คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 :คุณพ่อ...ความทรงจำ !
และแล้ว…วันที่ผมกลัวก็มาถึง มันคือวันที่ต้องใส่ชุดเคองเล่นดนตรีต่อหน้าประชาชีนะเซ่ !!! ผมคิดถูกคิดผิดที่เข้าชมรมนี้ว่ะเนี้ย ?
“คุณนารูโตะยิ้มหน่อยสิครับ”ซาอิพูดพร้อมหยิกก้มผม(ไม่)เบา…เรากับนายสนิดกันตอนไหนเหรอ ?
“ยิ้มกับผีนายซิ ฉันต้องแต่งตัวเป็นยุยแล้วออกไปร้องเพลงกับคนทั้งโรงเรียนเลยน่ะ !”ผมตะคอกกลับไป
“ผมไม่แน่กว่าเหรอฮะ ผมต้องแต่งเป็นริทสึน่ะฮะ ริทสึตีกลองคาดผม ไม่แย่กว่าเหรอฮะ !?”แม้ว่าซาอิจะพูดกระแทกเสียงแต่หน้ามันก็ยังยิ้มตลอด หน้าซาอิมันเป็นเหน็บเหรอ ? ถึงได้มีหน้าเดียว !?
“โหยยยย ยังน้อยนายก็อยู่ข้างหลังฉัน !”กลองมันไม่ค่อยไม่ใครเห็นหรอกฮะ
ผมยังไม่ทันพูดจบ เสียงประตูก็ถูกกระชากโดยหมีแพนด้า เอ้ยย กาอาระ
“เอาชุดมาให้แล้วน่ะ”พอกาอาระพูดจบแค่ประโยคเดียว ย้ำว่าประโยคเดียวน่ะฮะ ! กาอาระก็เอาชุดเครื่องแบบนักเรียนญี่ปุ่นที่เหมือนกับชุดของเคองไปว่างไว้บ่นโต๊ะ แล้วหยิบชุดคอสเพลย์ของอาซีสะออกไปเปลี่ยน
“เฮ้ออออออ…สุดท้ายก็ต้องทำน่ะฮะ…ถะ”ซาอิพูดพร้อมทำท่าจะบ่นต่อ
“รู้แล้วๆ ไม่ต้องบ่นให้มาก”ผมตัดปัญหาพร้อมเดินไปหยิบชุดของยุยไปเปลี่ยน
ให้ตายสิ ! ถ้าคอสเป็นอย่างอื่นผมจะไม่ว่าเลยน่ะ แต่นี้เล่นคอสเป็นเคอง ผมจะบ้าตาย ! แต่ถ้าผมไม่แต่งก็ไม่ได้ผมจึงจับกระโปรงมาใส่ แล้วก็เสื้อบลาๆๆ ผมขอไม่บรรยายต่อล่ะกันน่ะฮะ
10 นาทีก่อนขึ้นแสดง
อีกแค่ 10 นาที อีกแค่ 10 นาทีเท่านั้น ผมจะทำไงดีกันนนนนน !!! ถ้าจบงานนี้ผมไม่อายแทบมุดดินหนีเลยเหรอ ? แล้วไอ้กระโปงหวิวๆนี้อีก ผมอยากจะหงายเงิบบบบ !
“เป็นไรว่ะ ?”ชิกามารุถามผม
“ดูชุดที่ใส่ก่อนค่อยถามดีไหม ?”ผมพูด
“เอาเถอะ ไปเล่นดนตรีดีๆล่ะกัน อ๊ะ ! ชมรมหมีแพนด้าลงมาแล้ว”ชมรมอะไรว่ะนั้น ? ช่างเหอะ ! ยังไงวันนี้โตะคนนี้ก็ต้องอายแบบแทรกแผ่นดินอยู่แล้ว ชิ๊ !
“นารูโตะ ไปเหอะ”ซาสึเกะที่มาจากไหนไม่รู้ย่องมาข้างหลังผม สยองไส้ชะมัด !
“อ่าๆ ไปแล้ว ๆ”ถึงจะบอกว่าไปแล้ว แต่ผมก็ยังอยากทำใจสัก 5 นาทีน่ะ แต่ถ้าผมไม่ไป มีหวังกาอาระได้ใช้กังฟูแพนด้าใส่ผมแน่ (?)
เมือคิดได้แบบนั้นผมจึงเดินไปหยิบกีต้าร์คู่ใจ แล้วเดินไปบนเวที ทั้งแสงไฟ เสียงกรี๊ด (คาดว่าคงจะเป็นชุดที่พวกผมใส่ !) ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นแบบนี้มานานมากแล้ว ตั้งแต่ความทรงจำช่วงหนึ่งของผมหายไปล่ะมั้ง
“นารูโตะ ! พูดไรหน่อยดิ่”ซาสึเกะเรียกผม
“อ่ะ…อืม สวัสดีฮะทู๊กค๊นนนนน”ผมพูดพร้อมโค้งเบาๆ (เรื่องนี้ผมเรียบร้อยจัง !?)
“กรี๊ดดดดด ! นารูโตะคู๊งงงงงง”
“แฮ่ๆ เป็นครั้งแรกที่ผมมาเล่นดนตรีแบบนี้ แถมยังจ้องใส่ชุดของเคองอีก ผมเขินมากๆเลยแหละฮะ”ผมพูดพร้อมหน้าแดง
“นารูโตะคุงน่ารักมากกกก อร๊ายยยยยย”ผมออกจะหล่อ !
