พ่อขา..หนูรักพ่อ

ข้อมูลเบื้องต้น

  เรื่องจริงปนกับเรื่องแต่งนิดหน่อยนะคะ..
  เพราะเราจำคำพูดทุกคำของพ่อไม่ได้ 
  จำภาพของพ่อทุกภาพไม่ได้
  รู้แต่ว่า ทุกความทรงจำ...มันยังอยู่ในใจ
  และไม่อยากให้ใคร รู้สึกเสียดายแบบเรา
  ขออย่างนึงนะ
  อ่านจบ...บอกรักพ่อ กอดพ่อ
  ใครที่โกรธพ่ออยู่ ขอโทษท่านนะ (แม้พ่อจะผิดขนาดไหนก็ตาม)
  แทนเรา ไถ่บาปนั้น..แทนเราด้วย..นะ
  รักปะป๊านะคะ...

เนื้อเรื่อง

  เกือบสามปีแล้วนะ ที่ชั้นมีชีวิตอยู่โดยไม่มีคนๆนั้น
  คนที่ฉันอยากให้เค้า..มองเห็นฉันตอนนี้
  คนที่ฉันอยากให้เค้า..เห็นว่าเมล็ดพันธุ์ที่เค้าสร้างขึ้น..เติบโตขึ้นมาอย่างไร
  คนที่ฉันอยากให้เค้า..ภูมิใจในตัวฉัน ยิ้มและลูบหัว เมื่อฉันประสบความสำเร็จ
  พ่อขา..ทำไมเวลาของเรามันสั้นแบบนี้..หนูเสียใจค่ะ

บ้านของเรา..เป็นครอบครัวที่รักกัน ความอบอุ่นมีอยู่ในทุกที รถคันเล็กๆที่แล่นไปบนถนน บ่อยครั้งที่จะเสียงหัวเราะ เสียงร้องเพลงดังออกมาจากที่แคบๆที่ทั้งครอบครัวอัดกันลงไปเพื่อไปเที่ยวเมื่อสุดสัปดาห์..บ้านหลังเล็กที่หน้าบ้านเปิดร้านขายของ เคยมีเสียงร้องไห้กระจองอแงของเด็ก5คน..ที่ไม่อยากไปโรงเรียนบ้าง ไม่อยากไปฉีดยาบ้าง..นั่นแหละ..ฉันไม่เคยรู้ว่านั่นคือความสุข..ที่สุดในชีวิต

  จะว่าไป พ่อของฉันก็เป็นแฟมิลี่แมนตัวจริงเลยทีเดียว..ท่านรักลูก จนใครๆต่างพากันกลัวว่าพวกลูกๆอย่างฉันจะเสียนิสัย เพราะมีแต่คนตามใจ..ไม่หรอก..ท่านให้อย่างมีสติ ท่านให้ เพราะท่านไม่ต้องการให้พวกฉันขาด อย่างที่ท่านเคย...
  
  ฉันคงไม่คิดเขียนเรื่องนี้ หากไม่ใช่เพราะเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้ฉันเสียท่านไป เปล่าเลย พ่อไม่ได้เกิดอุบัติเหตุหรืออะไรทั้งนั้น แต่พ่อจากไป...เพราะโรค โรคที่เกิดจากบุหรี่เอย เหล้าเอย...อย่างที่ฉันบอกไป พ่อเป็นแฟมิลี่แมน นั่นย่อมแน่นอนว่าพ่อไม่ได้ติดสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่วัยรุ่น พ่อเริ่ม เพราะมีเรื่องต่างหาก...

  เพราะพ่อต้องไปเลี้ยงลูกค้ามากมาย สุดท้ายก็เกิดสิ่งที่เรียก'เมียน้อย' ตอนแรกฉันไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น...เด็กเหลือเกิน เกินกว่าที่จะรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้พ่อกับแม่ทะเลาะกัน เกินกว่าที่จะรู้ว่า ทำไม..วันนี้ถึงไม่ต้องเกาะไหล่ เพื่อต่อรถไฟเดินเข้าบ้าน ทำไมเสียงเพลงแห่งความสุขที่บรรเลงเป็นท่วงทำนองไพเราะเมื่อเราอยู่ร่วมกันจึงหายไป...ตอนนี้ฉันรู้แล้ว และก็จะบอกด้วยว่า มันเกิดจากการประชด...สุดท้ายมันก็..จบ.. ทั้งเรื่องราวความสุขที่ผ่านมา ทั้งเรื่องเลวร้ายที่เกิดไม่เว้นแต่ละวัน ทั้งการรอคอยการกลับบ้านของพ่อ จบแล้ว เกือบ7ปีที่เป็นแบบนี้ จบไป พร้อมกับชีวิตของ..พ่อ..ที่แม้แต่หน้าครั้งสุดท้าย ฉันก็ไม่มีโอกาสได้เห็น...เจ็บ..ในใจเหลือเกินนะ..พ่อจะเป็นเหมือนหนูรึเปล่าคะ..
 
