คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: Chapter.1 :: แรกพบเจอ ❤
Author Note :: ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้แต่งขึ้นมาจาก ความเป็นจริง ทั้งสถานที่ และ ตัวละคร มาจากความมั่วของไรท์เตอร์ เพื่อให้มันดูสนุกน่าอ่านเท่านั้น โปรใช้วิจารณญาณในการอ่าน ... นะจ๊ะ รีดเดอร์ ทั้งหลาย~*
สถานะ :: รีไรท์นะจ๊ะ :) ของเก่ามันเวิ่นเว้อจนเกินไป ... ไรท์เตอร์คนนี้จึงทำการยำมันใหม่หมด ="= ! ซึ่งมันก็ต้องใช้เวลานิดนึง ต้องขออภัยในความล่าช้า
Chapter. 1 :: แรกพบเจอ ❤
‘ โฮ... ’
‘ ฮยอนโฮ ’
‘ ชเว ฮยอนโฮ ตื่นสิ ’
… ติ่ง ...
เสียงหยดน้ำใสร่วงหล่นลงกระทบพื้น พร้อมกันกับที่ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมา ดวงตาสุกใสมองไปรอบๆ ก็พบเพียงแต่ความมืดมิด สองมือกอดก่ายเข้าหากันเนื่องจากสภาพอากาศรอบๆ นั้นเย็นด้วยอุณหภูมิเกือบติดลบ
‘ ลุกขึ้นสิ ฮยอนโฮ ’
ปลายเท้าขาวเคลื่อนลงไปจรดกับพื้นหินเย็นเฉียบ... ร่างบางค่อยๆพยุงตนเองให้ลุกขึ้นเดิน สองเท้าเริ่มก้าวออกไปตามทางที่มีแสงสว่าง มือนุ่มแปะป่ายคลำหากำแพงไปทั่วเพื่อใช้เป็นตัวช่วยในการเดิน
... หมับ ...
‘ อ๊ะ ! ’ อุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ก็มีเถาวัลย์ที่ไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน เคลื่อนตัวเข้ามาพันรอบตัวของตน ..
หนามแหลมของเถาวัลย์ทิ่มแทงไปทั่วทุกทิศทาง สร้างความเจ็บปวดให้แก่ร่างบางอย่างมาก เลือดสีแดงสดไหลรินลงมาตามรอยแยกของแผลที่เกิดจากหนามของเถาวัลย์
… สายธารสีโลหิตไหลรินลงกระทบพื้น ...
‘ โอ๊ย.. ’ ครางออกมาอย่างเจ็บปวด เมื่อพยายามจะขยับตัว แต่ยิ่งขยับเถาวัลย์ก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น ริมฝีปากบางขบเข้าหากันแน่น ราวกับต้องการระบายความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นให้หายไป
‘ ชะ...ช่วย...ด้วย... ’ น้ำเสียงที่เคยหวาน บัดนี้กลับแหบแห้งราวกับคนที่ขาดน้ำอยู๋ในห้วงทะเลทราย ดวงตาหวานช่ำไปด้วยสายธารใส...
... ซวบ ...
‘ อ๊ะ !! ’ อุทานอีกครั้งเมื่ออยู่ๆ เถาวัลย์ที่เคยพันธนาการตนเองเอาไว้นั้นหายไป ทำเอาร่างสวยที่เคยเค้งคว้างอยู่ในอากาศ ต้องร่วงล่นลงมาอย่างรวดเร็ว
‘ อ๊าก !! ’
... ตุบ ...
‘ …. ’
... ทำไม...ไม่เจ็บอ้ะ ...
ไวกว่าความคิดทั้งหมด ร่างบางลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็ได้พบกับ...
