ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : :: Chapter :: twelve - เด็กดื้อ { ครบ 100% }
Chapter :: twelve :: เด็กดื้อ
Author :: iMerCutE'z :)*
Author Note : เปลี่ยนพระเอกๆๆ 555+ เอ๊ยไม่ใช่ ... ตอนนี้ให้โกคุเทระ เป็นพระเอกหนึ่งตอน ... ><!!! ( เดี๋ยวอีก 2 ตอนเจอกันครับ ^^ : มุคุโร่ ) เห็นมั๊ย คุณพระเอกเราช่างเข้าใจ 555+ ตอนนี้ให้เค้าไปพักก่อน ใช้งานมาหนักละ ทั้งเรื่องนู้น นี้ โน้น !! ( เรื่องไหน ? ) ...ช่างเหอะ ! เอาเป็นว่า เชิญ อ่านฟิคจ้ะ ^0^
____________________________________________________________________________
" ก็ฮายาโตะชอบพี่นี่นา "
" ห๊า!!!!! "
.
.
[ โกคุเทระ ฮายาโตะ Talk .. ตอนนี้ผมขอเป็นพระเอกนะครับ 555+ ]
" ห๊า!!!!! "
อ่า...เมื่อกี้มันเสียง สึนะ นี่นา ? .. เป็นอะไรไปนะ ร้องซะเสียงดัง มุคุโร่หายไปไหนหล่ะเนี่ยทำไมไม่ดูแลแฟนตัวเองเลยนะ...เฮ้อ...ปวดหัว TT^TT แต่ต้องลุกไปดูสึนะ
ร่างโปร่งพยายามดันกายให้ลุกขึ้นเพื่อไปดูว่าเกิดอะขึ้นกับเพื่อนสนิทของตน แต่เมื่อมองไปทางเพื่อนสนิทของตนก็ได้พบกับคนๆ หนึ่ง ทำเอาหัวใจของร่างโปร่งถึงกับเต้นระรัวด้วยความดีใจ
... แรมโบ้ ... นายกลับมาแล้ว ...
ผมแทบจะวิ่งเข้าไปคว้าร่างของแรมโบ้มากอดแล้ว ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ผมเวียนหัวแบบสุดๆ ให้ตายเหอะ ทำไมฉันต้องมาเจอนายในสภาพแย่ๆ แบบนี้ด้วยนะ !
" ฮายาโตะ... " คนตัวเล็กเอ่ยออกมา ราวกับละเมอเมื่อมองเห็นร่างสูงของคนที่ตนเพิ่งพูดถึง
" อ๊ะ...นายไม่เป็นไรแล้วงั้นหรอ? " หันมาถามเพื่อนสนิทของตนอย่างเกร็งๆ ก็คนเพิ่งได้ยินเรื่องแบบนั้นมานี่จะให้พูดปกติได้ไง
" อื้อ...ฉันไม่เป็นไรแล้ว ว่าแต่ นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะแรมโบ้ " ตอบเพื่อนตัวเองแบบขอไปที ไม่ใช่รำคาญนะ แต่เขาอยากคุยกับคนตัวเล็กๆ ที่หายหน้าหายตาจาก(หัวใจ)เขาไปตั้ง 3 ปีมากกว่านี่นา...
" วันนี้ " เป็นคำตอบห้วนๆ สั้นๆ แต่ร่างโปร่งก็ไม่ได้ละควงามพยายามที่จะคุยกับคนตัวเล็กต่อ
" ทำไมไม่เห็น สึนะ บอกพี่เลยหล่ะ ? "
" แล้วทำไมฮายาโตะต้องรู้ว่าฉันจะกลับมาด้วยหล่ะ ! " น้ำเสียงติดรำคาญ บวก ไม่แสดงความเคารพในตัวร่างโปร่งสักเท่าไหร่ แต่ร่างโปร่งก็ทำเป็นไม่สนใจในน้ำเสียงของคนตัวเล็กเช่นเคย ตอบกลับคำถามไปทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะอึก !
" ก็พี่คิดถึงนายนี่ "
" .... .. . "
" เอ่อ... ฉันขอตัวไปหา มุคุโร่ กับคนอื่นๆ ก่อนนะ " เหมือนจะรู้ตัวว่า ตนเริ่มกลายเป็นเพียงส่วนเกิน สึนะ จึงขอตัวไปรวมกลุ่มกับคนรักขอตนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ ( อยู่กันหมดเลยเรอะ !! )
" พี่สึนะ ... " คนตัวเล็กพยายามจะเกาะแขนของคนเป็นพี่ ที่กำลังชิ่งหนีให้อยู่กับตนแต่ก็โดนร่างโปร่งของฮายาโตะ ขัดไว้ซะก่อน
" นายจะไปไหนหล่ะ แรมโบ้ " น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน ทำเอาร่างบางถึงกับใจสั่น แต่ก็รีบสะบัดมืออีกฝ่ายออก
" ปล่อยนะ "
" พี่ไม่ปล่อย ทำไมรังเกียจพี่หรอ ? " น้ำเสียงอบอุ่นถูกส่งออกมาอีกครั้ง แล้วยังคนเกาะกุมข้อมือของคนตัวเล็กเอาไว้แน่น ราวกับว่าคนตรงหน้าจะวิ่งหนีหายไปอีก...
" ไม่ใช่ แต่เจ็บอ้ะ ปล่อยดิ " บอกกับร่างโปร่งพร้อมกับก้มมองดูที่ข้อมือตัวเองที่ตอนนี้แดงไปหมดแล้ว
" อ๊ะ...ขอโทษนะ แต่พี่กลัวนายวิ่งหนีน่ะ " ขอโทษร่างบางแทบจะทันที เมื่อรู้ว่าตนเผลอออกแรงบีบมากเกินไป ... หวังว่านายคงไม่โกรธพี่นะ แรมโบ้ ...
" อะ..อื้อ -//////- " ก้มหน้าหนีร่างโปร่งอย่างเขินอาย โดนไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ปฏิกิริยาที่แสดงออกมามันน่ารักจนร่างโปร่งแทบอยากจะอุ้มกลับไปนอนก(อ)ดที่บ้าน ไม่ให้ใครได้เห็นเลยจริงๆ
" อายหรอ? "
" บ้า ทำไมฉันต้องอายฮายาโตะด้วยหล่ะ มั่วๆๆ " แสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทำเอาร่างสูงถึงกับหลุดขำ ... นายนี่มัน ดื้อไม่เปลี่ยนเลยนะ ...
" ทำไมนายชอบเรียกชื่อพี่ห้วนๆ หล่ะหือ? "
" ก็แล้วจะทำไมหล่ะ ? "
" ดื้อชะมัด "
" ใช่ดิ เค้ามันเป็นเด็กดื้อ ใครมันจะไปดีแบบพี่สึนะ อ้ะ ! "
" แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับ สึนะ หล่ะเนี่ย ? " เกาหัวอย่างงงๆ ... ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับสึนะหล่ะ ? เด็กน้อย~ ...
" ก็... "
" โกคุเทระ ~ นายหายแล้วหรอ? " ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้ตอบคำถาม ร่างสูงโปร่งของยามาโมโตะ ก็เข้ามาถามไถ่อาการคู่กัดคนสนิท ( ??? )
" เออ... หายแล้ว ว่าแต่พวกแกหายไปไหนกันมา !!! " หันไปตอบคู่กัดของตนด้วยความหงุดหงิด บังอาจมากนะแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล บังอาจมาขัดขวางการคุยของฉันกับเด็กน้อยของฉัน ( ??? ) แล้วนี่ไปไหนแล้วหล่ะ... อ้ะ...ไปหลบหลังสึนะอีกแล้ว TT^TT โถ่...ว๊อย...พี่ยังไม่ได้ฟังคำตอบเลยนะ เด็กดื้อ ...
" เป็นอะไร แรมโบ้ ? " ถามน้องชายอย่างสงสัย อยู่ๆ ก็วิ่งมาหลบหลังเขาเนี่ย ? รึจะโดนเพื่อนเขาทำอะไร ? ( อะไร นี่มันอะไรอ้ะ สือคุง )
" ป..ป่าว "
" นี่สึนะ วันนี้ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม ? " ผมพูดอะไรผิดหรอ? ทำไมทุกคนหันมามองหน้าผมแบบนั้น แต่คงไม่ได้พูดอะไรผิดมั้งเพราะ ...
" ฮ่าๆ ฉันไปด้วยสิ " > > เจ้าบ้าเบสบอล
" น่าสนุกนี่ เราก็ไปด้วยดีไหม เคียวยะ ? " >> รุ่นพี่ ดีโน่
" ฉันเกลียดการสุมหัว ! แต่...ไปก็ได้ " >> รุ่นพี่ฮิบาริ
" นายจะมาด้วยไหม มุคุโร่ " >> สึนะ
" คุณสึนะอยากให้ผมไปรึเปล่าหล่ะครับ " >> มุคุโร่
" อยากสิ " >> สึนะ
" งั้นผมก็ไปครับ ^^ " >> มุคุโร่
ว๊อย ! ไอ้ 4 ประโยคสุดท้ายเนี่ยยยย ... ผมหมั่นไส้ครับ -*- มันจะหวานกันไปไหน ! คุณคนอ่านคิดดูสิครับว่าเนื้อเรื่องก่อนตอนที่ 8 อ้ะ มุคุโร่มันยังชีวิตรันทดอยู่เลย แต่ทำไมตอนนี้มัน .... กลายเป็นผมแทนหล่ะครับ TT^TT ( อย่ามาพาลผมสิครับ คุณโกคุเทระ : มุคุโร่ ) หุบปากไปเลย ไอ้สัปปะรด ถ้าแกทำเพื่อน(พี่เขย)ฉันร้องไห้หล่ะก็ น่าดู !!! ( ครับๆ : มุคุโร่ )
กลับเข้าเรื่องเหอะครับ ... แล้วแบบนี้ผมจะได้ใกล้ชิดน้องวัวเด็กดื้อของผมไหม TT^TT ผมกะว่าไปนอนค้างที่บ้านสึนะ โดยทำเนียนไปนอนห้องน้องวัวซะหน่อย เพราะวันนี้มุคุโร่จะไปบ้านสึนะอยู่แล้ว ทำไมผมถึงรู้หรอครับ... ก็เพื่อนผมไม่เคยปิดบังนี่คับ 555+ สึนะกับมุคุโร่ ตกลงกันไว้ว่าจะพลัดกันไปค้างบ้านอีกฝ่ายทุกอาทิตย์ โดยเริ่มจากมุคุโร่ก่อน แล้วผมก็ไม่เข้าใจจริงๆว่า จะถามกันทำไม!! ( อ้างอิงไอ้ 4 ประโยคที่ผมแอบหมั่นไส้ ) เข้าใจยังครับทำไมผมถึงหงุดหงิด ? แล้วที่หงุดหงิดหนักคือ .. .ผมดันมาพูดต่อหน้าไอ้บ้าเบสบอล กะ รุ่นพี่ดีโน่ TT^TT ผมกะจังหวะผิดสินะครับ ... ผิดแผนหมด ! งานนี้ได้นอนห้องนั่งเล่นกันแหงๆ เฮ้อ... เศร้า ...
" เฮ้ย ใกล้จะได้เวลารวมตัวแล้ว เราไปกันเหอะ " เป็นเสียงของรุ่นพี่ดีโน่ ที่เตือนให้พวกเรารีบเตรียมตัวกลับไปยังจุดนัดพบ ว่าแต่...แล้วแบบนี้น้องวัวผมจะกลับไงหล่ะครับ ??
