คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แทแทโตแล้ว
คิม แทยอน : นศ.ปี3 คหกรรม “น่ารัก อบอุ่น อ่อนโยน ทำอาหารเก่งขั้นเทพ!”
ควอน ยูริ : นศ.ปี3 นิเทศน์ การถ่ายภาพ “ใจเย็น นิ่งวางมาด เท่ห์ เจ้าชู้เงียบๆ”
ชเว ซูยอง : นศ.ปี3 บริหาร “ใจร้อน โผงผาง บ้านรวย เจ้าชู้ ชอบใช้กำลัง”
อิม ยุนอา : นศ.ปี3 นิเทศน์ การแสดง “ชอบน้องเค้าแต่เค้าสนใจแต่หนังสือ กลุ้ม!”
ซอ จูฮยอน : น้องสาวยูริ ปี2 รัฐศาสตร์ “ไม่สนเรื่องรัก มุ่งมั่นเรียนอย่างเดียว”
คิม ฮโยยอน : นศ.ปี3 วิทยาลัยดนตรี “ชีวิตนี้รักการเต้นที่สุด 555”
________________________ 12 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก_______________________
ปัจจุบัน กรุงโซล ตอนนี้แทแทน้อยได้กลายเป็นวัยรุ่นอายุ 20ปี แต่ไม่ค่อยมีใครเชื่อว่าแทแทจะอายุเท่านี้เพราะด้วยใบหน้าที่อ่อนเยาว์ทำให้ใครต่อใครเข้าใจว่าแทแทเป็นเพียงแค่เด็กนักเรียนม.ปลายเท่านั้น และอีกอย่างที่สำคัญแทแทไม่ชอบใครเรียกว่าแทแทเท่าไหร่นักโดยเจ้าตัวให้เหตุผลว่ามันน่อมแน้มเกินไปแต่ลึกๆในใจแล้วอยากให้เด็กหญิงตัวเล็กนามว่า มิยองเรียกเป็นคนสุดท้ายเพราะเธอคือคนในครอบครัวคนสุดท้ายของเขา เพื่อนๆจึงเรียกว่า แทงกู แท หรือไม่ก็ แทยอน ด้วยความที่หน้าตาน่ารักจึงเป็นที่ดึงดูดต่อใครมากมายที่มาพบเห็นทั้งเพศตรงข้ามและเพศดียวกันแต่ที่เห็นจะมากสุดก็เพศเดียวกันนี่แหละ แถมยังเรียนเก่งเข้าขั้นฉลาดก็ว่าได้เลยเรียนนำเพื่อนรุ่นเดียวกันไปปีหนึ่ง ตอนนี้แทแทเรียนคหกรรมปี3แล้วเพราะชอบทำอาหารแต่ถึงแทแทจะน่าเด็กกว่าอายุแต่ก็ไม่ได้แปลว่าแทแทจะทำอาหารไม่เก่งซะหน่อย กลับกันฝีมือขั้นเทพถึงขั้นถ้าใครได้ชิมต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่า "อร่อยสุดยอด!"
"น้องแท! วันนี้เลิกเรียนไปดูหนังกันมั้ยจ๊ะ" ฮโยรินนักศึกษาปี4 คณะนิเทศน์ เมื่อเห็นแทยอนรีบตรงเข้ามาถามแทยอนทันทีเพราะไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เธอชวนแล้วเจ้าตัวจะตกลง ครั้งนี้ก็เช่นกันแทยอนส่ายหัว
"แทไม่ว่างอ่ะพี่ พอดีนัดกับเพื่อนไว้แล้วไปก่อนนะ" แล้วก็รีบเดินให้พ้นจากบริเวณตรงนั้นด้วยความเร็ว(ไม่ได้วิ่งนะ)
"เฮ้ย! ไอแทหนีอะไรมาว่ะหน้าตื่นเชียว" ยูริเอ่ยถามเพราะคนตัวเล็กทำท่าเหมือนหนีอะไรมา
"พี่ฮโยรินชวนไปดูหนัง ไม่อยากไปเลยบอกนัดกับแกไว้" พร้อมนั่งลงตรงข้ามร่างสูง ผิวเข้ม นี่แหละเพื่อนสนิทเข้าเลย
"งั้นรีบไปกันเถอะป่านนี้พวกนั้นรอนานแล้ว" ยังนั่งไม่ทันไรก็ต้องเดินตามเพื่อนร่างสูงไปขึ้นรถเพื่อที่จะไปร้านของเพื่อนสนิทอีกคน ใช้เวลาไม่นานทั้ง2ก็มาถึงร้านเพื่อนอีกคน
