คลังเก็บลูกชาย ลูกสาวของกระผม

ลำดับตอนที่ #1 : ♞THE 4 HORSEMEN♞

♞ APPLICATION FORM ♞

"อย่าใกล้ผมมากสิครับ...ผม(เขินนะ)"

♞บทบาท :: จตุรอาชาคนที่ 1 

♞ชื่อ-นามสกุล :: อเล็กซานเดอร์ เดอร์มัวส์ | Alexander Dermual

♞ชื่อเล่น :: อเล็กซ์ | Alexe

♞เพศ :: ชายแท้ล้านเปอร์เซ็นท์ครับ

♞อายุ :: 28 ปี

♞อาณาจักร :: วารี

♞ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: มีลักษณะเป็นผู้ชายผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีเขียวมรกต สูง 179 ซม. น้ำหนัก 71 กก.(หนักกล้ามครับ ไม่ต้องชม เขิน) จมูกโด่ง คางแหลมได้รูป

♞อุปนิสัย :: เป็นคนขี้ตามใจสุดๆ ใครมาขออะไร มีหรือที่อเล็กซานเดอร์ผู้นี้จะไม่ให้ เอาจริงๆ ผมเป็นคนเขียนหนังสือไวมาก ผมเป็นคนเข้ากับคนง่าย ผมเป็นพวกร่าเริง ชอบแจกรอยยิ้มไปทั่ว กลยุทธิ์หว่านเสน่ห์ผมเองครับ อย่าบอกใครนะ จุ๊ๆ บางครั้ง ก็จะมีผู้หญิงหลายๆคนชอบมาแอบมองผมบ่อยๆ แต่ที่เขามองคงเพราะว่าผมหล่อและเป็นจตุรอาชา ไม่ได้มีเหตุผลอื่น หึ ก็แค่หลงรูปลักษณ์ภายนอกสินะ เห้อ...อยากให้มีคนที่ชอบผมจริงๆจากใจจังเลย แต่ผู้หญิงพวกนั้นก็จะโดนสาวสวยนางนึงไล่ตะเพิดกลับไปแบบไม่เหลือฝุ่นทุกครั้ง เธอไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ จอมเวทย์ธารา เพื่อนรักของผมเอง ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอชอบมาอยู่ใกล้ๆ ชอบมาทำให้ใจผมเต้นผิดจังหวะ...แต่ผม...เอ่อ...เดี๋ยวค่อยว่าก็แล้วกัน ถึงผมจะเป็นคนเฮฮาปาติงโกะขนาดไหน แต่เวลาต่อสู้ ผมก็สู้สุดใจขาดดิ้นเหมือนกันนะครับ ผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายหรือทำลายอาณาจักรที่ผมรักอยู่แล้ว ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย สู้สุดใจขาดดิ้น ไม่หวาดกลัว แม้เลือดจะหลั่งไหล ไม่กังวล แม้ศัตรูจะมีมากมายถึงขั้นฆ่าผม ผมยอมตาย ดีกว่าที่เลือดของชาวเมืองจะล้างอาณาจักร ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด อัญมณีประจำอาณาจักร ต้องไม่ตกไปอยู่กับคนชั่วหรือคิดร้ายเด็ดขาด ผมไม่ยอม!!! หือ ทำไมน่ะหรอ...ก็เพราะผม...เป็นจตุรอาชานี่นา