" นายจะกลับไงหน่ะ แรมโบ้ ?? " ผู้เป็นพี่ถามน้องอย่างสงสัย
" อ่อ... เดี๋ยวกลับกับรีบอร์นน่ะ "
" เอ๋ ? "
" ก็รีบอร์นไปรับผมมาจากสนามบินอ้ะ อ๊ะนั่นไง รีบอร์นมาแล้ว "
" เฮ้ย ไอ้วัวบ้า ขึ้นรถ ! " น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ + หงุดหงิดอยากฆ่าคนของรีบอร์นดังขึ้น เป็นอันรู้กันว่าสาเหตุมาจากใคร ="= !
" อ่า...เจอกันที่บ้านนะ พี่สึนะ " พูดแค่นั้น แล้วเจ้าตัวเล็กของผมก็รีบวิ่งไปขึ้นรถของรีบอร์นกับโคโรเนโร่ทันที ก่อนจะโดนรีบอร์นฆ่าตาย...
" นายชอบน้องชายฉันหรอ? " อยู่ๆ สึนะก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุยทำเอาทุกคนสะดุ้ง และแน่นอนผมเป็นคนที่สะดุ้งมากที่สุด ="=!!
" เอ่อ... " ตอบไงดีหล่ะ สึนะมาโหมดเข้ม ไปติดเชื้อรีบอร์นมาหรอเพื่อนรัก T^T
" ฮายาโตะ ฉันกำลังถามนายอยู่นะ - -+ " อ๊าก ! นายเป็นอะไรไป ปกตินายออกจะเป็นปลาทูน่าซื่อๆ ไหงตอนนี้นายกลายเป็นปีศาจทูน่าอ้ะ ตั้งแต่คบกับไอหัวสับปะรดนี่นานยเปลี่ยนไปเยอะนะ ! ผม...ได้แต่ตะโกนในใจแหละครับ ...ไม่อยากโดน(ว่าที่)พี่เขยฆ่า T^T
" อะ...อื้อ " ผมตอบไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ จะว่าไปสึนะก็หวงน้องนะเนี่ย...
" ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? " ตอบดีไหม ? แต่...ตอบดีกว่าเนอะ เพื่อ(ว่าที่)พี่เขยจะเปิดทางให้ผม ^0^
" ตั้งแต่ 10 ขวบ " นั่นไง... ทุกคนหันมามองหน้าผมอีกแล้ว ... แล้วหน้าตาแต่ละคนนี่แบบว่า !
O.O ?? >> เจ้าบ้าเบสบอล + สึนะ
*0* >> รุ่นพี่ดีโน่
- - >> รุ่นพี่ฮิบาริ + มุคุโร่ ( ไอ้ 2 คนนี้เขาคิดจะแสดงอารมณ์บ้างไหม ??? )
" 7 ปี แล้วก่อน 10 ขวบนายเคยชอบใครรึป่าว ? " อะไรของนายเนี่ย ... ไปได้ยินอะไรมา สึนะ - -+
" ไม่อ้ะ... น้องนายอ้ะ รักแรกของฉัน " จริงๆ นะครับให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้ ~
" ก็แรมโบ้บอกว่า นายเคยชอบฉัน ! "
" ห๊า า าา า า า " >>> เสียงของทุกคน รวมผมด้วยครับ ... แล้วนั่นมันอะไร อยู่ๆมุคุโร่ก็คว้าตัวสึนะไปกอด แล้วจ้องผมแบบอาฆาต ...อึ๊ย ไอ้บ้า ! ถ้าฉันจะจีบสึนะ ทุกวันนี้แกก็ไม่ได้เป็นแฟนกับสึนะหรอกว๊อย ! โวยวายๆ
" จะบ้าไง ฉันไม่ได้ชอบนาย คนที่ฉันชอบอ้ะน้องนาย หมอนั่นต้องเข้าใจอะไรผิด... เอ๊ะ..เดี๋ยวนะ... อ๊ะ! แบบนี้นี่เอง !! "
... ใช่ดิ เค้ามันเป็นเด็กดื้อ ใครมันจะไปดีแบบพี่สึนะ อ้ะ ! ...
นายหึงพี่นี่เอง เด็กน้อย ^^ นายนี่มันน่ารักจริงๆ นะ
" สึนะ... ฉันขอน้องนายได้ไหม ? "
" เอ๋ !! "
" นะครับ พี่เขย " ไม่พูดเปล่าครับงานนี้ ผมลงทุนนั่งลงแล้วก้มคำนับสึนะเลยทีเดียว ไม่ยกให้ผมก็ให้รู้ไป !
" อ่า... ถึงฉันจะบอกว่ายกให้ แต่ถ้าแรมโบ้ไม่ยอมก็ .. . "
" ฉันจัดการได้น่า ขอแค่นายบอกว่ายกให้ก็พอ ^^ "
" อะ... "
" ก็ยกให้ไปสิครับ คุณสึนะ ไม่เห็นเป็นไรเลย ^^ "
" อ่า... ถ้ามุคุโร่คุงพูดถึงขนาดนี้ โอเคฮายาโตะ นายห้ามทำน้องฉันเสียใจนะ ! " ร่างบางยอมยกน้องชายให้กับเพื่อนสนิท เรียกรอยยิ้มให้โผล่ขึ้นมาบนหน้าของร่างโปร่งอยากรวดเร็ว
" ขอบคุณครับ คุณพี่เขย ผมจะดูแลแรมโบ้ให้ดีที่สุด ! " ผมให้สัญญาลูกผู้ชายกับสึนะ ... คอยพี่ก่อนนะเด็กน้อย ...
" คุณฮายาโตะ ... ไม่ได้ชอบคุณสึนะแล้ว จริงๆ นะครับ " อ...ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวก็ยึดแฟนแกซะหรอก !!
" อือ ไม่ได้ชอบ " ผมตอบมุคุโร่ไปอย่างหน่ายๆ ไอ้บ้านี่ บอกว่าไม่ได้ชอบ ก็ มาถามอยู่ได้เดี๋ยวก็แย่งซะหรอก ชิ -*-
" งั้น...คืนนี้ คุณอยากกินวัวไหมครับ " ห๊ะ...อะไรนะ ช่วยพูดอีกทีได้รึเปล่า ? กินวัว ? วัว=แรมโบ้ เอ๋ๆ
" มุคุโร่นายพูดอะไรอ้ะ น้องฉันยังเด็กนะ " ร่างบางในอ้อมกอดของมุคุโร่ ( พี่แกเนียน ) ประท้วงขึ้นมาทันที ใครจะมากินน้องชายเขาไม่ได้นะ น้องเขายังเด็ก !!!
" ไม่เด็กแล้วนะ แรมโบ้ 15 แล้วนี่ ปีหน้าก็ ม.4 แล้วด้วย ไม่เด็กๆ เนอะ " คำตอบแสนสบายๆ ของเจ้าบ้าเบสบอลทำเอาผมซึ้งน้ำตาแทบไหล มันเป็นคนดีก็วันนี้แหละครับ !!!
" ใช่ๆ ไม่เด็กๆ จริงไหมเคียวยะ "
" อืม " ผมรักรุ่นพี่ทั้ง 2 ครับ !!!
" เห็นไหมคุณ สึนะ ^^ " ผมเริ่มชอบเจ้าหัวสับปะรด นี่แล้วสิ 5555+
" ฮายาโตะ นายจะกินน้องฉันจริงๆ หรอ ? "
" อืม... ก็อยากนะ แต่นายไม่ยอมนี่ ถึงทุกคนจะพูดยังไง ถ้านายไม่ยอมฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ " แล้วผมก็เริ่มตีหน้าเศร้า (เล่าความเท็จ) จริงๆ ผมอยากจะก(อ)ด เจ้าเด็กดื้อนั่นใจแทบขาด
คิดดูสิผมแอบชอบเจ้านั่นมา 7 ปี แทบอยู่ๆ ก็หนีหายจาก(หัวใจ)ผมไปอีก 3 ปี แบบนี้ต้องลงโทษซะให้เข็ด จะได้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน !!
" อ่า... อย่ารุนแรงกับน้องฉันก็พอ " กระต่ายติดกับแล้วครับ ! ผมหันหน้ามองผู้ร่วมอุดมการณ์ทั้งหลายแหล่ และทุกคนก็ส่งสายตามาให้ผมแบบนี้
^^v >> มุคุโร่
^0^v >> เจ้าบ้าเบสบอล
^w^v >> รุ่นพี่ดีโน่
-_-v >> รุ่นพี่ฮิบาริ
โฮะๆ พระเจ้าเข้าข้างผม !!!! รอพี่ก่อนนะเจ้าเด็กดื้อ คืนนี้พี่จะกลืนกินนายให้หนำใจ !!
.
.
--------------- 50 %
ตัดฉับ ... เอาไปแค่นี้ก่อน 5555555555555555555+
ไม่ปล่อยให้ค้างนานหรอก ขอไปเคลียกะเมย์ ณ หลังไมค์ก่อน นะจ๊ะ จุ๊ฟๆๆๆ
ถึงจะมาแค่ 50% ไงก็ฝากเม้นด้วยน๊าา า า า หุหุ
คำผิดขอตรวจทีเดียวตอน ครบ 100 นะ ฮ่าๆ ( นิสัยช่าง ! )
edit 20/05/2010 มาต่อกับอีก 50% ที่เหลือ ^0^
-----------------
# [ บ้านซาวาดะ ]
" แรมโบ้ !! " สึนะตะโกนร้องเรียกน้องชายของตนทันทีที่มาถึงบ้าน
" อ่า...ยังมาไม่ถึงงั้นหรอ ? " เกาหัวแกรกๆ อย่างงงๆ ก่อนจะหันหลังกลับไปมองเหล่าสมาชิกทางด้านหลัง
" เอ่อ... "
" จะต้องยืนตรงนี้อีกนานไหม - -* " น้ำเสียงหวานของกรรมการคุมกฎเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด
" อ่า... เชิญครับๆ " รีบผายมือเชิญทุกคนเข้าบ้านก่อนจะโดนอาวุธคู่ใจของฮิบาริฟาดเข้า ... ถึงมุคุโร่คุงจะอยู่ใกล้ๆ แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะเข้ามากันผมทัน ! ... ซาวาดะ สึนะโยชิ ยกมือขึ้นมาปราดเหงื่อพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึก...
" ผมเข้าไปกันทันนะครับ ฟุคุคุ " ตอบออกมาดังกับอ่านความคิดของร่างบางออก ทำเอาร่างบางหันมามองร่างสูงของคนรักอย่างปลาบปลื้ม
" เข้าไปในบ้านเถอะครับ คุณสึนะ ^^ "
" อื้ม ...ไปสิ ^^ "
.
.
.
" แรมโบ้ นายอยู่ไหนเนี่ย? รึจะโดนรีบอร์นลากไปที่อื่นนะ ...ไปดูที่ห้องหน่อยดีกว่า " คิดได้ดังนั้นร่างโปร่งของโกคุเทระก็ลุกออกจากโซฟาเพื่อจะเดินขึ้นไปบนบ้านทันที
" อ่าว...โกคุเทระ นายจะไปไหนอ้ะ " น้ำเสียงแสนกวนประสาท ( สำหรับโกคุเทระ ) เอ่ยขึ้นทำเอาร่างโปร่งถึงกับชะงัก ...
