ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : :: Chapter SP. :: Prue Love Sp. [56R] 100%
Title :: Prue Love Sp.
Author :: iMerCutE'z :)*
Paring : 56R โคโรเน่โร X รีบอร์น
Author Note : กรี๊ด !!! เอา SM มาเสริฟ 55+ เอาตอนพิเศษไปก่อนนะ ( หายไปเป็นชาติ มาถึงก็มาต่อตอนพิเษ แถมไม่ครบ 100 =w=v ) เมย์ยังไม่ติดต่อมา แต่งคงกำลงัเตรียมตัวกลับมาบ้าน รอหน่อยนะจ๊ะ ^^
-------------------------------------------------------------------
ปัง !! ปัง !!
เสียงลูกปืนที่หลุดออกจากกระบอกมือสีดำมันเงา กระทบและฝังเข้ากับฝาผนังและเสียงโวยวายของใครบางคนที่กำลังวิ่งหนีเจ้าลูกปืนนั้นอย่างจ้าละหวั่น !!
" หยุดนะเว้ยเฮ้ย !! "
ปัง !! ปัง !!
" แว๊ก ... "
ปัง !!
ลูกปืนลูกสุดท้ายในแม็กฝังเข้ากับผนังห้องรับแขกสีขาวบริสุทธิ์ เฉียดหัวแหลมสีทองไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร
" ชิ !! " น้ำเสียงหวานสถบออกมาอย่างขัดอกขัดใจ เมื่อลูกมือในแม็กได้หมดลง
" แกนี่นะ จะฆ่ากันให้ตายโดยไม่ถามเหตุผลก่อนเลยรึไง " โวยวายออกมาทันทีที่ลูกกระสุนหมด แหงหล่ะ...ถ้าโวยวานตอนกระสุนยังไม่หมด คงได้ไปเยี่ยมเยียนท่านยมพบาลเป็นแน่
" เหตุผล รึ คำแก้ตัว ? " คำพูดเย็นๆ ที่ออกมาจากน้ำเสียงหวานๆ นั่น ทำเอาร่างสูงขนลุก
" แหม๋ ที่รักจ๋า "
" หุบปาก " ส่งสายตาคาดโทษให้กับร่างสูง ทำเอาร่างสูงเงียบปากในทันทีทันใด
" ชิ ... งี่เง่า ! " สถบด่าร่างสูงทิ้งท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไปอย่างฉุนเฉียว...
.
.
.
[ โหมดย้อนความ :: 11.30 น. ณ ศูนย์การค้า เกย์แลนด์ ] < อยากไปอ้ะ =,,,,= >
" อ่า ... จะเอาร้านไหนดีหล่ะเนี่ย "
สองเท้าของร่างสูงกำลังก้าวเดินดูไปตามร้านเพรชต่างๆ เพื่อเลือกหาของขวัญให้กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ... หัวใจ ... ของเขา
" มันสวยทุกร้านเลยแหะ -*- "
เกาหัวอย่างหงุดหงิดตนเองที่ยังเลือกร้านไม่ได้สักที หลังจากเดินหามาได้ 2 ช.ม. กว่าๆ
" อ๊ะ !! วงนี้แหละ "
แล้วร่างสูงก็หันไปสะดุด กับ แหวนวงหนึ่ง ที่มีไพลินครามประดับอยู่ตรงกลางขนาบข้างด้วยเพรชเม็ดเล็กๆ ข้างละ 2 เม็ด ตัวแหวนทำจากทองคำขาวบริสุทธิ์
' มันช่างเหมาะกับนายจริงๆ รีบอร์น '
ไม่รอช้าเมื่อเห็นในสิ่งที่ตามหามากว่า 2 ช.ม. ร่างสูงก็ผลักประตูเข้าไปในร้านทันที
" Yaoi Jewelry ยินดีต้อนรับครับ ไม่ทราบว่าต้องการอะไรครับทางร้านเรามีหลายสิ่งให้ทุกเลือก ไม่ว่าจะเป็น สร้อย แหวน นาฬิกาข้อมือ จี้... "
" เอ่อ คือผมอยากได้แหวนวงนั้นหน่ะครับ "
ร่างสูงชี้ออกไปยังแหวนที่โชว์อยู่ตรงหน้าร้าน
" อ่อ กรุณารอสักครู่นะครับ "
ร่างสูงยืนรอสักพัก พนักงานก็กลับมาพร้อมกับแหวน วงที่ร่างสูงตรงการ
" นี่ครับ "
' สวยจริงๆ เหมาะจะอยู่บนนิ้วของนายมากๆ เลยรีบอร์น '
" วงเท่าไหร่ครับ 1,229,500 เยน ครับ "
' O_O ไอ้ก้อนหินก้อนนิดเดียวเนี่ยนะ ล้านกว่าเยน !! ...แต่มันก็สวย เอาฟร่ะ '
" งั้นผมเอาวงนี้นะครับ "
" ครับ ไม่ทราบว่าอยากได้กล่องใส่แบบไหน สีไหนดีครับ "
ร่างสูงหันไปตามมือของพนักงานก็พบกับแบบกล่องมากมายให้เลือก
' แหวนก็กว่าจะเลือกได้ ยังจะให้เลือกกล่องอีกแหะ -*- '
แล้วร่างสูงก็ตกลงใจเลือกกล่องใส่แหวนที่เป็นกล่องแก้วใส ฐานใส่แหวนเป็นกำมะหยี่สีแดงสด
" ไม่ทราบว่าจะจ่ายเป็นเงินสด หรือ ว่าบัตรเครดิตครับ "
" นี่ครับ "
ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่ยื่นบัตรเครดิตใบสีทองออกไปให้กับพนักงานแทนคำตอบ
" กรุณารอสักครู่นะครับ "
แล้วพนักงานก็จัดการนำแหวนวงสวยใส่กล่อง พร้อมกับบรรจุลงถุงของทางร้านพร้อมกับ นำใบแบบบันทึกค่าสินค้าและบริการมาให้ร่างสูงเซ็นชื่อ เมื่อร่างสูงเซ็นเสร็จเรียบร้อยพนักงานก็ยื่นบัตร
เครดิตและแหวนให้
" ขอบคุณที่ใช้บริการครับ ^^ "
" หวังว่านายจะชอบมันนะ รีบอร์น ^^ "
ร่างสูงยิ้มให้กับความคิดของตัวเองพร้อมกับนึกหน้าของร่างบางตอนที่ได้รับของขวัญ ทำให้ไม่ทันได้ระวัง จึงเดินชนกับคนเข้าให้
ตุบ !!