“แต่ว่าพวกเราจะพยายามทำงานนี้ให้เต็มที่น่ะฮะ ขอบคุณมากฮะ”พอพูดจบงานดนตรีของพวกเราทั้ง 4 ก็เริ่มขึ้น
ทั้งที่วันนี้ผมคิดว่าอาจจะอายจนมุดดินหนีซะอีก แต่มันไม่เป็นอย่างงั้น มันสนุกมากๆเลยแหละฮะ ทุกครั้งที่ผมเล่นดนตรีผมมีควาสุขมากๆ
และแล้วช่วงเวลานั้นก็ผ่านไป อย่างที่บอกเวลาแห่งความสุขผ่านไปเร็วเสมอสิน่ะ และก็! วันนี้ผมอยากซิบอกว่า พ่อผมก็มาดูผมเล่นดนตรีด้วยแหละ ยิปปี้…เหรออ ! อนาคตผมหมดแล้ววว พ่อเห็นผมใส่ชุดนักเรียนหญิง งามหน้าจริงๆ !
“นารูโตะลูกพ่อออออ”นั้นไง คิดถึงก็มาเลย
“ฮะพ่อ !?”
“วันนี้โตะลูกพ่อน่ารักที่สู๊ดดดดดด”พูดจบพ่อผมก็โดนกอดผม
“แอร้กกก มันหายใจไม่ออกน่ะพ่อ”ผมพูดแบบหน่ายๆ
“เบาๆก็ได้พ่อ เดียวไอ้โตะมันได้ตายก่อนพอดี”พี่เพนพูดห้าม
“อ่ะ ! จริงซิ แล้วนั้นเพื่อนลูกเหรอ ?”พ่อถามผม
“ใช่ฮะ คนที่หัวเป็นเป็ดนั้นซาสึเกะ คนที่หัวแดงๆนั้นกาอาระ แล้วก็คนที่ขาวแบบไม่มีเลือดนั้นซาอิฮะ”
“ซา…สึเกะ”พ่อมองซาสึเกะแบบมีลับลมคมใน เกี่ยวกับความทรงจำผมรึเปล่าน่ะ ?
“มีอะไรเหรอฮะ”ผมถาม
“ปะ เปล่าหรอก ยินดีที่ได้รู้จักน่ะ ฉันชื่อมินาโตะ เป็นพ่อของนารูโตะ”พ่อพูดแนะนำตัว
“เช่นกันฮะ”ซาอิพูดพร้อมยิ้ม
“เดียวผมมาน่ะพ่อ ผมไปหาพวกซากุระจังก่อน”ซากุระ(ที่ไม่ค่อยมีบท)โทรมาบอกว่าให้ไปหา
“อ่าเคๆ”พ่อพูดจบผมก็เดินออกไป
(บันทึก : ซาสึเกะ)
พอนารูโตะเดินไปพ่อของนารูโตะก็เดินมาหาผม
“ขอคุยด้วยหน่อยซิ”คุณมินาโตะพูด
“ฮะ”ผมตอบรับ แล้วก็เดินตามคุณมินาโตะไป
“นายคือเด็กอุจิวะใช่ไหม ?”คุณมินาโตะถาม ตรงประเด็นดีจัง
“ใช่ฮะ”
“ฉันก็ไม่ได้จะอะไรกับนายหรอกน่ะ แต่แค่อยากบอกว่าเรื่องในอดีตฉันยกโทษให้พวกอุจิวะหมดแล้ว อีกอย่างนายก็เป็นอดีตเพื่อนของนารูโตะ อิทาจิก็เป็นอดีตพี่ชายของนารูโตะ เพราะแบบนั้นฉันจะไม่อะไรกับพวกนาย แค่ถ้ามีเรื่องแบบในอดีตฉันไม่ปล่อยพวกนายแน่”คุณมินาโตะร่ายเป็นชุด
“ฮะผมเข้าใจแล้ว”
“เพราะงั้น…สงบศึกชั่วคราวน่ะไอ้หนู”คุณมินาโตะพูดจบพร้อมมากอดคอผม เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงน่ะตาลุง !
“แฮะๆ”ผมได้แต่ยิ้มเหยๆให้ไป แล้วก็เดินออกมา
ทุกคนคงงงกับอดีตของนารูโตะซิน่ะฮะเดียวผมจะเล่าให้ฟังตอนนั้นเป็นตอนเด็กของผมฮะ นารูโตตะกับผมเป็นเพื่อนสนิดกันมากๆขนาดอาบน้ำด้วยกันยังเคยพูดแล้วเขิน ! แต่ว่าโชคไม่ดีที่ตระกูลอุจิวะต้องการโกงร้านดนตรีอุซึมกิเลยทำร้ายนารูโตะโดยการแกล้งขับนถมาชนนารูโตะจนความจำหายไปช่วงนึง แล้วเสือกเป็นช่วงที่ผมเป็นเพื่อนกับนารูโตะด้วยน่ะ !
แต่ช่างเถอะ ตอนที่ร้องเพลงนารูโตะก็ดูเหมือนจะจำอะไรได้บ้างมั้ง (?) ใครแคร์ ? ต่อจากนี้จากเพื่อนต้องกลายเป็นคนรักให้ได้ ก๊ากๆๆๆ (เรื่องนี้เกะไปแล้ว - -)
(จบบันทึก : ซาสึเกะ)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วจ้าาา ^^
ตอนนี้กว่าจะแต่งด้ปาเข้าไปตั้ง 2 วัน ฮาาา
เนื่องจากช่วงนี้มันตัน พร้อมป่วย หุหุหุ -0-
แต่จะพยายามมาอัพเด้อออ
ปล.ฟิคนี้ไม่เกี่ยวกับเม้นหรือวิวน่ะ วิวมากวิวน้อยยังไงก็อั สบายใจได้เด้ออ ^^
ความคิดเห็น