คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โชคดี
หลังจากทานอาหารที่อร่อย ราคาไม่แพง อากาศดีแต่บรรยากาศแย่เสร็จแล้วก็รีบเดินกลับโรงแรมกันทันที เพราะร้านอาหารอยู่ไม่ไกลจากที่พักมากนักอีกอย่างพวกเธออยากเดินรับลมเล่นกัน ก็นานๆทีมาทะเลกัน แต่ระหว่างเดินทางกลับพวกเธอก็ดันเจอกับพวกอันธพาลมาขวางทางเดินพวกเธอไว้ก่อน “จะรีบไปไหนกันจ๊ะน้องสาว” 1ใน3ของโจรพูดขึ้นมา แต่กลับมีเสียงจากซันนี่ดังขึ้น “หลีกไปเดี๋ยวนี้นะ” แต่เปล่าเลยพวกโจรกลับเดินตรงเข้ามาทางพวกเธอทั้ง3 ด้วยสัญชาตญาณของพวกเธอรีบแหกปากตะโกนขอความช่วยเหลือทันที “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ” พวกเธอร้องขอความช่วยเหลือสุดเสียงเท่าที่มีร้องออกไปเท่าที่คิดว่าน่าจะดังที่สุดในชีวิต
“ไม่มีใครช่วยน้องได้หรอก ไปกับพวกพี่ดีกว่า ขาวๆ สวยๆ น่ารักๆแบบนี้พี่จะเบามือที่สุด” เอ่ยพร้อมส่งสายตาแทะโลมไปทางหน้าอกของสาวๆแถมยังใช้ลิ้นเลียริมฝีปากอีก มันเป็นการกระทำที่ดูทุเรศที่สุดในสายตาพวกเธอ
“ไม่! ชั้นไม่ไป ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” เจสสิก้าแหกปากสุดเสียงทันทีพร้อมทั้งยื้อตัวเองไม่ให้โจรลากไปได้แต่มีหรือพวกเธอจะสู้แรงผู้ชายได้ เจสสิก้า เลยล้มลงไปกับพื้นทรายประมาณว่าจะให้ไปด้วยก็ต้องลากไป
“อย่าทำอะไรพวกเราเลยนะคะ อยากได้อะไรพวกเราให้หมดเลยหรืออยากได้เงินพวกเราก็มีนะคะขอแค่อย่าทำอะไรพวกเราก็พอ พวกเราสัญญาว่าจะไม่แจ้งตำรวจ” ทิฟฟานี่ต่อรองแต่ไม่เป็นผลเพราะไอโจรพวกนี้มันโลภมากพวกมันอยากได้ทุกอย่างทั้งเงิน และตัวของพวกเธอ เมื่อเห็นว่าพูดขอร้องหรือต่อรองเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลพวกเธอมองหน้ากันอย่างรู้กันแล้วพวกเธอก็แหกปากร้องเสียงดังขึ้นมาทันที “กรี๊ด!! กรี๊ด!!! ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ กรี๊ด!!!” พวกเธอช่วยกันกรีดร้องขอความช่วยเหลืออย่างสุดเสียง มันดังมากสำหรับพวกโจรแต่เปล่าเลยที่ร้องออกไปไม่ได้ช่วยอะไรพวกเธอเลย เพราะตอนนี้มันก็ค่ำแล้วผู้คนแถวนี้ก็ไม่มีซักเท่าไหร่
“ร้องไปก็เท่านั้นแหล่ะคนสวยแถวนี้ไม่ค่อยมีคนหรอก พี่ว่าเราไปหาที่เงียบๆนั่งคุยนอนคุยกันดีกว่านะ อย่าดื้อเลยนะคนสวย”