" โอ๊ย !! "
" อ๊ะ ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่า ?? "
ยื่นมือออกไปช่วยพยุงร่างกายของคนที่โดนชนเข้าไปเต็มๆ จนต้องไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้น
" อ่า ขอบคุณฮะ ผมไม่เป็นไร ขอโทษนะฮะที่วิ่งไม่ดูทาง "
" อ่อ ฉันก็เดินไม่ดูทางเหมือนกันแหละ โอ๊ะ นั่นนายเลือดออกนี่ "
ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็น แขนเล็กๆ ของคนตรงหน้า ที่คาดว่าน่าจะเด็กกว่าสัก ปี 2 ปี มีสายธารสีแดงสดไหลออกมาตามแนวแขน
" เอ๋ ... อ่าจริงด้วยฮะ ถึงว่าทำไมมันเจ็บๆ "
เมื่อถูกร่างสูงทัก ก็รีบยกแขนขึ้นดูที่มาของแผลทันที ทำให้ได้รู้ว่า ข้อศอก นั้น แตกเป็นที่เรียบร้อย
" อ่า ฉันว่าฉันพานายไปหาหมอละกัน "
" เอ่อ ไม่ต้อง ... "
ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะปฏิเสธคนตัวโตก็จัดการอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอกแล้วพาไปที่รถของตน และเดินทางไปยังโรงพยาบาลทันที
.
.
.
[ โรงพยาบาล ]
" ดอคเตอร์ ชามาล อยู่ไหม "
ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาลร่างสูงก็จัดแจงอุ้มร่างเล็กออกจากรถพร้อมกับวิ่งมาที่หน้าห้องของ ' ดอคเตอร์ ชามาล ' นายแพทย์หนุ่มรุ่นพี่ของตนทันที
" อยู่ค่ะ รอสัก... "
ไม่ทันที่นางพยาบาลจะพูดจบร่างสูงก็พุ่งตรงเข้าห้องไปทันที
ปัง !!
" เฮ้ย !! "
เสียงเปิดประตูดังๆ ทำเอา ดอคเตอร์ ชามาล ที่กำลังแอบงีบหลับต้องสะดุ้งตื่น เมื่อหันไปดูที่ต้นตอของเสียงก็ทำเอาเซ็งเลยทีเดียว
" ถ้าเป็นสาวๆ ก็ว่าไปอย่าง "
" พูดมากน่ารุ่นพี่ นี่ช่วยดูแผลให้หน่อยสิ "
" โยนไว้ที่เตียงสิ "
คำสั่งที่ดูไม่ค่อยใส่ใจคนไข้ดังขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับกังวล ...
' เขาจะรักษาเราไหมเนี่ย ?? '
ร่างสูงค่อยๆ วางร่างเล็กลงบนเตียงสำหรับทำแผลภายในห้อง ก่อนจะถอยออกมาให้เป็นหน้าที่ของคุณหมอคนเก่ง
เวลาผ่านไปร่าว 30 นาที การเย็บแผลก็เสร็จสิ้น
" อีก 7 วันมาตัดไหมนะ ระหว่างนี้ก็อย่าให้แผลโดนน้ำแล้วก็ เดี๋ยวออกไปรับยาที่ห้องยานะ ต้องกินยาให้ครบนะ ไม่งั้น นานยเตรียมตัวโดนตัดแขนได้เลย ^^v "
พูดหยอกล้อในตอนท้าย ทำเอาร่างเล็กแทบจะบ้า
" รุ่นพี่ก็ อย่าแกล้งเด็กสิครับ ดูสิ หน้าน้องเขาซีดแล้ว = = "
" ฮ่าๆ ว่าแต่นายเหอะ นี่กิ๊กใหม่หรือไง ไปเดทกันอีท่าไหนทำให้น้องเขาเจ็บขนาดต้องเย็บร่วม 20 เข็มเนี่ย ?? "
" บ้าน่า ! ไม่ใช่ซะหน่อย ผมไปซื้อของเซอร์ไพรส์วันเกิดรีบอร์นต่างหาก "
" อ้าว ?? แล้ว... "
" น้องเขาวิ่งมา ส่วนผมก็ใจลอยก็เลยชนกัน แล้วน้องเขาล้มน่ะ = = "
" อ่อ ... งั้นเรอะ ฉันก็นึกว่าแฟนใหม่แก เห็นอุ้มแนบอกมาเชียว 55 "
" โห่...พี่ พูดแบบนี้พี่อยากกินข้าวต้มงานศพผมรึไง -*- "
" 555 "
" เอ่อ...ขอโทษนะฮะ "
เสียงหวานเอ่ยขัดออกมาทำเอา 2 ร่างสูงที่คุยกันอย่างสนุกสนานหันมายิ้มให้แบบนิ่ง ประมาณว่า ขอโทษที่ลืมว่านายอยู่
" ขอบคุณมากนะฮะที่ช่วยผม "
" อ่อ ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงก็เป็นความผิดของฉันส่วนหนึ่งอ้ะนะ "
" อ่า ครับ เอ่อ...ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ "
แล้วร่างเล็กก็ขอตัวกลับไป ปล่อยให้ รุ่นพี่รุ่นน้องคุยกัน 2 คนอยู่สักพัก ก่อนที่โคโรเนโร่ จะขอตัวรุ่นพี่กลับบ้านไปเตรียมเซอร์ไพรส์คนรัก
.
.
.
[ ด้านรีบอร์น ณ ตอนนั้น ]
** A-yo 힘이 들 땐 둥타닥 rhythm 에 기대어 oh 널 향한 우리의 노래로 oh **
' ข้อความเข้า 1 ฉบับ '
" หืม ? "
คนร่างบางหยิบมือถือเครื่องสวยขึ้นมาดูเมื่อเห็นว่ามีข้อความเข้ามา 1 ฉบับ
" นี่มัน !! "
ทันทีที่เปิดดูข้อความ รีบอร์นก็แทบอยากจะบ้ามือถือทิ้ง... ภาพที่ร่างสูงอุ้ม ' ฟูตะ ' ศัตรูหัวใจคนสำคัญที่ไม่ว่าเขาจะคบใคร ก็จะเข้ามาแย่งทุกครั้ง กลางห้าง
" หยามกันมากเกินไปแล้ว ! "
.
.
.
