คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 ผู้อยู่ร่วมคนใหม่
บทที่ 8 ผู้อยู่ร่วมคนใหม่
เธออยู่บ้านหลังนี้ได้เดือนกว่า แล้ว เพื่อนบ้านที่นี้เป็นมิตรมากเลย ไม่ต้องระแวงว่าจะมีขโมย เมื่อไม่กี่วันก่อน แคร์กับเทอเวอร์ก็มาฉลองการขึ้นบ้านใหม่ของเจนิเฟอร์ แคร์เป็นห่วง เจนิเฟอร์มากทีเดียวเพราะอีกไม่นานก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว อีกอย่างช่วงที่เริ่มตั้งท้อง ก็เกือบแท้งอีก แถมเด็กยังเป็นฝาแฝดอีก ไม่รู้จะพูดยังไง
“นี้เจฟรู้ไหม เธอท้องครั้งนี้มันมีปัญหาเยอะทีเดียว ฉันอยากเตือนเธอว่า อย่าทำงานหนักมากนักแล้วอีกอย่างก็ อย่าหาเรื่อง เครียดมาใส่ตัวเข้าใจไหม จากที่ฉันดูอาการนะ ฉันว่า เธอเลือดจางมากทีเดียว ถ้าเกิดเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาจะทำยังไง” เธอเตือนเจนิเฟอร์ อีกหลายยกเรื่องนี้
ตอนนี้ก็ใกล้คลอดแล้ว เรื่องงานเธอคิดว่าคงต้องเอาไว้ก่อน เธอนั่งคิดถึงคำพูดของแคร์ที่เตือนเธอเอาไว้
ติ๊ง ต๊องๆ
“ใครมานะ” เธอรีบวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่แล้วเดินไปเปิดประตู คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเอมิลี่ น้องสาวของอลัน
“สวัสดีจ้า เอมิลี่รู้ได้ยังไง....” ยังไม่ทันที่เจนิเฟอร์จะพูดจบ เอมิลี่ก็ตบหน้าเธอไปฉาดหนึ่ง
“เธอทำยังนี้ได้ไงรู้ไหมว่าทุกคนเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน อลันแทบไม่เป็นผู้เป็นคนหลังจากที่เขากลับมาจากบ้านตากอากาศเขาบอกเรื่องเธอให้ทุกคนรู้ เขากลับไปที่บ้านนั้น แต่เธอไม่อยู่แล้ว ตอนนี้เขาไม่ยอมทำอะไรเลย แทบไม่เป็นผู้เป็นคน เธอรู้บ้างไหม” เอมิลี่ระบายโทสะที่เธอต้องเห็นพี่ชายเป็นแบบนี้ใส่เจนิเฟอร์
“แล้วเธอคิดไหมว่าเขาทำอะไรกับฉันบ้าง ถ้า....เธอ...คิดว่า...ฉัน..” ภาพเบื้องหน้าของเจนิเฟอร์เริ่มบิดไปบิดมา หน้าของเอมิลี่ค่อยๆหายไป แล้วทุกอย่างก็มืดลง
“ว้าย เจนิเฟอร์เป็นไรไป” เอมิลี่รีบเข้าประคองตัวเธอก่อนที่จะถึงพื้น
ผ่านไปนานทีเดียวกว่าที่เจนิเฟอร์จะฟื้น เอมิลี่นั่งอยู่ที่โซฟาอีกด้านหนึ่ง
“ขอโทษนะ ฉันโทรไปหาแคร์แล้ว เธอด่าฉันชุดใหญ่เลย ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ มันหน้ามืดไปหน่อย” เอมิลี่ รีบขอโทษขอโพ เธอทันทีที่เธอฟื้น
“ไม่เป็นไรหรอก เดียวก็ดีขึ้นเอง” เธอรีบบอกก่อนที่เอมี่รี่จะรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ “แล้วนี้เธออยู่ที่นี้คนเดียวจริงเหรอ” เธอเริ่มถาม
“ก็ไม่เชิง มีแม่บ้านมาวันเว้นวัน แล้วก็คนสวนมาอาทิตย์ละสามครั้ง” เจนิเฟอร์บอก
“จะบ้าเหรอ ท้องแก่ขนานนี้อยู่บ้านคนเดียวเธอต้องบ้าไปแล้วแน่เลย เอางี้ให้ฉันมาอยู่ด้วย นะ ฉันจะได้อยู่ดูหลานด้วย อีกอย่างฉันอยากจะออกห่างๆ จากแม่ซะบ้าง จะได้ทำงานของตัวเองได้อย่างเต็มที่” เอมิลี่รีบบอกทันที
“เอาสิก็ดีเหมือนกัน แต่ฉันต้องของร้องเธอว่าอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครทั้งสิ้น ทั้งอลัน คุณลุงแล้วก็คุณป้าด้วย ห้ามบอกเด็ดขาดว่าเธอมาอยู่กับฉัน เข้าใจไหม” เธอรีบสั่งห้ามทันที เพื่อเป็นการป้องกันความลับของเธอเอาไว้
เย็นวันนั้นเอมิลี่ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านของเธอ ข้าวของเครื่องใช้ของเธอมีเยอะทีเดียว ส่วนใหญ่ก็เป็นอุปกรณ์วาดรูป เอมิลี่เป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงมากทีเดียวในตอนนี้เธอเริ่มวาดภาพมาตั้งแต่เด็ก เธอฉนัดวาดภาพเหมือนของสัตว์ และภาพวิวท์ทิวทัศน์ ภาพของเธอเป็นที่นิยมมาก มีหลายครั้งที่เธอต้องเดินทางไปวาดรูปที่ต่างประเทศเป็นเดือนๆ
“นี้ เอมิลี่ เอาของไปเก็บที่ห้องรับแขกเลยนะ เดียวฉันทำอาหารก่อน แล้วค่อยลงมากินกัน” เจนนิเฟอร์บอกเอมิลี่ที่พึ่งมาถึงหน้าประตู
กว่าที่เอมิลี่จะจัดข้าวของเสร็จก็เกือบสองทุ่ม หลังอาหารพวกเธอคุยกันนิดหน่อยก่อนที่จะขึ้นนอน
“เฮ เจฟของจะหมดแล้วนิ ไม่ไปซื้อเหรอ” เธอถามหลังจากที่เดินสำรวจตู้เย็น และก็ชั้นเก็บอาหาร
“ไปสิ ไว้พรุ่งนี้ก่อนแล้วกัน เธอไปด้วยกันไหมละ” เจนิเฟอร์ตอบ “อืม งั้นก่อนไปสักชั่วโมงปลุกฉันหน่อยแล้วกันนะ” ความคิดที่จะให้ทั้งคู่ได้เจอกันเริ่มของเอมิลี่เริ่มแล่นอยู่ในหัวเธอ
“พรุ่งนี้ต้องโทรบอกคุณแม่ซะแล้ว ยังไงซะต้องให้สองคนเจอกัน แบบบังเอิญเป็นดีที่สุด” เอมิลี่เป็นคนที่ทุกคนในบ้านเรียกว่าจอมวางแผนใหญ่ของครอบครัว แต่แผนเธอน้อยครั้งนักที่จะไม่เป็นไปตามที่เธอต้องการ หลังจากที่เธอคิดแผนได้ เธอโทรวางแผนกับแม่และบอกวิธีการทุกอย่าง ก่อนที่จะกลับไปวาดภาพต่อ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ขอโทษที่หน้าไปซะหลายวันนะค่ะ
พอดีว่าเรื่องวุ่นๆ ในชีวิตมีมาไม่ขาดสาย
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน แล้วก็เรื่องตัวเอง
เหอะๆๆ แต่ยังไงก็จะพยายามมาอัพจนจบให้ได้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่าน นิยายเรื่องแรกของเรานะค่ะ
ขอบคุณจากใจเลย
ความคิดเห็น