เป็นคำพูดที่ฟังแล้วน่ารังเกียจ ขยะแขยงมากสำหรับพวกเธอ ตอนนี้พวกเธอกลัวมากจนตัวสั่นคิดถึงพ่อแม่พี่น้องขึ้นมาทันที พวกเธอไม่น่าออกมาเดินกันตามลำพังในเวลากลางค่ำกลางคืนแบบนี้เลยคิดแล้วน้ำตาก็เริ่มไหล กลัวไปหมดไม่มีใครมาช่วย มืดก็มืด อุตส่าห์เก็บความบริสุทธิ์ไว้ไม่ให้มีใครได้แตะต้องเก็บไว้รอให้คนที่ใจบอกว่ายอมให้เขาเป็นคนแรก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่พวกเธออยากมีคนแรกที่เป็นคนที่พวกเธอรักและเขาก็รักเธอ แต่วินาทีนี้พวกเธอทำอะไรไม่ได้ได้แต่ยอมให้ไอพวกโจรหื่นกามทำร้ายพวกเธอ แต่อย่าลืมนะสวรรค์ไม่ใจร้ายหรอกเพราะในความโชคร้ายก็ย่อมมีความโชคดีแฝงเข้ามาเสมอ เพราะเสียงร้องขอความช่วยเหลือของพวกเธอได้ลอยเข้าไปให้พวก เดอะแกงค์ที่ตอนนั้นหยุดรอฮโยยอนกับซอฮยอนที่เข้าไปซื้อของใช้เพิ่มในมินิมาร์ท ตามด้วยยุนอาเพราะไม่ได้เอาแปรงสีฟันมาพวกเขาที่เหลือรอเพื่อนอยู่หน้ามินิมาร์ท ทั้งแทยอน ยูริ ซูยองได้ยินเสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือตอนนั้นพวกเขาไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่รู้ว่าเป็นผู้หญิงแน่นอนคงต้องการความช่วยเหลือเป็นอย่างมากเพราะเสียงร้องดังมาก แล้วแถมยังดูเหมือนจะตกใจกันด้วย ไดยินดังนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งไปยังต้นกำเนิดเสียงก็พบว่าเห็นผู้หญิงสวย3คน กำลังโดนโจรกระชากให้เดินไปไหนด้วยสักที่พวกเขาเลยตัดสินใจสะกดรอยตามพวกโจรไป เห็นดังนั้นยูริเลยรีบล้วงมือหยิบโทรศัพท์โทรออกหายุนอาโดยเร็วที่สุด
“ตื๊ดๆๆ…ไอยุนแกรีบเดินตามมาที่ชายหาดตรงทางกลับบ้านนะเว้ย! กำลังมีเรื่องรีบๆมานะ” แล้วสายก็ตัดทันที พอวางสายก็ เรียกฮโยกับน้องซอให้รีบตามไปไม่นานพวกเขาก็รวมตัวกันคบ แต่พอเห็นท่าไม่ดีเมื่อเห็นหญิงสาวทั้ง3กำลังโดนลวนลามตามร่างกายพวกเขาก็ทนไม่ไหวต้องรีบเข้าไปช่วยทันที เริ่มจากยูริเมื่อเห็นว่าเป็นสาวผมบลอนด์ ที่ตัวเองแอบมองบ่อยๆที่ร้านอาหารก็รีบตรงเข้าไปช่วยทันที ยูริรีบวิ่งเข้าไปถีบที่หลังของโจรให้ล้มลงไปนอนกับพื้นและรีบเข้าประคองสาวผมบลอนด์ขึ้นมาทันทีแล้วผลักเธอให้ไปอยู่กับฮโยและน้องซอ แต่ก่อนเขาจะผลักก็ไม่ลืมบอกสาวผมบลอนด์ให้เธอหายตกใจ “ชั้นมาช่วยไปหลบอยู่ตรงนั้นก่อนนะ” พร้อมยิ้มหวานๆให้ตามสไตล์ ควอน ยูล ส่วนทางด้านแทยอนก็ใช่เล่นเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกเข้ามาช่วยร่างบางแทนที่จะเป็นร่างเล็กที่สูงประมาณเขา แต่กลับเข้าไปช่วยร่างบางที่ดูแล้วน่าจะสูงกว่าเขาซะอีก และก็เป็นวิธีเดียวกับยูริโดยการถีบที่หลังพอล้มลงไปก็จัดการเตะเสยคางอีกสักที แล้วก็รีบกลับมาดูหญิงสาวที่ตนช่วยไว้เพราะยุนอาเข้าไปซ้ำแทนแล้วโชคดีที่พวกเขาเรียนเทควันโดกันทุกคน(สายดำด้วย) พอแว๊บแรกที่เห็นหญิงสาวใจเต้นโครมครามไปหมดคิดได้อย่างเดียวตอนนั้นคนหรือนางฟ้าทำไมสวยขนาดนี้ แทยอนย่อตัวลงช้าๆให้ตัวเองอยู่ในระดับพอดีกับหญิงสาวพร้อมส่งมือน้อยๆไปวางที่บ่าของหญิงสาวเบาๆ เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาเล็กน้อย เธอสวมกอดเขาทันทีเขาเข้าใจว่าเธอคงกลัวและตกใจมากเลยไม่ได้ว่าอะไร ส่วนทางสาวตายิ้มก็ตกใจและดีใจในเวลาเดียวกันที่มีคนมาช่วยแล้วเห็นว่าคนที่มาช่วยเป็นผู้หญิงเธอเลยลืมตัวกอดเขาเต็มๆเวลานี้เธอไม่อายอะไรแล้ว “เธอไม่เป็นอะไรแล้วนะ พวกเรามาช่วยแล้ว ไม่ต้องกลัวนะเธอจะปลอดภัย ไปหลบทางนั้นก่อนนะ” แทยอนส่งยิ้มให้หญิงสาวพร้อมใช้ปลายนิ้วโป้งทั้ง2เช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆเป็นการบอกให้หยุดร้องไห้ มันช่างเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นและอ่อนโยนในเวลาเดียวกันที่ทิฟฟานี่ได้รับสัมผัสจากเขาได้ในตอนนี้ เธอก็พยักหน้าเข้าใจเขาทันทีและรีบวิ่งไปหลบตามที่เขาบอกก็พบว่ามีเจสสิก้าที่หลบอยู่กับผู้หญิงอีก2คน ทั้ง2กอดกันใหญ่ที่ต่างฝ่ายต่างปลอดภัยดีใจที่ไม่เป็นอะไร แล้วทั้งคู่ก็หันกลับไปดูเพื่อนสาวตัวเล็กที่ตอนนี้มีผู้หญิงร่างสูงโปร่งเข้าไปช่วย ด้านสาวตัวเล็กเมื่อเห็นคนเข้ามาช่วยเธอก็ดีใจแต่เดี๋ยวนะ เธอจำได้ว่าเป็นร่างสูงที่กวนประสาทเธอที่ร้านอาหารที่เข้ามาช่วยเธอ เขาถีบไอโจรนั่นแล้วรีบฉุดเธอขึ้น
“หลบไปเร็วๆซิ ยัยเตี้ย!” แล้วเขาก็เหวี่ยงเธอมาทางที่สาวๆอยู่กันเมื่อทั้ง3เจอหน้ากันก็กอดกันใหญ่เลยพวกเธอดีใจที่ทุกคนปลอดภัยไม่มีใครเป็นอะไร หรือได้รับบาดเจ็บเลย ทั้ง5สาวยืนมองพวก4แสบสู้กับไอพวกโจรที่มีกัน3คนและดูเหมือนว่าพวก4แสบจะสู้ได้อยู่ทุกคนงัดวิชาเทควันโดขึ้นมาสู้เว้นแต่ร่างสูงอย่างซูยองที่ไม่ต้องใช้ก็สู้ได้ เพราะมีเรื่องทะเลาะวิวาทอยู่เป็นประจำแต่เหตุการณ์กลับพลิกเมื่อพวกไอโจรมันดันชักมีดขึ้นมาสู้แต่พวก4แสบไม่มีอาวุธอะไรเลย มีแต่จะเสียเปรียบมันจะแทงพวกเขาอย่างเดียวเลยคงจะแค้นที่พวกเขามาขัดจังหวะของพวกมัน แต่พวกเขาก็รอดหวุดหวิดแต่ก็นะมันก็มีพลาดกันบ้าง ยูริถูกปลายมีดเฉียดเข้าที่ต้นแขนด้านบนติดกับหัวไหล่ซ้ายเลือดไหลออกมาแต่ก็ยังสู้ต่อ ทางยุนอาก็พลาดโดนหมัดโจรเข้าให้ที่มุมปาก โหนกแก้มอีกเลือดก็ไหลซิบๆ ซูยองก็โดนหมัดเข้าไปที่ท้องกับมุมปากเลือดซิบๆเหมือนกัน ทางด้านแทยอนก็โดนมีดตวัดเข้าที่ท้องเลือดไหลออกมามากอยู่เห็นได้ชัดเพราะเขาใส่เสื้อสีขาว แต่ก็ยังทนฝืนสู้กับไอพวกโจรต่อเพราะเขาไม่อยากให้ใครต้องมากังวล