คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เดินทาง
ตอนเช้าอากาศสดชื่นเหมาะกับการเดินทางออกไปเที่ยวตามที่นัดกันไว้ตอนนี้แทยอนกับเพื่อนๆกำลังขับรถไปรับน้องซอที่คอนโดของเธอและเริ่มออกเดินทางมุ่งหน้าไปพักผ่อนกันที่เกาะเชจูทันที โดยระหว่างทางการเดินทางบนรถก็เสียงดังคิกคักของการแกล้ง หยอกล้อ เล่นกันตามประสาเพื่อนซี้ในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงที่หมายก็เป็นเวลาบ่ายแก่แล้วทุกคนตื่นตาตื่นใจมาก นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้มาทะเลกัน หาดทรายสีขาวสะอาด ทะเลสีฟ้าน่าเล่นมากแต่ก่อนที่จะได้ไปเล่นก็ต้องเข้าบ้านพักเพื่อเก็บสัมภาระของแต่ละคนและแน่นอนว่าเป็นบ้านพักตากอากาศของซูยอง โดยทุกคนตกลงกันว่าจะนอนกันห้องละ2คนโดย ซูยองกับยุนอาห้องเดียวกัน แทยอนกับยูริและฮโยยอนกับซอฮยอน เมื่อเก็บของและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดสีดำกันหมดกับกางเกงขาสั้นสีเข้มเสร็จทุกคนก็พากันรีบวิ่งไปที่ชายหาดเพื่อไปเล่นน้ำทะเลกันทันที
“ทะเลจ๋า ยูลคิดถึงจังเลย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน” ยูริพูดกับทะเลด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้มานาน
“มันพูดยังกับทะเลเป็นแฟนมัน” ซูยองพูดหันหน้าไปทางแทยอนกับยุนอา “เออว่ะ!” ยุนอาเห็นด้วยแล้วก็พากันหัวเราะกับการกระทำของยูริ ทั้ง4คนก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานแต่ยังมีอีก2สาวที่ไม่เล่นน้ำด้วยโดยให้เหตุผลว่ากลัวดำ ฮโยยอนเลือกที่นอนอาบแดดที่สระว่ายน้ำโดยมีซอฮยอนนั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆกัน
ทางด้าน3สาว ทิฟฟานี่ เจสสิก้า ซันนี่
หลังจากที่ซันนี่ให้คนขับรถไปรับทิฟฟานี่กับเจสสิก้าแล้วทั้ง3ก็รีบมาที่สนามบินอย่างเร็วเพราะเหลือเวลาไม่มากเครื่องบินก็จะออกแล้วทั้ง3ตื่นเต้นมากโดยเฉพาะสาวตายิ้มที่จะได้กลับมาที่เกาหลีอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้มา12ปี โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าเป้าหมายของเธอมาเพื่อขอเพียงพบหน้าแทแทของเธออีกสักครั้งว่าเขาเป็นยังไงบ้างแล้วเพราะเธอคิดถึงเขาเธอยังจดจำความทรงจำและความประทับใจครั้งนั้นอยู่เสมอ
JS; “อีกกี่นาทีเครื่องออกอ่ะแก” เจสสิก้าเอ่ยถามเพื่อนสาว ซันนี่ดูเวลาแล้วค่อยบอกเพื่อน
SN; “อีก5นาทีแก เกือบไม่ทันเพราะแกปลุกเท่าไหร่ไม่ตื่นซะทีดีนะที่ทันถ้าตกเครื่องไม่ได้ไปแน่ เกาหลีเนี่ยะ”
JS; “sorryค่ะ ก็เมื่อคืนตื่นเต้นอ่ะแกเลยนอนไม่ค่อยหลับ ขอโทษนะแก” ทุกคนพยักหน้าและยิ้มให้กัน
TF; “เออ! ซันนี่ทำไมพี่ลีทึกถึงไม่มาพร้อมกับเราหล่ะ ไหนบอกว่าพี่เขาต้องไปดูงานที่โซลไง?”
