ชีวิตขากถุย ของเด็กอาชีวะคนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #2 : คำสัญญาของฉันและเธอ..

ตรู๊ดดด ตรู๊ดดด.....ปิ๊ป
"ฮัลโหล?"เสียงใสๆลอดมาตามสายโทรศัพย์
"เมย์ เสาร์นี้ว่างป่ะ พี่จะชวนไปกินข้าว"
"อืมม..ว่างค่ะ ที่ไหนหรอคะพี่เค?"
"ร้านเดิมละกัน พี่ติดจาย~มันอย่อย~"
"ก็ได้ค่ะ เสร็จแล้วไปทำธุระกับเมย์ด้วยนะคะ"
"ได้สิเดะน้อย"
"เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย เรียกเด็กน้อยอีกแล้วนะ"
"ห่างกะพี่ตั้งหายปี เรียกพ่อได้เลยมั้งเนี่ย.."
"เว่อร์ละค่ะ เว่อร์ไป"
"ฮะๆๆๆฮะๆๆๆ"

.....และวันเสาร์ก็มาถึง.....

"อ่ะโห เปงสาวแล้วนะเรา"
"เห๊อะๆๆๆ- -"เมย์ยิ้มแห้งๆ
"ไปกินเหอะ พี่หิวละ"ท้องของเคร้องโครกคราก
"ไปค่ะ"

"นี่ แล้วไปทำธุระอะไรต่อหรอจ๊ะ"
"ไปส่งพัสดุน่ะค่ะ"
"ส่งให้ใครหรอ?"เคพูดขณะเคี้ยวอาหารตุ้ยๆ
"แค่ะ..แค่ก แค่ก แค่ก"ในที่สุด ข้าวก็ติดคอเค
"พี่เคคะ!?"เมย์ร้องอย่างตกใจ
"แค่ก ..น้ำ ขอน้ำ...แค่ก แค่ก"
"นี่ค่ะ" เมย์ไม่ได้มองว่าหยิมแก้วที่ตัวเองดื่มแล้วให้
"อึ่ก อึ่ก..เฮ้ออ โล่งพะย่ะค่ะ"
"อ๊า~~~ น่ะ...นั่นมันแก้วเมย์นี่หน่า ว๊ายยย"เมย์หน้าแดงแจ๋
"เอ๋?อ่าว ..เฮ้ย!"
"ขอโทษนะคะพี่เค"
"ไม่เป็นไรหรอก จูบทางอ้อมกะน้องสาว อิอิ"เคยิ้มอย่างพอใจแปลกๆ
เมย์หลบหน้าที่แดงมากๆโดยการก้มหน้า..
"พี่เคนี่ก็ บ้า.."
"ฮะๆ พี่ล้อเล่น มา เงยหน้ามาแล้วกินต่อเหอะ"
"อ๊ะ ค่ะ"เมย์เงยหน้าแล้วยิ้มหวาน

พี่เคนี่ก็ พูดอะไรก็ไม่รู้ เมย์อายจะตายอยู่แล้ว... เมย์คิดในใจ

เฮ้อ เมย์ เธอยังไงก็เป็นเด็กน้อยของพี่ตลอดแหละน๊า เด็กน้อย
มือของเคพลางลูบหัวของเด็กน้อยที่ยังนั่งก้มหน้า

"เมย์...สัญญากับพี่อย่างนึงได้มั้ย.."
"หืม? เรื่องอะไรหรอคะ"
เคดึงตัวเด็กน้อยมากอดใว้แล้วพูดต่อว่า
"เมย์ อยู่เป็นกำลังใจให้พี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะ ได้มั้ย สัญญากันนะ"
"อึ่ก.."เมย์ได้ยินน้ำตาก็คลอก
"ค่ะ พี่เค"เมย์กอดตอบเค แล้วร้องไห้
"ไม่เอาน่า พี่มีน้องสาวคนเดียว อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวก็ไม่สวยหรอก"
"พี่เค..พี่เค..."เมย์กอดเคร้องไห้ต่อไป
"เฮ้อ.."

ขอบใจนะเมย์ น้องสาวคนเดียวของพี่ ....พี่....