♞ประวัติส่วนตัว :: ผมเป็นเพียงแค่เด็กคนนึง ซึ่งมีพ่อเป็นจตุรอาชาคนก่อน แต่ผมหาได้เกิดจากภรรยาหลวงของพ่อไม่ ก็พอจะรู้แล้วสินะครับ ใช่ครับ แม่ของผม เป็นภรรยาน้อยของพ่อ พ่อเป็นคนที่ต้องการบ่มเพาะให้ลูกทุกคนมีความสามารถในการเป็นจตุรอาชา แต่สำหรับผม...มันอาจจะไม่ใช่ พ่อไม่ได้บังคับลูกให้เรียน ก็บางคนมันอยากเรียนเองหนิ -_- แต่ก็นะ พ่อคาดหวังในตัวทุกคน แต่สำหรับผมคงน้อยหน่อย พ่ออาจจะคิดว่า ในอนาคต ผมคงไม่มีทางสามารถปกครองอัญมณีหรืออาณาจักรได้หรอก แต่ก็นั่นแหละครับ ผมเคยคิดนะ...บางครั้งในเสี้ยวความคิดของพ่อ...พ่ออาจจะอยากให้ผมเป็นจตุรอาชาก็ได้ ใครจะรู้ ผมที่วันๆเอาแต่ยิ้มและเล่น ไม่สนใจการเรียน...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมพ่อของผมถึงได้ส่งผมไปให้อาจารย์ที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านเวทย์และศิลปะการต่อสู้ท่านนึง ตอนผมอายุหกขวบ ผมได้ศึกษาวิชาแขนงต่างๆ ทั้งปฏิบัติและทฤษฎีจากอาจารย์ อาจารย์ของผมชื่อ'บัวขาว'(ผิดๆ เอาใหม่ๆ) อาจารย์ของผมชื่อว่า'แฮรี่(พ๊อตเตอร์)' เขาเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้เป็นอย่างมาก ไม่หวั่นเกรงภัยอันตราย เขาเลยเป็นไอดอลหนึ่งเดียวในดวงใจของผมครับ เมื่อเขาสอนผมจบบทเรียนของเขาในวัยที่ผมอายุแค่เจ็ดขวบ เขาปล่อยผมให้ไปเผชิญโลกกว้าง(?)เพียงลำพัง ทั้งยังให้ผมหาทางกลับบ้านเอง ผมเดินไปเรื่อยๆ เจอทั้งนักเวทย์หรือสิงสาราสัตว์อะไรตั้งมากมาย...และวันนี้ก็มาถึง...ในช่วงที่ผมอายุเก้าขวบ ได้มีการคัดเลือกบุคคลเหมาะสมที่จะเป็นจตุรอาชารุ่นต่อไปขึ้น พ่อได้ส่งลูกทุกคนลงไป แน่นอน ในนั้นย่อมมีผมด้วย พ่อค่อนข้างมั่นใจว่าผมไม่มีทางผ่านเข้าไปได้ และด้วยครั้งนี้มีคนที่เป็นทายาทถึงสองหมื่นคน เด็กซื่อบื้อที่วันๆเอาแต่เล่นอย่างผม(นั่นแค่เมื่อก่อนครับ ก็พ่อยังไม่เคยเห็นอเล็กซ์นิวเวอร์ชั่นหนิ)ไม่มีทางเข้าไปได้...พ่อพลาดแล้ว ในช่วงที่ผมกำลังแสดงไหวพริบและความสามารถในการต่อสู้ให้ปรมาจารย์และนักเวทย์ขั้นสูงดูอยู่นั้น ในช่วงแรกที่เขาเห็นผม เด็กชายผู้ดูไม่มีอะไรดี เนื้อตัวค่อนข้างมอมแมมเล็กน้อย(ผมพึ่งไปล่าไดโนเสาร์มา(?)) ก็...โถ่ ผมไม่ใช่คุณชายซักหน่อย พวกเขามองผมด้วยสายตาตัดพ้อ ประมาณว่าหน้าอย่างผมไม่น่าเป็นจตุรอาชาได้อย่างแน่นอน แต่ในตอนนั้น ผมได้ใช้เวทย์น้ำที่ผมถนัดยิงผ่านแผ่นเหล็กที่อยู่ข้างๆกายจนเกิดเป็นรูขนาดใหญ่ พวกเขามองด้วยสายตาไม่เชื่อ ก่อนที่ผมจะเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไปอยู่ข้างหลังพวกเขา และกระซิบเบาๆว่า "อย่าดูถูกผมนักสิ๊" ว่าจบผมก็ยิ้มหล่อออกมาก่อนจะเดินออกมาสบายๆแบบไม่หันไปมองอีก เมื่อถึงตอนประกาศ แน่นอน ผมติดหนึ่งในสามสิบ ให้พ่อได้ตกใจเล่น ลูกๆของพ่อ มีคนติดทั้งหมดสามคน นั่นคือผมหนึ่ง และอีกสองคือ พี่ชายของผม ผู้มีศักดิ์เป็นลูกชายของภรรยาหลวงของพ่อ พวกเขามองผมด้วยสายตาดูถูกและยิ้มเยาะผม เดี๋ยวก็รู้...รอบต่อมา ตอบปัญหาเชาว์และภาคปฏิบัติ แต่ปัญหาเชาว์ค่อนข้างง่ายมาก เพราะโจทย์มันก็มีแค่เหตุใดถึงต้องมีจตุรอาชา(อันนี้ไม่แน่ใจว่าใช่ปัญหาเชาว์หรือเปล่า แต่ผมคิดได้แค่นี้ -_-) ตอบมาให้ได้อย่างน้อยสิบหน้า ให้เวลาเขียนหนึ่งชั่วโมง เห้อ ครึ่งชั่วโมงก็เสร็จแล้ว ผมหลับไปยี่สิบนาทีก่อนจะตื่นขึ้นมา ว้าว มีคนเสร็จแล้วด้วยอีกสามคน หล่อๆแล้วก็ดูเป็นสุภาพบุรุษแข็งแรงทั้งนั้นเลย หึๆ พี่ๆของผมกำลังขยี้หัวจนผมยุ่งหมดแล้วนะนั่นน่ะ จะรอดไหมล่ะนั่น กริ๊งงงง เวลาหมดแล้ว ผมหาววอดๆก่อนจะเดินไปห้องปฏิบัติ อืม มีนักเวทย์สายโจมตีอยู่คนนึง งั้น...นักเวทย์คนนี้เป็นผู้ชาย มีลักษณะสูง ร่างกายกำยำ จากลักษณะ เป็นคนที่ระวังตัวเป็นอย่างมาก ร่างกายน่าจะมีเวทย์ป้องกันคลุมร่างกายอยู่ ต้องทำให้สลบ เค คิดได้ดังนั้น ผมก็ยิงน้ำในเลเวลกลางๆอัดไปที่ส่วนหัวของชายคนนั้น โชคดีที่เขาแค่สลบ ไม่ได้คอหัก พอผมทำภาคปฏิบัติเสร็จ ผมก็เดินออกมาข้างนอก ว้าว ชายสามคนนั้นหนิ เอ๋ แต่ไม่มีคนอื่นเลย สงสัยคงรอดแค่นี้...และหลังจากนั้น ผมก็ได้เป็นจตุรอาชา ประจำอาณาจักรวารี

