ตัวเธอขอฉันได้ไหม

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 หนีสุดชีวิต

บทที่ 4 หนีสุดชีวิต

เทอร์เนอร์ยกอาหารสำหรับ หนึ่งอาทิตย์ลงจากท้ายรถ มาเก็บไว้ในครัวให้เจนิเฟอร์  พวกเขาช่วยกันจัดเตรียมของและที่ต่างๆให้หน้าอยู่มากขึ้นแล้ว เพราะบ้านหลังนี้พวกเขาแทบจะไม่มีเวลาได้มาพักกันเลย

หลังจากจัดของทุกอย่างเข้าที่เข้าทางพอที่จะอยู่ได้แล้วพวกเขาก็กลับไป  เจนิเฟอร์ต้องอยู่ที่บ้านนั้นคนเดียวอีกนานที่นี้มีของใช้ ครบครัน มีรถยนตร์ด้วย  แต่สิ่งเดียวที่บ้านหลังนี้ไม่มี นั้นคือ  ไออุ่นจากอลัน  แต่เมื่อเธอคิดอย่างนั้น เธอควรดีใจกับการที่เธอย้ายมาอยู่ที่นี้

 เกือบเช้าแล้ว เธอโทรไปหาแครี่เรื่องงาน  อินเตอร์เน็ตที่บ้านพักนี้เป็นแบบความเร็วสูงเลย ทำให้เธอทำงานได้สะดวกยิ่งขึ้น  เธอเข้าประชุมผ่านอินเตอร์เนต  ทำงานต่างๆ อยู่ที่นี้ได้โดยไม่ต้องออกไปไหน  เธอจะออกไปซื้อของอาทิตย์ละ สอง สาม ครั้ง  ก็น่าจะพอได้

เจนิเฟอร์ใช้ชีวิตอยู่ที่นี้ เกือบสามเดือนแล้ว  แครี่บอกว่าที่บ้านตามหาตัวเธอกันใหญ่เลยไม่มีใครรู้ แคร์ก็บอกว่าเธอไม่รู้เหมือนกัน 

“เราน่าจะโทรไปถามคุณป้าว่าเป็นไงกันบ้าง อีกอย่างจะได้บอกด้วยว่าเราสบายดี”

 เจนิเฟอร์ใช้เวลาคิดอยู่นานแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์

“บ้านวินเดอร์สันค่ะ” เสียงสาวใช้รับใช้

“คุณป้าอยู่รึเปล่าเวนดี้ ”  เธอพูดเมื่อจำเสียงสาวใช้ประจำคฤหาสห์ได้

“อยู่ค่ะ คุณหนู  หายไปไหนมาค่ะ  สักครู่นะค่ะเดียว ดิฉันจะไปตามคุณท่านมาให้ค่ะ”  เธอพูดอย่างดีใจแล้วไปตามหาคุณนายวินเดอร์สัน ,k

 “ฮาโหล  เจฟเป็นไง  หา  ทำไมไม่ติดต่อมาเลย ป้าฝากข้อความไว้ที่เลขาหนูทุกวันเลยนะ” คุณป้ายิงคำถามใส่เธอจนเธอแทบจะไม่ได้ตั้งตัว

“คุณป้าใจเย็นๆ ค่ะ หนูได้ข้อความคุณป้าทุกฉบับเลยค่ะ  ตอนนี้หนูสบายดีค่ะ อากาศที่นี้ดีมากเลยหนูอยากให้คุณป้ามาเห็นมากเลยละค่ะ หนูได้พักผ่อนเต็มที่แน่นอนค่ะ ตามที่คุณป้าต้องการ ไงค่ะ แต่หนูว่าเรื่องนี้เอาไว้ก่อนนะค่ะ  หนูแค่โทรมาบอกว่าหนูสบายดีเท่านั้นและค่ะ แล้วคนที่นั้นเป็นยังไงบ้างค่ะ”  เธอถามกลับบ้าง

 “ก็สบายดีกันทุกคน ยกเว้นอลัน  เขากับบ้านเช้าทุกวันเลย ป้าก็เลยกลัวว่าเขาจะเป็นไร ตั้งแต่หาหนูไม่เจอก็แทบจะกินเหล้าแทนอาหารอยู่ แล้ว  หนูรีบกลับมาเถอะนะ ไม่อย่างนั้นอีกไม่นาน อลันคงอดอาหารตายแน่”  คุณป้าทำเสียงอ้อนวอน

 “ไม่ได้หรอกค่ะคุณป้า ต้องรออีก เจ็ดแปดเดือนนะค่ะ ตอนนี้หนูกำลังจะไปเที่ยวนะค่ะจะได้พักผ่อนอย่างจริงจังมากกว่านี้หน่อย  หนูว่าไว้แค่นี้ดีกว่านะค่ะ คราวหน้าหนูจะโทรมาใหม่ถ้ามีโอกาสตกลงนะค่ะ”  เจนิเฟอร์รีบวางสายก่อนที่คุณป้าจะพูดอะไรมากกว่านี้