" ไม่ใช่เรื่องของแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล ! " ตะโกนใส่หน้าร่างสูงก่อนจะรีบวิ่งไปยังห้องนอนของร่างบาง ... คนที่เขาใฝ่ฝันหามาถึง 3 ปีเต็ม .. .
" ฮ่าๆ " หัวเราะออกมาอย่างสบายๆ สไตล์ยามาโมโตะ ทาเคชิ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อหา คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น...หัวใจ... ของเขาเพื่อรายงานว่าตอนนี้ตนอยู่ที่ไหน
.
.
.
# [ห้องนอน แรมโบ้]
แกร๊ก... ครืด.... ปัง....
" ZZzzZzZZzzZz "
" อ๊... หลับอยู่นี่เอง ^^ " อุทานขึ้นมาเบา ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วเห็นร่างของเด็กน้อยที่เขาตามหา กำลังนอนหลับสนิทอยู่ใต้ผ่าห่มลายวัวผืนหนา...
ร่างโปร่งเดินเข้าไปใกล้ที่นอนของเด็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่านิ่มนวล และเงียบเชียบ ... ทันทีที่ร่างสูงนั่งลงบนที่นอน ที่นอนนิ่มก็ยุบตัวลงทำเอาร่างบางตกใจ แต่ก็ไม่ได้
สะดุ้งตื่นขึ้นมาแต่กลับขยับตัวหนีไปนอนอีกฝั่งแทน...
" ตอนนายหลับมันน่ารักมากเลยรู้ไหม ^^ " เอ่ยกับคนหลับอยู่อย่างเอ็นดู ก่อนจะใช้มือหนาเอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่เขาหลงรัก ...
ตอนหลับหล่ะหลายเป็นแมวเชื่องๆ ทำไมตอนตื่นนายถึงได้กลายเป็นไอ้วัวบ้าเอาแต่ใจนะแรมโบ้... แล้วทำไมนายถึงไม่เคยจะพูดกับพี่ดีๆ เหมือนที่พูดกับคนอื่นนะ...
" พี่รักนายนะแรมโบ้ " พูดจบร่างโปร่งก็ก้มตัวลงไปมอบจุมพิตอ่อนหวานที่ริมฝีปากของร่างบาง
" อื้ม... " เด็กน้อยครางออกมาอย่างขัดใจ เมื่อรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครสักคนกำลังมาขัดความสุขในเวลานอนของเขา...
ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามริมฝีปากเพื่อเปิดปากของเด็กน้อยให้เผยอขึ้น ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเด็กน้อยที่นอนอยู่ด้านล่างเผยอปากออกทำให้ร่างสูงสามารถส่งลิ้นของตนเข้าไปชอนไช้หาความ
หอมหนาวภายในได้...
" อื้อ....อื้ม... " เรียวลิ้นเล็กตวัดสิ้นของร่างสูงตอบโดยไม่รู้ตัว....ทำเอาร่างสูงถึงกับตกใจแต่ก็ไม่ได้ถอนจูบออก แต่กลับมอบจูบที่แสนเล่าร้อนไปให้กับเด็กน้อยแทน...
" อ๊ะ...อือ...อื้อ... " ส่งเสียงประท้วงออกมา โดยที่ตาก็ยังคงปิดอยู่... ทำเอาร่างสูงได้สติรีบถอนจูบออกมาทันที ...
" อ่า ... " ทันทีที่ริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ร่างของเด็กน้อยก็ล้มตัวลงนอนกับที่นอนต่อ...
" นี่เราเกือบลักหลับเด็กแล้วสินะ " ปาดเหนื่อยที่ไหลลงมาตามใบหน้าออก ก่อนจะจัดท่าทางการนอนให้กับเด็กน้อยที่เกือบโดนเขาลักหลับ ให้นอนในท่าที่สบายๆ
" เมื่อกี้นายฝันว่าจูบกับพี่อยู่รึเปล่านะ ^^ " เอ่ยถามร่างเล็กที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราไม่ยอมตื่น...
" พี่ไม่กวนนายแล้วนะ ฝันดีนะครับเด็กดื้อของพี่ ...จุ๊ฟ.. " มอบจุมพิตให้กับร่างเล็กอีกครั้ง หากแต่คราวนี้เปลี่ยนไปจุมพิตที่กระหม่อมบางแทน...
ครืด.... ปัง ....
.
.
.
" นั่นไง โกคุเทรระลงมาแล้ว " เสียงๆ นี้คุณคิดว่าเป็นเสียงของใครครับ ? A.มุคุโร่ B.รุ่นพี่ดีโน่ C.รุ่นพี่ฮิบาริ ...ผมคิดว่าทุกคนคงรู้คำตอบแล้วสินะ ใช่ครับคำตอบก็คือ D(og) ยามาโมโตะ - -*
" นายขึ้นไปทำอะไรข้างบนบ้านฉันอ้ะ ฮายาโตะ " คราวนี้เป็นสึนะที่ถาม... ผมค่อยอยากตอบหน่อย ถ้าเป็นไอ้เจ้าบ้าเบสบอลนะผมจะด่ามันให้ว่าอย่าทำตัวเป็น เสือกอ ออหาย - -!
" ไปหาน้องนายมา " ผมตอบสึนะไปตามตรง
" แรมโบ้อยู่ข้างบนหรอ? "
" อืม...หลับอยู่ "
พรึ่บ !!! ....
ผมพูดอะไรผิดอีกรึเปล่า ทุกคนหันมามองหน้าผมอีกแล้ว - -"
=[ ]=!!! >> สึนะ
O.O >> เจ้าบ้าเบสบอล + รุ่นพี่ดีโน่
- -+ >> เจ้าสัปปะรด + รุ่นพี่ฮิบาริ
" นะ....นายไม่ได้ทำอะไรน้องฉันใช่ไหม T[ ]T " สึนะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และเข้าไปอยู่อ้อมกอดเจ้าสัปปะรด ... เขาคิดว่าผมทำอะไรน้องเขาเนี่ย ?
" นายจะให้ฉันทำอะไรหล่ะ ?? " ผมไม่เข้าใจทุกคนเลย มองผมแปลกๆ แบบมีเล่นัย !... มันน่าสงสัย
" แรมโบ้ T[ ]T " แล้วสึนะก็ยังคงนั่งครวญคราญอยู่ในอ้อมกอดเจ้าสัปปะรดต่อไป นายฟังฉันบ้างไหมเนี่ย !! ไอ้ปลาทูน่าเอ๊ย
" ฮ่าๆ จัดงานฉลองหน่อยดีกว่า " อยู่เจ้าบ้าเบสบอลมันก็หัวเราะออกมา แล้วก็พูดให้ผมงงต่อ -*-
" ฉลองอะไรของแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล ! " จะฉลองอะไรของมันวะ
" ฉลองที่นายมีเมียแล้วไง ^0^ "
" แรมโบ้ T[ ]T " พอสิ้นเสียงเจ้าบ้าเบสบอล สึนะก็ครวญครางต่อ... เป็นเอามากนะเนี่ย =[ ]=! ว่าแต่ใครมีเมียวะ?
" ฮ่าๆ น่ายินดีๆ นายมีน้องเขยแล้วนะสึนะ 555+ " แล้วรุ่นพี่ดีโน่ก็พูดขึ้นมาให้ผมงงอีกครั้ง ... เมื่อกี้ผมแค่จูบเจ้าเด็กดื้อเฉยๆ นะไม่ได้ทำอย่างอื่น !!!
" พูดอะไรกัน ฉันแค่จูบแรมโบ้เฉยๆ นะไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย " ร่างโปร่งรีบแก้ตัวออกมาทันทีที่เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ... ไอ้บ้าพวกนี้คิดว่าเขาจะลักหลับเด็กรึไง ของแบบนี้ถ้าอีกฝ่าย
ไม่ยอมก็ไม่ทำอะไรหรอกเฟร้ย เสียชาติเกิดสุภาพบุรุษหมด !!! ( แล้วที่ไปขโมยจูบเขาหล่ะ ="= )
" ฮิ้ว วว ว ว ว ว ว ว ว !!!~ " ยามาโมโตะ และ รุ่นพี่ดีโน่ร้องออกมาพร้อมกัน
" ฟุคุคุ สุภาพบุรุษจังนะครับ "
" หึ "
" แค่นั้นจริงๆนะ ฮายาโตะ ! " สึนะเค้นคำตอบจากเพื่อนสนิทอีกครั้ง
" จริงๆ " นี่ผมตกหลุมเจ้าพวกนี้ใช่ไหมครับ ???
เหอะๆ
.
.
.
" พวกพี่ทำไรกันอ้ะ ? " เสียงเล็กๆ ที่บ่งบอกได้ถึงอายุของคนพูดดังขึ้นทำเอาร่างโปร่งหันไปมองทันที โดยลืมไปว่าตนกำลังหั่นผักอยู่ ...
" โอ๊ย ... " ใบหมีดคมเฉียนเข้าไปที่ปลายนิ้ว ปรากฎสายธารแดงฉานเล็กๆ ทำเอาคนร่างเล็กตกใจรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของร่างโปร่งทันที
" ฮายาโตะ เป็นอะไรไหมอ้ะ ขอโทษนะ " กล่าวออกมาอย่างสำนึกผิด เขาไม่น่าโผล่มาแบบนี้เลยให้ตายเหอะ !
" อ่าว แรมโบ้ตื่น... ฮายาโตะ เป็นอะไรน่ะ ! "
" เอ่อ... มีดบาดน่ะ " ตอบร่างบางไป...ก่อนจะหันมามองร่างของเด็กดื้อที่กำลังใช้ชิทชู่ซับเลือดให้เขาอยู่...
" มองอะไรอยู่ได้ ไปล้างแผลสิ จะได้ใส่ยา ! " ร่างเล็กเอ่ยออกมาอย่างดุๆ เมื่อเห็นว่าร่างโปร่งเอาแต่มองหน้าเขา แล้วก็ยิ้ม ...
" อ่า... นั่นสิ เดี๋ยวฉันให้มุคุโร่ มาทำแทนนายเอง แรมโบ้ นายทำแผลให้ฮายาโตะด้วยนะ " เอ่ยบอกกับน้องแกมบังคับ
" เค้ารู้แล้วน่า ... นี่จะมองอะไรหนักหนาฮะ บอกให้ไปล้างแผลไง !! "
" อ่าๆ .. " เมื่อโดนร่างเล็กดุอีกครั้ง ร่างโปร่งจึงรีบเดินไปล้างแผล แล้วเดินตามร่างเล็กไปทำแผลที่ห้องนั่งเล่นทันที ... นายเป็นห่วงพี่ด้วยสินะ เด็กดื้อ พี่ดีใจจัง^^ ...
" ยิ้มอะไรอยู่ได้ ... อ๊ะ พี่มุคุโร่ฮะ พี่สึนะบอกให้ไปช่วยทำกับข้าวแทนคนบ้าแถวนี้ - -+ " พูดเน้นประโยคหลังให้ร่างโปร่งได้ยิน ...แต่ร่างโปร่งก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะเขากำลังดีใจที่ร่างบางเป็นห่วงเขาอยู่
" อืม ขอบคุณครับ " เอ่ยกับ น้องของคนรักอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อช่วยภรรยา (???) ทำกับข้าว...
" ยื่นมือมานี่ดิ " เมื่อพี่เขยจากไป ร่างเล็กก็หันมาดุใส่ร่างโปร่งต่อ
" โกรธอะไรพี่เนี่ย ? " ทำไมนายถึงพูดกับพี่ห้วนๆ อย่างนี้นะ
" ป่าว... เอามือมา "
" ไม่ตอบพี่ก็ไม่ให้ " บอกพี่มาเถอะนะ ทำแบบนี้พี่น้อยใจนะเด็กดื้อ...