SN; “พี่เค้าบอกว่าจะไปทีหลังเพราะพี่เค้าบอกจะรอไปพร้อมแฟน ป่ะแกขึ้นเครื่องเถอะได้เวลาได้”
แล้วทั้ง3ก็ขึ้นเครื่องกันเพื่อไปเกาหลี บนเครื่องพวกเธอชวนกันคุยเรื่องนั่นเรื่องนี้(ชาวบ้าน) ต่างๆนานาอย่างออกรสมาก พวกเธอชวนกันคุยอยู่นานก็เริ่มหิวเลยทานอาหารบนเครื่องพอทานเสร็จก็นอนกันเพราะตื่นกันแต่เช้า ผ่านไป3ชม.พวกเธอก็เริ่มตื่นกันทีละคนแน่นอนว่าเป็นทิฟฟานี่คนแรก ตามด้วยซันนี่ และเจสสิก้าสุดท้าย
SN; “ฟานี่แกเล่าเรื่องรักแรกของแกให้ฟังต่อหน่อยซิ ชั้นรอฟังอยู่นะ”
JS; “ชั้นฟังด้วยแก”
FN; “ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแก ก็เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนชั้นเด็กๆประมาณซัก 7-8ขวบ ชั้นกับพี่เลโอตามแด๊ดดี้มาเที่ยวที่เกาะเชจูเพราะแด๊ดต้องมาดูงาน แต่ตอนนั้นชั้นเกิดหลงกับแด๊ดชั้นนั่งร้องไห้ตรงชายหาดตอนนั้นชั้นกลัวไปหมด ไม่รู้จะติดต่อกับแด๊ดดี้ยังไงชั้นไม่รู้จักใครเลย พี่เลโอก็ไม่อยู่ชั้นกลัวมากกลัวสารพัดเลยแก ชั้นเสียใจร้องไห้อยู่พักหนึ่งก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเข้ามาเรียกชั้น ชั้นจำได้ว่าเขาตัวขาวม๊ากขาวกว่าพวกเราอีก ปากแดงแต่ไม่มีคิ้วหน้าตาน่ารัก เขายิ้มให้ชั้นแล้วก็ถามชั้นว่าร้องไห้ทำไม ….#@#@$@@!!-*))_&TUI{P@#^*)+M{VE&()_+++_(&$$^*!@#$%^&@@!@%#&$[]]]994EH(K..........
ทิฟฟานี่เล่าเรื่องของเธอในวัยเด็กให้เพื่อนสาวทั้ง2ฟัง สีหน้าของเพื่อนทั้ง2ที่ได้ฟังก็ยิ้มให้กับความน่ารัก ใจดีของเด็กน้อยผิวขาวคนนั้นที่ช่วยเพื่อนของพวกเธอ คุยกันได้สักพักก็งีบหลับกันต่อเพื่อเก็บแรงไปเที่ยวต่อจนเวลาบ่ายแก่พวกเธอก็มาถึงสนามบินที่โซล และพวกเธอก็เลือกที่จะเดินทางต่อไปที่เกาะเชจูเพราะพวกเธอไม่อยากไปถึงที่นั่นดึกสักเท่าไหร่
ทางด้านคิมแท&เดอะแก๊ง
พวกเขาเล่นน้ำทะเลกันจนตอนนี้ก็เริ่มเย็นแล้วเห็นได้จากแสงจากดวงอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้าลงทุกทีพวกขึ้นจากน้ำและหันหน้ามองออกไปทางทะเลดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันและเมื่อ2สาวเห็นก็เดินมาสมทบ
YA; “ทะเลตอนเย็นก็สวยดีนะ พวกแกว่ามั้ย?” หันหน้าไปถามเพื่อนๆ
SH; “ซอก็ว่าอย่างนั้นแหล่ะค่ะ อยู่แต่ที่โซลไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับซอฮยอน
YR; “เฮ้ย! พวกเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วว่ะ” อยู่ๆยูริก็ถามขึ้นมา
HY; “น่าจะ 14,15ปีแล้วมั้ง เออ!พอคิดแล้วก็นานเหมือนกันนะแก”
TY; “ชั้นว่าน่าจะ15นะ เพราะตอนนั้นชั้นเพิ่งขี่จักรยานได้เลยขี่ไปเจอกับพวกแกแล้วเราก็เล่นด้วยกันไง?”
