คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บังเอิญ...
Saturday ... 06:50
หญิงสาวเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนเดินมา เธอเงี่ยหูฟังแล้วก็ต้องใจเต้นกระตุกวูบ เมื่อเสียงฝีเท้าที่ทำให้เธอตื่นนั้นกำลังเก้าเท้าเข้ามาที่ห้องของเธอ เธอหันซ้ายหันขวาแต่ดูว่าภายในห้องนี้ขนาดแคบนี้จะไม่มีที่ไหนให้เธอได้ซ่อนตัวเลยซักนิด ถ้าเปิดมาต้องเจอแธอเป็นแน่ และเธอก็จะถูกเนรเทศออกจากเรือไปโดยปริยาย
“แอ๊ด”
เสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับวินาทีที่เธอตัดสินใจซ่อนตัว เธอกระโดดขึ้นไปเกาะเพดานด้านบน โดยเอามือทั้งสองข้างยันไว้ที่ผนัง เธอเกร็งกล้ามเนื้อแขนอย่างหนักเพื่อไม่ให้ตัวเองตกลงไปทักทายกับผู้มาเยือน
“เห็นคุณหนูคนนั้นมั้ยเทอร์”
“อื้ม น่ารักดีย่ะ แต่เสียงอย่างเดียวท่าทางเชิดๆแบบนั้นทำให้ความน่ารักหายไปหมดเลย”
นักการสองคนคุยกันอย่างออกรส หญิงสาวไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของสองคนนั้นเท่าไหร่นัก แต่รู้ว่าไม่ดีแน่ บางทีสองคนนั่นอาจกำลังนินทาผู้โดยสารคนใดคนหนึ่งอยู่แน่
เส้นผมของหญิงสาวตกลงไป แต่เหมือนโชคช่วยที่นักการคนนึงปิดประตูพอดีเธอถอนหายใจอย่างอ่อนล้า หากเมื่อกี๊สองคนนั่นเห็นเธอ เธออาจจะต้องทุบสองคนนั้นให้สลบก็ได้ อย่างน้อยเธอก็จะได้ไม่ต้องลงจากเรือ
หญิงสาวห้อยตัวลงมาก่อนที่จะมายืนอยู่ที่พื้น เมื่อเธอรู้สึกว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรผ่านแล้ว เธอตัดสินใจแง้มประตูออกไปเพียงเล็กน้อยเพื่อดูลาดเลา เธอได้ยินเสียงคนพูดคุยประโยคสนทนาเดิมๆ
“ขอตรวจบัตรหน่อยครับ”
หญิงสาวได้ยินประโยคนี้มาประมาณสามรอบ เธอตัดสินใจที่จะออกมาจากห้องเก็บอุปกรณ์นั้น แสดงว่าตอนนี้เธอปะปนกลายมาเป็นผู้โดยสารคนนึงแล้ว ผู้คนมากมายทยอยเข้ามาเรื่อยๆบางคนก็ตรงเข้าไปที่เก้าอี้ที่วางเรียงรายพร้อมกับโต๊ะเพื่อให้บริการรับประทานอาหาร โดยมีบรรยากาศแสนดีท่ามกลางเกลียวคลื่น แต่สำหรับเธอ...เธอมองข้ามไปทันที มันเป็นอาการประหลาดที่เรียกว่า ความไม่ปลอดภัย
เธอตัดสินใจเข้าไปในห้องน้ำของเรือ เพื่อไปล้างหน้าล้างตาให้ตัวเองไม่ดูสกปรกจนเกินไป มีผู้หญิงบางคนถึงกับทำหน้าเหยเกเมื่อเธอเดินผ่าน ราวกับว่าความสกปรกจะมาติดตัวเจ้าหล่อน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอากัปกิริยากับคนตรงหน้านัก สิ่งที่เธอสนใจคือน้ำตรงหน้าที่จะสามารถล้างตัวเธอให้สะอาดมากขึ้นเท่านั้นเอง
เมื่อเธออาบน้ำเสร็จเธอก็เดินไปอีกฟากหนึ่งของเรือ เธอเปิดประตูเข้าไปยังห้องอาหารขนาดใหญ่แห่งนี้ ไม่รอช้า เธอกวาดตามองไปทั่วห้องเธอไม่แน่ใจว่าพวกค้างคาวนั้นจะส่งคนมาตามล่าเธออีกหรือไม่ แต่เมื่อเธอมองไปกี่ครั้งๆก็ไม่เห็น เธอจึงหยิบอาหารมาหนึ่งจานแล้วตักทานทันที
จานที่มีสปาเก็ตตี้โรยหน้าด้วยหมูแดงราดหน้าด้วยน้ำซอส อาหารง่ายๆที่ทำให้เธออิ่มท้อง เมื่อทานเสร็จเธอก็รีบออกไปด้านนอกชานเรือ เธอมองไปทางทะเลกว้างสุดสายตา เธอไม่แน่ใจว่าจะต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆเธอก็แอบดีใจที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ซะที
หญิงสาวหันหลังกับโดยไม่ได้ดูทำให้เธอไปชนกับเด็กสาวผู้หนึ่ง เด็กสาวผู้นั้นแค่เซ เธอกำลังจะยื่นมือไปช่วยแต่เด็กสาวคนนั้นก็ปัดมือออกแสดงความไม่ต้องการความช่วยเหลือ
“เดินยังไงเนี่ย โง่รึเปล่าเธอ ถ้าเสื้อผ้าฉันยับใครจะรับผิดชอบ”
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ความคิดเห็น