"กว่าจะมาได้นะพวกแก ฉันรอนานมาก" ฮโยยอนเพื่อนสนิทอีกคนของทั้ง2ที่เดินออกมาจากหลังร้าน เป็นร้านจิปาถะมากขายทั้งชา กาแฟ เค้ก ของหวาน ข้าวตามสั่งต่างๆ รวมมิตรเลยทีเดียว
"โทษทีที่ให้รอ ไอหมาแทมันนานไปหน่อยมัวแต่คุยกับสาว" ยูริได้ทียกความผิดให้แทยอนใหญ่เลย
"ไอยูลเรื่องอะไรมาโยนความผิดให้ฉันคนเดียวหล่ะ แกก็แวะเติมน้ำมันเพราะแกไม่ยอมเติมตั้งแต่เช้า"
แทยอนขยายความให้ฮโยยอนเข้าใจกว่าเดิมดีกว่าให้ยูริใส่ความอยู่ข้างเดียว
"ไม่เป็นไรแกก็ยังดีกว่า2ตัวนั้นมันบอกอีกครึ่งชั่วโมงถึงจะมา มันต้องแวะซื้อของให้แม่มันก่อนถึงจะมาได้"
ฮโยยอนพูดเสร็จก็ดื่มน้ำทันทีเพราะยังไม่ได้กินน้ำเลยและอยู่ๆเหมือนฮโยยอนจะนึกอะไรออกมาได้
“เออ! ไอแทเรื่องทุนที่จะไปเรียนต่อแกว่ายังไงว่ะ” ถามด้วยหน้าตาอยากรู้มาก
“อีก3วันผลก็ออกแล้ว ตื่นเต้นเหมือนกันว่ะ!” พูดพลางไม่ใส่ใจอะไรนักแล้วก็ดื่นน้ำเพราะหิวน้ำเหมือนกัน
“แล้วถ้าแกได้ต้องไปกี่ปีว่ะ!” ยูริถามด้วยความเป็นห่วงเพราะตั้งแต่โตมาด้วยกันยังไม่เคยเห็นเพื่อนตัวเล็กต้องห่างไปไกล
“ประมาณ2ปีว่ะ! ถ้าเรียนจบก็อาจจะทำงานหาประสบการณ์สัก2-3ปีแล้วค่อยกลับมา” แทยอนตอบตามที่ตัวเองคิด
“พวกเราคิดถึงแกตายเลย” ฮโยยอยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงท่าทีที่ไม่อยากให้ไป
“ถ้าแกได้ไปแกต้องดูแลตัวเองดีๆนะเพื่อน พวกเราคงคิดถึงแกน่าดู” ยูริแสดงความเป็นห่วงเพื่อน
“นั่น! มากันแล้ว” ฮโยยอนมองไปทางประตูก็พบว่าเพื่อนอีก2คนที่รอมาแล้วนั่นก็คือ ซูยองและยุนอา
“แกนัดมามีอะไรว่ามาเลย อย่าช้า” ยูริเปิดฉากถามทันทีที่เห็นทั้ง2นั่งลงที่เก้าอี้แล้ว
“สุดสัปดาห์นี้ฉันว่าจะชวนพวกแกไป เกาะเชจูกัน ไปฉลองวันเกิดไอแทมันที่นั่นด้วย ไม่ได้ไปกันตั้งนาน”
ซูยองพูดพร้อมหยิบขนมบนโต๊ะเข้าปากที่กำลังแย่งกับยูริอยู่
“อีก3วันผลสอบไอแทก็จะออกแล้ว ถ้ามันติดที่จะได้ไปเรียนต่อถือว่าเป็นการเลี้ยงฉลองไปในตัวด้วยเลย”
“แล้วแกอย่าลืมชวนน้องซอให้ไปด้วยกันด้วยหล่ะไอยูล ไปหลายคนสนุกดี”
ยุนอายิ้มหวานแบบอ้อนๆให้ยูริอยู่ดี เมื่อทุกคนเห็นอาการยุนอาที่เอาแต่อ้อนยูริก็พาลกันขำกันทั้งโต๊ะ
“เออ! ไอเหม่งแกจีบน้องซอมากี่ปีแล้วหว่ะเมื่อไหร่?จะติดสักที” ยังไม่ทันที่ซูยองจะถามจบฮโยยอนก็สวนขึ้นมา
“มันจีบติดก็เก่งแล้วดูซิน้องซอสนใจหนังสือมากกว่าแกเยอะๆเลยๆ 555”
“ไอแทแกไม่คิดจะช่วยฉันบ้างหรือไงนั่งขำอยู่ได้” ขอให้แทยอนเห็นใจเพราะพวกที่เหลือรุมซ้ำกันหมด