[ จบโหมดย้อนความ ="= ]
" อย่าหวังว่าครั้งนี้ ฉันจะยอมนายเหมือนที่ผ่านมาเลย ฟูตะ !! "
ร่างบางกำหมัดแน่นด้วยความแค้น ก่อนจะหยิบมือถือเครื่องงามมาบรรจงพิมข้อความที่แสนเจ็บแสบส่งกลับไปให้กับร่างเล็กที่คิดจะแย่งคนรักของตน
' โคโรเนโร่เป็นของฉัน อย่ามาสะเออะ '
เมื่อข้อความถูกส่งออกไปร่างบางก็จัดการถอดซิมออกมาหักทิ้งทันที ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อลงไปหาร่างสูง...
--------------------------------------------------------------- 40 % ------------------------------------------------------
ตัด ชึ๊บ !!! ... วิ่งหนีเท้า รีดเดอร์ =w= !!!!!
อะแฮ่ม ... ขอตัวไปเตรียม ชิทชู่ ไว้ซับเลือดตัวเองตอนจิ้นก่อนนะ เดี๋ยวมาลงต่อ 555+
คาดว่า NC คงต้องใช้บริการที่ Exteen นะจ๊ะ : )
Edit 19 / 10 / 2010
------------------------------------------------------------- 60 % ----------------------------------------------------------
แอ๊ด...
" อ๊ะ รีบอร์น "
ทันทีที่เปิดประตูออกไป ร่างบางก็พบกับร่างสูงของโคโรเนโร่ ยืนอยู่หน้าห้อง
" .... "
" นายจะไปไหนหรอ ? " ถามร่างบางด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะดูจากสีหน้าของร่างบางตอนนี้ แทบจะฆ่าเขาให้ตายด้วยสายตา
" ไปหานาย "
" เอ๊ะ ?? " อุทานออกมาด้วยความงง ...เมื่อกี้จะฆ๋าเราตอนนี้จะมาหาเรา อารมณ์ไหนของเขา ??...
แต่ก่อนที่ร่างสูงจะได้พูดอะไรออกมาอีกครั้ง ก็ถูกร่างบางโถมตัวเข้ามามอบรสจูบแสนหอมหวานให้
" อื้ม... "
ลิ้นเล็กจาบจวงเข้าไปในโพรงปากใหญ่อย่างยั่วยวน ก่อนจะละจูบออกมาคล้ายทอดสะพานให้กับร่างสูง...
" นายอยากให้ฉันทำอะไรรึเปล่าเนี่ย รีบอร์น ?? " ถามออกมาประหนึ่งคนมีมารยาท ทั้งๆที่ใจจริงแทบอยากจะสานต่อจูบเมื่อครู่บนเตียงขาวสะอาดที่ตั้งอยู่ด้านหลังของร่างบาง
" แล้วนายคิดว่าไงหล่ะ โคโรเนโร่ " ส่งสายตาและรอยยิ้มยั่วยวนอีกครั้งทำเอาความอดทนของร่างสูงขาดสะบั้น รีบอุ้มร่างบางไปสานต่อกิจกรรมอันแสนร้อนเล่าบนเตียงทันที
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
' เนื้อหาส่วนนี้ถูกตัดออก เพราะมีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี '
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผ่าน 2 ชั่วโมงหลังจากเสร็จกิจกรรมรัก ร่างบางก็ตื่นขึ้นมา เพราะรู้สึกอยากเข้าห้องนน้ำ แต่เมื่อเริ่มขยับกาย ก็ถูกร่างสูงกอดเอาไว้แน่นไม่ปล่อย
" จะไปไหนหน่ะ หื้ม... " สูดดมความหอมจากผมนุ่มของร่างบาง
" จะไปเข้าห้องน้ำ "
" อั้นไว้ก่อน ฉันอยากกอดนายแบบนี้ " พูดแก้มบังคับ ก่อนจะโอบกอดร่างบางให้แน่นขึ้น เพื่อมไให้ร่างบางลุกไปไหนได้
" จะบ้าไง ปล่อยน่า ... อ๊ะ ... " ระหว่างที่ยกมือขึ้นมาแกะมือของร่างสูงออก ร่างบางก็ต้องตกใจเมื่อสังเกตุไปเห็นอะไรบางอย่างบนนิ้วนางข้างซ้ายของตน
" นะ...นี่มัน " เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คล้ายคนจะร้องไห้ ซึ่งเป็นภาพที่ดูน่ารักเหลือเกินสำหรับร่างสูง
" หึๆ "
" ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? "
" หลับสนิท จนไม่รู้เลยหรอว่าใส่ให้ตอนไหน ^^ "
" เจ้าบ้าๆ " หลับหูหลับตาตีร่างสูงอย่างไม่ยั้ง ทำเอาร่างสูงต้องรีบลุกมาจับมือร่างบางไว้อย่างรวดเร็ว ไม่งั้นร่างกายของเขาต้องช้ำแน่ๆ
" ฮ่าๆ ไม่เอาน่ารีบอร์น หยุดสิ "
" เจ้าบ้า...ฮึก... "
" เอ๋... นี่นายร้องไห้หรอเนี่ย โอ๋ๆ ที่รักจ๋า ไม่ร้องนะไม่ร้อง " โอบร่างบางเข้ามากอดปลอบใจเมื่อเห็นธารน้ำสายน้อยๆ เริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
" เจ้าบ้า...นายมันชอบ ทำ...ฮึก...อะไรบ้าๆ "
" ฉันทำบ้าๆ ยังไง แต่ฉันก็ รัก นายนะ รีบอร์น ...จุ๊ฟ... " หอมลงบนหน้าผากมลอย่างเอาใจ เรียกสีขึ้นมาที่แก้มนุ่มของร่างบางได้เป็นอย่างดี
" นายนี่มัน ... "
" แต่งงานกันนะ " ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดอะไรจบ ร่างสูงก็พูดประโยคแทรกขึ้นมาทำเอาร่างบางถึงกับอึ้ง...
" อะ...อะไรนะ... " ถามย้ำอีกครั้ง เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน
" ฉันบอกว่า แต่งงานกันนะ ^^ อ๊ะ... " อุทานออกมาด้วยความจุก เมื่อถูกร่างบางโถมตัวเข้าก่อนอีกครั้ง พร้อมกับเสียงร้องให้ กับคำด่า ว่าเจ้าบ้าๆ เป็นชุด ทำเอาร่างสูงหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ
... แบบนี้แสดงว่านายตกลงสินะ รีบอร์น ...
.
.
.
.
.
