คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : We are the same
ในปี .ศ 4000
อัราารเิอมนุษย์น้อยลทุที นไม่เพียพอ่อารใ้แราน
มนุษย์เลยสร้า ‘มนุษย์เทียม’ึ้นมา
“เื่อม่อ”
“ีเอ็นหนึ่หนึ่ศูนย์หนึ่ เื่อม่อ”
“้อย เื่อม่อ”
“เื่อม่อ ้อย”
“หัว เื่อม่อ”
“เื่อม่อ หัว”
“เหยี่ยว เื่อม่อ”
“เื่อม่อ เหยี่ยว”
“พิราบ เื่อม่อ”
“เื่อม่อ พิราบ”
“เื่อม่อสำเร็ ีเอ็นหนึ่หนึ่ศูนย์หนึ่”
หลับเสียพูอปัาประิษ์ายหนุ่ม็ลุึ้น
่อนะออาห้อรวสอบวามเป็นมนุษย์เทียม พลาปัเศษทรายที่เป็นราบหลเหลือาารทำภาริเมื่อสัรู่
“ไ”เสียทุ้มเ้มัึ้น่อนที่ ระป๋อเบียร์ะว้าออมารหน้า แเนียลเอามือไปรับอย่ารวเร็วามสัาิา
“ไม่ไว่ะ”ีเอ็นว่าพลายเบียร์ึ้นื่ม ่อนะนั่ล้าๆ ไล วานลิน หัวหน้าานอเา
แเนียล
เป็นมนุษย์เทียมรุ่นหนึ่ศูนย์หนึ่ ื่อเ็มีเอ็นหนึ่หนึ่ศูนย์หนึ่ เป็นทหารสอแนมอฝั่เอเียเนีย
ส่วนน้าๆ็พลเอประำหน่วยอเานี่แหละ สำหรับแเนียล
วานลินเป็นมาว่าหัวหน้า เป็นนเียวที่เาเรียว่ารอบรัวไ้
ในโลที่มอมนุษย์เทียมว่าเป็นแรานทาส เรียื่อามโทเนมที่สลัอยู่ใ้ลิ้น แ่วานลินไม่ใ่นแบบนั้น
หัวหน้าให้เียริมนุษย์เทียมเทียบเท่ามนุษย์ทำให้เารัหัวหน้าอัวเอมาแม้านะหนัแ่ไหน็าม
ปิ๊บ ปิ๊บๆ
“เหมือนานะเ้าอีแล้วว่ะ”หัวหน้าอเาพูเบาๆ
่อนะรับโทรศัพท์
แเนียลพยัหน้าเบาๆ่อนะัเบียร์ทั้หมเ้าปา แล้วโยนทิ้ถัยะ
“ไปเหอะ”วานลินพู่อนะเิน
พร้อมวัมือให้เาเินามมาเร็วๆ
ถึแม้นัวิทยาศาสร์ะบอว่าวามรู้สึอมนุษย์เทียมเป็นอปลอม
แ่นี่เป็นรั้แรที่าเนียลรู้ัวูบโหวในใ
ในห้อประุมลับอสภาเอเียเนีย
หัวหน้าอเาอยู่ในุพลเอเ็มยศ ประันหน้าพร้อมับอมพลเ้าเล่ห์อย่าฮวั
มินฮยอน แเนียลรู้อยู่แ่ใีว่าารพบปะลับๆออมพลอเอเียเนียับหัวหน้าอเาน่ะ
ไม่ใ่เรื่อที่น่ายินีเท่าไหร่ อีฝ่ายพร้อมะเล่นเมส์ารเมือพร้อมเะหัวหน้าเาออาำแหน่ทุเมื่อ
“ผมีใที่เห็นุสบายีนะรับ”อมพลมินฮยอนในุสีำเ็มยศยื่นมืออมารหน้า แ่วานลินหัวหน้าอเาไม่ไ้อบรับำทัทายนั้น
“มีเรื่ออะไรว่ามารๆีว่ารับ”อีฝ่ายไม่อ้อม้อม ถึแม้ะอยู่ใ้บัับบัา็าม
แเนียลอบที่หัวหน้าอเาเป็นนรๆไม่อ้อม้อมแบบนี้
“อ่าผมอบนิสัยนี้อุริๆ”มินฮยอนยิ้มพราย่อนะยาึ้นิบ
“าวเทียมออเรา้นพบาวเราะห์
ห่าออไปในรอบ4ล้านปีแสที่นั่นมีทรัพยาารที่สมบูร์อย่ามา แน่นอนว่าเบื้อบนอยาไปั้อาานิมที่นั่น”
“แน่นอนว่า
