ตัวเธอขอฉันได้ไหม

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 บทลงโทษ

ตอนที่ 2 บทลงโทษ

                เกือบสี่ทุ่มแล้ว เจนิเฟอร์หลังจากกินยาเข้าไปก็กำลังนอนหลับอย่างสงบบนเตียงของเธอ ผู้ชายคนหนึ่งกำลังเปิดประตูเข้ามาที่ห้องของเธอ  ผู้ชายคนนั้นคืออลัน  วินเดอร์สัน นั้นเอง  เขาเดินไปไม่ให้เธอรู้ตัวว่าเขาได้เขามาแล้ว

เขาจับแขนเธอมัดไว้กับขอบเตียง  เขาคอยๆ เอาผ้าผืนบางปิดตาของเธอ  เจนิเฟอร์สะดุ้งตื่นเพราะสัมผัสอันร้อนแรงของอลัน

 “นั้นใครนะ  จะทำอะไรฉัน  ปล่อยฉันนะ  แกเข้ามาได้ยังไงกัน”  เธอที่ถูกปิดตากำลังส่งเสียงถามด้วยความตกใจ

 “ไม่ต้องกลัวที่รักวันนี้ฉันจะทำให้เธอได้ลิ้มรสชาติของความสนุกของเซ็กส์เอง  นั้นเป็นโทษที่เธอทำเย็นชากับฉันเมื่อตอนบ่าย”  อลันพูดในขณะที่มือลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเจอนิเฟอร์ 

“อา  ไม่นะอลันฉันขอร้องวันนี้ไม่ได้”  เจนิเฟอร์กลัวสิ่งที่ อลันจะทำให้เธอต้องเสียลูกในท้องไป  แต่คำพูดของเธอไม่สามารถจะหยุดการกระทำของเขาได้เลย   มันเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชติร้อนแรง แล้วก็ดับลงไปทันทีที่เชื้อไฟหมด

ร่างกายของเจนิเฟอร์ในตอนเช้ามีรอยฟกชำดำเขียวทั่วไปหมด  แถมยังมีรอยจูบแทบจะทั่วตัว  เธอลุกคนจากเตียงแล้วเดินไปอาบน้ำ ได้สักพัก  อลันก็เดินตามเธอเข้าไปในห้องน้ำ  

“จะอาบน้ำทั้งทีทำไมไม่บอกกันบ้างละจ้า ที่รัก”  คำว่ารักของอลันนั้นทำให้เจนิเฟอร์เจ็บปวดมากทีเดียว  เพราะคำว่ารักที่ไม่มีความรักอยู่เลยเป็นสิ่งที่ปวดร้าวเสียเหลือเกินสำหรับเธอในตอนนี้

   กว่าที่พวกเขาจะออกจากห้องน้ำก็กินเวลาไปนานทีเดียว  เจนิเฟอร์รีบแต่งตัวแล้ว  เธอต้องสวมเสื้อแขนยาวมีคอ กับ กางเกงขายาวเพื่อปกปิดร่องรอยของเมื่อคืนนี้  แม้วันนี้จะร้อนมากก็ตาม

                หลังจากที่เจนิเฟอร์ประชุมเสร็จ แครี่เลขาของเธอวิ่งเข้ามาหาเธอ 

“โทษค่ะ เจฟ  คุณนายวินเดอร์สันโทรมาบอกจะรอคุณที่ร้านกาแฟ โทรัน เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนค่ะ  ฉันไม่กล้าเข้าไปรบกวนคุณ”  เธอรีบบอก

 “จ้าไม่เป็นไร  เดียวฉันไปเดียวนี้  ยกเลิกนัดช่วงเช้า จนถึงบ่าย 3 ด้วยเลยแล้วกัน” 

เจนิเฟอร์รีบขับรถไปที่ร้านทันที

……30 นาที่ผ่านไป.....

                หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งถักอะไรบ้างอย่างอยู่โต๊ะริมหน้าต่างของเรา   เจนิเฟอร์รีบเดินเข้าไปหาเธอ

 “ขอโทษคะคุณป้า  หนูติดประชุมอยู่”  เจนิเฟอร์แลกจูบกับป้าของเธอ  แล้วจึงไปนั่งที่ก้าวอี้อีกด้าน

  “คุณป้าเรียกหนูมาพบที่นี้  มีอะไรรึเปล่าค่ะ” เจนิเฟอร์ยิงคำถามก่อน 

“เปล่าหรอกจ้า เมื่อวานนี้หนูไม่ยอมไปทานข้าวที่บ้าน ป้าก็เลยเป็นห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไร  แล้วนี้จะทานอะไรสักหน่อยไหม  อาหารร้านนี้อร่อยมากเลยนะ”  เธอพูดขณะที่ถักไหมพรมไปด้วย 

“ไม่ดีกว่าค่ะหนูไม่ค่อยหิวนะค่ะ  ขอนมสักแก้วก็พอ”  เธอรีบบอกทันที  หญิงคนนั้นปรับแว่นตาแล้วมองมาที่เจนิเฟอร์ กลับสิ่งแปลกๆ  ที่เธอสั่งมา

 “แปลกจังเลยวันนี้คิดยังไงกินนม  ปกติกินแต่กาแฟ  แปลกดี  มากาเร็ตจ้าขอนมร้อนสักแก้วนะจ้า”  เธอสั่งนมให้เจนิเฟอร์แล้วก็ถักไหมพรมต่อ

  พวกเขาคุยกันได้สักพัก  อลันก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในร้าน 

“ขอโทษครับคุณแม่ ผมรีบมาแล้วแต่รถมันติดมากนะครับ”  เขานั่งลงข้างเจนิเฟอร์

“จะสั่งอะไรท่านก็สั่งเลยนะ  จะได้คุยกันหน่อยไม่ได้คุยกันตั้งนาน น่าเสียดายคุณพ่อมาด้วยไม่ได้”

 “น้องขอสเต็กเนื้อไม่ต้องสุกมากนะ  แล้วก็ขอสลัดราดซอสพริกไทยดำด้วย” อลันสั่งอาหารทันที  แต่ทันทีที่อาหารยกมาวางที่โต๊ะมันทำให้เจนิเฟอร์คลื่นไส้ทันที

 “ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะค่ะคุณป้า”  เจนิเฟอร์ลุกออกไปจากโต๊ะ  อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

หลังจากที่เธอกลับมาพวกเขาก็คุยเรื่องราวต่างๆกัน อีกพักใหญ่

“คุณป้าค่ะหนูมีเรื่องอย่างจะบอกคุณป้าไว้นะค่ะ  (อลันหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยินคำนั้น)  มะรืนนี้หนูจะย้ายไปสาขาที่อังกฤษแล้วนะค่ะ  คงจะไม่คอยได้กลับมาพบคุณป้าเท่าไร”   หลังจากที่คุยกันเรื่องนี้ไปนาน  เกือบจะบ่ายโมงแล้ว  เจนิเฟอร์ขอตัวไปทำงานก่อนเพราะตอนบ่ายมีประชุมผู้บริหารระดับย่อย   


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

สวัสดีตอนเย็นๆๆ เอาตอนที่  2  มาให้อ่านค่ะ
อีกสองสามวัน  เจอกันใหม่นะค่ะ  
ช่วงนี้การบ้านเยอะมากเลยจะจบม.6
ใครเป็นแบบเราบ้างไหมเนี้ย
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นแบบเรา  เหอะๆๆ