แต่น แต้น แต่น แตน แต่น แตน แต้น ~
" อ่า ไม่คิดเลยว่า โคโรเนโร่กับรีบอร์น จะแต่งงานกันเร็วขนาดนี้ ฮ่าๆ " น้ำเสียงแสนร่าเริงสุดๆ ของยามาโมโตะ ทาเคชิ เอ่ยขึ้นมาเพื่อจุดประเด็นให้กับเพื่อนๆ
" นั่นสินะครับ "
" ว่าแต่ พวกสึนะไปไหนหล่ะเนี่ย มุคุโร่ "
" อ๋อ เห็นว่าไปช่วยคุณรีบอร์นแต่งตัวกันหน่ะครับ "
" อ่า...งั้นหรอ อ๊ะ โคโรเนโร่ " รุ่นพี่แห้งกลุ่มอย่างม้าพยศดีโน้ โบกมือเรียกร่างสูงผู้เป็นเจ้าบ่าวให้มาหา
" อ่าว... ดีเว้ยเฮ้ย " ผู้เป็นเจ้าบ่าว เอ่ยทักทายเพื่อนๆ ในกลุ่มลูกศิษย์ของคนรัก
" ยินดีด้วยนะครับ " เหล่าบรรดาแฟนหนุ่มของลูกศิษย์รีบอร์นต่างร่วมกันแสดงความยินดีกับชายหนุ่ม
" อ่า ขอบใจนะ ^^ " เกาหัวอย่าเขอะเขิน ...วันนี้มันเป็นวันดีจริงๆ เว้ยเฮ้ย ...
" เจ้าบ่าว ได้เวลาเข้าพิธีแล้วครับ " ไม่ทันไร พิธีกรในงานก็เดินมาตามเจ้าบ่าว และแขกที่มาร่วมงานให้เข้าในโบสถ์เพื่่อเริ่มพิธีแต่งงาน...
ร่างสูงก้าวเข้าไปยืนหน้าแท่งบรรลังก์พิธีที่มีบาทหลวงยืนรอทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว เสียงดนตรีจากวงดนตรีที่ถูกจ้างมาบรรเลงเพลงขับกล่อมเพื่อเพิ่มบรรยากาศให้งาน หยุดบรรเลงลงเมื่อประตูโบสถ์ถูกเปิดออก พ้อมกับเด็กน้อย ชาย หญิงที่เดินเคียงคู่กันมาเพื่อโปรยดอกไม้ตามทาง และตามด้วยเหล่าลูกศิษย์ของรีบอร์นที่เดินมาหยุดใกล้ๆกับบรรลังก์พิธี ก่อนที่จะค่อยๆ หันกายเพื่อเปิดทางให้ทุกคนได้ยลโฉมเจ้าสาวแสนสวยของงานนี้
ร่างบางในชุดวิวาห์ฟูฟ่องสีขาวบริสุทธิ์ ค่อยๆก้าวเข้ามาภายในบริเวณบรรลังก์พิธี ก่อนจะยื่นมือออกไปให้กับร่างสูงที่ตอนนี้ได้แต่ยืนอึ้งเมื่อเห็นตน
" นี่..โคโรเนโร่ " ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงที่ตอนนี้ดูเหมือนจะยังอึ้งๆ ให้ได้สติ
" นาย...สวยชะมัด " เอ่ยชมร่างบาง ก่อนจะยื่นมือออกไปรับร่างบางให้มายืนเคียงคู่กันเพื่อเริ่มพิธี
" รีบอร์น คุณจะรับ คุณโคโรเนโร่ เป็นสามี และ สัญญาว่าจะรักและให้เกียรติ์เขาตลอดไปหรือไม่ ? "
" รับครับ "
" โคโรเนโร่ คุณจะรับ คุณ รีบอร์น เป็นภรรยา และ และ สัญญาว่าจะรักและให้เกียรติ์เธอตลอดไปหรือไม่ ? "
" รับครับ "
" เชิญทั้งคู่แลกแหวน และ จูบสาบานต่อหน้าพระเยซู แล้วพวกคุณก็จะเป็น สามี - ภรรยากันอย่างสมบูรณ์ "
เมื่อบาทหลวงพูดจบ ร่างบางก็สวมแหวนเข้าที่นิ้วของร่างสูง ซึ่งแหวนนั้นเป็นแบบเดียวกันกับที่ร่างสูงใช้ขอร่างบางแต่งงาน ทั้งคู่ยิ้มให้แก่กัน ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มตัวลงมามอบจูบหอมหวานให้กับร่างบาง เรียกเสียงโห่ร้องจากแขกในงานได้เป็นอย่างดี และแล้วก็มาถึงขั้นตอนสุดท้าย นั่นก็คือการโยนดอกไม้ ซึ่งเขาว่ากันว่า ใครที่ได้รับดอกไม้แสดงว่าเป็นคนต่อไปที่จะได้แต่งงาน และเมื่อร่างบางโยนดอกไม้ออกไปเหล่าสาวๆ และลูกศิษย์ต่างก็เข้ามาแย่งดอกไม้กัน แต่แล้วดอกไม้นั้นก็ตกลงไปอยู่ในมือของ...
" อ๊า... รุ่นพี่ฮิบาริ จะได้แต่งต่อหรอเนี่ย 555 "
" เราจะแต่งกันวันไหนดีหล่ะ เคียวยะ "
" ชาติหน้า " คำตอบของร่างบาง ทำเอาร่างสูงของดีโน่ถึงกับหน้าซีด ส่วนคนอื่นๆ หน่ะหรอ ก็พากันหัวเราะหน่ะสิ !!
.
.
.
การแต่งงาน อาจนำความสุขมาให้กับใครหลายๆ คนแต่สำหรับเขา มันไม่ใช่ !!
" อย่าคิดว่าจะมีความสุขได้ตลอดไปนะรีบอร์น !! "
.
.
.
The end...
_________________________________________________________
จบแล้วนะเอออ 555 เป็นไง สนุกรึเปล่า ? สนุกไม่สนุกก็เม้นท์กันหน่อยละกันเนอะ ><!!! ว่าแต่ตัดจบแบบนี้ ทำเหมือนจะมีภาค 2 ?
เอ๊ะ... อันนี้ก็ต้องดูกันต่อไปนะฮะ หุหุ ส่วนตอนนี้ ขอไปจัดการบลอคลง Nc ให้ก่อนนะฮะ 555 ( แต่ง NC เรื่องหลักต่อด้วย ><!!! )
PS. อย่าเม้นนะจุ๊ฟๆ ><!!! และบลอคสำหรับ NC ใกล้จะเสร็จแล้วนะฮะ >3<
PS.2 วิธีอ่าน NC ไปดูได้จากตอนที่ 13 นะคะ
Author :: iMerCutE'z :)*
Paring : 56R โคโรเน่โร X รีบอร์น
Author Note : กรี๊ด !!! เอา SM มาเสริฟ 55+ เอาตอนพิเศษไปก่อนนะ ( หายไปเป็นชาติ มาถึงก็มาต่อตอนพิเษ แถมไม่ครบ 100 =w=v ) เมย์ยังไม่ติดต่อมา แต่งคงกำลงัเตรียมตัวกลับมาบ้าน รอหน่อยนะจ๊ะ ^^
-------------------------------------------------------------------
ปัง !! ปัง !!