SY; “คิดถึง bmx ของพวกเราเหมือนกันว่ะ ถ้าไม่มีมันเราคงไม่ได้มาเป็นเพื่อนกันจนทุกวันนี้”
YA; “เออจริงว่ะ พอพูดก็คิดถึงทุกที แก๊งbmx ของเรา 555” แล้วทุกคนก็หัวเราะกันเล่นวิ่งไล่จับกันไปมา บ้างก็ผลัดจับกันโยนลงทะเล สาดน้ำใส่กันบ้าง แตเล่นกันแค่4คนไม่ค่อยจะสนุก พอซุบซิบกันเสร็จต่างก็พากันมองไปที่ฮโยยอนและซอฮยอนที่ยังตัวแห้งไม่เปียกน้ำเลยแม้แต่นิดเดียว เว้นแต่ที่เท้าเพราะพวกเธอแค่เดินเล่นที่ชายหาดกันอย่างเดียว เมื่อเห็นอย่างนั้นไอนิสัยชอบแกล้งเพื่อนที่อยู่ในตัวของทุกคนก็แสดงออกมาทันทีโดยแบ่งหน้าที่กันว่า ยูริ ซูยอง จัดการฮโยยอนเพราะแรงเยอะ ส่วนแทยอน ยุนอา จัดการซอฮยอนเสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปหา2สาวไม่ให้ทันได้รู้ตัวโดยที่ ยูริช้อนแขนทั้ง2ข้างของฮโยไม่ให้ขยับ ซูยองจับขาแล้วก็รีบพากันไปที่ทะเลแล้วโยนฮโยลงแบบไม่ใยดี ฮโยยอนทำได้เพียงชี้หน้าอาฆาตเพื่อนทั้ง2แล้วก็สาดน้ำทะเลใส่ไม่หยุดทั้งยังวิ่งไล่ตีเพื่อนอีก ส่วนซอฮยอนก็ไม่แพ้กันก็โดนแทยอนกับยุนอาลางลงทะเลก็โดนสาดน้ำทะเลใส่จนเปียกแล้วพวกเขาทั้ง6ก็เล่นน้ำ(สงครามกลางทะเลขนาดย่อม)กันอย่างสนุกสนาน ท่ามกลางสายตาผู้คนบริเวณนั้นที่มองพวกเขาเล่นกันอย่างเอ็นดูในความน่ารักความเป็นเพื่อนของพวกเขา แน่นอนว่าความน่ารักของพวกเขาไม่พ้นสายตาของเธอทั้ง3ไปได้ พวกเธอที่กำลังออกมาเดินรับลมเล่นกันหลังจากเช๊คอินเข้าที่พักได้ไม่นานก่อนจะไปหาอะไรทานกัน พวกเธอเดินไปคุยไปปนเสียงหัวเราะแห่งความสุขเล็กน้อยตามประสาเพื่อนรักกัน(ม๊าก) ส่วนเดอะแก๊งหลังจากทำสงครามเสร็จก็เริ่มชักหิวกันแล้วจึงพากันขึ้นจากทะเลแต่ก่อนจะได้ขึ้นพวกเขาหันหน้าออกมองไปทางทะเลอีกครั้ง พวกเขายืนกอดคอเรียงกันมองแสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าด้วยกัน
YR; “สัญญานะเว้ย! ว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนรักกันแบบนี้ตลอดไป” พร้อมทำหน้าจริงจังให้เพื่อนได้ยิ้มกัน
YA; “เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปจากวันนั้น วันนี้ วันต่อไปจนวันตาย” ทำหน้าจริงจังเสริมเรียกรอยยิ้ม
SY; “อะไรก็มาเปลี่ยนแปลงความเป็นเพื่อนของเราไม่ได้ แม้ตายเราก็จะยังเป็นเพื่อนกัน”
TY; “ซึ้งว่ะ! แต่ถ้าชั้นสูงเท่าพวกแกก็คงจะดีกว่านี้ ชั้นกอดคอพวกแกไม่ถึง” ทำท่ากระโดดกอดคอเพื่อน