  ฉันแทบช็อค วันนั้นในความทรงจำของฉันยังชัดเจน...วันที่ 1 เดือนธันวาคม เดือนของ'พ่อ' ฉันต้องทำบอร์ดที่โรงเรียนเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ รูปในหลวงมากมายกองบนกระดาษจัดบอร์ดสีสด ดอกไม้ประดับถูกนำมาจัดเรียงตามสถานที่อย่างสวยงาม แถมวันนั้นยังมีนักร้อง4สาวGirly berry(เขียนถูกมั๊ยไม่รู้อ่ะ แต่วงนี้แหละ)มาที่โรงเรียน เพื่อถ่ายทำโฆษณาอีกด้วย...ตอนเที่ยง ไม่มีสัญญาณอะไรทั้งนั้น ยกเว้นแต่...เพื่อนเรียกฉันและบอกว่า..มีประกาศเรียกชื่อฉันให้ไปพบผู้ปกครอง..นาทีนั้นฉันรู้แล้ว..ว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ เพราะปกติบ้านฉันจะไม่เคยมาเรียกพบเด็ดขาด...แม้จะลืมของ ก็จะไม่มีการนำไปให้ที่โรงเรียน..
  ฉันไม่รู้หรอกเมื่อวิ่งผ่านคนมากมายที่แห่ไปดูร้องดัง ว่าฉันจะวิ่งไปทำไมเร็วนักหนา ฉันไม่รู้หรอกว่าทำไมน้ำตามันคอยแต่จะไหล ทั้งๆที่ยังไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ เมื่อวิ่งไปถึง ฉันเห็นญาติใส่ชุดดำรออยู่ ฉันรูแล้วว่าเกิดเรื่อง..แต่ไม่รู้ ว่าใคร ที่จากไป..จนกระทั่งเสียงอาจารย์ที่รู้จักกับครอบครัวฉันพูดขึ้นว่า..แล้วศพคุณพ่อเค้าจะตั้งที่ไหนคะ..เท่านั้นเอง  เท่านั้นเองจริงๆ น้ำตามากมายมหาศาลร่วงหล่น หมดแล้ว ไม่เหลืออะไรแล้ว 'พ่อ'ไม่มีทางแล้วใช่มั๊ยที่คำๆนี้จะสื่อไปถึงฉันและท่านได้..จบแล้ว..มือที่เคยลูบหัว มือที่เคยยื่นมาให้ฉันจับไว้เสมอ คนที่เมื่อฉันฝันร้าย แล้วจะปลุกท่านแล้วถามว่า "ปะป๊า ถ้าฝันร้ายต้องตบหมอนยังไงนะคะ"...ไม่เหลืออะไรเลย...โลกมันเหมือนถล่มลงมาตรงหน้า เมื่อได้คุยโทรศัพท์กับแม่ คำที่แม่พูดคำแรก ฉันไม่ต้องคิดนานเลย คำที่ไม่ต้องแต่งเติมใดๆ เพราะฉันจำได้จนถึงวันนี้.."ปะป๊าไปสวรรค์แล้วนะ" แม่บอกฉันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ฉันอยากถามใครก็ได้ที่รู้คำตอบ..บอกฉันหน่อยเถอะ สวรรค์อยู่ที่ไหน..ฉันจะไปสวรรค์บ้าง เกิดว่าฉัน..จะได้พบคนสำคัญของชีวิต...พ่อขา แล้ววันพ่อปีนี้ น้องจะไปเอาการ์ดวันพ่อที่หนูวาดให้ไปให้ใคร หนูไม่อยากไหว้พ่อด้วยการนำพวงมาลัยไปไว้บนหิ้ง หรือด้วยการเคาะบอกพ่อที่โลงศพนะคะ...พ่อขา..กลับมาหาหนูได้มั๊ย..ให้หนูได้ขอโทษกับร้อยพันคำที่เคยพูดว่าพ่อ เมื่อพ่อไม่สนใจหนู เมื่อพ่อไปหาผู้หญิงคนนั้น  ขอโทษที่เอาแต่หงุดหงิด เมื่อนั่งอ่านหนังสือ ทำการบ้าน แล้วต้องมาเจอพ่อถามว่า'เรียนยากมั๊ยหรือเรียนชั้นอะไรแล้ว' ทุกๆครั้งที่พ่อเพิ่งกลับมาจากการดื่มเหล้า ตอนนี้ต่อให้ต้องพูดคำว่าไม่เหนื่อยค่ะหรืออยู่ม.4แล้วค่ะอีกกี่แสนล้านคำ หนูก็อยากจะพูด ถ้าเพียงแต่พ่อจะได้ยิน ถ้าเพียงแต่พ่อจะกลับมา..ตอนนี้หนูรู้แล้ว.. ว่าพ่อรักหนู รักแม่ รักครอบครัวที่สุด รู้แล้วว่าจะไม่มีใครแทนคนในครอบครัวของเราได้...หนูขอโทษค่ะพ่อ
  งานศพ สิ่งที่พวกฉันทำให้พ่อ มีแต่การพับกระดาษเงินกระดาษทอง(ตามความเชื่อคนจีน)เพื่อจะเผาส่งให้ท่าน ทั้ง7วัน ฉันเอาแต่คลุกอยู่กับกองกระดาษพวกนั้น..เพราะมันเป็นทางเดียว ที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า..ฉันได้ทำอะไรเพื่อท่าน..ทุกครั้งที่เงยหน้ามาเจอรูปพ่อ เมื่อไหร่ที่คิดถึงมืออันอบอุ่น เมื่อไหร่ที่คิดถึงเวลาที่เราเคยมีร่วมกัน น้ำตาเค็มๆ(-*-)ก็จะไหลเปรอะแก้มไปหมด ฉันไม่สนใจหรอก เพราะถึงเช็ดออก อีกไม่กี่ลมหายใจ ก็ต้องมีหยดต่อๆไปไหลตามมาอยู่ดี..ให้มันรู้กันไปว่าฉันมันโง่ ที่ไม่กอดท่านในครั้งสุดท้ายที่เจอกัน ทีจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า...เจอกับพ่อครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่...