จนเห็นได้ชัดว่าพวก4แสบเริ่มเจ็บและเหมือนจะสู้ต่อไม่ไหว ฮโยยอนด้วยความเป็นห่วงเพื่อนคิดอะไรไม่ออกก็หาไม้แถวนั้น(กิ่งไม้2อัน)วิ่งเข้าไปตีพวกนั้น ส่วนซอฮยอนพอเห็น3สาวจะรีบเข้าไปช่วยก็ยั้งไว้แล้วบอกให้ทั้ง3ช่วยตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ทั้ง4ประสานเสียงร้องขอความช่วยเหลือเสียงดังมากใครอยู่บริเวณนั้นก็ต้องได้ยิน ถ้าบ้านไหนปิดบ้านนอนแล้วก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงร้องของพวกเธอ(ดังม๊าก ปรอทแตก) จนตอนนี้พวกโจรเริ่มชักจะไม่มั่นใจและเตรียมตัวที่จะหนีแต่ก็ต้องชะงักเมื่อตำรวจลาดตระเวนประจำท้องที่ดันมาเจอ โชคดีที่ตำรวจ2นายที่กำลังขับมอเตอร์ไซค์ตรวจพื้นที่อยู่ขับมาทางนี้แล้วได้ยินเสียงปรอทแตกพอดี เลยรีบเข้ามาดูก็ได้เจอกับพวกไอโจรที่กำลังจะหนีนายตำรวจคนหนึ่งยิงปืนขึ้นฟ้าเพื่อขู่ ส่วนอีกนายเอาปืนจ่อพวกโจรทั้ง3เอาไว้ไม่ให้หนี “วางอาวุธซะ! ก้าวอีกก้าวเดียวชั้นจะยิงพวกแกแน่” เขากล่าวขู่พวกโจรมันจึงอยู่นิ่งไม่วิ่งหนีเพราะกลัวโดนยิง แต่นายตำรวจอีกนายที่ยิงปืนขู่ขึ้นฟ้าเมื่อกี้จำโจรพวกนี้ได้ เพราะเขาจับพวกนี้จนจำได้แล้วแต่ส่วนใหญ่ที่จับคดีทั่วไป
“พวกแกอีกแล้วหรอเนี่ยะ เฮ้อ!คราวนี้อยู่นานแน่พวกแกโดนหลายกระทงเลย มีคนไปแจ้งความพวกแกเยอะมาก” พูดด้วยความเอือมระอาเพราะเขาจับพวกโจรนี่บ่อยมากแต่คู่หูคนใหม่ที่เพิ่งย้ายมาใหม่ยังไม่รู้ แต่จากวันนี้ไปคงได้รู้แล้ว นายตำรวจที่มาใหม่สงสัยเลยรีบถาม “ผู้กองมินโฮรู้จักพวกมันด้วยหรอครับ” คีย์นายตำรวจผู้มาใหม่ถาม
“ฉันจับพวกมันประจำแหล่ะนายอยู่ไปเดี๋ยวก็ชินไปเอง ไอพวกนี้วันๆสร้างแต่เรื่องมีคนมาแจ้งมากมาย” ผู้กองตอบให้หมวดหน้าใหม่คลายสงสัย “แต่ดูท่าแล้วคราวนี้นานน่าดูเพราะก่อคดีอุกฉกรรจ์กับนักท่องเที่ยว แถมของเก่าอีกหลายกระทง งานนี้ได้เข้าไปนอนเล่นนานแน่” ผู้กองมินโฮพูดกับผู้หมวดคีย์อีกทีแต่สายตามองพวกไอโจรที่ตอนนี้โดนใส่กุญแจมือนั่งมัดรวมกันอย่างระอา “หมวดคีย์โทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อยนะ ผมดูแล้วว่าพวกเขาต้องใช้บริการผมฝากด้วยนะ” “ครับผู้กอง” แล้วหมวดคีย์ก็โทรเรียกรถพยาบาลตามนายสั่ง ไม่ถึง5นาทีรถพยาบาลก็มาถึงที่เกิดเหตุเพราะโรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ “เดี๋ยวเชิญพวกคุณไปให้ปากคำที่โรงพักด้วยนะครับ” ผู้กองหันไปบอกเจ้าทุกข์ก่อนเอาไอพวกโจรไปใส่ท้ายรถกระบะตำรวจที่วอไปเรียกเสริมให้มารับเขากับผู้ต้องหา พวกเธอก็พยักหน้ารับทราบ “ค่ะ” “แต่ก่อนไปให้ปากคำขอพาพวกเขาไปโรงพยาบาลทำแผลก่อนนะคะ แล้วจะรีบตามไปค่ะ” พร้อมชี้ไปทางพวก4แสบเป็นสาวตายิ้มที่บอกไปและพวกเธอก็อยากจะช่วยพวกเขาบ้างเหมือนกัน สาวตายิ้มสาวเท้าเข้าไปดูคนตัวเล็ก ผิวขาวยิ่งเวลากลางคืนขาวม๊ากในสายตาเธอ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆได้สบตาคนตัวเล็กที่ใบหน้าขาวใส ปากแดง น่ารักม๊าก ไม่เข้าใจว่าทำไมหัวใจทำงานหนักเต้นแรงโครมครามอย่างนี้ เธอทึ้งในความกล้าของเขามากตัวเล็กขนาดนี้ยังกล้าสู้กับพวกโจรอีก แต่ก็ต้องเบี่ยงความสนใจไปที่บาดแผลของเขาก่อนเธอเห็นบาดแผลที่ท้องของเขาชัดเจนขึ้น เลือดไหลออกมามากเธอรู้สึกเสียใจมากที่เขาเจ็บตัวเพราะเธอ “เจ็บมากมั้ย?คะ ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณเจ็บตัว ขอโทษจริงๆนะคะ ฮือๆๆ” เธอกล่าวพร้อมน้ำตาที่รู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรค่ะแค่เฉียดๆนิดเดียว ฉันเต็มใจที่จะช่วยคุณเองอย่าโทษตัวเลยนะคะ ชั้นไม่อยากเห็นคุณร้องไห้เลยค่ะ”
แทยอนกล่าวตามความจริงเพราะเข้าไม่โทษหญิงสาวเลย เพราะเขาอยากช่วยจริงๆไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเขาหาเหตุผล ไม่ได้จริงๆ พร้อมเอามือปาดน้ำตาบนใบหน้าของสาวตายิ้ม เพราะใบหน้าสวยๆของเธอไม่เหมาะกับน้ำตา
“ขอบคุณมากนะคะ ถ้าคุณมาไม่ทันชั้นคงแย่แน่ๆ ขอบคุณจริงๆนะคะที่ช่วยชั้นเอาไว้” ทิฟฟานี่ขอบคุณเขาทั้งน้ำตาเธอตื้นตันมาก ตัวเขาเองก็บาดเจ็บยังเป็นห่วงเธออีกในความคิดเธอเขาเป็นผู้หญิงที่แมนมากม๊าก เธอยิ้มให้เขาในแบบที่เธอชอบยิ้มโดยไม่รู้เลยว่าคนที่โดนรอยยิ้มนี้เข้าไป แทบตายเพราะหัวใจเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ หน้าร้อนผ่าวไปหมด ชั่งเป็นรอยยิ้มที่น่ารักที่สุดในโลกที่คนอย่าง คิม แทยอน เคยได้พบเจอมานางฟ้าหรือไงไม่รู้ทั้ง สวย น่ารัก หน้าก็หวานมาก แต่เอ๊ะ!ตาทำไมมัน มันยิ้มได้อะไรจะน่ารักขนาดนี้ยิ้มได้ทั้งหน้าทั้งตา หลงเคลิ้มไปกับรอยยิ้มไม่รู้ว่าจ้องนานแค่ไหนแต่เห็นสาวตายิ้มเริ่มหน้าแดงที่จ้องหน้าเธอนานไปหน่อย
“มีอะไรติดหน้าชั้นหรือป่าวค่ะ จ้องซะนานเลย เขินเหมือนกันนะคะ” สาวตายิ้มถามเมื่อเห็นเขาจ้องเธอนานเกินไป
“ป่าวค่ะแค่…” เขาชี้ไปที่ตา “ตาคุณยิ้มได้ด้วยหรอ” เธอพยักหน้าเป็นการตอบว่าใช่ “ดีจัง มันน่ารักมากเลยค่ะ” เขาหลุดพูดสิ่งที่ใจคิดออกมาให้สาวเจ้าหน้าแดงขึ้นไปอีก แต่ทุกอย่างก็ต้องหยุดลงเมื่อเห็นอาการคนตัวเล็กเริ่มเจ็บมากขึ้น สังเกตุได้จากเม็ดเหงื่อที่ออกมามากและไหนจะใบหน้าที่ขาวใสตอนนี้ซีดมาก ทิฟฟานี่เอาผ้าเช็ดหน้าสีชมพูเนื้อผ้าอย่างดีของเธอซับเหงื่อที่ไหลออกมามากตามใบหน้าขาวใสของเขา และเธอก็ช่วยเข้าไปประคองเขาให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินไปขึ้นรถพยาบาลที่จอดรออยู่ไปโรงพยาบาล โดยที่เธอก็คอยดูแลเขาอยู่ไม่ห่าง