เสียงลูกปืนที่หลุดออกจากกระบอกมือสีดำมันเงา กระทบและฝังเข้ากับฝาผนังและเสียงโวยวายของใครบางคนที่กำลังวิ่งหนีเจ้าลูกปืนนั้นอย่างจ้าละหวั่น !!
" หยุดนะเว้ยเฮ้ย !! "
ปัง !! ปัง !!
" แว๊ก ... "
ปัง !!
ลูกปืนลูกสุดท้ายในแม็กฝังเข้ากับผนังห้องรับแขกสีขาวบริสุทธิ์ เฉียดหัวแหลมสีทองไปเพียงไม่กี่เซนติเมตร
" ชิ !! " น้ำเสียงหวานสถบออกมาอย่างขัดอกขัดใจ เมื่อลูกมือในแม็กได้หมดลง
" แกนี่นะ จะฆ่ากันให้ตายโดยไม่ถามเหตุผลก่อนเลยรึไง " โวยวายออกมาทันทีที่ลูกกระสุนหมด แหงหล่ะ...ถ้าโวยวานตอนกระสุนยังไม่หมด คงได้ไปเยี่ยมเยียนท่านยมพบาลเป็นแน่
" เหตุผล รึ คำแก้ตัว ? " คำพูดเย็นๆ ที่ออกมาจากน้ำเสียงหวานๆ นั่น ทำเอาร่างสูงขนลุก
" แหม๋ ที่รักจ๋า "
" หุบปาก " ส่งสายตาคาดโทษให้กับร่างสูง ทำเอาร่างสูงเงียบปากในทันทีทันใด
" ชิ ... งี่เง่า ! " สถบด่าร่างสูงทิ้งท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องรับแขกไปอย่างฉุนเฉียว...
.
.
.
[ โหมดย้อนความ :: 11.30 น. ณ ศูนย์การค้า เกย์แลนด์ ] < อยากไปอ้ะ =,,,,= >
" อ่า ... จะเอาร้านไหนดีหล่ะเนี่ย "
สองเท้าของร่างสูงกำลังก้าวเดินดูไปตามร้านเพรชต่างๆ เพื่อเลือกหาของขวัญให้กับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ... หัวใจ ... ของเขา
" มันสวยทุกร้านเลยแหะ -*- "
เกาหัวอย่างหงุดหงิดตนเองที่ยังเลือกร้านไม่ได้สักที หลังจากเดินหามาได้ 2 ช.ม. กว่าๆ
" อ๊ะ !! วงนี้แหละ "
แล้วร่างสูงก็หันไปสะดุด กับ แหวนวงหนึ่ง ที่มีไพลินครามประดับอยู่ตรงกลางขนาบข้างด้วยเพรชเม็ดเล็กๆ ข้างละ 2 เม็ด ตัวแหวนทำจากทองคำขาวบริสุทธิ์
' มันช่างเหมาะกับนายจริงๆ รีบอร์น '
ไม่รอช้าเมื่อเห็นในสิ่งที่ตามหามากว่า 2 ช.ม. ร่างสูงก็ผลักประตูเข้าไปในร้านทันที
" Yaoi Jewelry ยินดีต้อนรับครับ ไม่ทราบว่าต้องการอะไรครับทางร้านเรามีหลายสิ่งให้ทุกเลือก ไม่ว่าจะเป็น สร้อย แหวน นาฬิกาข้อมือ จี้... "
" เอ่อ คือผมอยากได้แหวนวงนั้นหน่ะครับ "
ร่างสูงชี้ออกไปยังแหวนที่โชว์อยู่ตรงหน้าร้าน
" อ่อ กรุณารอสักครู่นะครับ "
ร่างสูงยืนรอสักพัก พนักงานก็กลับมาพร้อมกับแหวน วงที่ร่างสูงตรงการ
" นี่ครับ "
' สวยจริงๆ เหมาะจะอยู่บนนิ้วของนายมากๆ เลยรีบอร์น '
" วงเท่าไหร่ครับ 1,229,500 เยน ครับ "
' O_O ไอ้ก้อนหินก้อนนิดเดียวเนี่ยนะ ล้านกว่าเยน !! ...แต่มันก็สวย เอาฟร่ะ '
" งั้นผมเอาวงนี้นะครับ "
" ครับ ไม่ทราบว่าอยากได้กล่องใส่แบบไหน สีไหนดีครับ "
ร่างสูงหันไปตามมือของพนักงานก็พบกับแบบกล่องมากมายให้เลือก
' แหวนก็กว่าจะเลือกได้ ยังจะให้เลือกกล่องอีกแหะ -*- '
แล้วร่างสูงก็ตกลงใจเลือกกล่องใส่แหวนที่เป็นกล่องแก้วใส ฐานใส่แหวนเป็นกำมะหยี่สีแดงสด
" ไม่ทราบว่าจะจ่ายเป็นเงินสด หรือ ว่าบัตรเครดิตครับ "
" นี่ครับ "
ร่างสูงไม่ตอบเพียงแต่ยื่นบัตรเครดิตใบสีทองออกไปให้กับพนักงานแทนคำตอบ
" กรุณารอสักครู่นะครับ "
แล้วพนักงานก็จัดการนำแหวนวงสวยใส่กล่อง พร้อมกับบรรจุลงถุงของทางร้านพร้อมกับ นำใบแบบบันทึกค่าสินค้าและบริการมาให้ร่างสูงเซ็นชื่อ เมื่อร่างสูงเซ็นเสร็จเรียบร้อยพนักงานก็ยื่นบัตร
เครดิตและแหวนให้
" ขอบคุณที่ใช้บริการครับ ^^ "
" หวังว่านายจะชอบมันนะ รีบอร์น ^^ "
ร่างสูงยิ้มให้กับความคิดของตัวเองพร้อมกับนึกหน้าของร่างบางตอนที่ได้รับของขวัญ ทำให้ไม่ทันได้ระวัง จึงเดินชนกับคนเข้าให้
ตุบ !!
