คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3วันที่แทแทรอคอย
>>> 3วันต่อมา วันศุกร์เวลา 13.00 น. ณ ใต้ตึกคหกรรม บริเวณบอร์ดประกาศรายชื่อนักศึกษาที่ได้ทุนไปเรียนต่อที่ประเทศอเมริกา มีผู้คนมากมายมาล้อมดูกันไปหมดเพราะมีผู้สมัครจำนวนมากแต่ผู้ที่จะได้มีเพียงแค่ 3คนเท่านั้นแต่ละคนจะถูกส่งไปเรียนคนละมหาลัยคนละรัฐแต่ยังอยู่ในประเทศเดียวกัน และไม่พลาดที่คนตัวเล็กจะมาดูการประกาศชื่อแต่ลากเพื่อนตัวสูงมาดูเป็นเพื่อนด้วย
“เฮ้ย! ไอยูลว่าไงมีชื่อฉันมัย? ลุ้นจะตายแล้วนะเว้ย!” แทยอนถามด้วยความตื่นเต้นมากมายทั้งที่มือยังเขย่าแขนเพื่อนอยู่
“แปปซิว่ะ!ใจเย็นๆ เดี๋ยวหาก่อนรอนะเป็นมั้ย?” แล้วก็ต้องยิ้มมุมปากไม่ให้เพื่อนตัวเล็กเห็น เห็นแล้วว่ามีชื่อเพื่อนเป็นอันดับ1ซะด้วย แต่พอหันกลับไปมองคนตัวเล็กยืนอยู่ไม่สุขตื่นเต้นเขย่าแขนเขาแทบหลุดเลยอยากแกล้งกว่านี้อีกนิด
“ไม่เป็นไรนะไอแท ปีหน้าค่อยเอาใหม่ ฉันเชื่อว่าแกทำดีที่สุดแล้ว” แสร้งทำหน้าเศร้าใส่เพื่อนตัวเล็กพอเห็นอาการเพื่อนผิดหวังเท่านั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาซะดังจนคนรอบข้างต่างกันมอง ทำให้คนตัวเล็กอดสงสัยการกระทำของเพื่อนไม่ได้ “แกหมายความว่ายังไงว่ะ!อยู่ก็หัวเราะแบบนี้ สรุปแกพูดจริงพูดเล่นเอาให้เคลียร์ดิ” ตอนนี้แทยอนเริ่มมีน้ำโหเริ่มไม่เชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูดมาเมื่อกี้นี้ซะแล้ว ยูริเมื่อเห็นหน้าตาจริงจังของเพื่อนตัวเล็กที่เริ่มจริงจังชักไม่อยากแกล้งแล้วกลัวโดนระเบิดลงเพื่อนๆในกลุ่มก็รู้ถ้าเมื่อไหร่ คิม แทยอน โกรธละก็น่ากลัวมากและดีๆไม่ดีอาจท้องเสียตามมาก็ได้ เพราะต้องพึ่งเพื่อนตัวเล็กทำกับข้าวกับปลาให้กินอยู่ทุกมื้อทุกวัน
“เออ! เมื่อกี้ฉันพูดเล่นแกสอบติดมีชื่อที่ประกาศแถมยังได้อันดับ1ใน3คนที่ได้ทุนด้วยนะเว้ย! ดีใจกับแกด้วยนะเพื่อนรัก”
ยูริแสดงความยินดีด้วยพร้อมทั้งตบบ่าเพื่อนตัวเล็กไปด้วย ส่วนแทยอนหลังที่ได้รับรู้ความจริงก็อึ้งไปชั่วขณะเพราะไม่เชื่อหูที่ได้ยินเมื่อรู้ตัวก็ดีใจอย่างมากมายกระโดดกอดคอเพื่อนร่างสูง กระโดดโลดเต้นตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ จนคนรอบข้างต่างหันกันมามองคนตัวเล็กจนร่างสูงต้องพาตัวออกมาจากบริเวณนั้น เพราะเริ่มอายกับการแสดงความดีใจของร่างเล็กที่มันดูเกินหน้าเกินตา หลังจากแสดงอาการดีใจเสร็จก็หันมาพูดกับร่างสูง