วันนี้เธอต้องไปซื้อของดูเหมือนว่า อาหารกำลังจะหมดอยู่แล้ว  เจนิเฟอร์ท้องแค่ห้าเดือนแต่ท้องเธอโตเหมือนคนใกล้คลอดเลย  ทำให้เธอทำอะไรลำบากมากขึ้น  แคร์บอกว่าสงสัยจะเป็นลูกแฝดซะแล้ว  ตอนนี้เธอขับรถเองไม่ได้แล้วเลยต้องจ้างรถแท็กซี่ให้มารับเธอที่บ้าน อาทิตย์ละสองครั้ง 

..........ที่ร้านขายของในเมือง ……

“สวัสดีค่ะ เจนิเฟอร์ วันนี้ทำไมซื้อของซะเยอะเลยละค่ะ”  คนขายถามเสียงใส

 “ต้องซื้อไว้นะจ้า ยิ่งอยู่คนเดียวด้วย  พยากรณ์อากาศบอกว่าพายุกำลังจะเข้า ก็เลยต้องเตรียมตัวไว้ก่อนนะจ้า” เธอตอบ

“จริงเหรอค่ะ หนูยังไม่ได้ปิดทีวีเลยตั้งแต่เมื่อวาน เหอะๆๆ”  สาวน้อยตกใจนิดหน่อยกับข่าวที่ได้ยินว่าพายุจะเข้า

“เจนิเฟอร์ท้องใหญ่ขึ้นเยอะเลยนะค่ะ  อ่อจริงค่ะเมื่อวานมีคนมาตามหาคุณน๊าค่ะ ขอนึกก่อนนะค่ะ” เธอทำท่านึกอย่างเต็มที่

“เหอะๆ ไม่น่าจะจำยากเลยอะค่ะ ผู้ชายแบบเนี้ย หน้าตาดีเอามากๆ เลย แต่งตัวก็ดี  ดูสะอาดสะอ้าน  เท่ย์สุดๆ ค่ะ  แล้วเขาเอารูปคุณมาให้ดูด้วยนะค่ะ น่าจะเป็นรูปที่ถ่าย ไม่นานนี้อะค่ะ”

 สาวน้อยพูดถึงชายคนนั้นตามความคิดของเธอไม่หยุด

“โทษนะจ้าฉันก็อยากอยู่คุยต่อ  แต่ต้องไปซื้อของก่อนที่จะค่ำนะจ้า  ถ้ามีอะไรก็ไปหาฉันที่บ้านนะ โทรมาคุยกันก็ได้จ้าฉันว่างอยู่แล้ว”  เธอบอกแล้วก็เดินออกไป

 ร้านขายของที่เธอเข้าไปทุกร้านบอกแทบจะเหมือนกันหมดว่ามีผู้ชายแต่งตัวดีมาตามหาเธอ

 หลังจากที่เธอซื้อของที่ต้องการได้ครบหมดแล้วเธอ เดินไปที่ริมถนน แวะพักดื่มน้ำชาที่ร้าน เดอร์ ฟันร์  ที่เป็นร้านน้ำชาของเมือง  เธอนั่งอยู่สักพักใหญ่  สายตาของเธอเหลือบไปเห็นผู้ชายผมน้ำตาลเกือบแดง กำลังเดินไป เข้าเหมือนอลันมากเลยทีเดียว  แต่พอเธอจะมองให้แน่ใจอีกครั้งเขาก็หายไปซะแล้ว

 “เฮ้ย ! สงสัยจะคิดมากไปหน่อยซะแล้วเรา”   เธอส่ายหัวไล่ความคิดเรื่องอลันออกไปก่อนจะกลับมาดื่มชาต่อ 

……บ้านริมหาด.......

วันนี้พยากรณ์อากาศบอกเอาไว้ว่าจะมีฝนตกถึงตกหนักเลยทีเดียวก่อนที่จะเกิดพายุ            เจนิเฟอร์ต้องเก็บผ้าที่ตากเอาไว้ก่อนที่ฝนจะตก

 “โอ้ย !ลูกจ้า อย่าทะเลาะกันสิจ้า มีแค่สองคนทะเลาะกันได้ซะทุกวันเลยพวกลูกนี้”
   เธอพูดไปพลางลูบท้องไปด้วย  และแล้วในที่สุดฝนที่ทำท่าจะตกมาหลายวันก็ตกจนได้  แถมตกหนักแบบไม่ลืมหูลืมตาเอาซะเลย




///////////////////////////////////////////////////////////////

ขอโทษที่หายไปหลายวันค่ะ  
พอดีมีเรื่องเครียดนิดหน่อย 
แต่ได้มาอัพนิยายให้เพื่อนอ่านก็สบายใจแล้วละค่ะ