‘ ^^ ’
‘ นายเป็นใครน่ะ ? ’ ถามออกไปอย่างงงๆ แล้วก็ต้องงงยิ่งกว่าเก่า เมื่อชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ตอบตน แต่กลับช้อนตัวร่างบางออกจากร่างของตน ชายหนุ่มมองไปทั่วกายของคนน่ารักตรงหน้า แล้วก็พึมพำอะไรสักอย่าง ที่ร่างบางได้ยินไม่ถนัด
‘ นี่...ฉันถามนายไม่ได้ยินหรอ อ๊ะ.. ’ สะดุ้งขึ้นมาสุดตัวเมื่ออยู่ๆ ก็รู้สึกแสบวาบๆ ที่บาดแผล แต่แล้วก็ต้องตาโตอีกครั้งเมื่อบาดแผลจากหนามเถาวัลย์เมื่อคู่ค่อยๆ สมานตัวเข้าหากัน เมื่อเห็นว่าแผลบนตัวร่างบางหายไปหมดแล้วร่างสูงก็เดินหนีออกไปทันที...
‘ นี่...นาย เดี๋ยว.. ’ ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบประโยคชายหนุ่มตรงหน้าก็หายตัวไปอย่างลึกลับ เหลือไว้เพียงกลุ่มควันจางๆ และเสียงๆ หนึ่งที่ดังก้องอยู่ในโซนประสาทของร่างบาง
‘ แล้วเราจะได้เจอกันอีก ชเว ฮยอนโฮ ’
... ตุบ !!! …
“ โอ๊ย ! ” น้ำเสียงหวานร้องอุทานออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะลืมตาขึ้นมา
... ที่ไหนวะเนี่ย ? ...
ดวงตาสวยกระพริบตาปริบๆ พยายามปรับตาให้เข้าสู้สภาวะปกติก่อนจะระลึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ตนอยู่ที่ไหน
“ ฮยอนโฮ หลานเป็น..อ่าว ทำไมไปนอนบนพื้นหล่ะจ๊ะ ^^ ” น้ำเสียงร้อนลนปนตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเหมือนของหนักๆ หล่นมาจากห้องของหลานชายที่เพิ่งย้ายมาอยู่ด้วยเมื่อวาน ทำเอาหญิงสาววัยกลางคนถึงกับตกใจ รีบวิ่งขึ้นมาดูแต่แล้วก็ต้องตกใจเข้าไปอีกครั้งเมื่อเห็นสภาพของหลานตัวเอง...
“ แฮ่ๆ อรุณสวัสดิ์ครับคุณป้า คือฝันร้ายนิดหน่อยน่ะครับ ” เอ่ยแก้ตัวอย่างเขอะเขินทำเอาผู้ที่ถูกเรียกว่า ป้า ถึงกับยกยิ้มน้อยๆ ด้วยความเอ็นดูร่างบางตรงหน้า
“ จ้ะ...งั้นก็ไปอาบน้ำ แปรงฟันให้เรียบร้อยนะจ๊ะ เดี๋ยวจะไป โรงเรียนสาย ^^ ” คนเป็นป้าเอ่ยเตือนร่างบาง ก่อนจะเดินลงไปเตรียมอาหารต่อ...
“ ฝันแปลกชะมัด...ช่างเหอะ ไปอาบน้ำดีกว่า ” สลัดความคิดเรื่องฝันเมื่อสักครู่ที่ทำเอาเขาตกเตียงออก ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าจากตู้เสื้อผ้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป...
... ขณะเดียวกันนั้นเอง ...
“ ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกแหะ แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ ชเว ฮยอนโฮ หึหึ ” ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับยกมือขึ้นมาเสยผม...แล้วกระโดดลงจากต้นไม้สูง สู่พื้นดิน...
... หวังว่านายจะเป็นคนที่ฉันตามหานะ ...