ด้านเจสสิก้าก็ไม่ต่างจากเพื่อนสาวตายิ้ม รีบเข้าไปดูอาการของคนผิวเข้มที่เข้ามาช่วยเธอจากเหตุการณ์ที่น่ารังเกียจเมื่อกี้ ก็ตกใจเพราะเห็นเลือดที่ไหลออกมาตามแขนของเขา “คุณ okนะ เป็นอะไรมากหรือป่าว หายตกใจหรือยัง” ยูริถามทันทีเมื่อเห็นสาวผมบลอนด์เดินเข้ามาหาเขา “ชั้นokค่ะ แต่คุณบาดเจ็บชั้นต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คุณเจ็บตัว เป็นเพราะชั้นแท้ๆเลย” กล่าวขอโทษเพราะเธอรู้สึกผิดที่เขาต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ แต่เขาเอาแต่ยิ้มหวานให้เธออยู่ได้จนตอนนี้เธอเขินไปหมดแล้ว “คุณยิ้มอะไรชั้นหรอค่ะ” เธอถามเขาเพราะเขามองเธอแล้วก็ยิ้มอยู่ได้ตั้งนาน เจสสิก้าเริ่มไมแน่ใจแล้วว่าหน้าเธอมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า “คุณสวยจัง ^^” อยู่ดีๆก็พูดไปเวลานี้เหมาะสุดคะแนนก็ดีและได้ผลเจสสิก้าเขินหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที “อะไรกันค่ะ เพิ่งเจอกันแค่แปปเดียวจะจีบแล้วหรอ? ^^!!” เจสสิก้าก็ไม่น้อยหน้าแซวกลับเขาไปบ้างแก้เขิน
“ไอจีบยังไม่แน่ใจ แต่ที่รู้ๆชั้นมองคุณมาตั้งแต่ตอนคุณทานอาหารแล้ว” เขาบอกกับเธอตามความจริงเพราะเขามองเเต่เธอจริงๆ
“แสดงว่าคุณแอบมองชั้นอยู่ตลอดเลยซิค่ะ” ถามกลับอย่างตกใจไม่คิดว่าเขาจะมองเธอมานานแล้ว แต่ก็ต้องเขินต่อเมื่อเขาเริ่มพูดอีก “แต่ตอนนี้ดีกว่าตอนทานอาหารเยอะเลย เพราะตอนทาอาหารได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ แต่ตอนนี้ไม่ต้องแอบได้มองใกล้ๆอีกตังหาก ดีกว่าตั้งเยอะจริงมั้ย?” แล้วเขาก็ยิ้มหวานทรงเสน่ห์ให้เธอใจเต้นแรงอีกครั้ง เธอรู้สึกดีแล้วเธอก็หวั่นไหวกับรอยยิ้มนี้แปลกๆ แต่อีกใจก็อยากจะบอกว่าเธอมีแฟนอยู่แล้วแต่กลัวทำเขาเสียใจเพราะเขาอุตส่าห์ช่วยเธอไว้ เธอไม่กล้าพอที่ทำร้ายจิตใจเขา แล้วเจสสิก้าก็ค่อยประคองยูริแต่เขายังไม่ยอมเก้าเดินไปข้างหน้าแต่ดันกลับหันหน้ามาหาเธออีกครั้ง
“คุณชื่ออะไรหรอค่ะ…ชั้น ควอน ยูริ เรียกชั้นว่า ยูล เหมือนที่พวกเพื่อนชั้นเรียกก็ได้” เขาบอกชื่อเขาและถามขื่อเธอบ้างเธอก็ไม่ลำบากใจที่จะบอกชื่อเขา “จอง เจสสิก้า ค่ะ เรียกเจสแบบเพื่อนก็ได้ค่ะ” เธอแนะนำตัวกับเขาคืนบ้าง