HY; “ซึ้งก็ได้ย่ะ! แต่ชั้นสวยสุดหรือพวกแกจะปฎิเสธส่วนน้องซอพี่ยอมให้น่ารักละกัน เพราะสวยกับน่ารักมัน ต่างกันมากอยู่”
พอสิ้นเสียงก็มีแต่เสียงโห่ของบรรดาเพื่อนแสบทั้ง4ล้อเธอแต่เว้นน้องซอที่ยิ้มหวานให้
SH; “ซอเป็นเพื่อนกับพวกพี่ไม่ได้แต่ซอขอเป็นน้องของพวกพี่ตลอดไปละกันนะคะ” พร้อมยิ้มหวานให้พวกพี่ๆ
(ALL); ”แน่นอนอยู่แล้ว 555” แต่ทุกคนก็ต้องหยุดหัวเราะทันทีเมื่อได้ยินคำพูดบางอย่าง
YA; “แต่พี่ไม่อยากให้น้องซอเป็นน้อง แต่ขอน้องซอเป็น แ-ฟ-น ได้มั้ยอ่ะพี่จีบมา2ปีแล้วนะ” ค่อยๆสะกดที
ละตัวให้ซอฮยอนฟังพร้อมทำหน้าแอ๊บแบ๊วแถมเอานิ้วมาจิ้มที่ไหล่ซอฮยอนอีก พร้อมเสียงโห่ร้องของเพื่อนที่ดังขึ้นทันที แถมยังโดนทั้งขยี้หัวแล้วสาดน้ำใส่แล้วพวกเขาก็พากันขึ้นบ้านพักเหลือแต่ยุนอากับน้องซอ
YA; “น้องซอพี่พูดจริงนะ ไม่เห็นใจพี่บ้างหรอคะ” ยุนอาทำตาปิปๆให้ดูน่าเห็นใจที่สุด
SH; “เห็นใจค่ะ แต่ยังไม่ตกลงรอให้โตกว่านี้ก่อนนะคะ ตอนนี้เราเรียนกันให้จบก่อนดีกว่าค่ะ”
YA; “ok ก็ได้พี่จะรอวันที่ซอเรียนจบแล้วเราจะเป็นแฟนกันทันที ตกลงตามนี้” เอื้อมมือไปจับมือซอฮยอนมากอบกุมไว้ตรงหน้า เพื่อให้รู้ว่าที่เขาพูดจริงจังมากแค่ไหน
SH; “ถ้าพี่ยุนรอได้ถึงวันนั้นจริงๆก็ okค่ะ” ทั้งคู่มองหน้า ยิ้มให้กันแล้วพากันเดินขึ้นบ้านพักเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะไปทานอาหารค่ำกับบรรดาเพื่อนที่รออยู่ และทันทีที่เข้าบ้านพักก็ได้ยินเสียงเอ่ยแซวจากเพื่อนผิวเข้มทันที
“ชั้นนึกว่าแกจะลักพาตัวน้องชั้นไปซะแล้ว” และก็ไม่ต้องรอคำตอบนานยุนอาก็รีบสวนกลังทันควัน “รักจริงหวังแต่งว่ะ!”
และนั่นก็เป็นผลให้อีกคนที่ได้ยินหน้าแดงขึ้นมาแต่ก่อนจะให้คนอื่นรู้ไปมากกว่านี้ ก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันทีแต่ที่ไหนได้พอกลับเข้ามาดันเจอฮโยยอนที่ยืนไดร์ผมอยู่แซวเหมือนกัน “นึกว่าไอยุนจะไม่ปล่อยมาแล้ว เห็นมันบ้าๆแบบนี้แต่มันรักใครรักจริงน๊า” แล้วหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มให้น้องสาวที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ตอนนี้ทุกคนรอน้องซอคนเดียว(อาบน้ำช้าสุด) อยู่ที่ห้องนั่งเล่นสักพักซอฮยอนก็ลงมาพวกเขาก็เริ่มออกไปหาอาหารค่ำทานกัน โดยที่พวกเขาเลือกที่จะมาทานอาหารกันที่ร้านบริเวณแถวชายหาดด้วยเหตุที่ว่า ใกล้ที่พัก กินมากแต่จ่ายไม่แพง(อร่อย) มาทะเลต้องกินริมชายหาดถึงจะเรียกได้ว่ามาทะเลจริงๆ ซึ่งเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมดทุกคนเห็นด้วยกันหมดทุกคน
