในวามมืสลัว มันือเวลาีสอว่าแล้ว แ่เาเพิ่ลับาเล่นนรีในผับ
เ็หนุ่มยับร่าายนอนประิ้านหลัเ็สาวที่ะแ้าหันหลัอยู่บนเีย
“ อฮยอน... ่อยยัั่วหรือยั “
“ .......... “
เาสอแนึร่าบาให้เ้ามาแนบหน้าอว้า เป็นวิธีวัไ้อเาเอ... ยััวร้อนอยู่เลย..
เ็สาวยับัวเล็น้อยอย่าอึอั เมื่อเห็นว่าเธอรู้สึัวแล้วเาึพลิร่าบาอย่าแผ่วเบาให้หันมาเผิหน้าัน
อฮยอนลืมาึ้นมอในวามมื สบาันแล้วเ็หนุ่ม่อยๆ รปลายมูลอย่าแผ่วเบาับพวแ้มหอมนุ่มแ่ร้อนันั่น
“ ยัไม่หายนี่นา .. หาหมอมั้ย “ เสียทุ้มๆ อเาลอเลียอยู่้าหูอเ็สาว
“............” อฮยอนไม่ไ้อบ หาแ่วาำลับยัสบาเานิ่ในวามมือยู่อย่านั้น เาผศรีษะึ้นมออย่าสสัยนินึ “ เหนื่อยมั้ย านยอล ..”
เ็หนุ่มระบายยิ้มบาๆ ส่ายหน้า่อนะโน้มใบหน้าประทับริมฝีปาอุ่นๆ อเาับอฮยอนอย่านุ่มนวลและลึึ้เหมือนเย
แม้ร่าายออฮยอนะร้อนัไปทั่วร่า้วยฤทธิ์ไ้ แ่็ไม่สามารถหยุวามลุ่มหลอานยอลที่มี่อเ็สาวไว้ไ้...
ริมฝีปา.. ลำอระห..แผ่นหลัาวเนียน และเนินออวบอิ่มนั่น มันเป็นอเาทั้หม
“ อฮยอน .....” านยอลระิบอย่าแผ่วเบา ะที่ฝัมูลบนไหล่เปลือยาว
“ เธอรัันไหม... “
“ ............”
“ ันรัเธอนะ “ เป็นอีรั้ที่เาแสวามเป็นเ้าออยู่บนร่าายอเธออย่าไม่รู้ัเบื่อ
“ อืม “ เ็สาวโอบอที่รอบออเาเบาๆ และอบรับทุสัมผัสนานยอลำิ่อยู่ในห้วเวลาเสน่หาลึึ้และยาวนานอย่าไร้ารวบุม..
-- ห้อนั่เล่น้านล่า --
เ็หนุ่มหน้าาไม่เป็นมิร “ เทา” เินมาะเ้ออยู่ที่ปลายบันไ ่อนะเินไปปลุเพื่อนที่นอนเหยียยาวทัุ้าเยีนส์
อยู่บนโฟา
“ เฮ้ย เิน ไปเรียานยอลมานอน้าล่าเหอะ อย่าให้มันวนอฮยอน เี๋ยวไม่หายันพอี “
“ ไอ้บ้า ไม่ทันแล้วล่ะ “ เินัวเียอบอย่าหุหิ
“ นายมานอนเหอะเทา ปล่อยานมัน เ้า็ูแลันเอแหล่ะ “ เลย์ที่นอนเหยียอยู่ที่พื้น้านล่าโฟาพูึ้นมาบ้า
“ ห่วอ “ เทาพูพึมพำเบาๆ พลามาล้มัวลนอน้าๆับเลย์
“ ปล่อยวาเหอะนาย..ันพูไ้เลยนะ..ไม่มีใรรัอฮยอนไ้เท่าานยอลอีแล้ว มันแอบรัอมันมาั้แ่ัวเท่าเมี่ย ปล่อยมันเถอะ “
เทาพยัหน้า่อยๆหลับาล .. เรื่อนั้นเารู้ีและยอมเสมอถ้าเป็นานยอล พวเาเป็นเพื่อนลุ่มเียวันที่โ