“ไอยูล ฉันโคตรดีใจเลยว่ะ! ฝันเป็นจริงซะที อเมริกาจ๋าว่าที่สุดยอดกุ๊กมือทองจะไปหาแล้วนะ 555”
พูดเสร็จก็หัวเราะเหมือนคนบ้า ร่างสูงได้แต่ส่ายหัวในความดีใจจนบ้าไปแล้วของเพื่อนตัวเล็ก แล้วก็ขวานหาเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋าเพื่อจะโทร.ไปบอกเพื่อนๆเป้าหมาย
“ฮัลโล ฮโยฉันเองยูลจะโทร.มาบอกว่าไอแทมันสอบติดแล้วนะ”
“(จริงดิ! ฝากดีใจกับมันด้วยนะ อย่างนี้ต้องฉลอง)” เมื่อรู้ว่าเพื่อนติดก็ใจกับเพื่อนเสียงดังจนคนที่กำลังฝึกเต้นหันมามอง
“เออ! วานแกโทร.ไปบอกไอ2ตัวนั้นด้วยนะพอดีฉันตังค์หมด ส่วนไอแทมันบ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วปล่อยให้มันดีใจไป”
“(เดี๋ยวแม่จัดการให้ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวโทร.หาละกัน Bye)” เมื่อวางสายจากยูริก็รีบโทร.หายุนอาทันทีเพราะโทร.หาซูยองไม่มีคนรับ “ยุนมีข่าวดีจะบอกย่ะ! ไอแทสอบติดแล้วนะ”
“(จริงดิ มันเก่งว่ะ!ในที่สุดมันก็ทำจนได้)” พูดไปพลางยิ้มไปเมื่อนึกว่าตอนนี้เพื่อนตัวเล็กต้องดีใจจนบ้าไปแล้ว
“(แล้วแกโทร.บอกใครบ้างแล้ว)”
“รู้เกือบทุกคนแล้วยกเว้น ไอซูโทร.หามันไม่มีใครรับฝากแกบอกมันที”
“(เออ!เดี๋ยวบอกมันให้ ฝากดีใจกับมันด้วยนะแล้วเจอกัน Bye)” กำลังจะกดวางสายฮโยยอนก็เห็นร่างสูงเดินมาพอดี
“ไอซู ไอแทมันสอบ่ผ่านแล้วนะเมื่อกี้ฮโยมันโทร.มาบอก มันบอกโทร.หาแกไม่มี่ใครรับ”
เมื่อร่างสูงได้ยินที่ยุนอาบอกก็รีบล้วงไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เป็นจริงตามที่ยุนอาบอก ฮโยสุดสวย 6 สาย
“พอดีเรียนอยู่ว่ะ! อาจาย์โคตรโหดให้ปิดเสียงไม่งั้นเสียงดังตอนเรียนโดนหักคะแนนอ่ะ” พูดแล้วก็บุยปากไปด้านข้างและเหมือนนึกอะไรออก
“วันนี้วันศุกร์ แล้วหยุดอีก4วันจะได้ไปเกาะเชจูอย่างสบายใจ งานนี้เต็มที่ได้ไปผักผ่อนแล้วก็ฉลองให้ไอแทด้วย งานนี้สนุกแน่!” พอยุนอาได้ฟังแล้วนึกได้ว่ายังไม่ได้ชวนซอฮยอนที่รัก(ฝ่ายเดียว)เลยจึงรีบโทร.ไปอ้อนยูริทันที
“ฮัลโล ตะเองทำไรอยู่อ่ะ” พูดไปทำท่าบิดตัวไปมาจนซูยองต้องยกเท้าถีบเล็กน้อยแก้หมั่นไส้เพื่อน
“(ว่าไงไอเหม่ง พูดดีๆได้ป่ะฟังแล้วเอียนโคตร)” พอได้ฟังถึงขั้นจะอ้วกทันที
“คือเราจะไปเกาะเชจูกันพรุ่งนี้ใช่ป่ะ ตะเองอย่าลืมชวนน้องซอมาด้วยนะ เค้าขอร้อง พลีซๆๆ”
“(เออ!ไม่ลืมหรอกจะโทร.ไปชวนให้ไม่รู้จะว่างหรือป่าว ไม่รับรองนะเว้ย!)”