ทางด้าน3สาว พวกเธอเดินเล่นชายหาดกันจนตอนนี้แสงอาทิตย์ได้ลาลับขอบฟ้าแล้ว พวกเธอชักจะหิวกันหลังจากที่พวกเธอเดินทางมาถึงที่นี่ก็ยังไม่ทานอาหารเลย เก็บของเสร็จก็รีบมาเดินเล่นเพราะมันก็เย็นแล้วพวกเธออยากดูพระอาทิตย์ตกทะเลกัน แต่พวกเธอยังตกลงกันไม่ได้เลยว่าจะทานอะไร และที่ไหนกันดี
SN; “พวกแกชั้นหิวแล้วนะ สรุปเราจะกินอะไรดีหล่ะ!” น้ำเสียงเหมือนคนจะหมดแรงจริงๆเพราะหิวมาก
JS; “กินที่โรงแรมมั้ยแก สะดวก ง่าย สะอาดดี” เจสสิก้าออกความคิดเพราะปกติเธอไปที่ไหนมักจะกินอาหารที่โรงแรม
SN; “ไม่เบื่อหรอแก ไปเที่ยวที่ไหนก็กินแต่ที่โรงแรมอ่ะ” เพราะเบื่ออาหารจากโรงแรมกินที่ไหนก็ได้ นานๆมาทะเลทั้งที
JS; “แล้วแกมีที่ไหนที่ดีกว่านี้บ้างหล่ะ ชั้นคิดไม่ออกหรอกนะ เพราะชั้นว่าที่โรงแรม Okสุดแล้ว” ตอบตามที่คิด
FN; “อืม..งั้น ชั้นว่าเราไปหาอาหารทะเลตามร้านริมชายหาดกันมั้ย ไหนๆก็มาทะเลกันทั้งที ได้บรรยากาศด้วย”
SN; “ดีมากฟานี่ เป็นไอเดียที่บรรเจิดสุด” เอ่ยทั้งยังปรบมือเป็นการบอว่าถูกใจมาก
JS; “เห็นด้วยแก ตามนั้นเลยชั้นก็อยากลองกินอะไรที่ไม่ใช่ของแรมบ้างเหมือนกัน”
ทั้ง3สาวก็เดินตามชายหาดไปเรื่อยๆเพื่อหาร้านอาหารทานกัน จนมาถึงร้านที่ดูเหมือนคนจะเยอะเป็นพิเศษแถมอากาศก็ถ่ายเทมีลมทะเลเย็นๆพัดเข้ามาเรื่อยๆ เพราะเป็นร้านที่เปิดโล่ง พวกเธอตัดสินใจเดินเข้าไปทานอาหารร้านนั้นเพราะคิดและลงความเห็นกันแล้วว่าดูจากผู้คนที่เข้ามาทานกันจำนวนมากอาหารต้องอร่อยแน่ “มีโต๊ะว่างมั้ย?คะ” ทิฟฟานี่ถามเด็กเสิร์ฟของร้าน เด็กหนุ่มเห็นสาวตายิ้มก็ค้างชั่วขณะคิดแต่ว่าผู้หญิงอะไรทั้งสวย น่ารัก หน้าหวานม๊ากก่อนจะถูกถามอีกครั้ง “อ๋อ! เออ มีครับ กี่ที่คับ” เขาตอบติดๆขัดๆไม่กล้าสบตาเท่าไหร่เพราะเขาเขินมาก “3ที่ค่ะ” ตอบสั้นและยิ้มให้เขาแต่หารู้ไม่ว่ายิ้มนั้นมันชั่งน่าหลงใหลเหลือเกิน เด็กหนุ่มได้แต่ยิ้มเขินๆคืนกลับ “งั้นเชิญด้านนี้เลยครับ” พวกเธอก็เดินตามเด็กเสิร์ฟไปยังโต๊ะที่พวกเธอจะทานข้าวกัน จนมาถึงที่โต๊ะเขายื่นเมนูอาหารให้พวกเธอดูแล้วจดรายการอาหารที่สั่ง ระหว่างนั่งรออาหารพวกเธอก็ชวนกันคุยถึงบรรยากาศร้าน ผู้คน ทะเล