ไม่มีใรเหมาะะเป็นผู้นำมาไปว่า พลเอไล วานลินอีแล้ว”
เมื่อบประโยอท่านอมพล
ทุนไ้แ่นิ่เียบ มินฮยอนและวานลินมอหน้าัน้วยสายาที่อ่านไม่ออเียบๆ
แ่เป็นแเนียลเอที่ทนไม่ไหว เายปืนึ้นมารหน้าไอ้อมพลเส็เร็โยอัโนมัิ
ไม่สนว่าะมีปืนอีสามระบอ้าหน้า่อมาที่พลเออเา้วย็าม
ทำไมเาะไม่รู้ว่าอมพลมินฮยอนทำแบบนี้็เพราะอะไร
อยาะให้หัวหน้าอเาออไปาโละไ้ทำอะไรสะวๆึ้นล่ะไม่ว่า เาไม่มีทายอมให้หัวหน้าอเาออไปนอโลไปมาว่านี้แล้ว
แ่นี้พลเอไล วานลิน็แทบะถูอมพลฮวั มินฮยอนรวบอำนาในเอเียเนียไปเือบหมแล้ว
“ผมยัพูไม่บเลยนะรับ”มินฮยอนยิ้มพรายพรายมือยอมแพ้ น่าหมั่นไส้ นแเนียลเือนแทบะเหนี่ยวไออมา
“อโทษที่ทาเราเสียมรรยาท้วยรับ”วานลินว่าพลา่อนะสั่ให้แเนียลเอาปืนล เาำเป็น้อทำามอย่าโยี
“โลอเราไม่สามารถเรียว่าบ้านไ้เ็มปาแล้วรับ พวเราทำสรามับยูเรเียมานับสิบปี เรา้อหาอาานิมใหม่ให้เอ่อนพวนั้น”อมพลฮวั มินฮยอนึัึ้นมาอีรอบ
“ุสามารถเอานในอทัพไปไ้าม้อาร
และแน่นอนว่าราวนี้ แม่พันธุ์ ะไปับพวุ้วย”
“หมายวามว่ายัไ ?”
“ารยายพันธ์เป็นส่วนหนึ่ในแผนล่าอาานิม้วยนะ
ผมว่าุะไม่ลืมเรื่อนี้ ”
วานลินพยัหน้าอย่าเ้าใ
่อนที่อีฝ่ายะีมือให้สัาบาอย่าแ่นอัวเอ
“พาเ้ามา”
ทา้านปีวาอห้อ
ประูถูเปิออ ร่าบาเินนำหน้าพวหุ่นทหารไบอร์ที่ถืออาวุธรบมือามเ้ามา
แเนียลรู้สึเหมือนะหยุลมหายใเมื่อไ้มอหน้าายหนุ่มที่อยู่ในห้อัๆ
วาเรียวอ่อนโยนนั้นเป็นไปอย่าธรรมาิ วาวสามวที่้าแ้มและปาระับนั่น
็สมแล้วที่ะเป็นแม่พันธุ์ให้หัวหน้าอเาอย่า
วานลิน
แ่ในห้วสำนึ
เา็รู้สึเสียาย
น้อยเนื้อ่ำใที่ัวเอเป็นแ่มนุษย์เทียมเหลือเิน
“พอะไ้ไหม แบบนี้”ผู้มีอำนาสูสุในห้อเอ่ยถาม่อนะส่สายามีเลศนัยให้อีฝ่าย วานลินไม่พูอะไรแ่หันไปมอนในุยาวสีาว่อนะเอ่ยำถาม้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออ
“ื่ออะไร?”
“เอ่อ...อ ออู ะ..รับ”
“ถึแม้ะเป็นเพศายแ่ถูั่อพันธุรรมแล้ว
ุไม่้อห่วนะรับ ็อย่าที่รู้มนุษย์เพศหิเหลือในโลไม่ี่พันนแล้ว
เราะเสี่ยให้เพศหิริๆับุไปไม่ไ้”อมพลแทรึ้นระหว่าบทสนทนาอย่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
วานลินพิาราอ ออูที่สั่นสู้ ่อนะัสินใที่าไม่ถึออมา
“โอเ ผมะไปั้อาานิมที่าววนั้น
แ่... ”
“อ ออู้อมาเป็นเ้าสาวอแเนียล
มือวาอผม”
นัู่เบล รันเนอร์รีรันสอภารวเลยออมาาวๆ
พิมไปแบบเบลอๆ หวัว่าะอบันนะะ ; v ;
ความคิดเห็น