:: SADISTIC L❤VE ::
“ อรุณสวัสดิ์ฮะ คุณย่า ^^ ” เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างบางก็หยิบกระเป๋านักเรียนของตนแล้ววิ่งลงมาข้างล่างทันที พร้อมกับวิ่งมากล่าวอรุณสวัสดิ์และเข้าไปกอดย่าของตนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
“ อรุณสวัสดิ์จ้ะ หลานรัก เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม ^^ ” หญิงชรายกยิ้มขึ้นที่มุมปากกับความน่ารักของหลานที่ถึงแม้จะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะหลานชายนั้นไปอาศัยอยู่กับแม่ที่เกาหลีกว่า 10 ปี
“ ก็ฝันร้ายนิดหน่อยฮะ แต่ช่างเถอะฮะเขาบอกกันว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนี่นา ^^ ”
“ แหม๋ คุณหลายชายคะ ลงมาถึงก็มาอ้อนคุณย่าเลยนะเรา ” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยแซวร่างบางทันทีที่เดินออกมาจากห้องครัวด้วยความเอ็นดู
“ คิคิ นิดหน่อยน่าครับ มาครับคุณป้าผมช่วย ” กล่าวออกมาอย่างเขินอายนิดๆ ที่ตัวเองกลายเป็นเด็กช่างอ้อนทั้งที่อายุปาเข้าไป 18 แล้ว ก่อนจะเดินไปรับเอาอาหารที่ป้าของตนยกออกมาจากครัวไปวางบนโต๊ะแทน
“ น่าทานจังฮะ ^^ ” รอยยิ้มหวานเผลยออกมาให้เห็นอีกครั้ง เมื่อมองดูอาหารตรงหน้า ก็จะไม่ให้ยิ้มหวานได้ไง...อาหารเช้ามื้อเนี๊ย...ของโปรดเขาทั้งนั้นเลยนี่นา
“ งั้นต้องทานเยอะๆ นะรู้ไหม ” เสียงชายหนุ่มวัยกลางคนอีกคนกล่าวออกมาจากครัว เรียกความสนใจของร่างบางที่กำลังจดจ่อกับอาหารได้เป็นอย่างดี
“ อรุณสวัสดิ์ฮะคุณป๊า ^^ ” เอ่ยทักทายกับพ่อของตนอย่างเป็นกันเอง ถึงแม้ว่าตัวเขาจะไปอยู่ที่เกาหลีกับแม่ แต่แม่ก็ไม่เคยขาดการติดต่อกับคุณป๊านี่นา แล้วจะไม่สนิทกันได้ไงหล่ะ ^^…
“ รีบทานขาวเถอะลูก ไปเรียนวันแรกไม่ควรสายนะ ^^ ” คนเป็นป้าเอ่ยเตือนร่างบางอย่างเป็นห่วงก่อนจะแยกตัวออกไปช่วยน้องชายของตนเปิดร้าน ปล่อยให้ร่างบางทานข้าวกับคุณย่า 2 คน
หลังจากทานข้าวเสร็จร่างบางก็เอ่ยลาย่าของตน แล้วเดินออกมาทางด้านหน้าที่ป้ากับพ่อของตนกำลังง่วนอยู่กับการนำขนมออกมาจัดเข้าที่
“ มีอะไรให้ผมช่วยมั๊ยฮะ ? ”
“ ไม่ต้องหรอกลูกไปเรียกเถอะ ” คนเป็นพ่อยิ้มให้กับความมีน้ำใจของลูกชาย ก่อนจะหันไปจัดร้านต่อ...
“ งั้นผมไปก่อนนะครับคุณป๊า คุณป้า ”
“ จ้า... เลิกเรียนแล้วก็รีบกลับบ้านนะคะคุณหลาน ^^ ” คนเป็นป้าเอ่ยแซวหลานอีกครั้งอย่างอารมณ์ดี
“ ฮะ ^^ ”
... ฮยอนโฮ ก็ไม่ได้ดื้ออะไรนี่นาแล้วทำไม เฮนา ถึงได้บอกว่าลูกชายเราดื้อนะ ...