ล้วนแล้วแต่น่าตื่นเต้นกับการมาเที่ยวกันครั้งนี้และแน่นอนการทานอาหารครั้งนี้ต้องมีแอลกอฮอล์เพิ่มรสชาติในการดื่มด่ำกับธรรมชาติ เวลาไม่นานนักอาหารที่พวกเธอสั่งก็ทยอยมาเสิร์ฟทีละอย่าง2อย่าง พวกเธอทานอาหารกันอย่างอร่อยท่ามกลางเสียงคลื่นทะเลย ผู้คนก็เข้าออกอยู่เรื่อยๆแต่ก็ไม่ได้สร้างความรำคาญใจแก่พวกเธอสักเท่าไหร่เห็นจะมีก็แต่ซันนี่ที่บ่นอยู่คนเดียว “พวกไม่มีมารยาทส่งเสียงดังอยู่ได้”
“ไม่เห็นเป็นไรไปพวกเขาคงจะสนุกกัน อีกอย่างก็ไม่ได้ดังซักเท่าไหร่นี่” ทิฟฟานี่เอ่ยบอกในๆว่าให้เพื่อนเธอใจเย็นขึ้น “ชั้นฟังมานานแล้วเสียงดังไม่พอ ยังโวยวายกันอีก เสียบรรยากาศชะมัด” ยังไม่วายบ่นต่อเพราะตอนนี้หงุดหงิดเหลือเกิน
“พูดมากเดี๋ยวพวกเขาได้ยินเราอาจจะซวยนะแก เขามีมากกว่าเรา2เท่าได้มั้ง เงียบๆไปเลยรีบๆกินจะได้รีบกลับไปนอน เหนื่อยมากแล้วนะแก พรุ่งนี้มีอะไรน่าทำอีกตั้งมาก” หลังจากที่เจสสิก้าทนฟังเพื่อนสาวตัวเล็กบ่นมานานก็พูดซะบ้างจะได้หยุดบ่นและแน่นอนทิฟฟานี่เห็นด้วยที่สุด ซันนี่ก็จำใจทำตามที่เพื่อนบอกแต่กินต่อได้ไม่กี่คำเสียงที่น่ารำคาญสำหรับเธอก็ดังขึ้นอีก แต่ครั้งนี้ทำให้ทั้งเจสสิก้าและทิฟฟานี่ชักเริ่มรำคาญด้วย เพราะตอนนี้คนในร้านเริ่มบางตาเหลือไม่กี่โต๊ะประเมินจากสายตาสาวตายิ้มน่าจะประมาณ10กว่าโต๊ะแต่ก็สามารถมองเห็นกันอย่างทั่วถึง เว้นแต่โต๊ะข้างๆที่ห่างกันไม่กี่โต๊ะซึ่งเป็นแหล่งเสียงอันน่ารำคาญสำหรับพวกเธอ แต่ขณะนั้นกลุ่มคนที่นั่งทานอาหารระหว่างโต๊ะของพวกเธอและพวกเขาก็ทานเสร็จเด็กเสิ่ร์ฟมาเก็บโต๊ะทันที ตอนนี้พวกเธอเห็นพวกเขาแล้วแถมยังมองไม่วางตาอีก
“ผู้หญิงทั้งโต๊ะแต่ส่งเสียงเอะอ่ะโวยวายอย่างกับผู้ชายเสียมารยาท” ซันนี่พูดทันที่ที่เห็นว่าพวกเขาเป็นผู้หญิงทั้งนั้น
“คงจะสนุกกันน่าดูนะ ดูซิเล่นไปพูดไปกินไป อะไรมันจะเฮฮากันขนาดนั้น” เจสสิก้าเหน็บแนมเสริมขึ้นมา
“คงจะสนุกกันตามประสาเพื่อนอย่าไปใส่ใจเลยแก รีบกินเถอะจะได้รีบไป เริ่มง่วงแล้ว” ทิฟฟานี่ปรามเพื่อนสาวทั้ง2เพราะเพื่อนของเธอเล่นจ้องพวกเขาแบบไม่วางตา ถ้าพวกเขาโมโหพวกเธอจะซวยคนก็น้อยกว่าครึ่ง ไหนจะไม่ใช่คนที่นี่อีกมีแต่จะเสียเลยรีบเร่งเพื่อนสาวให้รีบๆทาน ทั้ง2ก็ว่าง่ายรีนบทานเพื่อนที่จะไปให้พ้นเสียงน่ารำคาญนี้ซักที แต่อีกไม่นานพวกเธอก็ต้องสะดุ้งตัวเพราะกลุ่มคู่กรณีเริ่มเสียงดังขึ้นมาอีกแต่ครั้งนี้ดังกว่าเดิมม๊าก จนซันนี่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