  สิ่งที่ฉันทำและภาวนาในแต่ละคืน คืออยากจะฝันเห็นพ่อ...อยากเจอพ่อในความฝัน มันเหมือนการหลอกตัวเอง ฉันรู้...ถึงไม่พบในความจริง ขอแค่ให้ฉันได้ฝันก็ได้..แม้บางครั้ง ความฝัน อาจเกิดจากการคิดเรื่องนั้นมากๆ..นั่นคือความรู้ที่ทุกคนคงรู้..แต่ฉัน ก็เต็มใจที่จะคิดเรื่องพ่อ เผื่อว่าในความฝัน ฉันจะได้มีโอกาสฝันถึงพ่อจริงๆ..

  มันยังมีอีกหลายล้านความรู้สึกที่ฉันมี แต่คงไม่สามารถเขียนบรรยายลงในเรื่องๆนี้ได้ทั้งหมด แต่อย่าลืม...
   คำขอของฉัน ไม่ว่าพ่อของคุณจะเลวร้าย จะไม่สนใจ จะดีเลิศเลอ จะธรรมดา(ชิลด์ๆ) หรือจะเป็นยังไง...จำเอาไว้เถิดว่า เกิดมาก็แค่นี้..ทิฐิ มีไปมันก็เหนื่อยเปล่า วางมันลงบ้างแล้วคุณจะมีความสุขขึ้นเยอะ หากคุณผิดก็ขอโทษท่านซะ เรื่องราวในวันนี้หากคุณปล่อยมันไป ไม่ขอโทษ มันอาจจะกลายเป็นปมในใจของคุณตลอดชีวิต...หรือหากท่านผิด ก็ขอโทษท่านเถิด คนๆนี้ที่สำคัญที่สุด ที่มีค่าที่สุด...แค่นี้ เราจะขอโทษเค้าในสิ่งที่เราไม่ผิดไม่ได้เชียวหรอ..เค้าสำคัญกว่าแฟนเรามั๊ย สำคัญกว่าเพื่อนเรารึเปล่า หรือสำคัญน้อยกว่าชีวิตเราเองใช่มั๊ย...ถ้าไม่ใช่ ขอโทษเถอะนะ กอดท่านไว้...ให้พ่อรู้ว่าเราขอโทษ ให้พอ่ได้รู้ว่าเรารักท่าน...อย่าให้เวลาของชีวิตที่ไม่แน่นอน มาทำให้ความเสียใจอยู่กับเราไปตลอดชีวิต.....

อยากหลับฝัน แพท สุธาสินี
ไม่อาจรู้..ว่าวันนี้เธอเป็นยังไง อยู่ที่ไหนไม่อาจจะรู้เลย และยังไม่เคยเจอสักครั้ง
ไม่อาจรู้..ว่าชีวิตเธอเป็นยังไง อยู่อย่างไรมีใครหรือยัง และเธอจะคิดถึงฉันอยู่บ้างไหม ไม่เคยได้ข่าว..
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่ตัวฉันมี ที่ฉันจะมีเธออยู่ตรงนี้ ที่ชีวิตจริง..ไม่มี
เวลาเหงา..และมีเรื่องราวให้ท้อใจ จะมีใครช่วยปลอบใจให้เธอ..อย่างที่ได้ทำให้เธอบ้างไหม..ฉันไม่เคยลืม
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่ตัวฉันมี ที่ฉันจะมีเธออยู่ตรงนี้ อย่างที่แล้วมา
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่อาจพบเธอ เพราะฉันยังรอคอยอยู่เสมอ เมื่อในชีวิตจริง...ไม่มีเธอ...