“จะไปช่วยอะไรแกได้ว่ะ!” พร้อมยิ้มกลับไปให้ยุนอา และทั้งหมดก็นั่งคุยเล่น ดื่มกันจนดึก ต่างแยกย้ายกันกลับคอนโดโดยที่แทยอนกับยูริพักด้วยกันแต่คนละห้อง และยุนอากับซูยองพักด้วยกันแต่คนละห้องเหมือนกัน ส่วนฮโยยอนด้วยความที่เป็นสาวสวยคนเดียวในกลุ่มพักอยู่ที่บ้าน ส่วนน้องซอพักอยู่อีกที่เพราะเรียนกันคนละที่กับพวกพี่ๆ เมื่อกลับไปที่คอนโด ต่างคนก็แยกย้ายกันทำภารกิจส่วนตัว แทยอนทำเสร็จก็มานั่งดื่มชาร้อนๆอย่างผ่อนคลายพอดีกลับที่ยูริออกมาจากห้องน้ำพอดีเมื่อเห็นแทยอนนั่งอยู่ก็มานั่งคุยพลางดูรายการทีวีด้วย
“เออ! ไอแทตั้งแต่คบกันมาฉันยังไม่เคยเห็นแกมีแฟนเลยทำไมว่ะ!” ยูริถามอย่างสงสัยเพราะเพื่อนร่างเล็กมีมคนมาสนใจมากมาย แต่ทำไมถึงไม่มีใครที่คบจริงๆซักที
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะ! พอรู้สึกดีๆกับใครมากๆขึ้นมาก็จะมีความรู้สึกที่บอกว่าคนนี้ยังไม่ใช่ก็เลยเป็นแบบที่ผ่านมาทุกคน”
ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันก็ในเมื่อความรู้สึกมันบอกว่ายังไม่ใช่ก็ไม่อยากรั้งให้อีกคนติดอยู่กับตัวเอง ไม่ใช่ไม่ลองไม่เปิดโอกาส แต่มันยังไม่มีใครที่หัวใจบอกว่าใช่เลยสักคน มันไม่เหมือนเมื่อตอนเด็กๆที่ใจเต้นแรงที่อยู่ใกล้กัน หน้าร้อนผ่าว อยากเจอหน้า คิดถึงนอนไม่หลับ แถมใจเต้นแรงมากๆแถบออกมาเต้นอยู่ข้างนอกเมื่อตอนโดนหอมแก้ม จุ๊บปากอีก นึกถึงทีไรก็คิดถึงอดีตแสนหวานในวัยเด็ก คิดได้ดังนั้นก็ ยิ้มน้อยๆให้กับตัวเอง แต่อาการพวกนี้ไม่มีทางหลุดลอดสายตาอย่างเพื่อนร่างสูง
“แกนึกอะไรอยู่ไอแท ยิ้มอยู่ได้ชักจะบ้าใหญ่แล้ว ไปนอนดีกว่าอย่านอนดึกนะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายต้องรีบไปแต่เช้าสายเดี๋ยวพวกมันบ่นอีก รำคาญขี้เกียจฟัง” ยูริขี้เกียจถามต่อเพราะถ้าร่างเล็กอยากบอกก็จะบอกเองตามนิสัยที่รู้เพราะคบกันมาตั้งแต่เด็กจนโตมาถึงทุกวันนี้ พอได้ฟังเพื่อนพูดก็หลุดออกจากภวังค์แล้วก็ส่งยิ้มให้
“ฝันดีนะเพื่อน” แล้วตัวเองก็เข้าห้องไปนอนเหมือนกันพร้อมกับภาพเด็กหญิงตัวน้อยในวัยเด็กคนนั้นพร้อมทั้งอุทานขึ้นเบาๆ
“ป่านนี้เธอคงโตเป็นสาวที่สวยและน่ารักมากแล้วซินะ มิยองของฉันๆจะไปอเมริกาตามที่สัญญากับเธอไว้แล้วนะ ไม่รู้เราจะได้เจอ กันมั้ย?นะอยากเจอเธอจัง รอฉันก่อนนะฝันดีมิยองของฉัน”
ว่าเสร็จก็ยิ้มให้กับตัวเองที่บ้าพูดคนเดียวแล้วปิดโคมไฟเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยอารมณ์ดี
จบตอนแล้ว...To Be Continue … ^
ความคิดเห็น