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นขอเรียกคุณว่า สิก้านะคะ ชั้นไม่อยากเหมือนใคร” เขากระพริบตาปิปๆใส่เธอแล้วยื่นหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆ ใบหูเฉียดแก้มเธอเบาๆ “ชั้นไม่อยากเป็นเพื่อนค่ะ ^^” พอได้ฟังเธอหน้าแดงก่ำมากเขินทำอะไรไม่ถูกลืมตัวฟาดมือไปที่ต้นแขนของคนพูด จนเขาร้องเสียงหลงเพราะเธอฟาดไปโดนแผลเขาได้แต่ขอโทษแต่เขากลับยิ้มให้เธอ ทำไมยูริจะไม่รู้ว่าเธอเขินเขาเธอรีบประคองเขาขึ้นไปบนรถ ตามมาด้วยยุนอาที่คอยมีซอฮยอนคอยดูแลไม่ห่าง และคู่สุดท้ายสาวร่างสูงกับสาวร่างเล็กนี่ที่มีปากเสียงกันตลอดทางเดินมาที่รถ “ขอบใจสักคำก็ไม่มีเลย” ร่างสูงทำโวยวายเสียงดัง “ก็ ชั้นขอบใจแล้วก็ขอโทษไปแล้วนะ” สาวร่างเล็กก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับแถมเสียงก็ดังแวดออกมา “ที่เธอกวนประสาทชั้นตอนกินข้าว ชั้นยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ” สาวร่างเล็กขุดหาเรื่องมาทะเลาะกับร่างสูงทันที “แน่นอนเธอไม่มีสิทธิ์ว่าชั้น เพราะขนาดเจ้าของร้านยังไม่ว่าชั้นเลยว่าชั้นเสียงดัง อย่ามามั่วดีกว่ายัยเตี้ย” ร่างสูงทำท่ากวนประสาทใส่เธออีก “เธอว่าใครฮ่ะ ชั้นไม่ได้เตี้ยนะแค่ตัวเล็ก” สาวร่างเล็กรีบเถียงกลับเขาทันที “หรอ! แต่ชั้นนึกว่าหลักกิโลเมตรเดินได้ซะอีก 555” ร่างสูงยังพูดจากวนประสาทไม่ยอมเลิก
“หุบปากไปเลยนะไอเสาไฟฟ้าคิดว่าตัวเองสูงตายแหล่ะ มาว่าชั้นเตี้ยปากน่าจะแตกมากกว่านี้นะจะได้หยุดพูดมาก” เธอโมโห
ทั้ง2ทะเลาะกันท่ามกลางสายตาของคนอื่นที่อยู่บนรถจนรถเริ่มออกเคลื่อนที่ ส่วนฮโยยอนไปนั่งด้านหน้าเพราะด้านหลังนั่งได้แค่8คน พวกเขานั่งรถเพื่อไปโรงพยาบาลทำแผลก่อนไปให้ปากคำกับตำรวจที่โรงพัก บนรถระหว่างไปโรงพยาบาลซูยองกับซันนี่นั่งจ้องหน้าเขม่นใส่กันประมาณว่าไม่มีใครพูดน่าจะดีที่สุดจะได้ไม่ทะเลาะกัน อันทีจริง ซันนี่อยากจะขอบคุณที่เขาเข้ามาช่วยเธอและก็อยากจะขอโทษที่เธอเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเจ็บตัว แต่เขากลับพูดจากวนประสาทใส่เธอ ส่วนยุนอาออดอ้อนน้องซอเกินความเป็นจริงทำให้ทั้งซูยอง ยูริ แทยอน หมั่นไส้เพื่อนคนนี้มากเหลือเกิน “น้องซอไม่ต้องไปดูมันมากหรอก มันสำออยไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” และก็เป็นเสียงซูยองที่เอ่ยออกมาแต่สำหรับบางคนที่ได้ฟัง “พูดดีๆก็เป็นนิทำไมไม่พูด” ซันนี่ได้แต่คิดในใจ “ซอรู้ค่ะว่าพี่ยุนสำออย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะวันนี้พี่ยุนทำตัวน่ารักเป็นคนดีของสังคม อนุญาตค่ะ ^^ ” ซอฮยอนยิ้มหวานๆให้ยุนอาและทุกคน