" โอ๊ย !! "
" อ๊ะ ขอโทษครับ เป็นอะไรรึเปล่า ?? "
ยื่นมือออกไปช่วยพยุงร่างกายของคนที่โดนชนเข้าไปเต็มๆ จนต้องไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้น
" อ่า ขอบคุณฮะ ผมไม่เป็นไร ขอโทษนะฮะที่วิ่งไม่ดูทาง "
" อ่อ ฉันก็เดินไม่ดูทางเหมือนกันแหละ โอ๊ะ นั่นนายเลือดออกนี่ "
ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็น แขนเล็กๆ ของคนตรงหน้า ที่คาดว่าน่าจะเด็กกว่าสัก ปี 2 ปี มีสายธารสีแดงสดไหลออกมาตามแนวแขน
" เอ๋ ... อ่าจริงด้วยฮะ ถึงว่าทำไมมันเจ็บๆ "
เมื่อถูกร่างสูงทัก ก็รีบยกแขนขึ้นดูที่มาของแผลทันที ทำให้ได้รู้ว่า ข้อศอก นั้น แตกเป็นที่เรียบร้อย
" อ่า ฉันว่าฉันพานายไปหาหมอละกัน "
" เอ่อ ไม่ต้อง ... "
ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะปฏิเสธคนตัวโตก็จัดการอุ้มร่างเล็กขึ้นแนบอกแล้วพาไปที่รถของตน และเดินทางไปยังโรงพยาบาลทันที
.
.
.
[ โรงพยาบาล ]
" ดอคเตอร์ ชามาล อยู่ไหม "
ทันทีที่มาถึงโรงพยาบาลร่างสูงก็จัดแจงอุ้มร่างเล็กออกจากรถพร้อมกับวิ่งมาที่หน้าห้องของ ' ดอคเตอร์ ชามาล ' นายแพทย์หนุ่มรุ่นพี่ของตนทันที
" อยู่ค่ะ รอสัก... "
ไม่ทันที่นางพยาบาลจะพูดจบร่างสูงก็พุ่งตรงเข้าห้องไปทันที
ปัง !!
" เฮ้ย !! "
เสียงเปิดประตูดังๆ ทำเอา ดอคเตอร์ ชามาล ที่กำลังแอบงีบหลับต้องสะดุ้งตื่น เมื่อหันไปดูที่ต้นตอของเสียงก็ทำเอาเซ็งเลยทีเดียว
" ถ้าเป็นสาวๆ ก็ว่าไปอย่าง "
" พูดมากน่ารุ่นพี่ นี่ช่วยดูแผลให้หน่อยสิ "
" โยนไว้ที่เตียงสิ "
คำสั่งที่ดูไม่ค่อยใส่ใจคนไข้ดังขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับกังวล ...
' เขาจะรักษาเราไหมเนี่ย ?? '
ร่างสูงค่อยๆ วางร่างเล็กลงบนเตียงสำหรับทำแผลภายในห้อง ก่อนจะถอยออกมาให้เป็นหน้าที่ของคุณหมอคนเก่ง
เวลาผ่านไปร่าว 30 นาที การเย็บแผลก็เสร็จสิ้น
" อีก 7 วันมาตัดไหมนะ ระหว่างนี้ก็อย่าให้แผลโดนน้ำแล้วก็ เดี๋ยวออกไปรับยาที่ห้องยานะ ต้องกินยาให้ครบนะ ไม่งั้น นานยเตรียมตัวโดนตัดแขนได้เลย ^^v "
พูดหยอกล้อในตอนท้าย ทำเอาร่างเล็กแทบจะบ้า
" รุ่นพี่ก็ อย่าแกล้งเด็กสิครับ ดูสิ หน้าน้องเขาซีดแล้ว = = "
" ฮ่าๆ ว่าแต่นายเหอะ นี่กิ๊กใหม่หรือไง ไปเดทกันอีท่าไหนทำให้น้องเขาเจ็บขนาดต้องเย็บร่วม 20 เข็มเนี่ย ?? "
" บ้าน่า ! ไม่ใช่ซะหน่อย ผมไปซื้อของเซอร์ไพรส์วันเกิดรีบอร์นต่างหาก "
" อ้าว ?? แล้ว... "
" น้องเขาวิ่งมา ส่วนผมก็ใจลอยก็เลยชนกัน แล้วน้องเขาล้มน่ะ = = "
" อ่อ ... งั้นเรอะ ฉันก็นึกว่าแฟนใหม่แก เห็นอุ้มแนบอกมาเชียว 55 "
" โห่...พี่ พูดแบบนี้พี่อยากกินข้าวต้มงานศพผมรึไง -*- "
" 555 "
" เอ่อ...ขอโทษนะฮะ "
เสียงหวานเอ่ยขัดออกมาทำเอา 2 ร่างสูงที่คุยกันอย่างสนุกสนานหันมายิ้มให้แบบนิ่ง ประมาณว่า ขอโทษที่ลืมว่านายอยู่
" ขอบคุณมากนะฮะที่ช่วยผม "
" อ่อ ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไงก็เป็นความผิดของฉันส่วนหนึ่งอ้ะนะ "
" อ่า ครับ เอ่อ...ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ "
แล้วร่างเล็กก็ขอตัวกลับไป ปล่อยให้ รุ่นพี่รุ่นน้องคุยกัน 2 คนอยู่สักพัก ก่อนที่โคโรเนโร่ จะขอตัวรุ่นพี่กลับบ้านไปเตรียมเซอร์ไพรส์คนรัก
.
.
.
[ ด้านรีบอร์น ณ ตอนนั้น ]
** A-yo 힘이 들 땐 둥타닥 rhythm 에 기대어 oh 널 향한 우리의 노래로 oh **
' ข้อความเข้า 1 ฉบับ '
" หืม ? "
คนร่างบางหยิบมือถือเครื่องสวยขึ้นมาดูเมื่อเห็นว่ามีข้อความเข้ามา 1 ฉบับ
" นี่มัน !! "
ทันทีที่เปิดดูข้อความ รีบอร์นก็แทบอยากจะบ้ามือถือทิ้ง... ภาพที่ร่างสูงอุ้ม ' ฟูตะ ' ศัตรูหัวใจคนสำคัญที่ไม่ว่าเขาจะคบใคร ก็จะเข้ามาแย่งทุกครั้ง กลางห้าง
" หยามกันมากเกินไปแล้ว ! "
.
.
.