ชายหนุ่มสลัดความคิดต่างเกี่ยวกับสิ่งที่อดีตภรรยาบอกกับตนออกจากหัวก่อนจะตั้งใจทำงานของตนต่อ
... คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ...
:: SADISTIC L❤VE ::
Saint Martin International School
“ อ่า... ถึงสักที ”
... แซ็งมาร์แต็ง …
“ สมกับที่เป็นโรงเรียน 1 ใน top 5 ของโลก ” คนร่างบางเอ่ยออกมาอย่างพอใจกับโรงเรียนใหม่ของตน แต่ก็ชื่นชมได้เพียงไม่นานความเซ็งก็เริ่มเข้ามาแทนที่
‘ เฮ้ย นั่นใครน่ะ ? นักเรียนใหม่หรอ? ’
‘ มีเด็กนักเรียนย้ายมากลางเทอมเนี่ยนะ ? ’
‘ ว่าแต่เป็นผู้หญิงที่สวยชะมัดเลยหว่ะ ’
‘ ไอ้บ้า!! ดูดิใส่กางเกง ผู้ชายนะเว่ย !! ’
‘ เอ๊ย ! จริงด้วย แต่สวยขนาดนั้นเป็นผู้ชายก็ช่างเหอะน่า.. ’
‘ ฮ่าๆ นั่นสิ ’
และอีกสารพัดถ้อยคำที่ใช้สำรวจร่างบางที่สวยราวกับนางฟ้าที่ก้าวเข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้สร้างความหวาดหวั่นให้กับเขา ชเว ฮยอนโฮ คนนี้เลยแม้แต่น้อย ถ้าจะถามว่าทำไม...ก็ตอบได้เพียงคำเดียวว่า ชิน ซะแล้ว กับความ เด่น ที่ตนได้รับมาตั้งแต่ลืมตาดูโลกใบนี้
... คนมันเกิดมาหน้าตาดีแล้วผิดรึไง! …
ร่างบางเรียกความมั่นใจให้กับตนเองอีกครั้ง ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจแล้วเดินผ่านกลุ่มนักเรียนทั้งหลายที่กำลังวิพากวิจาณตนอยู่เข้าไปยังโรงเรียนแห่งใหม่ที่ไม่อาจรู้ได้ว่า...ตนจะได้เรียนอยู่ที่นี่สักกี่อาทิตย์!
ฮยอนโฮเดินไปตามทางอย่างมั่นใจทั้งๆที่ไม่รู้ว่าห้องของท่านผู้อำนวยการตั้งอยู่ที่ไหน จึงหยุดเดินแล้วตบเข้าที่หน้าผากตัวเองเข้าให้หนึ่งที
“ อ๊า...ไอ้บ้าฮยอนโฮเอ๊ย มั่วแต่เชิดเลยลืมทางไปห้องผู้อำนวยการเนี่ยนะ แล้วทำไมแถวนี้มันไม่มีคนเลยเนี่ย! ” โวยวายออกมาอย่างหงุดหงิดกับความเชิดไม่เข้าเรื่องของตน แล้วมองไปรอบๆทางตรงที่ตนนั้นยืนอยู่...
“ คนมันหายไปไหนหมดหล่ะเนี่ย? ” ร่างบางสอดส่ายสายตาไปยังบริเวณรอบๆกายอีกครั้ง ก็พบแต่กำแพง และทางเดินที่แยกออกเป็น 3 ทาง...
