good time ความทรงจำที่ไม่อาจลืม

วันแรกของการเปิดเทอมเข้ามอสี่ใหม่ของโรงเรียนประจำอำเภอที่เป็นโรงเรียนที่มีขนานใหญ่พิเศษ มีนักเรียนมากมายต้องการมาเรียนที่นี้ แน่นอนวันเปิดเทอมมอสี่วันนี้ก็ดูเหมือนอาจเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมดของฉัน
 

          ฉันเป็นเด็กเก่าของโรงเรียนนี้ จบจากมอสามที่นี้และก็เรียนต่อมอสี่ที่นี้

    วันนี้มีเด็กใหม่และเด๊กเก่าผสมกันอยู่ในห้องนี้ ฉันอยู่ห้องห้า เด๊กสายวิทย์คณิต
ฉันมองไปรอบๆในห้องทุกคนต่างคุยกันเสียงดังเลยที่เดียวที่เสียงดังนี้มาจากเด๊กใหม่ที่เริ่มทำความรู้จักกันเอง ชึ้งก็แน่นอนว่า เด๊กเก่าอย่างฉันต้องรวมกลุ่มกันเองห้องเราจึงแยกออกเป็นสองพวกโดยปริยาย

     เด๊กเก่าและเด๊กใหม่ก็คงไม่ต้องพูดถึงเลยว่าพวกเด๊กเก่ากะเด๊กใหม่เราจะรักกันมากเท่าไหน ความทรงจำในช่วงมอสี่มันเป็นความทรงจำที่มีแต่เพื่อนที่เป๊นเด๊กเก่าทั้งนั้น ฉันมีเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ประถม เธอชื่อว่า มิ้ว เราเรียนจากประถมมาด้วยกันเราไปไหนมาไหนด้วยกันตอนมอต้นเราอยู่กลุ่มเดี๊ยวกันตอนมอต้นเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกันหรอกนะ ตอนนนั้นมิ้วอยู่ ๓/๖ ฉันอยู่ ๓/๓ เรามีบ้านใกล้กันนะเราค้อนข้างที่จะสนิทกันนะ ฉันว่าฉันนะสนิทกะมิ้วนะ เราก็เลยมาอยู่กลุ่มเดียวกันตอนมอสี่นี้แหละ

แต่ด้วยมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างซึ้งฉันก็จำไม่ได้หรอกว่าฉันกะมิ้วนะเราทะเลาะกันด้วยเรื่องอะไร เราเลยแยกกันอยู่

ฉันไปรู้จักกับแน๊ท แน๊ทนี้เป็นเพื่อนที่ฉันคิดว่ามันเป็นเพื่อนตายเพื่อนเที่ยว มันเป็นทุกอย่างในชีวิตฉันเลย ฉันไปไหนกะมันตลอด  และฉันก็มีเพื่อนเป็นกลุ่ม มีฉัน มีแน๊ท ป็อป มิ้ง และเพื่อนผู้ชายอีกสามคน เท่ ต๋อง และชิด     ต๋องกะเท่นะเป็นเด๊กใหม่แต่ เท่นะรู้จักกะมิ้งมานานแล้ว

        ตอนฉันอยู่มอสี่ฉันแสบมากเลยนะฉันโดดเรียนกะแน๊ทด้วยกันสลับกับป็อปกะมิ้ง ฉันแน๊ทโดดเรียนวันจัน     วันจันป๊อปมิ้งมาเรียน วันอังคารป็อปมิ้งโดดเรียนฉันกะแน็ทมาเรียนจนอาจารย์ที่ปรึกษาสงสัย ป๊อปกะมิ้งเลยโดนเรียกพบโดดที่ปรึกษา เราเรียนป้อปกะมิ้งว่าเด๊กรุ่นหนึ่ง แน่นอนสิ่งที่ตามมาคงไม่พ้นฉันกะแน็ทแน่นอน ฉันกะแน๊ทก็โดนเรียนด้วย เราก็เลยเป็นเด๊กรุ่นสอง หลังจากเหตุการณ์เหล่านั้นเลยทำให้พวกเรามาเรียนด้วยกัน แบบต้องมาเพราะต้องมารายงานตัวกับอาจารย์ตอนโฮมรูมทุกเช้า