[ จบโหมดย้อนความ ="= ]
" อย่าหวังว่าครั้งนี้ ฉันจะยอมนายเหมือนที่ผ่านมาเลย ฟูตะ !! "
ร่างบางกำหมัดแน่นด้วยความแค้น ก่อนจะหยิบมือถือเครื่องงามมาบรรจงพิมข้อความที่แสนเจ็บแสบส่งกลับไปให้กับร่างเล็กที่คิดจะแย่งคนรักของตน
' โคโรเนโร่เป็นของฉัน อย่ามาสะเออะ '
เมื่อข้อความถูกส่งออกไปร่างบางก็จัดการถอดซิมออกมาหักทิ้งทันที ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อลงไปหาร่างสูง...
--------------------------------------------------------------- 40 % ------------------------------------------------------
ตัด ชึ๊บ !!! ... วิ่งหนีเท้า รีดเดอร์ =w= !!!!!
อะแฮ่ม ... ขอตัวไปเตรียม ชิทชู่ ไว้ซับเลือดตัวเองตอนจิ้นก่อนนะ เดี๋ยวมาลงต่อ 555+
คาดว่า NC คงต้องใช้บริการที่ Exteen นะจ๊ะ : )
Edit 19 / 10 / 2010
------------------------------------------------------------- 60 % ----------------------------------------------------------
แอ๊ด...
" อ๊ะ รีบอร์น "
ทันทีที่เปิดประตูออกไป ร่างบางก็พบกับร่างสูงของโคโรเนโร่ ยืนอยู่หน้าห้อง
" .... "
" นายจะไปไหนหรอ ? " ถามร่างบางด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะดูจากสีหน้าของร่างบางตอนนี้ แทบจะฆ่าเขาให้ตายด้วยสายตา
" ไปหานาย "
" เอ๊ะ ?? " อุทานออกมาด้วยความงง ...เมื่อกี้จะฆ๋าเราตอนนี้จะมาหาเรา อารมณ์ไหนของเขา ??...
แต่ก่อนที่ร่างสูงจะได้พูดอะไรออกมาอีกครั้ง ก็ถูกร่างบางโถมตัวเข้ามามอบรสจูบแสนหอมหวานให้
" อื้ม... "
ลิ้นเล็กจาบจวงเข้าไปในโพรงปากใหญ่อย่างยั่วยวน ก่อนจะละจูบออกมาคล้ายทอดสะพานให้กับร่างสูง...
" นายอยากให้ฉันทำอะไรรึเปล่าเนี่ย รีบอร์น ?? " ถามออกมาประหนึ่งคนมีมารยาท ทั้งๆที่ใจจริงแทบอยากจะสานต่อจูบเมื่อครู่บนเตียงขาวสะอาดที่ตั้งอยู่ด้านหลังของร่างบาง
" แล้วนายคิดว่าไงหล่ะ โคโรเนโร่ " ส่งสายตาและรอยยิ้มยั่วยวนอีกครั้งทำเอาความอดทนของร่างสูงขาดสะบั้น รีบอุ้มร่างบางไปสานต่อกิจกรรมอันแสนร้อนเล่าบนเตียงทันที
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
' เนื้อหาส่วนนี้ถูกตัดออก เพราะมีเนื้อหาไม่เหมาะสมกับเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี '
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผ่าน 2 ชั่วโมงหลังจากเสร็จกิจกรรมรัก ร่างบางก็ตื่นขึ้นมา เพราะรู้สึกอยากเข้าห้องนน้ำ แต่เมื่อเริ่มขยับกาย ก็ถูกร่างสูงกอดเอาไว้แน่นไม่ปล่อย
" จะไปไหนหน่ะ หื้ม... " สูดดมความหอมจากผมนุ่มของร่างบาง
" จะไปเข้าห้องน้ำ "
" อั้นไว้ก่อน ฉันอยากกอดนายแบบนี้ " พูดแก้มบังคับ ก่อนจะโอบกอดร่างบางให้แน่นขึ้น เพื่อมไให้ร่างบางลุกไปไหนได้
" จะบ้าไง ปล่อยน่า ... อ๊ะ ... " ระหว่างที่ยกมือขึ้นมาแกะมือของร่างสูงออก ร่างบางก็ต้องตกใจเมื่อสังเกตุไปเห็นอะไรบางอย่างบนนิ้วนางข้างซ้ายของตน
" นะ...นี่มัน " เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คล้ายคนจะร้องไห้ ซึ่งเป็นภาพที่ดูน่ารักเหลือเกินสำหรับร่างสูง
" หึๆ "
" ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ? "
" หลับสนิท จนไม่รู้เลยหรอว่าใส่ให้ตอนไหน ^^ "
" เจ้าบ้าๆ " หลับหูหลับตาตีร่างสูงอย่างไม่ยั้ง ทำเอาร่างสูงต้องรีบลุกมาจับมือร่างบางไว้อย่างรวดเร็ว ไม่งั้นร่างกายของเขาต้องช้ำแน่ๆ
" ฮ่าๆ ไม่เอาน่ารีบอร์น หยุดสิ "
" เจ้าบ้า...ฮึก... "
" เอ๋... นี่นายร้องไห้หรอเนี่ย โอ๋ๆ ที่รักจ๋า ไม่ร้องนะไม่ร้อง " โอบร่างบางเข้ามากอดปลอบใจเมื่อเห็นธารน้ำสายน้อยๆ เริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่สวย
" เจ้าบ้า...นายมันชอบ ทำ...ฮึก...อะไรบ้าๆ "
" ฉันทำบ้าๆ ยังไง แต่ฉันก็ รัก นายนะ รีบอร์น ...จุ๊ฟ... " หอมลงบนหน้าผากมลอย่างเอาใจ เรียกสีขึ้นมาที่แก้มนุ่มของร่างบางได้เป็นอย่างดี
" นายนี่มัน ... "
" แต่งงานกันนะ " ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดอะไรจบ ร่างสูงก็พูดประโยคแทรกขึ้นมาทำเอาร่างบางถึงกับอึ้ง...
" อะ...อะไรนะ... " ถามย้ำอีกครั้ง เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน
" ฉันบอกว่า แต่งงานกันนะ ^^ อ๊ะ... " อุทานออกมาด้วยความจุก เมื่อถูกร่างบางโถมตัวเข้าก่อนอีกครั้ง พร้อมกับเสียงร้องให้ กับคำด่า ว่าเจ้าบ้าๆ เป็นชุด ทำเอาร่างสูงหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ
... แบบนี้แสดงว่านายตกลงสินะ รีบอร์น ...
.
.
.
.
.