♞ครอบครัว :: พ่อของผมมีภรรยาทั้งหมดสามคน ภรรยาหลวงมีลูกสองคน ภรรยารองมีลูกหนึ่งคน และภรรยาสาม แม่ของผมเองมีผมคนเดียว พ่อของผมชื่อ เทรอส แม่ของผมชื่อว่า อากิเนะ ภรรยาหลวงชื่อว่า โนเรียล ลูกชายสองคนชื่อว่า โนวาล กับ โนกาล ภรรยารองชื่อว่า จิโนโกะ มีลูกสาวคนนึงชื่อ จิโนโยะ พ่อค่อนข้างปล่อยลูก ทั้งๆที่ในความคิดคืออยากให้ลูกคนใดคนหนึ่งเป็นจตุรอาชาที่ยิ่งใหญ่ ปกครองอาณาจักร...

♞สังคม,มิตรสหาย :: ผมเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน มีแต่อาจารย์ที่พอเข้าใจผม แต่พอได้ขึ้นเป็นจตุรอาชา ผมก็ได้เจอเพื่อนคนอื่นๆ จอมเวทย์ธารา เลขาและที่ปรึกษาของอาณาจักรผม เหล่าจตุรอาชา และ ประชาชนอีกมากมาย

♞ความรัก :: ถึงใครอาจจะมองว่าผมชอบอ่อยสาว(?) แต้ถ้ารักใคร ผมนี่โคตรทุ่มเทเลยนะครับ รักเดียวใจเดียว ยอมหยุดที่คนๆนั้นทันทีเลยนะครับ...ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมเริ่มหลงรัก...จอมเวทย์อาณาจักรตัวเอง มันอาจจะดูแปลกๆ แต่จอมเวทย์ที่น่ารักนั้นชอบเข้ามากอดผม เข้ามาหอมแก้ม เข้ามาแสดงท่าทางน่ารักปนความเอาแต่ใจนั่น ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมมองเธอแล้วใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมเผลอแอบมองเธออยู่ไกลๆ เวลาที่เธอคุยกับหนุ่มแว่นเลขาของผม ทำไมผมถึงเจ็บ ทำไมถึงอยากเก็บเธอไว้คนเดียว แล้วทำไมผมถึงไม่กล้า แม้จะบอกเธอว่า...ผมรักเธอ

♞พลัง ::

- ผมสามารถทำให้พื้นที่ต่างๆนั้นกลายเป็นสึนามิได้ เหมือนการอัญเชิญน้ำ

- เวลาโกรธมากผมจะเผลอปล่อยพลังน้ำแบบไร้ขีดจำกัดออกมาจากอาวุธคู่ใจ ซึ่งทำให้ร่างกายคนฉีดขาดเป็นซากได้