แต่ไม่ต้องสงสัยหลอกนะว่าเท่ ต๊อง ชิด ไม่มีเรื่องอะไรบ้างหรอก ต๊องนะมีเรื่องยาชนิดหนึ่งกะชิดแต่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรกะพวกมันมากเท่าไรเพราะมันก็มาเรียนตามปกติแต่จะโดนเรียกก็เป็นเรื่องที่พวกมันไม่ค่อยส่งงานกราบ้านไม่สนใจเรียนชะมากกว่า เท่นะหรอกไอ้นี้มันไม่ค่อยมีเรื่องอะไรมากหรอก ตอนมอสี่ฉันก้เห็นมันเชยๆนะ ไม่มีเรื่องอะไรชะเท่าไร

เอาเป็นว่าเรื่องตอนมอสี่ของฉันก็จบ

มีไปเที่ยวทะเลด้วยกันตอนจบมอสี่ของแก๊งเรา แต่ก็มีแค่ ฉันกะป็อป เท่ ต๊อง และ ชิด และเพื่อนของชิดอีกคนชื่อว่าเอ็ม


อ่อ มันมีเรื่องตอนมอสี่ที่ฉันขอเท้าความนิดนะ ชิดกะเอ็มนะมันเป็นนักฟุตบอลโรงเรียน เอ็มเป็นเด๊กใหม่พึงเข้ามา เอ็มนะเขามาจีบฉันและเขาก็เอาเบอร์ฉันมาจากชิด

แน่นอนฉันโทรไปถามมันอยู่แล้วว่าเหตุไฉนถึงเอาเบอร์ของฉันไปให้คนอื่นโดยที่ฉันไม่อนุญาติ ไม่ใช่ว่าฉันจะรังเกียจเอ็มหรอกนะ แต่ตอนนั้นฉันยังไม่พร้อมอะไร ฉันติดเพื่อนมากอ่ะ

 

นั้นคงเป็นครั้งแรกมั้งที่เราคุยกัน หลังจากนั้นก็มีเรื่องให้ฉันคุยกะชิดอยู่บ่อยๆชิดนะ
โทรหาฉันบ้าง โทรหาแนทบ้างแต่คุยกะแนทเรื่องอะไรนั้นฉันจำไม่ได้หรอก

ชิดนะเค้ามีแฟนอยู่แล้วชื่อว่า พลอยเป็นรุ่นพี่ฉันปีหนึ่ง ใช่เค้าอยู่มอห้า และก็ไอ้เรื่องที่โทรหากันบ่อยนี้แหละ ทำให้แนทแอบไปมีปัญหากะพี่เค้าประมาณว่าคุยกะชิดหรอ แล้วก็จบไป แต่กะฉันก๊ตามมาติดๆ วันนั้นฉันจำได้แม่นเลย วันนั้นเป็นวันหยุดชึ้งปกติแล้วชิดจะโทรหาฉันตอนกลางคืน แต่วันนั้นตอนกลางวันมันโทรมา ฉันก็รับสายคุยปกติ

แต่ที่ไม่ปกติคือ คนที่โทรมาไม่ใช่มันไง กลายเป็นแฟนมันบอกว่าให้ฉันเลิกคุยกะชิดทั้งที่ตอนนั้น ฉันกะชิดไม่ได้อะไรกันด้วยช้ำ เป็นเพื่อนกันเชยๆนะ ฉันก็ไม่ได้อะไรฟังเขาโวยวายไป แต่ฉันคิดว่ามันจะจบเหมือนตอนที่แนทจบ ที่ไหนได้ พ

ลอยยังไม่หยุดแค่นั้นไง เราเจอกันที่ห้องน้ำแน่นอน ฉันกะแนทและกลุ่มพลอยทั้งกลุ่มเราไม่ได้ตบกันหรอกนะ พลอยก็เขามาถามอ่ะว่าเรื่องมันเป็นยังไงก็ดีนะตอนนั้น
ฉันกะแนทก็ช่วยกันพูดจนเรื่องมันจบ และฉันกะชิดก็ไม่ได้คุยกัน เรื่องนี้ชิดยังไม่รู้ด้วยช้ำว่า พลอยมาหาเรื่องฉันนะ

แต่ใครจะคิดอ่ะ ว่าเรื่องมันไม่จบแค่นั้น

อยู่ดีๆ พลอย ฉัน ชิด ก็มาคุยกันชะงั้น กลายเป็นรักสามเศร้าชะงั้น
พลอยถามฉันประมาณว่าเมื่อไรฉันจะเลิกยุ่งกะแฟนเค้า ชึ้งฉันก็ตอบไปแล้วว่าเพื่อนกัน ชิดเดินผ่านเขามา มันก็มาห้ามให้พลอยเลิกยุ่งกะฉัน