“เห็นมั้ยหล่ะแฟนชั้นดีที่สุด น่ารักอ่ะ^^ ” ไม่ทันจะได้ยิ้มดีก็มีแต่เสียง “แหวะๆๆ” ตามมาติดๆ “น้องชั้นรับแกเป็นแฟนแล้วหรอ” ยูริแซวกลับแต่ยุนอายิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับ “อีกไม่นานเป็นแน่” ทั้งใช้ไหล่ของตัวเองกระแทกไหล่น้องซอเบาๆพอเรียกแก้มแดงๆได้นิดหน่อย มันเป็นภาพที่น่ารักสำหรับพวกเธอทั้ง3 ซันนี่ เจสสิก้า ทิฟฟานี่ ยิ้มให้กับพวกเขา มีก็แต่แทยอนที่ไม่ค่อยพูดค่อยยิ้มเหมือนปกติแถมหน้าซีดมาก “พี่ยูล พี่แท เป็นอะไรมากป่ะคะ แปปเดียวก็ถึงโรงพยาบาลแล้วอดทนไว้ก่อนนะค่ะ” ซอฮยอนให้กำลังใจพี่ทั้ง2 พอทิฟฟานี่ได้ยินชื่อที่เรียกว่าแทก็รู้ว่าเป็นชื่อของคนตัวเล็กข้างๆก็ตะหงิดใจนิดหน่อยแต่เมื่อทิฟฟานี่หันมาเจอหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ หน้าซีดมากแถมยังนั่งตัวโก่งโค้งเอามือกุมท้อง พอเธอขอดูก็พบว่าเลือดไหลออกมาจากแผลที่ท้องจำนวนมากจนทุกคนบนรถตกใจกัน “ไหนคุณบอกว่าเฉียดๆไงค่ะ ฮือๆๆ” สาวตายิ้มเริ่มปล่อยโฮออกมาอีกครั้งทันทีที่เห็นเลือดของเขาที่ไหลออกมามาก “อย่าร้องซิคะ ชั้นไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ” เขาปลอบเธอ “ไอแทนี่แกโดนแทงหรอ” ยูริถามทันทีเมื่อก้มดูแผลของแทยอน “ไอบ้าเอ้ย!” เป็นซูยองที่สบถออกมาอย่างร้อนรนเพราะเป็นห่วงเพื่อนมาก “ไอฮโยแกบอกเขารีบเหยียบเลยไอแทเลือดออกมาก” เป็นยุนอาที่ตะโกนบอกฮโยยอนที่นั่งอยู่ด้านหน้าเพื่อให้บอกคนขับรถ “พี่คะเหยียบมิดเลยนะคะเพื่อนหนูแย่แล้วเลือดไหลออกมาเยอะมากเลยค่ะ” ฮโยยอนบอกพี่บุรุษพยาบาลพี่เขาพยักหน้าเข้าใจและใจดีรีบเหยียบอย่างเร็ว ทิฟฟานี่ได้แต่เช็ดเหงื่อที่ไหลออกมาเป็นจำนวนมากให้แทยอน ส่วนซอฮยอนก็ช่วยหาผ้ามาอุดบาดแผลให้แทยอนที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเลือด แต่ทุกคนก็ต้องตกใจอย่างมากเมื่ออยู่ๆ คนตัวเล็กก็สลบไปแล้วซึ่งก็พอดีกับที่รถพยาบาลมาถึงโรงพยาบาล พวกบุรุษพยาบาลรีบช่วยกันพาแทยอนเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันทีเพราะคนตัวเล็กเสียเลือดมาก เพื่อนๆทุกคนรวม3สาวต่างก็เป็นห่วงคนตัวเล็กมากโดยเฉพาะกับสาวตายิ้มที่โทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา ว่าเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้คนตัวเล็กได้รับบาดเจ็บสาหัส
จบตอนแล้ว...To Be Continue … ^
ความคิดเห็น