Persecute : แกล้งนักรักซะเลย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

[1]บทนำ
 

         ชีวิตของคุณหนูบัทเตอร์ของฉันมีแต่ความสวยงามและสงบสุข มีครอบครัวที่อบอุ่นเพื่อนที่น่ารักและเข้าใจ เงินมหาศาลที่จะใช้ยังไงก็ใช้ไม่หมด รถหรูๆขับไปไหนมาไหน มีชีวิตอิสระเสรี หน้าตาดีแถมยังเรียนดีกีฬาดีกิจกรรมเด่น อะไรจะเพอร์เฟคขนาดเน้ ฮุฮุฮุๆๆ  ^O^

          เย้ !!! เปิดเทอมปีสองแล้ววว ฉันจะได้มาเดินสวยๆโปรยเสน่ห์เล่นๆในไฮสคูลแล้ว ช่วยไม่ได้คนมันสวยก็ต้องโชวอะนะ ฮี่ๆๆ
     "ยัยบัทเตออออร์ !!"   เอ๊ะ เสียงใครน่ะ
     "ยืนบื้ออะไร มองขึ้นมาข้างบนเซ่"   นั่นมันยัยซินกับยัยเฌอร์นี่ 
     "เห้ยยย มาเช้าจังแก คิดถึงมากเลยย^^" 
     "นี่ ขึ้นมาคุยกันมั้นตะโกนทำไม มานี่เร็ว !"   เออเนอะ แหะๆดีใจจนลืมตัวไปเลย
         
          ฉันเลยรีบวิ่งขึ้นไปหาเดอะแกงค์ของฉันที่ชั้นสองของตึกปีสอง แต่ฉันก็รีบวอ่งขึ้นบันไดโดยไม่มองหนทางข้างหน้าว่ามันมะ..  'ปั่กก'
     "เห้ยยยย ไม่นะ"   นี่ฉันกำลังจะตกบันไดหน้าพังยู่ยี่ขาแขนหักฟันล่วงหรอนี่ หน้าฉันเพิ่งเข้าครอสมาเมื่อสองวันก่อนเองนะ T_T
     ..
     ..
     ..
          เอ๊ะ ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับตัวฉันเลย หรือว่า ? หรือว่าฉันเป็นอัมพาตแล้ว ฮืออออ ไม่นะ 
     "ฮือออ ฉันเป็นอัมพาตหรอนี่ T^T"   ฉันหลับตาปี๋แล้วโวยวาย ไม่นะฉันไม่ยอม
     "นี่ยัยบ้า เธอลืมตามาก่อนมั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น โวยวายได้มโนมาก"   เสียงผู้ชายพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ใครน่ะ ? กล้ามากที่ด่าฉัน
     "O_- อ่ะ อ้าว ไม่ได้ตกบันไดนี่นา ฮี่ๆๆๆๆ"   ฉันไม่ตกบันไดเพราะนายปากจัดนี่จับตัวฉันไว้ทัน โชคดีจริงๆ
     "ฉันช่วยเธอไว้นี่ยังไม่ขอบคุณอีกหรอ ถ้าฉันไม้คว้าตัวเธอไว้ป่านนี้หน้าพลาสติกของเธอคงเละแน่ๆ"
     "นี่นาย ฉันไม่ได้ทำมานะแล้วนี่ก็หน้าจริงล้วนๆ อ๋อ ฉันสวยใช่มั้ยล่ะ คนชมฉันเยอะละ"
     "หืมม มโนเพ้อเจ้อไร้สาระจริงๆเลยผู้หญิงเนี้ย แถมไม่มีมารยาทอีก คนอุส่าห์ช่วยไว้ยังไม่ขอบคุณอีก-_-"
     "นายด่าฉันอีกแล้วนะ !! ตัวเองมีมารยาทมากหรอมายืนด่าผู้หญิงฉอดๆๆเนี้ย"
     "ก็เธอไม่ขอบคุณฉัน แถมยังพูดอะไรไร้สาระเพ้อเจ้ออะ ไม่ลืมตามาดูแล้วยังโวยวายเสียงก็แจ๋นแหลน โหยยย ฉันนี่ลำคานมากเลยน่าจะให้ตกบันไดสลบหัวแตกหน้าพังซะเลย"   กล้าดียังไงมาทำหน้าแหยใส่ช้านนนนน 
     "นี่นายปากจัด รู้มั้ยนายยืนด่าใครอยู่"
     "ดาร์ก นายดูยัยนี่สิเพ้อเจ้อแล้วยังสมองเสื่อมจำชื่อตัวเองไม่ได้อีก นี่ยังไม่ได้ตกบันไดนะเนี้ย นายบอกหล่อนสิ ว่าหล่อนชื่ออะไร -_-"    ดาร์กคนนั้นคือเพื่อนร่วมห้องของฉันเอง
      "ก็เธอชื่.."
      "พอเลย ฉันรู้ชื่อตัวเองดี แล้วถามอะไรหน่อยนะนายพูดเป็นต่อยหอยเลยนี่เป็นอะไรหรอ กลัวแมลงสาบแย่งพูดรึไง"
     "เอ้อดาร์ก ไปกันเถอะ ฉันต้องรีบล้างมือด้วยแอลกอฮอล์เมื่อกี้เผลอจับตัวแมลงสาบว่ะ ฮ่าๆๆๆ"
     "เอ่อ..ฉันขอโทษแทนลาเต้มันด้วยนะ เธออย่าถือสามันเลยบัท"   ดาร์กขอโทษแทนนายปากจัดนี่ อ้อชื่อลาเต้ แหวะ หน้าจะชื่อราแอนด์แบคทีเรีย
     "ฉันอยากได้คำขอโทษจากปากตานี่"   ไม่ยอมหรอก ฮึ่ม !
     "อ๋อ งั้นไม่มีทางหรอกนะยัยแมลงสาบ ถ้าเธอไม่ขอบคุณฉันก่อน" 
     "ไม่มีทาง !! ทำไมเปิดเทอมวันแรกถึงซวยขนาดนี้นะ"
     "บายยย ยัยแมลงสาบ แหยะๆๆ"   หือออ ตานี่ทำหน้าและท่าทางน่าถีบมาก  กรี๊ดดดดด >.<