พลอยตบหน้าชิดชะงั้น น่าสงสารมันเนอะ คงจะเจ๊บน่าดู

เรื่องจบตรงที่ว่า ฉันกะชิดบอกพลอยไปว่า เราทั้งคู่นะ จะเลิกยุ่งกันล่ะกัน เรื่องราวของฉันก็จบกันไป

แต่รู้ไหมปัญหาของฉันกะแนทก็เกิดขึ้นมาใหม่

ตอนปิดเทอมมอสี่ ฉัน แนท ป้อป มิ้ง เราชอบไปไหนมาไหนด้วยกันว่ากัน
ว่าปิดเทอม 2 เดือนนี้เราเจอกันทุกวัน ฉันไปนอนบ้านแนท แนทเดินเข้าออกบ้านได้ทุกซอกทุกมุม
ตอนนั้นฉันตั้งศักตบรรณกะตัวเองไว้เลยนะว่าฉันนะจะมีเพื่อนใหม่ที่รักฉันมากขนานนั้น แต่สุดท้ายแล้ว แนทก็เริ่มมีปัญหากับเพื่อนๆ ชึ้งฉันไม่ขอเล่าอะไรล่ะกัน

ถามว่าฉันจำทุกอย่างได้ไหม บอกตรงนี้เลยว่าเรื่องทุกอย่างของฉันกะแนทฉันจำได้ดี ฉันรักมันมาก มากมาก จนมากเกินไป

ฉันว่านี้น่าจะเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันกะมันทะเลาะกัน จนมันต้องออกจากกลุ่มไป

ชึ้งคนเดียวที่คุยกะมันคือชิด ชิดเป็นเพื่อนคนเดียวในกลุ่มที่คุยกะมัน
หลายๆคนนะพยายามเป่าหูมันแต่ก็ไม่สำเร๊จ ตอนนั้นฉันก็ทำไรไม่ได้อะ ในเมื่อเป่าหูชิดไม่สำเร๊จก็ต้องปล่อยมันไป

ตอนขึ้นมอห้า เหมือนชิดจะเลิกกะพลอยม้างนะ ฉันก็ไม่ได้ติดตามชีวิตมันคงน่าจะเลิกล่ะ แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้หลอกนะ คงไม่ใช่เพราะฉันแน่นอนเพราะตอนนั้น ฉันกะมันก๊เลิกคุยโทรสับกันล่ะ ก๊เป็นเพื่อนในกลุ่มที่คุยกันโรงเรียนเชยๆ

และตอนนี้ฉันก็ขึ้นมอห้า ที่จะต้องเตรียมตัวเป็นประธานสี ตอนมอห้าฉันอยู่สีม่วง มีฉัน ๕/๕ และ เด๊ก ๖/๙ ห้อง๙เค้ามีประหวัดนะด้วยที่มันเป็นเด๊กสายศิลป์ถึงจะไม่ศิลป์ห้องสุดท้ายก้เหอะ   
      มันก็ ฮอตไม่ไช่เล่น ห้องนี้นะ เอาเป็นว่าค่อนข้างจะแสบที่สุดในโรงเรียนเลย
เก๋ามากอ่ะ อะไรประมาณนั้น   รุ้นน้องปลื้มมปริม

     และก็อีกห้อง ๕/๑ เด๊กห้องกิ๊ปเตดที่ชอบมีปัญหาปัดแข๊งปัดขากับห้องฉันมาตลอกดูเหมือนเขาอยากจะโชว์สปีริจในการเป็นผู้นำเชียร์มั้ง

แต่ด้วยที่ฉันกะห้องเก้ามีความสนิทสนมกันมากกว่าเราเลยร่วมกันกัน และหันไปตีกะเด๊กห้องกิ๊ปชะงั้น เลยทำให้ฉันกะกิ๊ปเป็นอะไรที่ไม่ค่อยถูกกัน

เลยทำให้ปัญหาจากกีฬาสีทำให้ห้องของฉันที่เป็นเด๊กเก่าสนิทกะเพื่อนเด๊กใหม่ภายในห้องของฉันมากขึ้น เพราะต้องร่วมมือกันไปตีกะเด๊กห้องกิ๊ปนี้แหละ   
         ตอนนั้นฉันก็เลยมีเพื่อนเป็นเด๊กใหม่เข้ามาในกลุ่มคือ บี หวาย และ มด ความจริงแล้วไอ้มดมันเป็นเด๊กเก่านะแต่มันเป็นเด๊กเรียนอ่ะ เลยไม่ค่อยสนิมบอกกะตอนมอสี่ฉันไม่ค่อยมาเรียน