“ ปกติคนหลงทางมักจะเดินไปทางขวา ของตนเอง...หรือซ้าย?...หรือตรง =”= ”
ขณะที่ร่างสวยกำลังถกเถียงกับตัวเองภายในใจนั้น อยู่ๆ ก็มีมือแตะลงที่ไหล่บางทำเอาเจ้าของร่างสวยที่กำลังเถียงกับความคิดของตนอยู่ถึงกับสะดุ้งแล้วร้องออกมาเสียงหลง
“ อ๊าก!!! >0< ”
“ เฮ้ย... เป็นอะไรเนี่ย ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาอย่างงงๆ เมื่อตนแค่สะกิดร่างบางตรงหน้านี้เฉยๆ ก็ร้องออกมาซะอย่างกับตนจะลักพาตัวไปเชือดซะงั้น
“ >.0 หืม... อ่าโทษที แบบว่าตกใจ แฮ่ๆ -////- ” เมื่อลืมตามาพบกับคนหล่อ ร่างบางก็เอ่ยออกมาอย่างขัดเขิน
... เขินจริงๆนะ นึกว่าผี >.<!!! …
“ อ่าห๊ะ นึกว่าผี? ” คนหล่อถามออกมาด้วยรอยยิ้ม เมื่อตนแอบอ่านใจของร่างบางอย่างไม่ได้ตั้งใจ
... ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ก็บังเอิญว่าอยากรู้ ^^ …
“ อ่า ก็ แหะๆ...เอ่อว่าแต่ห้องผู้อำนวยการไปทางไหนอ้ะ ? ” ร่างบางได้แต่ยิ้มเขินๆกลับไป ก่อนจะเปลี่ยนประเด็นไปเรื่องอีกทันที
... จะให้คนอื่นรู้ได้ไง ว่าถึงเค้าจะเชิดแต่ถ้าเจอผีเค้าก็ วิ่ง นะ! …
“ นักเรียนใหม่ ? ”
... หึ...ไม่คิดว่าจะเจอกันเร็วขนาดนี้เลยนะเนี่ย (ว่าที่)ที่รัก ^^ …
“ อ่า.. ใช่ ^^ ”
“ ห้องผู้อำนวยการหรอ ไปทางขวาน่ะ เดินไปจนสุดทางเดินเลย ^^ ”
... ไอ้คุณผอ.มันจะให้ที่รักเราไปเรียนห้องไหนวะเนี่ย ...
“ อ่อ ขอบคุณนะ ^^ ”
“ ไม่เป็นไร ไปละ บาย ”
... ไม่ได้ๆ ต้องให้เรียนอยู่กับยัยนาโอะ เผื่อยัยนั่นจะตีสนิทที่รักของเราได้ หึหึ ...
“ อื้ม บา...อ่าว...รีบเดินไปไหนนั่น =”= ” ร่างบางบ่นออกมาอีกครั้งคนที่ตนกำลังจะบอกลานั้นได้หายตัวไปแล้วเรียบร้อย คนอะไรเดินเร็วชะมัด ว่าแต่เสียงคุ้นๆแหะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน ไอ้หน้าหล่อๆนั่นด้วย เคยเห็นที่ไหนนะ
“ ช่างเหอะ เดี๋ยวค่อยนึก...ไปห้องผอ.ก่อนดีกว่า ” เมื่อเถียงกับตนเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็เดินไปตามทางที่คนหล่อเมื่อกี้บอกกับตน
...ไม่ได้อยากเรียกหมอนั่นว่าคนหล่อหรอกนะ แต่หมอนั่นมันหล่อจริงๆนี่ T^T…
... ทางด้านคนหล่อ ...
“ มิคาเอลนายอยู่ไหนนะ ”
‘ ห้องผ.อ. ’
“ เดี๋ยว(ว่าที่)ที่รักของฉันจะไปที่นั่น ”
‘ หึ.. แล้ว.. ’
“ บอกผ.อ.ว่าให้จัดให้(ว่าที่)ที่รักฉันอยู่ปี 1ห้อง z โอเค๊ ”
‘ หึๆ ได้ๆ แค่นี้ใช่ไหม? ’
“ บอก(ว่าที่)ที่รักแก ให้ดูแล(ว่าที่)ที่รักของฉันด้วย! ”
‘ ฮ่าๆ จะจัดการให้นะครับ ไอ้คุณประธานนักเรียน ’
“ ดีมากไอ้คุณรองประธาน ^^ ”
... หึหึ... แค่นี้นายก็อยู่ในสายตาของฉันแล้วนะ(ว่าที่)ที่รัก ...