" เดี๋ยวก็เป็นบาดทะยัก หรอก ! ...อย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหม ..."
" อะไรนะ? เมื่อกี้นายบอกว่าเป็นห่วงพี่หรอ? ^0^ " ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมครับ ~
" พูดมากน่าเอามือมา เค้าจะทำแผลให้ " บอกปัดร่างโปร่งอย่างเขินอาย ก่อนจะจัดแจงทำแผลให้กับร่างโปร่งอย่างเบามือ ทำเอาร่างโปร่งถึงกับนั่งอมยิ้มอย่างเป็นสุข... พี่ดีใจมากๆ เลย นายรู้ไหม เจ้าเด็กดื้อของพี่ ^^ ...
" อ้ะ... เสร็จแล้ว นี่...ยิ้มอะไรอ้ะ "
" หืม...อ่า ขอบใจนะเด็กดื้อ " นายน่ารักจนพี่จะทนไม่ไหวแล้วแรมโบ้
" เฮ้ย...เค้าไม่ได้ดื้อนะ )-x-( " อมลมเข้าไปในปากทำเอาแก้มนิ่มป่องเพราะลมที่อยู่ภายใน ทำเอาร่างสูงใจเต้นรัวกับความน่ารักของคนตรงหน้า ...
" ฮ่าๆ.. พี่ขอโทษ ดีกันนะๆ " ยื่นนิ้วก้อยออกไปตรงหน้า แต่ร่างเล็กกลับสะบัดหน้าหนี แต่สำหรับร่างสูงไม่ว่าร่างเล็กจะทำอะไร เขาก็มองว่ามันน่ารักไปซะหมด ...
" โอ๋ๆ พี่ชายขอโทษนะครับ ยกโทษให้พี่ชายนะ " ถ้านายยังไม่หันมามองหน้าพี่จะหอมแก้มนายจริงๆ นะเด็กดื้อ...
" ......... " พี่เตือนแล้วนะ ^^ ( ตอนไหน?? )
" ฟอด...... นิ่มจัง ^^ "
" อะ.... !! "
" อะ...แฮ่ม ขอโทษที่มาขัดเวลา สวีทนะ แต่อาหารเย็นเสร็จแล้วหล่ะ ^0^ " ร่างสูงของยามาโมโตะ เดินเข้ามาเรียก 2 คนที่กำลังสวีทกันไปทานข้าว ก็ไม่ได้อยากจะมาขัดจังหวะอะไรหรอกนะ แต่เขาหิวนี่นา ทุกคนเลยบอกว่าถ้าหิวก็ไปตาม 2 คนนั้นมา... จะให้ทำไงได้หล่ะ เนอะ !
" โอเคฮะ " ร่างเล็กได้โอกาส จึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ห้องอาหารทันที ปล่อยไว้เพียวร่างโปร่งของโกคุเทระ และ ยามาโมโตะไว้ 2 คน
" ไวไฟเหลือเกินนะ ระวังเด็กเสียคนนะ ^^ "
" ฉันไม่ทำอะไรหรอกน่า รอให้โตกว่านี้ก่อน "
" ฮ่าๆ ไปกินข้าวเหอะ หิวๆ "
" เออ "
แล้วร่างสูงก็เดินนำร่างโปร่งไปยังห้องอาหาร เมื่อทั้ง 2 เดินไปถึงก็นั่งลงที่โต๊ะ แล้วทุกคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารทันที และแน่นอนว่าตลอดการกินข้าวนั้น แรมโบ้พยายามหลบตาร่างโปร่งตลอด แต่มีรึร่างโปร่งจะยอมพยายามทำทุกวิธีทางให้ร่างบางมองหน้าเขาเช่นกัน ทั้งคอยตักอาหารให้ คอยถามว่าจะเอาอะไรอีกไหม ทำเอาคนทั้งโต๊ะเกือบจะกินข้าวไม่ลง แต่ก็ยกเว้นยามาโมโตะ กับฮิบาริเท่านั้นแหละ ...
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ทุกคนก็ตกลงกันว่าใครจะเป็นคนล้างจาน โดยการเป่ายิงฉุบ และคนที่แพ้ 2 คนสุดท้ายจะเป็นคนล้างจาน ผลที่ออกมามันทำเอาร่างโปร่งถึงกับยกยิ้ม ถึงจะต้องล้างจานก็ไม่เป็นไรหรอกถ้าได้ล้างกับร่างเล็กของเด็กดื้อคนนี้ ^^
" นายคอยเช็ดจานเลย "
" ทำไมหล่ะ เดี๋ยวพี่ล้างแล้วนายเช็ดดีกว่านะ ^^ "
"จะบ้ารึไง นายเป็นแผลที่นิ้วอยู่นะ! " ตะคอกใส่ร่างสูงอย่างลืมตัว
" นั่นแน่... เป็นห่วงพี่หรอ ?? "
" อะ... ไปคอยเช็ดจานไป พูดมาก -//////////- "
" เขินหรอ? พี่ดีใจนะเนี่ย ขอบใจนะที่เป็นห่วง ^^ "
" พูดมากชะมัด ไม่ได้ห่วงซะหน่อย -////- "
" หน้าแดงแล้วแท้ๆ ดื้อจริงๆ " นายนี่มันน่ารักสุดๆไปเลยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย ??
" เช็ดจานไปซะ !! "
" ครับๆ ^0^ "
แล้วทั้ง 2 ก็ยังคงหยอกล้อกันต่อไป จนกระทั่งล้างจานเสร็จ....
นายจะรู้ไหมนะแรมโบ้ พี่มีความสุขมากเลยนะ ...ขอบคุณนะที่กลับมา ...
.
.
.
" คืนนี้จะนอนกันยังไงหล่ะเนี่ย ? "
" นอนรวมกันก็ได้นี่ ^0^ " ร่างสูงเจ้าของรอยยิ้มสดใสเอ่ยออกมาอย่างไม่ต้องคิด ...
" ก็ดีนะ... นอนรวมกันน้องนายจะได้ปลอยภัยไงสึนะ 555+ " คนเป็นรุ่นพี่อย่างดีโน่ก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วย ....
" อ่า...นายว่าดีไหมอ้ะ มุคุโร่ ? "
" ก็ดีครับ ....แต่ผมอยากกินคุณสึนะจัง ^^ " ปลายเสียงร่างสูงเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบแทนไม่งั้นเขาคงโดนใครหลายๆ คนในนี้ฆ่าตายแน่ๆ
" อะ... บ้า -///////////- "
" ฟุคุคุ "
" นี่พวกนายจะสวีทกันอีกนานไหม ? ตกลงคืนนี้จะนอนไง ? " เป็ฯร่างโปร่งเสียเองที่ทนไม่ไหว ไหนไอ้บ้ามุคุโร่มันบอกจะทำให้เขาได้กินวัวไง แล้วไหงเห็นด้วยกับการให้นอนรวมวะ ! หงุดหงิดๆ -*-
" นอนรวม " ทุกคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน ทำเอาร่างโปร่งแอบเซ็งนิดๆ ...นอนรวมก็นอนรวม ชิ ! ...
.
.
.
" ให้พี่ช่วยขนไหม ? " เอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังรวบรวมผ้านวมลายวัวของตน เพื่อยกลงไปนอนกับทุกคนข้างล่าง
" ไม่เป็นไร ยกเองได้ อ๊ะ ... " ด้วยความที่ผ้านวมผืนใหญ่ ( เกิน ) ไป ทำให้ร่างบางถึงกับเสียหลักล้ม....
" เฮ้ย ... "
ตุบ !!!
" เป็นอะไรไหมเด็กดื้อ... " เอ่ยถามร่างเล็กอย่างเป็นห่วง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าหน้าของเขากับร่างเล็กแทบจะติดกันอยู่แล้ว...
" ไม่...อ๊ะ " ทั้ง 2 จ้องตากันอยู่เนิ่นนานจนร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัว... พยายามจะลุกขึ้นจากตัวร่างโปร่งแต่กลับโดนร่างโปร่งฉุดลงไปชิมความหวานที่ริมฝีปากบางของตน
" อื้อ... " ลิ้นร้อนชอนไชเข้าชิมความหวานที่ไม่ว่าจะลองกี่ครั้งก็ไม่เคยพอ จากจูบที่อ่อนหวานในคราแรก แปลเปลี่ยนไปเป็นจูบที่แสนเร่าร้อน พร้อมกับที่ร่างโปร่งใช้มืออีกข้างพลักร่างบางให้ลงมาอยู่ข้างใต้แทน....
สองลิ้นเกี่ยวกระหวัตแรกชิมความหวานอย่างไม่รู้จบสิ้น... ร่างบางยกมือขึ้นคล้องที่คอร่างโปร่างอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว...
" อื้ม...แฮ่ก...แฮ่ก... "
" แรมโบ้ พี่รักนายนะ ขอได้ไหม... "
" อะ... "
" รังเกียจพี่รึเปล่า ? "
" ปะ...ป่าว "
" งั้นพี่ขอนะครับ ^^ "
" อะ...อื้อ >////////< "
" พี่รักนายนะ " พูดจบร่างสูงก็ก้มลงไปซักไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของร่างบาง ...
.
.
.
TBC ~ *
______________________________________________________________________________
ครบ 100 แล้ว !!!! ( เหมือน 50 หลังมันจะน้อยกว่า 50 แรก นะ 555+ ) คิดถึงกันไหม ~ หายไป เกือบเดือน ... จะไม่แก้ตัวอะไร แต่จะบอกข่าวดี + ข่าวร้าย
ออมมีที่เรียนแล้ว ~ เย้~ เรียนวิทยาการคอมฯที่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ ภาคสมทบนะคะ T^T ตอนแอดไม่ได้ยื่นคณะนี้ไว้ ทั้งๆที่คะแนนถึง เจ็บใจตัวเองเป็นเดือน...
ส่วนข่าวร้ายน่ะหรอ... ออมกับเมย์ไม่ค่อยหมั่นใจว่าจะมาต่อฟิคได้บ่อย =[ ]=! เนื่องจาก ตอนนี้เมย์ไปอยู่หอ ... คือเมย์ติดพระจอมลาดกระบัง เลยต้องไปอยู่หอ อ่านะ....
แล้วเมย์ก็ติดคณะวิทย์เหมือนออมเนี่ยแหละ แต่ออมจำภาคไม่ได้ รอเมย์มาบอกเองนะ 555+
ก็นั่นแหละ ขึ้นมหาลัย มันก็เรียนหนักกว่าเดิม...แต่ก็ขอสัญญาว่าจะพยายามหาเวลามาต่อฟิคเพื่อนรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะคะ ^0^ !!~
ส่วนเมย์ แกจะ NC หรือ จะตัดไม่ NC ก็เรื่องของแกนะ 55555555555+ ( ใครอยากอ่าน NC ไปอ้อนเมย์กันเอานะ ^0^ ) วันนี้พล่ามเยอะ ... เอาเป็นว่า
ขอให้ติดตามผลงานของเราและเม้นให้เราต่อไปด้วยนะคะ ^_____________________^
บ๊ายบาย แล้วเจอกันตอน 14 จ้า ~
Author :: iMerCutE'z :)*
Author Note : เปลี่ยนพระเอกๆๆ 555+ เอ๊ยไม่ใช่ ... ตอนนี้ให้โกคุเทระ เป็นพระเอกหนึ่งตอน ... ><!!! ( เดี๋ยวอีก 2 ตอนเจอกันครับ ^^ : มุคุโร่ ) เห็นมั๊ย คุณพระเอกเราช่างเข้าใจ 555+ ตอนนี้ให้เค้าไปพักก่อน ใช้งานมาหนักละ ทั้งเรื่องนู้น นี้ โน้น !! ( เรื่องไหน ? ) ...ช่างเหอะ ! เอาเป็นว่า เชิญ อ่านฟิคจ้ะ ^0^
____________________________________________________________________________
" ก็ฮายาโตะชอบพี่นี่นา "
" ห๊า!!!!! "
.