“ฉันมั่นใจว่าน้องซอต้องไป เพราะแกชวนไงถ้าแกชวนไม่ไปให้ไอแทชวนแล้วกันน้องไปแน่ เพราะน้องเค้าเชื่อฟังมันมากกว่าแกที่เป็นพี่ซะอีก”
“(ปากดีเดี๋ยวไม่โทร.ซะเลย)” ยูริพูดทำทีเป็นโมโหใส่เพื่อแกล้งเล่น
“เค้าขอโทษชวนให้เค้าหน่อยนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ 8.00 น.บ้านฮโยนะ อย่าเลตและอย่าลืมน้องซอให้เค้านะ Bye”
พูดเสร็จก็วางทันทีแล้วนั่งยิ้มหวานพาลคิดว่าจะได้เจอน้องซอแล้ว 555 หลังจากที่ตื่นจาก4ภวังค์ก็รีบชวนซูยองที่กำลังหลีสาวอยู่รีบกลับคอนโดไปเก็บของเตรียมตัวไปเที่ยวเกาะเชจูกับน้องซอในวันพรุ่งนี้ เมื่อวางสายจากยุนอาแล้วก็รีบโทร.หาน้องสาวสุดที่รักเรื่องที่จะชวนไปเที่ยวที่เกาะเชจูตามคำขอร้องของเพื่อนเหม่งทันที
“น้องซอ พรุ่งนี้อีก3วันรวมเป็น4วันว่างหรือเปล่า? พวกพี่จะชวนไปเที่ยวเกาะเชจูกันนะ”
“(ว่างค่ะ ซอก็หยุดอยากไปเที่ยวแก้เบื่อเหมือนกันค่ะใคร?ไปบ้างค่ะ พี่ยุนไปป่าวค่ะ)” ถามพี่สาวอย่างเก็บอาการไม่ให้สงสัย “ไอยุนหรอ ไปซิมันรีบให้พี่โทร.มาชวนน้องซอเลยนะ สงสัยมันคงคิดถึงมากนะ” ไม่วายแซวน้องซะหน่อยชอบเค้าแล้วไม่ยอมบอกมัวแต่ทำเฉย
“(เหรอค่ะ ไปกันหมดเลยใช่ป่ะค่ะ)” ถามพี่ไปแต่ก็ยิ้มดีใจที่พี่ยุนจอมตื้อไปด้วยเพราะใจจริงก็เริ่มหวั่นไหวเหมือนกัน
“จ๊ะไปหมด เออน้องซอพี่มีข่าวดีจะบอกไอแทมันสอบติดไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วนะ จนตอนนี้มันบ้าไปแล้วยิ้มอยู่ได้”
พร้อมทั้งส่ายๆหน้ากับอาการของเพื่อนตัวเล้กที่เป็นอยู่ตอนนี้
“(ดีใจกับพี่แทด้วยนะคะ แล้วพรุ่งนี้ซอจะไปดีใจด้วยตัวเองค่ะ งั้นแค่นี้นะค่ะเดี๋ยวซอจะรีบกลับไปเตรียมตัว บ๊าย บายค่ะ)”
“พรุ่งนี้พี่ไปรับนะประมาณ 8.30น. เจอกันนะน้องสาว Bye จ๊ะ” เมื่อวางสายจากน้องสาวแล้วก็หันมาหาเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้อาการดีใจจางลงมากแล้วถึงได้มานั่งกินผลไม้ได้หน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เป็นไรว่ะ ไอแทหายบ้าแล้วหรอ”
“ป่าวซะหน่อย ตอนเด็กๆฉันเคยฝันจะไปอเมริกาไม่คิดว่าวันนี้จะมีโอกาสได้ไปจริงๆมันดีใจมากจริงๆว่ะ”
“แกอยากไปทำไมว่ะ!” เมื่อได้ยินที่ร่างเล็กบอกก็สงสัยว่าอยากจะไปทำอะไร
“ฉันจะไปหาเพื่อนตอนเป็นเด็ก ฉันสัญญากับเขาไว้ว่าจะไปหาเขาแต่นี้ก็10กว่าปีแล้วคงลืมกันแล้วแหล่ะมันนานมากๆ”