- ปกติถ้าไม่มีอาวุธคู่ใจ ผมจะใช้เป็นพลังน้ำที่ออกมาจากฝ่ามือ พลังนี้จะมีหลายเลเวล ตั้งแต่หนึ่งถึงสิบ ถ้าใครโดนสิบก็เตรียมจองวัดได้เลย

- ถ้าผมกระทืบเท้าลงบนพื้นอย่างแรง พื้นจะร้าวและน้ำบาดาลใต้อาณาจักรจะทะลุพุ่งขึ้นมา กวาดคนที่อ่อนเรื่องการว่ายน้ำและบินไม่ได้ให้ตายให้เรียบ(สามารถกำหนดพื้่นที่ที่น้ำจะพุ่งขึ้นมาได้)

- ผมสามารถสร้างน้ำในลักษณะวงกลมในมือสองข้าง และขว้างไปเพื่อให้ศัตรูหัวขาด

- ถ้าผมร้องไห้ เนื่องด้วยเป็นจ้าวธารา ฝนจะตกหนัก พัดเอาความสงบสุขจากไป

- ถ้าผมชูอาวุธคู่ใจขึ้นฟ้า และชี้ต่อไปที่ใคร คนๆนั้นจะโดนฝนเข็มพิษที่ล่วงมาจากฟากฟ้าแทง และเลือดออกเจ็ดทวารตายในที่สุด

♞อาวุธ :: ดาบ สามารถปล่อยพลังน้ำแบบไร้ขีดจำกัดออกมาได้ ซึ่งสามารถทำให้คนเหลือแต่ซาก ถ้าชี้ขึ้นฟ้าและชี้ต่อไปที่ใคร ดาบจะสร้างฝนเข็มพิษให้หล่นลงมาจากฟากฟ้า ฆ่าคนเหล่านั้นให้ตาย

♞สิ่งที่ชอบ :: ความสนุก ผมชอบรอยยิ้ม

จอมเวทย์ธารา ไม่ได้แค่ชอบ รักเลย (_///_)

♞สิ่งที่ไม่ชอบ :: น้ำตา อย่างที่บอก ผมชอบรอยยิ้ม

♞สิ่งที่กลัว/แพ้ :: กลัว อัญมณีถูกชิง โดนสาวปฏิเสธ

แพ้ คนน่ารัก คนขี้อ้อน

♞ลักษณะคำพูด :: จะแทนตัวเองว่าผมและแทนคนอื่นขึ้นต้นด้วยคุณ และลงท้ายด้วยครับเสมอ เช่น "เอ่อ...ผมขอโทษจริงๆครับ คุณผู้หญิง" "ผมไม่ได้ตั้งใจจะดุนะครับ อย่าร้องสิครับ" "เอ่อ...เอาหน้าไปห่างๆหน่อยครับ ผม...(เขิน)" "โอ๋...ไม่ร้องนะครับ ผมขอโทษ" "ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ!!!"

♞ความสามารถพิเศษ :: แจกรอยยิ้มให้คนอื่นละลาย?

♞เพิ่มเติม :: แม่ตายแล้ว ป่วยตาย พ่อกับคนอื่นๆยังอยู่

SOME CHITCHAT WITH ME~! [โซนผปค.]

(´∀｀) สวัสดีค่ะ ท่านผปค.ที่เคารพรักซ์ นี่บริทนะคะ ไม่ทราบว่าผปค.ชื่ออะไรคะ?

:: เมิอร์สครับ

(´∀｀) เยี่ยมเลยย คำถามต่อไป! ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?

:: เพื่อนชวนครับ(เพื่อนชื่อแคนดี้)

(´∀｀) บริทสายดองงานนะคะ เรียนหนักด้วย มีฟิคต้องปั่นด้วย รับได้ไหมคะ?

:: ศรีทนได้ครับ

(´∀｀) ถ้าไม่ติดจะให้ยัดบทหรือรับลูกกลับคะ?

:: ยัดบทครับ

(´∀｀) เรื่องนี้อาจจะมีจับคู่นะคะ เมนหลักจะเป็นNL แต่ถ้ามีBLจะอยู่ในกรณีที่บริทรู้สึกอยากจิ้นจริงๆนะคะ โอเคมั้ยเอ่ย?

:: ได้ครับ แต่ผมขอเป็น NL นะครับ

(´∀｀) โอเคค่า สิ้นสุดแบบสอบถามแล้วนะคะ อย่าลืมลบวงเล็บด้วยน้า โชคดีนะคะท่านผปค.

:: ครับ