     "โหห นี่ผู้ชายคนนั้นด่าแกขนาดนี้เลยหรอ"   ซินเอ่ยขึ้นพร้อมทำหน้าตกใจ
     "ใช่สิ ฉันไม่เคยเจอผู้ชายที่ไหนปากร้ายเท่าตาบ้านี่เลย พูดแล้วแค้น"
     "โอ้ยย  ฮ่าๆ เขาด่าฮาดีอะ"   ยัยเฌอร์ขำอย่างสะใจ
     "หึ อย่าพูดถึงตาบ้านั่นเลย เราไปโปรยเสน่ห์กันเถอะพวก"
     
          พวกฉันทั้งสามกำลังเดินอย่างสง่าไปยังศูนย์รวมที่จะทำให้จุดสนใจคือพวกฉัน แกงค์นางฟ้า
          อ้อ ! ลืมบอกไปพวกฉันมีกัน 3 คนแบบซี้ๆคือฉัน ซินเนส และเฌอร์เบล  ซินเนสผู้ที่มีดวงตาสีฟ้าน่าเอ็นดู ปากกระจับเซ็กซี่ จมูกโด่งมากเพราะเป็นลูกครึ่ง ผิวขาวชมพูผ่อง ผมสีบลอนด์ทองตรงยาวเกือบถึงกลางหลัง เป็นผู้หญิงที่น่าเอ็นดูเหมือนเด็กมีความน่ารักมากๆ  เฌอร์เบลผู้มีดวงตาสุดเซ็กซี่น่าเข้าหา ผมสีแดงประกายทองดัดลอนตรงปลาย ปากนิดจมูกหน่อย รวมๆแล้วเป็นผู้หญิงที่น่าค้นหามาก  ส่วนฉันบัทเตอร์ผู้มีดวงตาสีน้ำตาลโต จมูกโด่งเชิ่ด ปากชมพูบาง แก้มสีอมชมพูแม้ไม่ได้ปัดบลัชออน ผมสีคาราเมลประกายทองตรงยาว พวกฉันทั้งสามมีหุ่นที่เพรียวบางขาเรียวดูสง่ามาก จนได้ฉายาว่า 'แกงค์นางฟ้าแห่งอัลเบิร์ตไฮสคูล'