:: SADISTIC L❤VE ::
... ห้องผู้อำนวยการ ...
“ เจ้าวายเอส มันว่าไงบ้างหล่ะ มิคาเอล ” น้ำเสียงแหบพร่าที่บ่งบอกถึงอายุของผู้พูดได้เป็นอย่างดี เอ่ยขึ้นราวกับรับรู้แล้วว่ามีเรื่องที่จะต้องจัดการให้ไอ้คุณประธานนักเรียนตัวแสบ...เมื่อเห็นว่าคุณรองประธานนักเรียนที่กำลังรายงานผลประชุมเมื่อวานให้ตนฟังอยู่นั้นเงียบไป
“ ชเว ฮยอนโฮ กำลังเดินทางมาที่นี่ครับ ”
“ แล้ว ? ” ถามต่อด้วยอารมณ์สบายๆ ก่อนจะค่อยๆ ทิ้งกายลงพิงกับเบาะนุ่มของเก้าอี้ที่ตนนั่งอยู่
... ดูท่าจะต้องทำงานให้ไอ้คุณประธานตัวแสบก่อนทำงานของตัวเองซะแล้ว ...
“ วายเอสต้องการให้ฮยอนโฮเรียนให้ห้อง z ครับ ” รายงานไปตามคำสั่งของคุณประธานนักเรียนที่หาเรื่องให้ตนนั้นปวดหัว ปวดตัว(??) และปวดตับ(??)ได้ทุกวี่ทุกวัน...
... ตกลงว่าเราเป็นรองประธานนักเรียน หรือเป็นเบ๊ไอ้วายเอสมันวะ ...
“ ฮ่าๆ ทำไมหล่ะ เด็กคนนี้มีอะไร? ”
“ คงถูกใจ เลยไม่อยากให้คลาดสายตามั้งครับ ”
คำตอบที่ราวกลับไม่ใส่ใจตอบของรองประธานนักเรียนคนเก่ง ทำเอาชายชราผู้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากัน
... ถ้าแค่ถูกใจ...ทำไมต้องเป็นห้อง z ...
คำถามที่ผลุดขึ้นมากลางใจทำเอาชายชราถึงกับเครียด แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นริมฝีปากหยักก็เผยรอยยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจกับสิ่งที่ตนนั้นพึ่งนึกขึ้นได้
... ขอให้มันเป็นเช่นนั้นจริงๆนะ เจ้าประธานนักเรียนตัวแสบ ...
“ อลิส เรียกตัวที่ปรึกษาห้อง z ให้ผมที ” ชายชรายกหูโทรศัพท์ต่อสายไปยังเลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องของตนทันที ทำเอามิคาเอลที่อยู่ภายในห้องถึงกับยกยิ้มให้กับความใจดีของชายชราตรงหน้า... ก่อนจะหยิบมือถือเครื่องหรูของตนขึ้นมาส่งข้อความหา(ว่าที่)ที่รักของตนทันที
... เดี๋ยวจะส่ง(ว่าที่)ที่รักของวายเอสไปอยู่ที่ห้องด้วย ...
เมื่อส่งข้อความเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมารายงานผลการประชุมให้กับท่านผอ. ต่อให้เสร็จสิ้นก่อนจะขอตัวไปสะสางงานที่ไอ้คุณประธานมันทิ้งไว้ให้ทำทันที
... ทางด้านฮยอนโฮ ...
“ ทางเดินมันจะยาวไปไหนวะ อึ๊ย! ” ร่างบางสถบออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อตนนั้นเดินมาได้ 20 นาทีกว่ายังไม่มีวี่แววว่าจะเจอห้องท่านผ.อ.เลยสักนิด
... หรือไอ้หล่อมันหลอกเราวะ ...