         ตอนมอห้าเราเรียนฟิสิกส์อยู่กลุ่มเดียวกันเราเลยสนิทกันนะ หลังจากนั้นก็เลยมีพวกมันเป็นหนึ่งในกลุ่มฉันไปเลย

ซึ้งตอนนี้ฉันกะแนทก็กลายเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี เราแยกกลุ่มกันอยู่ไปเลยนะ

ตอนนนี้เลยมี ป็อป มิ้ง บี มด หวาย ชิด ต๋อง และ เท่ แต่ต๋องมันอยู่กะฉันได้ไม่นาน
มันโดนให้ออกจากโรงเรียนตอนมอห้า ด้วยหลายๆเหตุผล เอาเป็นว่ามาให้ออกตอนเทอม สอง แน่นอนเมื่อฉันขึ้นมอหกมันถึงจะเริ่มไปเรียนใหม่ได้ น่าเสียดายโอกาศแทนมันจริงๆทีมันต้องมาออกกลางคันแบบนั้น แต่มันก็ผ่านอุปสรรคตอนนนั้นมาได้นะ         


กีฬาสีผ่านไปด้วยดี ด้วยการที่ฉันกะห้องกิ๊ปตีกันไปหลายรอบ ถึงขนานแยกวันโชว์แบ่งงานกันทำและรวมถึงแข่งกันเอง ซึ้งแน่นอนตอนนั้นพวกเราไม่ได้มองว่าเราต้องชนะสีอื่นเลยเรามองว่าเราต้องชนะกันเอง แต่ก็นะ สีอื่นเค้าสามัคคีกันยังไงก็รอด แต่เราก็รอดนะ พวกฉันทำให้สีมาติดอันดับ๑ของทีมเชียร์ และก็เพราะห้องฉันฉันนี้ล่ะทำให้ทีมของเราคว้าทีมเชียร์อันดับสองไปได้

ทำไมฉันถึงมั่นใจได้ขนานนั้น แน่นอนวันที่ฉันลงเชียร์ฉันได้คะแนนมากว่าพวกเด๊กกิ๊ป ชึ้งเด๊กกิ๊ปก็ต้องยอมรับนะ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วนิ :D

     และเรื่องราวของฉันมันก็เริ่มตอนมอหกนี้แหละ 

ฉันเริ่มมีซัมติ้งกะชิด เราชอบแกล้งกันอ่ะนะ ตอนมอห้า ฉันชอบเรียกมันที่รักค่ะ ที่รักค้า แบบชอบแกล้งมันอ่ะ ชิดมันเป็นผู้ชายเงีบยๆ ค่อนข้างจะเงียบมากเลยที่เดียว ดูเป็นคนลึกลับไม่ค่อยคุยกะเพื่อนคนอื่น แน่นอนล่ะ ในเมื่อฉันเรียกมันที่รักค่ะ ที่รักค้า ตัวมันเองก๊เรียกฉันแบบนั้น
แต่มันไม่ค่อยเรียกฉันมากเท่าที่ฉันเรียกมันหรอกนะ

ชิดนะมันค่อยข้างจะหน้าตาดี ถึงหน้าตาปานกลาง เอิ่มแต่มันก็ติดอันดับรุ่นพี่สุดฮอตในโรงเรียนนะ ด้วยที่เป็นนักฟุตบอล อะไรแบบนั้น

ทำไมฉันถึงรู้นะหรอ ก็มันเป็นเพื่อนฉันนี้น้า ฉันก็ฟังคนนู้นคนนี้เมาส์มันมาเองล่ะ บวกกับเจอเด๊กรุ่นน้องที่ชอบมาถามเรื่องมันอยู่เรื่อยๆ น่าเบื่อม่ะ 

หลังจากที่ฉันและชิดชอบเรียกกันที่รงที่รักอะไรอยู่นมนานมาพอควรล่ะ ฉันนะไม่ค่อยคิดอะไรหรอกนะ ๕๕๕

หรือฉันแอบคิดแต่ก็ไม่รู้ตัวกันแน่ :> อุ้ยยย เขิน อิอิ

กลับมาเรื่องของฉันกะชิดดีกว่า 

 