.
[ โกคุเทระ ฮายาโตะ Talk .. ตอนนี้ผมขอเป็นพระเอกนะครับ 555+ ]
" ห๊า!!!!! "
อ่า...เมื่อกี้มันเสียง สึนะ นี่นา ? .. เป็นอะไรไปนะ ร้องซะเสียงดัง มุคุโร่หายไปไหนหล่ะเนี่ยทำไมไม่ดูแลแฟนตัวเองเลยนะ...เฮ้อ...ปวดหัว TT^TT แต่ต้องลุกไปดูสึนะ
ร่างโปร่งพยายามดันกายให้ลุกขึ้นเพื่อไปดูว่าเกิดอะขึ้นกับเพื่อนสนิทของตน แต่เมื่อมองไปทางเพื่อนสนิทของตนก็ได้พบกับคนๆ หนึ่ง ทำเอาหัวใจของร่างโปร่งถึงกับเต้นระรัวด้วยความดีใจ
... แรมโบ้ ... นายกลับมาแล้ว ...
ผมแทบจะวิ่งเข้าไปคว้าร่างของแรมโบ้มากอดแล้ว ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ผมเวียนหัวแบบสุดๆ ให้ตายเหอะ ทำไมฉันต้องมาเจอนายในสภาพแย่ๆ แบบนี้ด้วยนะ !
" ฮายาโตะ... " คนตัวเล็กเอ่ยออกมา ราวกับละเมอเมื่อมองเห็นร่างสูงของคนที่ตนเพิ่งพูดถึง
" อ๊ะ...นายไม่เป็นไรแล้วงั้นหรอ? " หันมาถามเพื่อนสนิทของตนอย่างเกร็งๆ ก็คนเพิ่งได้ยินเรื่องแบบนั้นมานี่จะให้พูดปกติได้ไง
" อื้อ...ฉันไม่เป็นไรแล้ว ว่าแต่ นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะแรมโบ้ " ตอบเพื่อนตัวเองแบบขอไปที ไม่ใช่รำคาญนะ แต่เขาอยากคุยกับคนตัวเล็กๆ ที่หายหน้าหายตาจาก(หัวใจ)เขาไปตั้ง 3 ปีมากกว่านี่นา...
" วันนี้ " เป็นคำตอบห้วนๆ สั้นๆ แต่ร่างโปร่งก็ไม่ได้ละควงามพยายามที่จะคุยกับคนตัวเล็กต่อ
" ทำไมไม่เห็น สึนะ บอกพี่เลยหล่ะ ? "
" แล้วทำไมฮายาโตะต้องรู้ว่าฉันจะกลับมาด้วยหล่ะ ! " น้ำเสียงติดรำคาญ บวก ไม่แสดงความเคารพในตัวร่างโปร่งสักเท่าไหร่ แต่ร่างโปร่งก็ทำเป็นไม่สนใจในน้ำเสียงของคนตัวเล็กเช่นเคย ตอบกลับคำถามไปทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะอึก !
" ก็พี่คิดถึงนายนี่ "
" .... .. . "
" เอ่อ... ฉันขอตัวไปหา มุคุโร่ กับคนอื่นๆ ก่อนนะ " เหมือนจะรู้ตัวว่า ตนเริ่มกลายเป็นเพียงส่วนเกิน สึนะ จึงขอตัวไปรวมกลุ่มกับคนรักขอตนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ใกล้ๆ ( อยู่กันหมดเลยเรอะ !! )
" พี่สึนะ ... " คนตัวเล็กพยายามจะเกาะแขนของคนเป็นพี่ ที่กำลังชิ่งหนีให้อยู่กับตนแต่ก็โดนร่างโปร่งของฮายาโตะ ขัดไว้ซะก่อน
" นายจะไปไหนหล่ะ แรมโบ้ " น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน ทำเอาร่างบางถึงกับใจสั่น แต่ก็รีบสะบัดมืออีกฝ่ายออก
" ปล่อยนะ "
" พี่ไม่ปล่อย ทำไมรังเกียจพี่หรอ ? " น้ำเสียงอบอุ่นถูกส่งออกมาอีกครั้ง แล้วยังคนเกาะกุมข้อมือของคนตัวเล็กเอาไว้แน่น ราวกับว่าคนตรงหน้าจะวิ่งหนีหายไปอีก...
" ไม่ใช่ แต่เจ็บอ้ะ ปล่อยดิ " บอกกับร่างโปร่งพร้อมกับก้มมองดูที่ข้อมือตัวเองที่ตอนนี้แดงไปหมดแล้ว
" อ๊ะ...ขอโทษนะ แต่พี่กลัวนายวิ่งหนีน่ะ " ขอโทษร่างบางแทบจะทันที เมื่อรู้ว่าตนเผลอออกแรงบีบมากเกินไป ... หวังว่านายคงไม่โกรธพี่นะ แรมโบ้ ...
" อะ..อื้อ -//////- " ก้มหน้าหนีร่างโปร่งอย่างเขินอาย โดนไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ปฏิกิริยาที่แสดงออกมามันน่ารักจนร่างโปร่งแทบอยากจะอุ้มกลับไปนอนก(อ)ดที่บ้าน ไม่ให้ใครได้เห็นเลยจริงๆ
" อายหรอ? "
" บ้า ทำไมฉันต้องอายฮายาโตะด้วยหล่ะ มั่วๆๆ " แสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทำเอาร่างสูงถึงกับหลุดขำ ... นายนี่มัน ดื้อไม่เปลี่ยนเลยนะ ...
" ทำไมนายชอบเรียกชื่อพี่ห้วนๆ หล่ะหือ? "
" ก็แล้วจะทำไมหล่ะ ? "
" ดื้อชะมัด "
" ใช่ดิ เค้ามันเป็นเด็กดื้อ ใครมันจะไปดีแบบพี่สึนะ อ้ะ ! "
" แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับ สึนะ หล่ะเนี่ย ? " เกาหัวอย่างงงๆ ... ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับสึนะหล่ะ ? เด็กน้อย~ ...
" ก็... "
" โกคุเทระ ~ นายหายแล้วหรอ? " ไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้ตอบคำถาม ร่างสูงโปร่งของยามาโมโตะ ก็เข้ามาถามไถ่อาการคู่กัดคนสนิท ( ??? )
" เออ... หายแล้ว ว่าแต่พวกแกหายไปไหนกันมา !!! " หันไปตอบคู่กัดของตนด้วยความหงุดหงิด บังอาจมากนะแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล บังอาจมาขัดขวางการคุยของฉันกับเด็กน้อยของฉัน ( ??? ) แล้วนี่ไปไหนแล้วหล่ะ... อ้ะ...ไปหลบหลังสึนะอีกแล้ว TT^TT โถ่...ว๊อย...พี่ยังไม่ได้ฟังคำตอบเลยนะ เด็กดื้อ ...
" เป็นอะไร แรมโบ้ ? " ถามน้องชายอย่างสงสัย อยู่ๆ ก็วิ่งมาหลบหลังเขาเนี่ย ? รึจะโดนเพื่อนเขาทำอะไร ? ( อะไร นี่มันอะไรอ้ะ สือคุง )
" ป..ป่าว "
" นี่สึนะ วันนี้ฉันไปนอนบ้านนายได้ไหม ? " ผมพูดอะไรผิดหรอ? ทำไมทุกคนหันมามองหน้าผมแบบนั้น แต่คงไม่ได้พูดอะไรผิดมั้งเพราะ ...
" ฮ่าๆ ฉันไปด้วยสิ " > > เจ้าบ้าเบสบอล
" น่าสนุกนี่ เราก็ไปด้วยดีไหม เคียวยะ ? " >> รุ่นพี่ ดีโน่
" ฉันเกลียดการสุมหัว ! แต่...ไปก็ได้ " >> รุ่นพี่ฮิบาริ
" นายจะมาด้วยไหม มุคุโร่ " >> สึนะ
" คุณสึนะอยากให้ผมไปรึเปล่าหล่ะครับ " >> มุคุโร่
" อยากสิ " >> สึนะ
" งั้นผมก็ไปครับ ^^ " >> มุคุโร่
ว๊อย ! ไอ้ 4 ประโยคสุดท้ายเนี่ยยยย ... ผมหมั่นไส้ครับ -*- มันจะหวานกันไปไหน ! คุณคนอ่านคิดดูสิครับว่าเนื้อเรื่องก่อนตอนที่ 8 อ้ะ มุคุโร่มันยังชีวิตรันทดอยู่เลย แต่ทำไมตอนนี้มัน .... กลายเป็นผมแทนหล่ะครับ TT^TT ( อย่ามาพาลผมสิครับ คุณโกคุเทระ : มุคุโร่ ) หุบปากไปเลย ไอ้สัปปะรด ถ้าแกทำเพื่อน(พี่เขย)ฉันร้องไห้หล่ะก็ น่าดู !!! ( ครับๆ : มุคุโร่ )
กลับเข้าเรื่องเหอะครับ ... แล้วแบบนี้ผมจะได้ใกล้ชิดน้องวัวเด็กดื้อของผมไหม TT^TT ผมกะว่าไปนอนค้างที่บ้านสึนะ โดยทำเนียนไปนอนห้องน้องวัวซะหน่อย เพราะวันนี้มุคุโร่จะไปบ้านสึนะอยู่แล้ว ทำไมผมถึงรู้หรอครับ... ก็เพื่อนผมไม่เคยปิดบังนี่คับ 555+ สึนะกับมุคุโร่ ตกลงกันไว้ว่าจะพลัดกันไปค้างบ้านอีกฝ่ายทุกอาทิตย์ โดยเริ่มจากมุคุโร่ก่อน แล้วผมก็ไม่เข้าใจจริงๆว่า จะถามกันทำไม!! ( อ้างอิงไอ้ 4 ประโยคที่ผมแอบหมั่นไส้ ) เข้าใจยังครับทำไมผมถึงหงุดหงิด ? แล้วที่หงุดหงิดหนักคือ .. .ผมดันมาพูดต่อหน้าไอ้บ้าเบสบอล กะ รุ่นพี่ดีโน่ TT^TT ผมกะจังหวะผิดสินะครับ ... ผิดแผนหมด ! งานนี้ได้นอนห้องนั่งเล่นกันแหงๆ เฮ้อ... เศร้า ...
" เฮ้ย ใกล้จะได้เวลารวมตัวแล้ว เราไปกันเหอะ " เป็นเสียงของรุ่นพี่ดีโน่ ที่เตือนให้พวกเรารีบเตรียมตัวกลับไปยังจุดนัดพบ ว่าแต่...แล้วแบบนี้น้องวัวผมจะกลับไงหล่ะครับ ??