แทยอนพูดพลางนึกถึกตอนเด็กๆที่เคยสัญญากับเด็กหญิงตัวน้อยเอาไว้
“ช่างมันเถอะมันผ่านมานานแล้ว ถ้ามันจะเจอก็ต้องมีสักวันที่ได้เจอกันอีก แกเชื่อเรื่องพรหมลิขิตรึป่าว?หล่ะ” ยูริพูดพร้อมส่งยิ้มไปไห้เพื่อน ไม่ช้แทยอนก็ถามกลับทันที “ แล้วแกเชื่อป่ะ” ยูริทำท่านึกก็พูดว่า “ไม่รู้ว่ะยังไม่เคยเจอ”
รีบกลับไปเก็บของเตรียมตัวไปเที่ยวฉลองที่เกาะเชจูกันได้แล้ว แทยอนพูดพลางส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจกับเรื่องที่พูดแล้วทั้ง2คนก็รีบกลับคอนโดเตรียมตัวกัน เมื่อถึงคอนโดของพวกเขาแล้วก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง ทันทีที่แทยอนเข้าห้องก็ไม่ลืมที่จะโทร.หาฮโยยอน
“ฮโย แทเองนะพรุ่งนี้เจอกัน 8.00น. บ้านแกนะ” เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนตอบรับสายแทยอนก็พูดธุระกับเพื่อนทันที
“อืม ได้พรุ่งนี้เจอกัน ฝันดีนะแก Bye” ฮโยยอนตอบรับและวางหูเพื่อที่จะไปเตรียมตัวเก็บกระเป๋าไปเที่ยวในวันพรุ่งนี้
เมื่อแทยอนวางสายจากเพื่อนสาวไปแล้วก็จัดกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางไปเที่ยววันพรุ่งนี้เช่นกัน เมื่อจัดเสร็จก็รีบอาบน้ำเพื่อจะได้รีบเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้ากลัวเพลียเดี๋ยวจะไม่สนุก แต่ทำท่าข้างนอกเหมือนฝนทำท่าจะตกจึงลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างกันฝนสาดแต่ด้วยความรีบจึงไม่ทันได้ระวัง เดินชนโต๊ะข้าวของล่วงหล่นตามพื้นเต็มไปหมดจึงทยอยเก็บเข้าที่แต่ในขณะที่กำลังเก็บของใกล้เสร็จก็เหลือบไปเห็น พวงกุญแจโลมาสีชมพู เมื่อเห็นแล้วคิดถึงเจ้าของมันจังเลยไม่รู้ว่าเจ้าของๆมันยังจะเก็บ โลมาสีฟ้าของเขาอยู่บ้างหรือเปล่า
“เฮ้อ! มิยองอ่าฉันคิดถึงเธอจังไม่รู้ว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่ เธอจะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงเธอบ้างหรือป่าวน๊า”
ได้แต่ถอนหายใจเพื่อบรรเทาอาการคิดถึงคนที่ไม่ได้เจอกันก็ตั้ง10กว่าปีแถมยังอยู่ไกลอีกไม่รู้จะได้เจอกันอีกมั้ย? คิดถึงทีไรก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่อยู่ๆก็เหมือนความจำส่วนลึกๆจำได้ว่าพ่อของมิยองเคยให้ที่อยู่กับพ่อแม่ตัวเองเอาไว้ คิดได้ดังนั้นก็เริ่มยิ้มออกแล้วรีบโทร.หาบุพกรีเพื่อจะได้ถามที่อยู่บ้านของมิยองแล้วก็บอกผลสอบด้วยเลย