ตอนนี้ฉันขึ้นมอหกล่ะ แต่ฉันก็ยังแอบโดนเรียนกันเป็นกิจวัตรนะ ฉันมาเรียนตอนเช้า

แต่ตอนนั้นรั่วโรงเรียนของฉันนะกำลังทำใหม่ อยู่แล้วมันเป็นช่องว่าง ทำให้ทางออกทางนี้สะดวกที่สุดในการหนีออกจากโรงเรียนไม่ต้องปีนกำแพงให้มันเหนื่อย
เดินออกมาเชยๆเลยจ้า ตอนนั้นฉัน ป็อป มิ้ง บี ออกมาจากโรงเรียน แบบง่ายดาย

คำถามต่อไปฉันจะไปอย่างไรต่อในเมื่อฉันแค่ออกมาเชยๆ โชคดีนะ ข้างโรงเรียนนะมีรถประจำที่คอยรับส่งนักเรียนอยู่ เขาเคยเป็นรถประจำเก่าของป็อป เลยสามารถเอาพวกเราไปส่งได้ถึงจุดมุ้งหมาย

พวกเราเลยแยกกันโทรตามเพื่อนคนอื่น บีโทรตามมดกะหวาย มันสองคนนะไม่มาโรงเรียน แอบหยุดอยู่ด้วยกันสองคน

วันนั้นที่บ้านหวายมันมีงานศพนะ มันเลยต้องหยุด สงสัยม่ะว่ามันเกี่ยวอะไรกะไอ้มด

มันสองคนก็มีชัมติ้งล่ะ มดและหวายเป็น เป็นคู่ทอมดี้กัน น่าตกใจม่ะ

ฉันก็มารู้ตอนมอหกนี้ล่ะ มันคบกันมาตั้งแต่มอห้าล่ะ โอ้ยปิดกันชะเนียนเลย ๕๕

แอบปิดบังกันมาตั้งนาน วันนั้นมดกะหวายเลยไปเปิดห้องที่ แมนชั่น

      แมนชั่นที่นี้เป็นหอพักอ่ะ แบบประมาณว่ามีคนที่อยู่เป็นเดือนอยู่เยอะนะ คล้ายกะห้องพักนักศึกษา และที่นี้ก้เปิดชั้นหนึ่งเป็นห้องว่างเพราะคนที่เขาอยู่กันเป็นรายเดือนเค้าไม่อยู่กันหรอกชั้นหนึ่งนะ เค้าเลยเปิดเป็นรายวันชะเลย

หลังจากนั้นเราก็รวมแก็งกัน  ป็อป มิ้ง บี ฉัน และสองชาย ชิดและเท่ นั่งรถประจำมาที่แมนชั้นแห่งนี้ ที่มีมดกะหวายเปิดห้องรอล่ะ 
และพวกเราทำอะไรในห้องแห่งนี้อ่อ กินข้าว กินขนม ดูทีวี และนอน นี้ไงการโดดเรียนของพวกเรา ไม่ได้หนีแอบไปไหนหรอกนะ นอนหมกกันในห้อง ในห้องนี้ มีเตียงใหญ่นอนคู่หนึ่งเตียง มีทีวี มีแอร์ มีตู้เย๊น มีห้องน้ำด้านหลังติดริมระเบียง  
         
    ชีวิตของพวกเราก็อยู่ในนี้และฉันคิดว่า ฉันกะชิดน่าจะเริ่มต้นจากตรงนี้หลังจากพวกเรากินดูทีวีกันมาสักพัก ตอนบ่ายของพวกเราก็จบการที่เราร่วมตัวกันนนอนบนเตียงคู่ ที่มีคนนอนอยู่ในนั้นถึง ๖ คนเลยที่เดียว 

และฉันก็นอนติดกับชิด แน่นอน โรแมนติดมากอ่ะ :) 

   ชิดนอนคว่ำอยู่ข้างๆฉัน และฉันก็นนอนหันหลังให้ชิด หลังจากนั้นชิดก้เอามือของชิดมาเล่นหัวของฉัน ฉันก็ไม่ได้จะด่าอะไรมันหรอกนะ เพราะตอนนั้นแันคิดไปว่า มันคงจะหลับอยู่นะสิ แล้วคงจะเพลินล่ะม้างที่มาเล่นหัวฉันเนี่ยยย 

ชิดเอามือมาม้วนผมฉันเป็นลอนแล้วก็ปล่อยแล้วก็เล่นอยู่อย่างนี้อ่ะ ซ้ำไปซ้ำมา แต่ผมฉันสั้นมากเลยนะ แค่บ่าเองอ่ะ 