" นายจะกลับไงหน่ะ แรมโบ้ ?? " ผู้เป็นพี่ถามน้องอย่างสงสัย
" อ่อ... เดี๋ยวกลับกับรีบอร์นน่ะ "
" เอ๋ ? "
" ก็รีบอร์นไปรับผมมาจากสนามบินอ้ะ อ๊ะนั่นไง รีบอร์นมาแล้ว "
" เฮ้ย ไอ้วัวบ้า ขึ้นรถ ! " น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ + หงุดหงิดอยากฆ่าคนของรีบอร์นดังขึ้น เป็นอันรู้กันว่าสาเหตุมาจากใคร ="= !
" อ่า...เจอกันที่บ้านนะ พี่สึนะ " พูดแค่นั้น แล้วเจ้าตัวเล็กของผมก็รีบวิ่งไปขึ้นรถของรีบอร์นกับโคโรเนโร่ทันที ก่อนจะโดนรีบอร์นฆ่าตาย...
" นายชอบน้องชายฉันหรอ? " อยู่ๆ สึนะก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุยทำเอาทุกคนสะดุ้ง และแน่นอนผมเป็นคนที่สะดุ้งมากที่สุด ="=!!
" เอ่อ... " ตอบไงดีหล่ะ สึนะมาโหมดเข้ม ไปติดเชื้อรีบอร์นมาหรอเพื่อนรัก T^T
" ฮายาโตะ ฉันกำลังถามนายอยู่นะ - -+ " อ๊าก ! นายเป็นอะไรไป ปกตินายออกจะเป็นปลาทูน่าซื่อๆ ไหงตอนนี้นายกลายเป็นปีศาจทูน่าอ้ะ ตั้งแต่คบกับไอหัวสับปะรดนี่นานยเปลี่ยนไปเยอะนะ ! ผม...ได้แต่ตะโกนในใจแหละครับ ...ไม่อยากโดน(ว่าที่)พี่เขยฆ่า T^T
" อะ...อื้อ " ผมตอบไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ จะว่าไปสึนะก็หวงน้องนะเนี่ย...
" ตั้งแต่เมื่อไหร่ ? " ตอบดีไหม ? แต่...ตอบดีกว่าเนอะ เพื่อ(ว่าที่)พี่เขยจะเปิดทางให้ผม ^0^
" ตั้งแต่ 10 ขวบ " นั่นไง... ทุกคนหันมามองหน้าผมอีกแล้ว ... แล้วหน้าตาแต่ละคนนี่แบบว่า !
O.O ?? >> เจ้าบ้าเบสบอล + สึนะ
*0* >> รุ่นพี่ดีโน่
- - >> รุ่นพี่ฮิบาริ + มุคุโร่ ( ไอ้ 2 คนนี้เขาคิดจะแสดงอารมณ์บ้างไหม ??? )
" 7 ปี แล้วก่อน 10 ขวบนายเคยชอบใครรึป่าว ? " อะไรของนายเนี่ย ... ไปได้ยินอะไรมา สึนะ - -+
" ไม่อ้ะ... น้องนายอ้ะ รักแรกของฉัน " จริงๆ นะครับให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้ ~
" ก็แรมโบ้บอกว่า นายเคยชอบฉัน ! "
" ห๊า า าา า า า " >>> เสียงของทุกคน รวมผมด้วยครับ ... แล้วนั่นมันอะไร อยู่ๆมุคุโร่ก็คว้าตัวสึนะไปกอด แล้วจ้องผมแบบอาฆาต ...อึ๊ย ไอ้บ้า ! ถ้าฉันจะจีบสึนะ ทุกวันนี้แกก็ไม่ได้เป็นแฟนกับสึนะหรอกว๊อย ! โวยวายๆ
" จะบ้าไง ฉันไม่ได้ชอบนาย คนที่ฉันชอบอ้ะน้องนาย หมอนั่นต้องเข้าใจอะไรผิด... เอ๊ะ..เดี๋ยวนะ... อ๊ะ! แบบนี้นี่เอง !! "
... ใช่ดิ เค้ามันเป็นเด็กดื้อ ใครมันจะไปดีแบบพี่สึนะ อ้ะ ! ...
นายหึงพี่นี่เอง เด็กน้อย ^^ นายนี่มันน่ารักจริงๆ นะ
" สึนะ... ฉันขอน้องนายได้ไหม ? "
" เอ๋ !! "
" นะครับ พี่เขย " ไม่พูดเปล่าครับงานนี้ ผมลงทุนนั่งลงแล้วก้มคำนับสึนะเลยทีเดียว ไม่ยกให้ผมก็ให้รู้ไป !
" อ่า... ถึงฉันจะบอกว่ายกให้ แต่ถ้าแรมโบ้ไม่ยอมก็ .. . "
" ฉันจัดการได้น่า ขอแค่นายบอกว่ายกให้ก็พอ ^^ "
" อะ... "
" ก็ยกให้ไปสิครับ คุณสึนะ ไม่เห็นเป็นไรเลย ^^ "
" อ่า... ถ้ามุคุโร่คุงพูดถึงขนาดนี้ โอเคฮายาโตะ นายห้ามทำน้องฉันเสียใจนะ ! " ร่างบางยอมยกน้องชายให้กับเพื่อนสนิท เรียกรอยยิ้มให้โผล่ขึ้นมาบนหน้าของร่างโปร่งอยากรวดเร็ว
" ขอบคุณครับ คุณพี่เขย ผมจะดูแลแรมโบ้ให้ดีที่สุด ! " ผมให้สัญญาลูกผู้ชายกับสึนะ ... คอยพี่ก่อนนะเด็กน้อย ...
" คุณฮายาโตะ ... ไม่ได้ชอบคุณสึนะแล้ว จริงๆ นะครับ " อ...ไอ้บ้านี่ เดี๋ยวก็ยึดแฟนแกซะหรอก !!
" อือ ไม่ได้ชอบ " ผมตอบมุคุโร่ไปอย่างหน่ายๆ ไอ้บ้านี่ บอกว่าไม่ได้ชอบ ก็ มาถามอยู่ได้เดี๋ยวก็แย่งซะหรอก ชิ -*-
" งั้น...คืนนี้ คุณอยากกินวัวไหมครับ " ห๊ะ...อะไรนะ ช่วยพูดอีกทีได้รึเปล่า ? กินวัว ? วัว=แรมโบ้ เอ๋ๆ
" มุคุโร่นายพูดอะไรอ้ะ น้องฉันยังเด็กนะ " ร่างบางในอ้อมกอดของมุคุโร่ ( พี่แกเนียน ) ประท้วงขึ้นมาทันที ใครจะมากินน้องชายเขาไม่ได้นะ น้องเขายังเด็ก !!!
" ไม่เด็กแล้วนะ แรมโบ้ 15 แล้วนี่ ปีหน้าก็ ม.4 แล้วด้วย ไม่เด็กๆ เนอะ " คำตอบแสนสบายๆ ของเจ้าบ้าเบสบอลทำเอาผมซึ้งน้ำตาแทบไหล มันเป็นคนดีก็วันนี้แหละครับ !!!
" ใช่ๆ ไม่เด็กๆ จริงไหมเคียวยะ "
" อืม " ผมรักรุ่นพี่ทั้ง 2 ครับ !!!
" เห็นไหมคุณ สึนะ ^^ " ผมเริ่มชอบเจ้าหัวสับปะรด นี่แล้วสิ 5555+
" ฮายาโตะ นายจะกินน้องฉันจริงๆ หรอ ? "
" อืม... ก็อยากนะ แต่นายไม่ยอมนี่ ถึงทุกคนจะพูดยังไง ถ้านายไม่ยอมฉันก็คงทำอะไรไม่ได้ " แล้วผมก็เริ่มตีหน้าเศร้า (เล่าความเท็จ) จริงๆ ผมอยากจะก(อ)ด เจ้าเด็กดื้อนั่นใจแทบขาด
คิดดูสิผมแอบชอบเจ้านั่นมา 7 ปี แทบอยู่ๆ ก็หนีหายจาก(หัวใจ)ผมไปอีก 3 ปี แบบนี้ต้องลงโทษซะให้เข็ด จะได้รู้ว่าผมรักเขามากแค่ไหน !!
" อ่า... อย่ารุนแรงกับน้องฉันก็พอ " กระต่ายติดกับแล้วครับ ! ผมหันหน้ามองผู้ร่วมอุดมการณ์ทั้งหลายแหล่ และทุกคนก็ส่งสายตามาให้ผมแบบนี้
^^v >> มุคุโร่
^0^v >> เจ้าบ้าเบสบอล
^w^v >> รุ่นพี่ดีโน่
-_-v >> รุ่นพี่ฮิบาริ
โฮะๆ พระเจ้าเข้าข้างผม !!!! รอพี่ก่อนนะเจ้าเด็กดื้อ คืนนี้พี่จะกลืนกินนายให้หนำใจ !!
.
.
--------------- 50 %
ตัดฉับ ... เอาไปแค่นี้ก่อน 5555555555555555555+
ไม่ปล่อยให้ค้างนานหรอก ขอไปเคลียกะเมย์ ณ หลังไมค์ก่อน นะจ๊ะ จุ๊ฟๆๆๆ
ถึงจะมาแค่ 50% ไงก็ฝากเม้นด้วยน๊าา า า า หุหุ
คำผิดขอตรวจทีเดียวตอน ครบ 100 นะ ฮ่าๆ ( นิสัยช่าง ! )
edit 20/05/2010 มาต่อกับอีก 50% ที่เหลือ ^0^
-----------------
# [ บ้านซาวาดะ ]
" แรมโบ้ !! " สึนะตะโกนร้องเรียกน้องชายของตนทันทีที่มาถึงบ้าน
" อ่า...ยังมาไม่ถึงงั้นหรอ ? " เกาหัวแกรกๆ อย่างงงๆ ก่อนจะหันหลังกลับไปมองเหล่าสมาชิกทางด้านหลัง
" เอ่อ... "
" จะต้องยืนตรงนี้อีกนานไหม - -* " น้ำเสียงหวานของกรรมการคุมกฎเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิด
" อ่า... เชิญครับๆ " รีบผายมือเชิญทุกคนเข้าบ้านก่อนจะโดนอาวุธคู่ใจของฮิบาริฟาดเข้า ... ถึงมุคุโร่คุงจะอยู่ใกล้ๆ แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะเข้ามากันผมทัน ! ... ซาวาดะ สึนะโยชิ ยกมือขึ้นมาปราดเหงื่อพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึก...
" ผมเข้าไปกันทันนะครับ ฟุคุคุ " ตอบออกมาดังกับอ่านความคิดของร่างบางออก ทำเอาร่างบางหันมามองร่างสูงของคนรักอย่างปลาบปลื้ม
" เข้าไปในบ้านเถอะครับ คุณสึนะ ^^ "
" อื้ม ...ไปสิ ^^ "
.
.
.
" แรมโบ้ นายอยู่ไหนเนี่ย? รึจะโดนรีบอร์นลากไปที่อื่นนะ ...ไปดูที่ห้องหน่อยดีกว่า " คิดได้ดังนั้นร่างโปร่งของโกคุเทระก็ลุกออกจากโซฟาเพื่อจะเดินขึ้นไปบนบ้านทันที
" อ่าว...โกคุเทระ นายจะไปไหนอ้ะ " น้ำเสียงแสนกวนประสาท ( สำหรับโกคุเทระ ) เอ่ยขึ้นทำเอาร่างโปร่งถึงกับชะงัก ...
" ไม่ใช่เรื่องของแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล ! " ตะโกนใส่หน้าร่างสูงก่อนจะรีบวิ่งไปยังห้องนอนของร่างบาง ... คนที่เขาใฝ่ฝันหามาถึง 3 ปีเต็ม .. .