“ไม่กงไม่กินมันเสียงดังขนาดนี้” เงยหน้าขึ้นมาพูดกับเพื่อนสาวแล้วตบโต๊ะอย่างแรงและดังมากพอให้โต๊ะกรณีได้ยินและหันมามองเธอ “น้องเช๊คบิลด้วยค่ะ” เด็กเสิร์ฟคนเดิมรีบวิ่งมาและคิดเงินพวกเธอแต่ก็ต้องสงสัยเพราะอาหารที่พวกเธอสั่งมายังทานไม่หมดตั้งหลายอย่างและที่ยังไม่มาเสิร์ฟอีก แล้วพวกเธอทำไมรีบอิ่มกันจังเลยถามกลับด้วยความสงสัย
“อิ่มแล้วหรอครับ อาหารยังมาเสิร์ฟไม่หมดเลยนะครับ อีกอย่างอากาศก็กำลังสบายตอนนี้คนก็ไม่แน่นแล้วด้วย ไม่ทานต่อหรอครับ” เด็กหนุ่มพูดซะยืดยาวแต่ยังไม่ทันจะพูดจบเสียงเล็กๆแสบหูก็ดังขึ้นอย่างอารมณ์เสียทันที
“เสียงดัง บรรยากาศเสียแบบนี้จะทานต่อได้ยังไง” พูดด้วยน้ำเสียงที่ดังออกแนวประชดโต๊ะข้างๆและมีหรอที่พวกเขาจะไม่รู้แต่ไอคนตัวสูงๆที่สุดเหมือนจะกวนประสาทเธอ ทำเสียงดังกว่าเดิมจนเธอต้องรีบออกจากร้านเพราะไม่อยากจะมีเรื่อง
และเจสสิก้าก็รีบลุกตามเพื่อนสาวตัวเล็กทันทีเพราะเธอก็เริ่มชักทนเก็บอารมณ์หงุดหงิดไม่ไหว ยืนรอเพื่อนสาวตายิ้มเคลียร์ค่าอาหารที่ถูก อร่อยมากสำหรับพวกเธอเสียอย่างเดียวบรรยากาศอันน่ารำคาญของพวกนั้นไม่น่ามีเลยจริงๆ
ทางด้านเดอะแก๊ง เหมือนพวกเขาจะรู้ตัวว่าสร้างความไม่พอใจให้กับโต๊ะสาวสวยทั้ง3มากอยู่ เห็นได้จากอาการของพวกเธอและไหนจะคำพูดอีก พวกเขาก็รู้สึกไม่ดีที่ไปรบกวนบรรยากาศดีๆในการรับประทานอาหารของพวกเธอ เว้นก็แต่ซูยองที่ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกลับไปกวนประสาทเขาเพิ่มอีก ดีนะที่เป็นผู้หญิงท่าเป็นผู้ชายละก็พวกเขาคงเละเป็นแน่
SY; “ซะใจยัยนั่นชะมัด พวกแกเห็นมั้ยวีนแตกหนีไปแล้ว ทำเป็นรำคาญคนกำลังมีความสุข สมน้ำหน้า 555”
TY; “แทนที่แกจะสำนึกพวกเราทำให้เขาไม่พอใจ เสียมารยาทำลายบรรยากาศในการทานอาหารของพวกเค้านะ”
SY; “แล้วไง ใครสนไม่ได้เป็นไรกัน แกอย่าใส่ใจมากได้ป่ะ” เป็นซูยองวันยันค่ำที่ไม่สนใครนอกจากตัวเองและเพื่อน
เท่านั้นหรือคนในครอบครัวของเขาเท่านั้น แต่มันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับคนในกลุ่มกับนิสัยไม่สนใครของเขา
YR; “แต่เกรงใจหน่อยก็ดี มารยาทนะรู้จักมั้ย? ป่านนี้เค้ามองพวกเราเป็นคนไม่ดีไปแล้วมั้ง” เอ่ยพลางส่ายหัว
YA; “กลัวแม่สาวผมบลอนด์คนนั้นมองเป็นคนไม่ดีงั้นสิ เห็นแกมองอยู่ได้” พูดตามที่เห็นว่าตลอดทานข้าวเพื่อนผิวเข้ม