ตอนนอนตะแคงมาเจอบี และบีก้เห็นมันเล่นหัวฉันอยู่ ฉันทำหน้าสงสัยใส่บี ประมาณว่า 
ด่ามันทีดิ และบีเพื่อนที่รู้ใจมันบอกฉันว่า ปล่อยมันไปเถอะ ๕๕ 
ดีจริงๆนะ เพื่อนคนนี้ ถามว่า

ตอนนั้นฉันรุ้สึกอะไรรึยัง ก็ยังไม่รุ้สึกอะไรเท่าไรหรอกนะ ฉันเชยๆๆมากว่า ฉันคิดว่ามันคงแค่เพลินมากกว่าอ่ะ 

หลังจากที่ทุกคนตื่น ฉันก็หันไปถามชิดนะว่า มันจะเล่นผมฉันอีกนานไหม เพราะแันก็ขี้เกียจนอนแล้วอ่ะ ชิดตอบมาด้วยหน้าตาที่เชยๆมาก ว่า ก็มันเพลินดี 

อีนี้ ตอนนั้นฉันคิดว่ามันกวนประสาทฉันมากเลยนะ :< 

แต่ก็เอาเถอะ ได้เวลากลับบ้านล่ะ ทุกคนก็ต่างพากันกลับ 
เหลือฉันจะป็อปที่กลับกันไม่ได้อ่ะ ป้อปรถประจำที่คอยมารับส่งไปโรงเรียนเขากลับไปแล้วทำให้ฉันต้องอยู่เป็นเพื่อนมัน 
เเละทางออกของฉันก็คือ รอคนใครสักคนมารับกลับ 

ฉันโทรไปหาชิด ถามว่าชิดว่างรึเปล่า ช่วยเอารถมันมาส่งฉันกลับที ทำใมฉันไม่โทรหาเพื่อนคนอื่นหรอ เพราะ เท่มันต้องไปส่งแฟนมันนะสิ และเพื่อนคนอื่นเค้าก้กลับบ้านกันไปหมดแล้ว เหลือแค่ชิดคนเดียวนี้ล่ะ 

คำตอบของมันคือ รอมันเตะบอลเสร๊จอ่ะ แล้วมันจะมารับ รอไปสิค่ะ 

ฝนตกนะค่ะ แม่เจ้า นี้เรื่องจริง จังหวะดีจริงเฉียว :<<<

รอมันจนตกแบบปลอย ชิดเรื่องจากไปส่งป็อปก่อน ซ้อนสาม ตอนนั้นฉันก็จำไม่ได้หรอกนะว่าฉันนั่งตรงกลางรึเปล่า รึป็อปนั้นกลาง แต่ถ้าเริ่มจากที่ไปส่งป็อปก่อน

แน่นอน เราก้ได้นั่งซ้อนสองกันสองคน :)
ฝนตกกระหน่ำมากอ่ะ ตอนจากบ้านป้อปมาส่งฉัน 
ขนานฉันนั่งข้างหลังมัน ยังรู้สึกว่าฝนตกลงผิวมันเจ๊บมากเลยนะ คนขับรถนี้คงจะเจ๊บกว่าฉันมากแน่นอน แต่พอขับรถไปเรื่อยย ฝนก็ตกเบาลง 

ชิดมาส่งฉันถึงบ้าน ฉันก็ลงจากรถและบอกทางกลับบ้านมันไป 

ฉันก้ไปอาบน้ำกินข้าวปกติ แล้วก็มาออนเฟสคุยกะป็อป
ป็อปเล่าให้ฟังว่า มันโทรไปถามชิดว่าถึงบ้านรึยัง แต่ชิดกลับบอกมันว่า ฉันนี้ไม่คิดจะดทรไปถามมันหน่อยหรอ 
ฉันเลยโทรไปถามมันว่า ถึงบ้านแล้วรึยัง

ทั้งที่ทุกคนก็น่าจะรู้ป่ะ ว่ายังไงมันก็ต้องถึงบ้านอยู่แล้ววว :<
เรียกร้องความสนใจเชียว 
และฉันกะชิดก็หันมาคุยกันผ่าน msn แทนอ่ะ

ตอนนี้เราก้หันมาคุยกันทุกคืน :)

และเรื่องราวความรักของเราก้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ด้วยการคุย msn นี้แหละ :))))