“(ตื้ดๆๆๆตื้ดๆๆๆๆๆ ฮัลโหล!บ้านคิมคับ)” พี่ชายแทยอนเป็นคนรับโทรศัพท์
“พี่จีอุง นี่แทเองนะพี่พ่อแม่อยู่บ้านมั้ย?อ่ะ” เมื่อได้ยินเสียงปลายสายทางตอบกลับก็รู้ทันทีว่าเป็นพี่ชายเลยรีบถามหาคนที่อยากจะคุยด้วย
“(นี่แกจะไม่ถามสารทุกข์สุขดิบของพี่บ้างหรือไง ถามหาแต่พ่อแม่)” พี่ชายเริ่มมีอาการน้อยใจเมื่อน้องสาวไม่คิดจะคุยด้วย
“อย่างอนนะพี่นะ แทมีธุระจะคุยกับพ่อแม่จริงๆค่ะ” แทยอนตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะจริงจัง
“(อื้ม เดี๋ยวเรียกให้)” แล้วพี่ชายก็หันไปตะโกนเรียกพ่อแม่ซะดังลั่นบ้าน เมื่อผู้ใหญ่ทั้ง2ได้ยินก็รีบเดินมาหาเพราะนึกว่าจะเป็นอะไรไปอีกเพราะเจ้าตัวเพิ่งจะเข้าเฝือกที่ขา ใช้ไม้เท้าค้ำเดินได้ข้างเดียวก็กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับลูก พอมาถึงลูกชายก็บอกว่าน้องโทร.มา
“(ฮัลโหล แทหรอลูกนี่แม่นะมีอะไรหรอลูก” เมื่อได้โทรศัพท์ก็รีบคุยกับลูกทันทีเพราะคิดว่าลูกน่าจะมีธุระด่วนจริงๆ
“แม่ แทสอบผ่านแล้วนะได้ไปเรียนต่อแล้ว ดีใจจังเลยแม่” เมื่อบอกแล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนคนบ้าอย่างอารมณ์ดี
“(ลูกแม่เก่งจังเลย สอบได้ไปเรียนเมืองนอกด้วย)” เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกสาวบอกก็ดีใจยกใหญ่คราวกลายเป็นผู้เป็นแม่เล่นตะโกนแหกปากดังลั่นบ้านคนที่ยังไม่หลับกับคนที่หลับไปแล้วต่างพากันได้ยินกันเป็นเสียงเดียวกันหมดต่างก็รีบวิ่งมาที่โทรศัพท์ ทุกคนมีสีหน้าที่ดีใจกันหมดทุกคน
“(แทพ่อภูมิใจในตัวลูกมากนะ เก่งจริงๆเลยนะไอตัวเล็กของพ่อ)” ดีใจกับลูกสาวตัวเล็กเป็นที่สุดที่ลูกทำตามเป้าหมายได้
“(แล้วได้ไปเรียนที่ไหน?หล่ะลูกเขาแจ้งไว้หรือยัง)” ถามด้วยความอยากรู้ว่าลูกได้ไปเรียนที่ไหนตามประสาคนเป็นพ่อแม่
“คะแนนแทดีนะพ่อเลยสอบผ่านเป็นอันดับ1เลยเลือกได้ก่อนใคร รู้สึกว่าแทจะเลือกเรียนที่แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกานะพ่อเพราะมีแต่มหาลัยดีๆคนที่เรียนก็มีแต่เก่งๆทั้งนั้นแทเลยอยากไปเรียนที่นั่นบ้าง”
“(ก็ดีเหมือนกันนะลูกพ่อก็เคยได้ยินอยู่ว่าที่นี่เขามีมหาลัยเจ๋งๆเยอะ อย่างที่บ้านเราก็อดกินกับข้าวฝีมือลูกสาวไปอีกนานเลยซิทำไงดีหล่ะ จะให้จีอุงทำให้ก็กลัวจะกินไม่ได้เหมือนวันนั้น เฮ้อ!นึกถึงแล้วขมปาก คุยกับแม่ต่อนะแม่อยากคุยด้วย)”
แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงปลายสายเอ่ยถามคำถามบางอย่างออกมา
“พ่อแทมีอะไรจะถามพ่อซักน่อยนะ” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมีอีกเรื่องอยากจะคุยกับพ่อนอกจากเรื่องเรียน
“ว่ามาเลยไอลูกมาแทแท” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี แทยอนก็ไม่รอช้ารีบถามผู้เป็นพ่อทันที
“พ่อจำได้มั้ยตอนแท8ขวบอ่ะ ที่เราไปเที่ยวเกาะเชจูกันแล้วเจอเด็กผู้หญิงร้องไห้หลงทางกับพ่อ ที่เราช่วยไว้อ่ะแล้วพาเขาไปส่งพ่อของเขานะ พ่อจำได้มั้ย?” ถามผู้เป็นพ่อด้วยความไม่มั่นใจว่าพ่อจะจำได้มั้ยเพราะว่ามัน10กว่าปีมาแล้ว
“(อืมขอพ่อนึก่อนแป๋ปนึงนะ………อื้มจำได้แล้วไอลูกหมาทำไมมีอะไรหรอลูก)” สงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆลูกถึงนึกถามขึ้นมาเพราะมันก็หลายปีมากแล้ว อยู่ๆไอลูกหมามันก็ถามออกมา เมื่อได้ยินคำตอบของผู้เป็นพ่อก็ยิ้มออกมาและถามต่อทันที
“เหมือนแทจำได้ว่าเขาเคยให้นามบัตรที่อยู่ของเขาที่ประเทศอเมริกาไว้กับพ่อใช่มั้ย?อ่ะพ่อ ตอนนี้พ่อยังเก็บไว้หรือป่าว” ถามอย่างมีความหวัง(99%)
“(ไม่แน่ใจเลยลูกแต่เหมือนมันน่าจะหายไปตอนที่เราย้ายบ้านกันนะ)” ตอบลูกหมาไปตามความจริง
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ แทแค่พอไปที่นู่นว่าจะไปเยี่ยมหามิยองซะหน่อยไม่ได้เจอกันนานแล้ว” แทยอนก็ตอบความจริงกับพ่อ
“(ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้นที่เจอที่ชายหาดที่เขาหลงทางกับพ่อแล้วพาแทกับพี่ไปเที่ยวใช่มั้ยลูก)”
“ค่ะพ่อ น่าเสียดายจัง” แต่ใจใจอยากจะร้องไห้อุตส่าห์คาดหวัง “พ่อค่ะพรุ่งนี้แทไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่เกาะเชจูนะคะ”
“(ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะไอลูกหมา งั้นพ่อไปนอนก่อนนะฝันดีนะลูกหมาน้อย)” เสร็จแล้วก็วางสายขึ้นไปนอน
ส่วนแทยอนก็ได้แต่ถอนหายใจอยู่กับความน่าเสียดาย นึกว่าจะได้เจอมิยองที่อเมริกาตามที่ตัวเองสัญญาไว้ซะอีก แต่จะให้ทำยังไงได้ก็มันเป็นเหตุสุดวิสัยจะโทษผู้เป็นพ่อก็ไม่ถูก คิดมากไปก็เท่านั้นก็ได้แต่ข่มตาหลับเข้าสู่ห้วงนิทรา
จบตอนแล้ว...To Be Continue … ^
ความคิดเห็น