" ฮ่าๆ " หัวเราะออกมาอย่างสบายๆ สไตล์ยามาโมโตะ ทาเคชิ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ต่อหา คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น...หัวใจ... ของเขาเพื่อรายงานว่าตอนนี้ตนอยู่ที่ไหน
.
.
.
# [ห้องนอน แรมโบ้]
แกร๊ก... ครืด.... ปัง....
" ZZzzZzZZzzZz "
" อ๊... หลับอยู่นี่เอง ^^ " อุทานขึ้นมาเบา ทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วเห็นร่างของเด็กน้อยที่เขาตามหา กำลังนอนหลับสนิทอยู่ใต้ผ่าห่มลายวัวผืนหนา...
ร่างโปร่งเดินเข้าไปใกล้ที่นอนของเด็กน้อยก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอย่านิ่มนวล และเงียบเชียบ ... ทันทีที่ร่างสูงนั่งลงบนที่นอน ที่นอนนิ่มก็ยุบตัวลงทำเอาร่างบางตกใจ แต่ก็ไม่ได้
สะดุ้งตื่นขึ้นมาแต่กลับขยับตัวหนีไปนอนอีกฝั่งแทน...
" ตอนนายหลับมันน่ารักมากเลยรู้ไหม ^^ " เอ่ยกับคนหลับอยู่อย่างเอ็นดู ก่อนจะใช้มือหนาเอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าไร้เดียงสาของเด็กน้อยที่เขาหลงรัก ...
ตอนหลับหล่ะหลายเป็นแมวเชื่องๆ ทำไมตอนตื่นนายถึงได้กลายเป็นไอ้วัวบ้าเอาแต่ใจนะแรมโบ้... แล้วทำไมนายถึงไม่เคยจะพูดกับพี่ดีๆ เหมือนที่พูดกับคนอื่นนะ...
" พี่รักนายนะแรมโบ้ " พูดจบร่างโปร่งก็ก้มตัวลงไปมอบจุมพิตอ่อนหวานที่ริมฝีปากของร่างบาง
" อื้ม... " เด็กน้อยครางออกมาอย่างขัดใจ เมื่อรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครสักคนกำลังมาขัดความสุขในเวลานอนของเขา...
ลิ้นร้อนไล่เลียไปตามริมฝีปากเพื่อเปิดปากของเด็กน้อยให้เผยอขึ้น ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเด็กน้อยที่นอนอยู่ด้านล่างเผยอปากออกทำให้ร่างสูงสามารถส่งลิ้นของตนเข้าไปชอนไช้หาความ
หอมหนาวภายในได้...
" อื้อ....อื้ม... " เรียวลิ้นเล็กตวัดสิ้นของร่างสูงตอบโดยไม่รู้ตัว....ทำเอาร่างสูงถึงกับตกใจแต่ก็ไม่ได้ถอนจูบออก แต่กลับมอบจูบที่แสนเล่าร้อนไปให้กับเด็กน้อยแทน...
" อ๊ะ...อือ...อื้อ... " ส่งเสียงประท้วงออกมา โดยที่ตาก็ยังคงปิดอยู่... ทำเอาร่างสูงได้สติรีบถอนจูบออกมาทันที ...
" อ่า ... " ทันทีที่ริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ร่างของเด็กน้อยก็ล้มตัวลงนอนกับที่นอนต่อ...
" นี่เราเกือบลักหลับเด็กแล้วสินะ " ปาดเหนื่อยที่ไหลลงมาตามใบหน้าออก ก่อนจะจัดท่าทางการนอนให้กับเด็กน้อยที่เกือบโดนเขาลักหลับ ให้นอนในท่าที่สบายๆ
" เมื่อกี้นายฝันว่าจูบกับพี่อยู่รึเปล่านะ ^^ " เอ่ยถามร่างเล็กที่ยังคงอยู่ในห้วงนิทราไม่ยอมตื่น...
" พี่ไม่กวนนายแล้วนะ ฝันดีนะครับเด็กดื้อของพี่ ...จุ๊ฟ.. " มอบจุมพิตให้กับร่างเล็กอีกครั้ง หากแต่คราวนี้เปลี่ยนไปจุมพิตที่กระหม่อมบางแทน...
ครืด.... ปัง ....
.
.
.
" นั่นไง โกคุเทรระลงมาแล้ว " เสียงๆ นี้คุณคิดว่าเป็นเสียงของใครครับ ? A.มุคุโร่ B.รุ่นพี่ดีโน่ C.รุ่นพี่ฮิบาริ ...ผมคิดว่าทุกคนคงรู้คำตอบแล้วสินะ ใช่ครับคำตอบก็คือ D(og) ยามาโมโตะ - -*
" นายขึ้นไปทำอะไรข้างบนบ้านฉันอ้ะ ฮายาโตะ " คราวนี้เป็นสึนะที่ถาม... ผมค่อยอยากตอบหน่อย ถ้าเป็นไอ้เจ้าบ้าเบสบอลนะผมจะด่ามันให้ว่าอย่าทำตัวเป็น เสือกอ ออหาย - -!
" ไปหาน้องนายมา " ผมตอบสึนะไปตามตรง
" แรมโบ้อยู่ข้างบนหรอ? "
" อืม...หลับอยู่ "
พรึ่บ !!! ....
ผมพูดอะไรผิดอีกรึเปล่า ทุกคนหันมามองหน้าผมอีกแล้ว - -"
=[ ]=!!! >> สึนะ
O.O >> เจ้าบ้าเบสบอล + รุ่นพี่ดีโน่
- -+ >> เจ้าสัปปะรด + รุ่นพี่ฮิบาริ
" นะ....นายไม่ได้ทำอะไรน้องฉันใช่ไหม T[ ]T " สึนะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ และเข้าไปอยู่อ้อมกอดเจ้าสัปปะรด ... เขาคิดว่าผมทำอะไรน้องเขาเนี่ย ?
" นายจะให้ฉันทำอะไรหล่ะ ?? " ผมไม่เข้าใจทุกคนเลย มองผมแปลกๆ แบบมีเล่นัย !... มันน่าสงสัย
" แรมโบ้ T[ ]T " แล้วสึนะก็ยังคงนั่งครวญคราญอยู่ในอ้อมกอดเจ้าสัปปะรดต่อไป นายฟังฉันบ้างไหมเนี่ย !! ไอ้ปลาทูน่าเอ๊ย
" ฮ่าๆ จัดงานฉลองหน่อยดีกว่า " อยู่เจ้าบ้าเบสบอลมันก็หัวเราะออกมา แล้วก็พูดให้ผมงงต่อ -*-
" ฉลองอะไรของแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอล ! " จะฉลองอะไรของมันวะ
" ฉลองที่นายมีเมียแล้วไง ^0^ "
" แรมโบ้ T[ ]T " พอสิ้นเสียงเจ้าบ้าเบสบอล สึนะก็ครวญครางต่อ... เป็นเอามากนะเนี่ย =[ ]=! ว่าแต่ใครมีเมียวะ?
" ฮ่าๆ น่ายินดีๆ นายมีน้องเขยแล้วนะสึนะ 555+ " แล้วรุ่นพี่ดีโน่ก็พูดขึ้นมาให้ผมงงอีกครั้ง ... เมื่อกี้ผมแค่จูบเจ้าเด็กดื้อเฉยๆ นะไม่ได้ทำอย่างอื่น !!!
" พูดอะไรกัน ฉันแค่จูบแรมโบ้เฉยๆ นะไม่ได้ทำอย่างอื่นเลย " ร่างโปร่งรีบแก้ตัวออกมาทันทีที่เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ... ไอ้บ้าพวกนี้คิดว่าเขาจะลักหลับเด็กรึไง ของแบบนี้ถ้าอีกฝ่าย
ไม่ยอมก็ไม่ทำอะไรหรอกเฟร้ย เสียชาติเกิดสุภาพบุรุษหมด !!! ( แล้วที่ไปขโมยจูบเขาหล่ะ ="= )
" ฮิ้ว วว ว ว ว ว ว ว ว !!!~ " ยามาโมโตะ และ รุ่นพี่ดีโน่ร้องออกมาพร้อมกัน
" ฟุคุคุ สุภาพบุรุษจังนะครับ "
" หึ "
" แค่นั้นจริงๆนะ ฮายาโตะ ! " สึนะเค้นคำตอบจากเพื่อนสนิทอีกครั้ง
" จริงๆ " นี่ผมตกหลุมเจ้าพวกนี้ใช่ไหมครับ ???
เหอะๆ
.
.
.
" พวกพี่ทำไรกันอ้ะ ? " เสียงเล็กๆ ที่บ่งบอกได้ถึงอายุของคนพูดดังขึ้นทำเอาร่างโปร่งหันไปมองทันที โดยลืมไปว่าตนกำลังหั่นผักอยู่ ...
" โอ๊ย ... " ใบหมีดคมเฉียนเข้าไปที่ปลายนิ้ว ปรากฎสายธารแดงฉานเล็กๆ ทำเอาคนร่างเล็กตกใจรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของร่างโปร่งทันที
" ฮายาโตะ เป็นอะไรไหมอ้ะ ขอโทษนะ " กล่าวออกมาอย่างสำนึกผิด เขาไม่น่าโผล่มาแบบนี้เลยให้ตายเหอะ !
" อ่าว แรมโบ้ตื่น... ฮายาโตะ เป็นอะไรน่ะ ! "
" เอ่อ... มีดบาดน่ะ " ตอบร่างบางไป...ก่อนจะหันมามองร่างของเด็กดื้อที่กำลังใช้ชิทชู่ซับเลือดให้เขาอยู่...
" มองอะไรอยู่ได้ ไปล้างแผลสิ จะได้ใส่ยา ! " ร่างเล็กเอ่ยออกมาอย่างดุๆ เมื่อเห็นว่าร่างโปร่งเอาแต่มองหน้าเขา แล้วก็ยิ้ม ...
" อ่า... นั่นสิ เดี๋ยวฉันให้มุคุโร่ มาทำแทนนายเอง แรมโบ้ นายทำแผลให้ฮายาโตะด้วยนะ " เอ่ยบอกกับน้องแกมบังคับ
" เค้ารู้แล้วน่า ... นี่จะมองอะไรหนักหนาฮะ บอกให้ไปล้างแผลไง !! "
" อ่าๆ .. " เมื่อโดนร่างเล็กดุอีกครั้ง ร่างโปร่งจึงรีบเดินไปล้างแผล แล้วเดินตามร่างเล็กไปทำแผลที่ห้องนั่งเล่นทันที ... นายเป็นห่วงพี่ด้วยสินะ เด็กดื้อ พี่ดีใจจัง^^ ...
" ยิ้มอะไรอยู่ได้ ... อ๊ะ พี่มุคุโร่ฮะ พี่สึนะบอกให้ไปช่วยทำกับข้าวแทนคนบ้าแถวนี้ - -+ " พูดเน้นประโยคหลังให้ร่างโปร่งได้ยิน ...แต่ร่างโปร่งก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะเขากำลังดีใจที่ร่างบางเป็นห่วงเขาอยู่
" อืม ขอบคุณครับ " เอ่ยกับ น้องของคนรักอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อช่วยภรรยา (???) ทำกับข้าว...
" ยื่นมือมานี่ดิ " เมื่อพี่เขยจากไป ร่างเล็กก็หันมาดุใส่ร่างโปร่งต่อ
" โกรธอะไรพี่เนี่ย ? " ทำไมนายถึงพูดกับพี่ห้วนๆ อย่างนี้นะ
" ป่าว... เอามือมา "
" ไม่ตอบพี่ก็ไม่ให้ " บอกพี่มาเถอะนะ ทำแบบนี้พี่น้อยใจนะเด็กดื้อ...