ของเขาแอบมองสาวผมบลอนด์โต๊ะข้างๆอยู่ตลอด สวยน่ะแต่ติดหยิ่งๆดูเย็นชาไปหน่อย(ไม่น่ารักเหมือนน้องซอ)
YR; “แกจะบ้าหรอ ชั้นมองที่ไหนแค่มองไปเรื่อยๆอย่ามั่วดิว่ะ” รีบปฎิเสธทันทีที่ยุนอาพูดทันทีเพราะไม่อยากโดนแซวแต่
เขาก็ว่าวางตัวนิ่งๆไม่เอะอ่ะโวยวายตามเพื่อนร่างสูงแล้วนะ คนสวนผมบลอนด์จะเห็นมั้ยไม่รู้ว่าเขาไม่ได้เอะอ่ะ
TY; “อย่าเถียงเลยท่าทางแกออกซะขนาดนั้นทำท่านิ่งๆ เงียบๆไม่ค่อยพูดมากเก๊กๆ วางมาด นี่แหล่ะแกเวลาเจอหญิง”
YA; “เออว่ะ! จริงอย่างที่ไอแทบอกชั้นลืมนึกไปว่าอยู่ทำไมมันนิ่ง เงียบ ไม่เฮฮาพูดมากเหมือนปกติ” พูดเสิรมแทยอน
SY; “ไม่เห็นจะน่าสนใจซักคน ไม่เห็นสวยเลย เตี้ยก็เตี้ย เสียงก็แหลม รำคาญรูหู สู้เด็กในสต๊อกชั้นก็ไม่ได้” ทำท่า
ส่ายหัวพลางดื่มน้ำที่มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ใส่ปากจนหมดแก้ว ท่ามกลางสายตาของเพื่อนๆแล้วทั้งหมดก็หัวเราะใส่เขา
YA; “ขอให้แกได้แฟนหรือไม่ก็เมียแบบที่แกพูดเมื่อกี้เลยละกันนะเพื่อน แบบเปะๆเลย” พลางตบไหล่ซูยอง
SY; “พูดบ้าอะไรของพวกแกว่ะ ไม่มีทางที่ชั้นจะมีเมียแบบนั้นเด๊ดขาด” เริ่มหงุดหงินในการแช่งของเพื่อน
YR; “แน่ใจหรอว่ะ! ที่พูดนะ” ยังไม่เลิกแซวเพื่อนตัวสูงจนคนเดินแซวลุกไปเข้าห้องน้ำ
TY; “จำคำพูดแกนะเว้ย 555” พูดตามหลังซูยองทั้งหมดหัวเราะพร้อมกัน
SH; “หัวเราะอะไรกันหรอค่ะ บอกซอบ้างซิ” ถามเพราะไม่เข้าใจว่าพวกพี่ๆหัวเราะอะไรกัน
HY; “นั่นซิ พวกแกหัวเราะอะไรชั้นกับน้องหรือป่าวย่ะ” ยังจ้องหน้าเพื่อนไม่เลิกเพราะคิดว่าหัวเราะเธอและน้องที่มัวแต่กิน
YR,TY,YA ; “เปล่า! ไม่มีอะไรหัวเราะไอซูมันเฉยๆ แกรีบกินเถอะจะได้รีบกลับไปนอนกัน”
HY; “แล้วไป ชั้นนึกว่าพลาดอะไรไปซะแล้วเห็นพวกแกหัวเราะเสียงดัง เอะอ่ะโวยวายดังเป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว(ชิน)”
เพราะชินกับอาการของเพื่อนเลยไม่ได้สงสัยว่าเกิดเรื่องกับพวกเขาทั้ง4 และเธอก็ไม่รู้เรื่องที่พวก4แสบไปสร้างความไม่พอใจให้สาวสวยโต๊ะข้างๆ ไม่งั้นถ้าเธอรู้มีหวังพวกเขาโดนด่ายับแน่ หลังจากที่พวกเขาทานเสร็จแล้วซูยองเคลียร์ค่าอาหารที่ไม่แพง อร่อย อิ่มท้องอย่างที่พวกเขาต้องการแล้วก็เดินกลับบ้านพักเพื่อพักผ่อนเตรียมรับมือกับวันพรุ่งนี้
จบตอนแล้ว...To Be Continue … ^
ที่นั่งทานอาหารเพื่อความชัดเจนยิ่งขึน
SH YA SY … SN
HY TY YR … JS TF
ความคิดเห็น