และเรียนมา้วยันรวมทั้อฮยอน และอนนี้พวเาทั้หม็เป็นเพื่อนร่วมวนรีลาืน้วยันโยมีานยอลและ
อฮยอน เป็นนัร้อนำว
-- ปูาน 9 ปี่อน --
“ านยอล นายอบยัยหัวหน้าห้อสุป๊อบเหรอ “ เินแอบแวเมื่อเห็นเพื่อนอบแอบมอเ็ผู้หิเรียนีที่หน้านิ่นนั้น
อยู่ลอเวลา แถมท่าทายัปลื้มับวามเ่แนวหน้าอโรบอทนสวยนั่นเอามาๆ
แ่ประเ็นือูท่าทาเ็นนั้นหยิ่และถือัวมา และพวเาเป็นเพียลุ่มเ็เล่นนรี ส่วนารเรียนทิ้ไว้หลัห้อ
ึทำให้ถึแม้เรียนห้อเียวัน แ่ระยะห่า่ามามายเหลือเิน
นวันหนึ่ วันนั้น เ็สาวอฮยอนเินเ้ามาหาพวเาเียบๆ
“ พวนายรับสมัรมือีย์บอร์บ้ามั้ย ันเรียนมา “
ทุนแลูใ ไม่เพียแ่พวเา แม้แ่อาารย์ที่ปรึษา รวมถึเพื่อนนอื่นๆ ็รู้สึแปลใที่อฮยอนลายมาเป็นนันรีอวแสในานโรเรียนามโอาส่าๆ ร่วมับพวเา
แ่ที่น่าทึ่ือ ผลารเรียนเธอยัเป็นอันับหนึ่อั้นรวมทั้หม
ถึอฮยอนะไม่ใ่เ็ร่าเริออะูแปลๆ และลึลับ แ่านยอล และเพื่อนๆ ็รู้สึีที่ไ้รู้ั และลายเป็นนุ้นเย
อเธอแม้้อใ้เวลามาเป็นพิเศษ แ่อฮยอน็มีเสน่ห์และแรึูมหาศาลมาั้แ่เ็ เธอึลายเป็นวามภูมิใอพวเาไปโยปริยาย
วันที่บารศึษามัธยมปลาย านยอลและลุ่มมีวามฝันแน่วแน่ที่ะเ้ามาฟอร์มวนรีอยู่ที่เมือหลวอย่าโล
และแน่นอนว่าพวเา้อวาใเี่ยวับอฮยอนที่ไ้ทุนารศึษาไปเรียน่อที่ประเทศอัฤษเสีย่อน
แุ่เปลี่ยน็มาถึ พวเาไม่สามารถละทิ้อฮยอนไว้เบื้อหลัไ้
เายัำไ้ไม่เยลืม หน้าสวยที่เปรอะเปรื้อนไป้วยน้ำาและราบเลือ นั่หลบ่อนอยู่ที่หน้าบ้านอานยอล
เสื้อยืาวอเธอ ลิ่นเลือละลุ้
“ ันไป้วยนะ “ หน้าาที่เยนิ่สบอยู่เสมอออฮยอน ... แววาลายเป็นสั่นระริอย่าื่นลัวอยู่ลอเวลา
“ เอาั้นไป้วย านยอล “
หลัาวันนั้น ไม่ว่าะผ่านมาี่ปี เาไม่เยห่าาเธอเลย านยอลลายเป็นเพื่อนายที่สนิทที่สุสำหรับอฮยอน
และูเหมือนว่าเมื่อไม่ี่เือนมานี้วามผูพันที่มีมาเนิ่นนานทำให้อฮยอนเริ่มยอมรับวามรู้สึลึึ้อเ็หนุ่ม
และลายมาเป็นู่รันันรีที่เหมาะสมันในหมู่แฟนลับนลาืน ...
แ่...เส้นทาอเาและเธอะมีันและันอีนานหรือไม่..พระเ้าเท่านั้นที่รู้.. เอาใ่วยพวเา้วยนะะ รีเอร์ทุท่าน..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น