แต่น แต้น แต่น แตน แต่น แตน แต้น ~
" อ่า ไม่คิดเลยว่า โคโรเนโร่กับรีบอร์น จะแต่งงานกันเร็วขนาดนี้ ฮ่าๆ " น้ำเสียงแสนร่าเริงสุดๆ ของยามาโมโตะ ทาเคชิ เอ่ยขึ้นมาเพื่อจุดประเด็นให้กับเพื่อนๆ
" นั่นสินะครับ "
" ว่าแต่ พวกสึนะไปไหนหล่ะเนี่ย มุคุโร่ "
" อ๋อ เห็นว่าไปช่วยคุณรีบอร์นแต่งตัวกันหน่ะครับ "
" อ่า...งั้นหรอ อ๊ะ โคโรเนโร่ " รุ่นพี่แห้งกลุ่มอย่างม้าพยศดีโน้ โบกมือเรียกร่างสูงผู้เป็นเจ้าบ่าวให้มาหา
" อ่าว... ดีเว้ยเฮ้ย " ผู้เป็นเจ้าบ่าว เอ่ยทักทายเพื่อนๆ ในกลุ่มลูกศิษย์ของคนรัก
" ยินดีด้วยนะครับ " เหล่าบรรดาแฟนหนุ่มของลูกศิษย์รีบอร์นต่างร่วมกันแสดงความยินดีกับชายหนุ่ม
" อ่า ขอบใจนะ ^^ " เกาหัวอย่าเขอะเขิน ...วันนี้มันเป็นวันดีจริงๆ เว้ยเฮ้ย ...
" เจ้าบ่าว ได้เวลาเข้าพิธีแล้วครับ " ไม่ทันไร พิธีกรในงานก็เดินมาตามเจ้าบ่าว และแขกที่มาร่วมงานให้เข้าในโบสถ์เพื่่อเริ่มพิธีแต่งงาน...
ร่างสูงก้าวเข้าไปยืนหน้าแท่งบรรลังก์พิธีที่มีบาทหลวงยืนรอทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว เสียงดนตรีจากวงดนตรีที่ถูกจ้างมาบรรเลงเพลงขับกล่อมเพื่อเพิ่มบรรยากาศให้งาน หยุดบรรเลงลงเมื่อประตูโบสถ์ถูกเปิดออก พ้อมกับเด็กน้อย ชาย หญิงที่เดินเคียงคู่กันมาเพื่อโปรยดอกไม้ตามทาง และตามด้วยเหล่าลูกศิษย์ของรีบอร์นที่เดินมาหยุดใกล้ๆกับบรรลังก์พิธี ก่อนที่จะค่อยๆ หันกายเพื่อเปิดทางให้ทุกคนได้ยลโฉมเจ้าสาวแสนสวยของงานนี้
ร่างบางในชุดวิวาห์ฟูฟ่องสีขาวบริสุทธิ์ ค่อยๆก้าวเข้ามาภายในบริเวณบรรลังก์พิธี ก่อนจะยื่นมือออกไปให้กับร่างสูงที่ตอนนี้ได้แต่ยืนอึ้งเมื่อเห็นตน
" นี่..โคโรเนโร่ " ร่างบางเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงที่ตอนนี้ดูเหมือนจะยังอึ้งๆ ให้ได้สติ
" นาย...สวยชะมัด " เอ่ยชมร่างบาง ก่อนจะยื่นมือออกไปรับร่างบางให้มายืนเคียงคู่กันเพื่อเริ่มพิธี
" รีบอร์น คุณจะรับ คุณโคโรเนโร่ เป็นสามี และ สัญญาว่าจะรักและให้เกียรติ์เขาตลอดไปหรือไม่ ? "
" รับครับ "
" โคโรเนโร่ คุณจะรับ คุณ รีบอร์น เป็นภรรยา และ และ สัญญาว่าจะรักและให้เกียรติ์เธอตลอดไปหรือไม่ ? "
" รับครับ "
" เชิญทั้งคู่แลกแหวน และ จูบสาบานต่อหน้าพระเยซู แล้วพวกคุณก็จะเป็น สามี - ภรรยากันอย่างสมบูรณ์ "
เมื่อบาทหลวงพูดจบ ร่างบางก็สวมแหวนเข้าที่นิ้วของร่างสูง ซึ่งแหวนนั้นเป็นแบบเดียวกันกับที่ร่างสูงใช้ขอร่างบางแต่งงาน ทั้งคู่ยิ้มให้แก่กัน ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มตัวลงมามอบจูบหอมหวานให้กับร่างบาง เรียกเสียงโห่ร้องจากแขกในงานได้เป็นอย่างดี และแล้วก็มาถึงขั้นตอนสุดท้าย นั่นก็คือการโยนดอกไม้ ซึ่งเขาว่ากันว่า ใครที่ได้รับดอกไม้แสดงว่าเป็นคนต่อไปที่จะได้แต่งงาน และเมื่อร่างบางโยนดอกไม้ออกไปเหล่าสาวๆ และลูกศิษย์ต่างก็เข้ามาแย่งดอกไม้กัน แต่แล้วดอกไม้นั้นก็ตกลงไปอยู่ในมือของ...
" อ๊า... รุ่นพี่ฮิบาริ จะได้แต่งต่อหรอเนี่ย 555 "
" เราจะแต่งกันวันไหนดีหล่ะ เคียวยะ "
" ชาติหน้า " คำตอบของร่างบาง ทำเอาร่างสูงของดีโน่ถึงกับหน้าซีด ส่วนคนอื่นๆ หน่ะหรอ ก็พากันหัวเราะหน่ะสิ !!
.
.
.
การแต่งงาน อาจนำความสุขมาให้กับใครหลายๆ คนแต่สำหรับเขา มันไม่ใช่ !!
" อย่าคิดว่าจะมีความสุขได้ตลอดไปนะรีบอร์น !! "
.
.
.
The end...
_________________________________________________________
จบแล้วนะเอออ 555 เป็นไง สนุกรึเปล่า ? สนุกไม่สนุกก็เม้นท์กันหน่อยละกันเนอะ ><!!! ว่าแต่ตัดจบแบบนี้ ทำเหมือนจะมีภาค 2 ?
เอ๊ะ... อันนี้ก็ต้องดูกันต่อไปนะฮะ หุหุ ส่วนตอนนี้ ขอไปจัดการบลอคลง Nc ให้ก่อนนะฮะ 555 ( แต่ง NC เรื่องหลักต่อด้วย ><!!! )
PS. อย่าเม้นนะจุ๊ฟๆ ><!!! และบลอคสำหรับ NC ใกล้จะเสร็จแล้วนะฮะ >3<
PS.2 วิธีอ่าน NC ไปดูได้จากตอนที่ 13 นะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น