คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห้วงนิทรา
“เสียง...อะไร” เธอหันขวับไปทันทีแต่สิ่งที่พบคือมีแต่ความมืดเข้าปกคลุมถึงแม้เธอจะเคยมาป่านี่มาก่อนตอนที่เธออยู่ในหมู่บ้านค้างคาวแต่เธอไม่ค่อยได้ออกมาจากหมู่บ้านนั่นเท่าไหร่นัก เธอไม่แน่ใจว่ามันเป็นเสียงที่เกิดจากอะไรกันแน่แต่ที่รู้ๆเธอจะต้องออกไปจากป่าบ้าๆนี่ให้ไวที่สุด
หญิงสาวตัดสินใจออกวิ่งอีกครั้งแม้ขาของเธอแทบจะหมดเรี่ยวแรงแล้วแต่เธอก็ยันตัวสู้ เธอเอามือเสยผมหน้าม้าที่ปกปิดหน้าขึ้นไป เสื้อสีน้ำเงินกับกางเกงขายาวสีดำช่วยอำพรางเธอให้เข้ากับความมืดได้ดียิ่ง แต่ติดที่รองเท้าบู๊ทสีดำที่ทำให้เธอวิ่งไม่ถนัดแต่นั่นกก็ยังดีกว่าวิ่งเท้าเปล่านั่นแหละ
ไม่นานนักเธอก็วิ่งหลุดออกมาจากป่านั่น เธอโผล่ออกมาในเมืองตอนนี้ทั้งเมืองเงียบสงัดเพราะถูกความมืดปกคลุมไปทั่วไม่มีคนเดินไปเดินมาเหมือนตอนกลางวัน ชานเมืองที่ทีเรือออกทุกวันเธอมั่นใจว่าต้องลักลอบขึ้นเรือหนีออกไป แต่ท่าทางชุดของเธอจะไม่อำนวย เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย แล้วยังมีเศษดินเศษโคลนติดเต็มตัวอีก คิดแล้วเธอจึงเดินลัดเลาะเข้าไปที่ร้าน...ร้ายขายเสื้อผ้า เธอเดินเข้าไปดันกระจกหมายที่จะดันประตูให้เปิดออก แต่เจ้าของร้านได้ล็อกประตูไว้ทุกด้านแล้ว เมื่อไม่มีทางเลือก เธอเม้มริมฝีปากเล็กน้อยก่อนที่จะตวัดขาขึ้นสูงและเตะกระจกบานใสนั้นเข้าไปเต็มแรง
“เพล้ง!!!”
เสียงกระจกแตกดังสนั่น เธอรีบคว้าชุดที่โชว์อยู่ติดกระจกก่อนจะออกวิ่งทันที รู้ตัวดีว่ายังไงเสียงเมื่อกี๊ต้องปลุกเจ้าของร้านให้ตื่นขึ้นมาแน่ แต่ท่าทางจะไม่ได้ปลุกเจ้าของร้านอย่างเดียว เพราะค้างคาวที่แยกย้ายกันตามหาเธอนั้นก็ได้กระจายบางส่วนมายังจุดเกิดเหตุอย่างฉับไว
เธอรีบเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว จากเสื้อผ้าสีน้ำเงินขาดยับเยินก็กลายมาเป็น เสื้อกล้ามสีแดงกางเกงยีนสีน้ำเงินขายาว และรองเท้าผ้าใบสีขาวซึ่งดูแล้วทะมัดทะแมงต่อการเคลื่อนไหวยิ่งนัก
หญิงสาววิ่งมาถึงท่าเรือในเมืองเรือจะออกเจ็ดโมงตรงเพื่อส่งนักท่องเที่ยวไปยังเมืองอื่น
เธอรีบก้มลงต่ำทันทีเมื่อมีแสงไฟเหลืองจาดประภาคารที่แสงฉายลงมาที่เธอ เธอหลบได้แบบหวุดหวิดเพราะไม่เช่นนั้น คงมีเสียงเตือนแน่ๆ
หญิงสาวสปริงข้อเข่าขวาก่อนจะทะยานตัวเองขึ้นมาอยู่อีกฟากนึงของเรือได้อย่างง่ายดาย ไม่มีแม้แต่เสียงเล็ดลอด หรือเสียงกระทบกับพื้นแม้แต่นิดเดียวหรือที่เบาจนแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เธอหันซ้ายหันขวาเพื่อมองรอบๆเพื่อสำรวจตัวเรือจะได้มีทางหนีทีไล่ได้เธอเดินไปเรื่อยๆและเห็นประตูที่จะดินลงไปยังข้างล่างของเรือมีห้องหลายสิบห้องเธอกวาดสายตามองคร่าวๆมีทั้งที่เขียนว่า ห้องพัก ห้องน้ำ ห้องห้องรับประทานอาหาร เธอเลือกเข้าไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์
หญิงสาวนั่งลงไปยังพื้นที่มีฝุ่นจับตอนนี้เธอเหนื่อยล้ามากเธอเอนตัวไปยังผนัง แล้วเริ่มแพขนตาของเธอเลื่อนลงมาทาบกันก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา...
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
ความคิดเห็น