“ อ๊า... ถึงสักที =”=! ” หลังจากที่คิดว่าตนนั้นถูกหลอก สองเท้าก็พาร่างบางมาหยุดหอบอยู่ที่หน้าห้องผอ.พอดิบพอดี
… บทจะเจอก็เจอเลยวุ๊ย ! - -* …
“ เอาหล่ะ ฮยอนโฮ Fight! ” กล่าวเรียกกำลังใจให้ตัวเองอีกครั้งก่อนที่จะเข้าไปหาท่านผอ.ของโรงเรียน
… หวังว่าจะได้เรียนอยู่ที่นี่นานกว่าที่อื่นนะ ...
“ เอ่อ...ขอโทษนะฮะ คือผมมาพบท่านผ.อ.”
“ อ่อ.. เชิญข้างในเลยจ้ะ ^^ ” เลขาสาวสวยยิ้มรับร่างบาง ก่อนจะผายมือเชื้อเชิญให้คนร่างบางเดินตามตนมา
ก๊อก ก๊อก...
“ ขออนุญาตค่ะ คุณฮยอนโฮมาแล้วค่ะท่านผ.อ. ”
“ อ่าขอบคุณมากอลิส ไปทำงานของเธอได้แล้ว ”
“ ค่ะ ^^ ” ส่งยิ้มให้กับร่างบางอีกครั้งก่อนจะเดินออกไปทำงานของตนต่อ
“ เอาหล่ะอาจารย์ฟีเน่ นี่คือฮยอนโฮเด็กในปกครองคนใหม่ของคุณนะ ดูแลดีๆหน่อยหล่ะ ” เอ่ยแนะนำร่างบางให้กับอาจารย์ฟีเน่ที่ปรึกษาของห้อง z
“ ค่ะ ท่านผ.อ. ” หญิงสาววัยกลางคนที่ยังคงไว้ด้วยความสาวผงกหัวรับคำสั่งของผ.อ. จะว่าเป็นคำสั่งผ.อ. คนเดียวก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นคำวั่งที่ถูกส่งผ่านมาของคุณประธานนักเรียนซะมากกว่า
“ งั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว ฮยอนโฮต่อไปนี้ลูกจะเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนแห่งนี้ พ่อขอให้ลูกมีความสุขกับโรงเรียนของพ่อมากๆ นะ ^^ ” ชายชราผู้ดำรงตำแหน่งผ.อ. หันไปบอกกับร่างบางที่ยืนรออยู่
“ ลูก? พ่อ ? ” ร่างบางทวนคำที่ได้ยินท่านผ.อ.ใช้เรียนตนเองอีกครั้งอย่างงงๆ
“ ฮ่าๆ ฉันชอบแทนตัวเองว่าพ่อกับเด็กนักเรียนทุกคนน่ะ ^^ ” ชายชราเอ่ยบอกกับร่างบางที่ยืนเอ๋ออยู่ด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น
“ อ๋อ...ครับ ขอบคุณมากครับ ” โค้งตัวให้กับท่านผ.อ. ตามมารยาทก่อนจะเดินตามอาจารย์ที่ปรึกษาของตนไปยังห้องเรียน
... ชีวิตใหม่กำลังจะเริ่มตนขึ้นแล้ว ชเว ฮยอนโฮ ...
TBC*
-----------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปครึ่งค่อนปี - -" กลับมาวางแค่ตอน 1 555+ แบบว่ายังยำตอน 2 ใหม่ยังไม่เสร็จ จะเรียกว่ายำใหม่ก็ไม่ได้ เรียกว่าแต่งใหม่ไปเลยดีกว่า =w= !!! ยังไงก็ขอกำลังใจให้ไรท์เตอร์คนนี้ด้วยนะจ๊ะ จะเม้นไม่เม้นเค้าไม่เครียด เพราะเค้าจะหน้าด้านลงต่อจนจบเลยค่อยดู กี่ปีก็จะลง 555+
MerCutE _Girlz
ความคิดเห็น