" เดี๋ยวก็เป็นบาดทะยัก หรอก ! ...อย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหม ..."
" อะไรนะ? เมื่อกี้นายบอกว่าเป็นห่วงพี่หรอ? ^0^ " ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมครับ ~
" พูดมากน่าเอามือมา เค้าจะทำแผลให้ " บอกปัดร่างโปร่งอย่างเขินอาย ก่อนจะจัดแจงทำแผลให้กับร่างโปร่งอย่างเบามือ ทำเอาร่างโปร่งถึงกับนั่งอมยิ้มอย่างเป็นสุข... พี่ดีใจมากๆ เลย นายรู้ไหม เจ้าเด็กดื้อของพี่ ^^ ...
" อ้ะ... เสร็จแล้ว นี่...ยิ้มอะไรอ้ะ "
" หืม...อ่า ขอบใจนะเด็กดื้อ " นายน่ารักจนพี่จะทนไม่ไหวแล้วแรมโบ้
" เฮ้ย...เค้าไม่ได้ดื้อนะ )-x-( " อมลมเข้าไปในปากทำเอาแก้มนิ่มป่องเพราะลมที่อยู่ภายใน ทำเอาร่างสูงใจเต้นรัวกับความน่ารักของคนตรงหน้า ...
" ฮ่าๆ.. พี่ขอโทษ ดีกันนะๆ " ยื่นนิ้วก้อยออกไปตรงหน้า แต่ร่างเล็กกลับสะบัดหน้าหนี แต่สำหรับร่างสูงไม่ว่าร่างเล็กจะทำอะไร เขาก็มองว่ามันน่ารักไปซะหมด ...
" โอ๋ๆ พี่ชายขอโทษนะครับ ยกโทษให้พี่ชายนะ " ถ้านายยังไม่หันมามองหน้าพี่จะหอมแก้มนายจริงๆ นะเด็กดื้อ...
" ......... " พี่เตือนแล้วนะ ^^ ( ตอนไหน?? )
" ฟอด...... นิ่มจัง ^^ "
" อะ.... !! "
" อะ...แฮ่ม ขอโทษที่มาขัดเวลา สวีทนะ แต่อาหารเย็นเสร็จแล้วหล่ะ ^0^ " ร่างสูงของยามาโมโตะ เดินเข้ามาเรียก 2 คนที่กำลังสวีทกันไปทานข้าว ก็ไม่ได้อยากจะมาขัดจังหวะอะไรหรอกนะ แต่เขาหิวนี่นา ทุกคนเลยบอกว่าถ้าหิวก็ไปตาม 2 คนนั้นมา... จะให้ทำไงได้หล่ะ เนอะ !
" โอเคฮะ " ร่างเล็กได้โอกาส จึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ห้องอาหารทันที ปล่อยไว้เพียวร่างโปร่งของโกคุเทระ และ ยามาโมโตะไว้ 2 คน
" ไวไฟเหลือเกินนะ ระวังเด็กเสียคนนะ ^^ "
" ฉันไม่ทำอะไรหรอกน่า รอให้โตกว่านี้ก่อน "
" ฮ่าๆ ไปกินข้าวเหอะ หิวๆ "
" เออ "
แล้วร่างสูงก็เดินนำร่างโปร่งไปยังห้องอาหาร เมื่อทั้ง 2 เดินไปถึงก็นั่งลงที่โต๊ะ แล้วทุกคนก็เริ่มลงมือรับประทานอาหารทันที และแน่นอนว่าตลอดการกินข้าวนั้น แรมโบ้พยายามหลบตาร่างโปร่งตลอด แต่มีรึร่างโปร่งจะยอมพยายามทำทุกวิธีทางให้ร่างบางมองหน้าเขาเช่นกัน ทั้งคอยตักอาหารให้ คอยถามว่าจะเอาอะไรอีกไหม ทำเอาคนทั้งโต๊ะเกือบจะกินข้าวไม่ลง แต่ก็ยกเว้นยามาโมโตะ กับฮิบาริเท่านั้นแหละ ...
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ทุกคนก็ตกลงกันว่าใครจะเป็นคนล้างจาน โดยการเป่ายิงฉุบ และคนที่แพ้ 2 คนสุดท้ายจะเป็นคนล้างจาน ผลที่ออกมามันทำเอาร่างโปร่งถึงกับยกยิ้ม ถึงจะต้องล้างจานก็ไม่เป็นไรหรอกถ้าได้ล้างกับร่างเล็กของเด็กดื้อคนนี้ ^^
" นายคอยเช็ดจานเลย "
" ทำไมหล่ะ เดี๋ยวพี่ล้างแล้วนายเช็ดดีกว่านะ ^^ "
"จะบ้ารึไง นายเป็นแผลที่นิ้วอยู่นะ! " ตะคอกใส่ร่างสูงอย่างลืมตัว
" นั่นแน่... เป็นห่วงพี่หรอ ?? "
" อะ... ไปคอยเช็ดจานไป พูดมาก -//////////- "
" เขินหรอ? พี่ดีใจนะเนี่ย ขอบใจนะที่เป็นห่วง ^^ "
" พูดมากชะมัด ไม่ได้ห่วงซะหน่อย -////- "
" หน้าแดงแล้วแท้ๆ ดื้อจริงๆ " นายนี่มันน่ารักสุดๆไปเลยรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย ??
" เช็ดจานไปซะ !! "
" ครับๆ ^0^ "
แล้วทั้ง 2 ก็ยังคงหยอกล้อกันต่อไป จนกระทั่งล้างจานเสร็จ....
นายจะรู้ไหมนะแรมโบ้ พี่มีความสุขมากเลยนะ ...ขอบคุณนะที่กลับมา ...
.
.
.
" คืนนี้จะนอนกันยังไงหล่ะเนี่ย ? "
" นอนรวมกันก็ได้นี่ ^0^ " ร่างสูงเจ้าของรอยยิ้มสดใสเอ่ยออกมาอย่างไม่ต้องคิด ...
" ก็ดีนะ... นอนรวมกันน้องนายจะได้ปลอยภัยไงสึนะ 555+ " คนเป็นรุ่นพี่อย่างดีโน่ก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วย ....
" อ่า...นายว่าดีไหมอ้ะ มุคุโร่ ? "
" ก็ดีครับ ....แต่ผมอยากกินคุณสึนะจัง ^^ " ปลายเสียงร่างสูงเปลี่ยนเป็นเสียงกระซิบแทนไม่งั้นเขาคงโดนใครหลายๆ คนในนี้ฆ่าตายแน่ๆ
" อะ... บ้า -///////////- "
" ฟุคุคุ "
" นี่พวกนายจะสวีทกันอีกนานไหม ? ตกลงคืนนี้จะนอนไง ? " เป็ฯร่างโปร่งเสียเองที่ทนไม่ไหว ไหนไอ้บ้ามุคุโร่มันบอกจะทำให้เขาได้กินวัวไง แล้วไหงเห็นด้วยกับการให้นอนรวมวะ ! หงุดหงิดๆ -*-
" นอนรวม " ทุกคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน ทำเอาร่างโปร่งแอบเซ็งนิดๆ ...นอนรวมก็นอนรวม ชิ ! ...
.
.
.
" ให้พี่ช่วยขนไหม ? " เอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังรวบรวมผ้านวมลายวัวของตน เพื่อยกลงไปนอนกับทุกคนข้างล่าง
" ไม่เป็นไร ยกเองได้ อ๊ะ ... " ด้วยความที่ผ้านวมผืนใหญ่ ( เกิน ) ไป ทำให้ร่างบางถึงกับเสียหลักล้ม....
" เฮ้ย ... "
ตุบ !!!
" เป็นอะไรไหมเด็กดื้อ... " เอ่ยถามร่างเล็กอย่างเป็นห่วง โดยไม่ได้สังเกตเลยว่าหน้าของเขากับร่างเล็กแทบจะติดกันอยู่แล้ว...
" ไม่...อ๊ะ " ทั้ง 2 จ้องตากันอยู่เนิ่นนานจนร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัว... พยายามจะลุกขึ้นจากตัวร่างโปร่งแต่กลับโดนร่างโปร่งฉุดลงไปชิมความหวานที่ริมฝีปากบางของตน
" อื้อ... " ลิ้นร้อนชอนไชเข้าชิมความหวานที่ไม่ว่าจะลองกี่ครั้งก็ไม่เคยพอ จากจูบที่อ่อนหวานในคราแรก แปลเปลี่ยนไปเป็นจูบที่แสนเร่าร้อน พร้อมกับที่ร่างโปร่งใช้มืออีกข้างพลักร่างบางให้ลงมาอยู่ข้างใต้แทน....
สองลิ้นเกี่ยวกระหวัตแรกชิมความหวานอย่างไม่รู้จบสิ้น... ร่างบางยกมือขึ้นคล้องที่คอร่างโปร่างอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว...
" อื้ม...แฮ่ก...แฮ่ก... "
" แรมโบ้ พี่รักนายนะ ขอได้ไหม... "
" อะ... "
" รังเกียจพี่รึเปล่า ? "
" ปะ...ป่าว "
" งั้นพี่ขอนะครับ ^^ "
" อะ...อื้อ >////////< "
" พี่รักนายนะ " พูดจบร่างสูงก็ก้มลงไปซักไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของร่างบาง ...
.
.
.
TBC ~ *
______________________________________________________________________________
ครบ 100 แล้ว !!!! ( เหมือน 50 หลังมันจะน้อยกว่า 50 แรก นะ 555+ ) คิดถึงกันไหม ~ หายไป เกือบเดือน ... จะไม่แก้ตัวอะไร แต่จะบอกข่าวดี + ข่าวร้าย
ออมมีที่เรียนแล้ว ~ เย้~ เรียนวิทยาการคอมฯที่พระจอมเกล้าพระนครเหนือ ภาคสมทบนะคะ T^T ตอนแอดไม่ได้ยื่นคณะนี้ไว้ ทั้งๆที่คะแนนถึง เจ็บใจตัวเองเป็นเดือน...
ส่วนข่าวร้ายน่ะหรอ... ออมกับเมย์ไม่ค่อยหมั่นใจว่าจะมาต่อฟิคได้บ่อย =[ ]=! เนื่องจาก ตอนนี้เมย์ไปอยู่หอ ... คือเมย์ติดพระจอมลาดกระบัง เลยต้องไปอยู่หอ อ่านะ....
แล้วเมย์ก็ติดคณะวิทย์เหมือนออมเนี่ยแหละ แต่ออมจำภาคไม่ได้ รอเมย์มาบอกเองนะ 555+
ก็นั่นแหละ ขึ้นมหาลัย มันก็เรียนหนักกว่าเดิม...แต่ก็ขอสัญญาว่าจะพยายามหาเวลามาต่อฟิคเพื่อนรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนะคะ ^0^ !!~
ส่วนเมย์ แกจะ NC หรือ จะตัดไม่ NC ก็เรื่องของแกนะ 55555555555+ ( ใครอยากอ่าน NC ไปอ้อนเมย์กันเอานะ ^0^ ) วันนี้พล่ามเยอะ ... เอาเป็นว่า
ขอให้ติดตามผลงานของเราและเม้นให้เราต่อไปด้วยนะคะ ^_____________________^
บ๊ายบาย แล้วเจอกันตอน 14 จ้า ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น