คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โหมดภูมิ(แก้ไข)
ตอนที่ 2
[โหมด : ภูมิ]
ดีครับทุกท่านผมยอดชายนายภูมิครับ เทพบุตรคลาสโนว่าที่ใครๆต่างก็รู้จักโดยเฉพาะสาวๆ และถึงแม้พวกเธอๆต่างรู้ดีว่าผมไม่เคยจริงจังไม่เคยรักใครจริง ก็ยังเข้าหาผมหวังว่าจะทำให้ผมจริงๆจังกับพวกเธอๆทั้งหลายบ้างแต่ก็นั่นแหละครับไม่มีใครเกินหนึ่งอาทิตย์ และผมไม่เคยง้อใครผมให้ในสิ่งที่เธอต้องการได้หมด ยกเว้นความรักหนะครับเพราะผมแค่รักสนุก ไม่คิดจะผูกพันกับใคร และไม่มีใครมาทำให้ผมอยากจะผูกพันได้ เพราะด้วยหน้าตาและฐานะทางครอบครัวทำให้ผมคิดเสมอว่า ทุกคนที่เข้าหาผมหรือแม้คนที่ผมเข้าหาคบกับผมด้วยเรื่องหน้าตา ฐานะ หรือไม่ก็ธุรกิจมันคือโชคไม่ดีอย่างหนึ่งของคนหน้าตาดีและฐานะดีอย่างผมที่ทุกคนจะเข้ามาเพื่อหาประโยชน์ ผมก็ตอบสนองให้ตามความพึงพอใจของผม แต่ไม่มีใครอยู่ได้นานผมก็หมดสนุก และพร้อมที่จะหาสิ่งสนุกสิ่งใหม่ต่อ และใช่ว่านิสัยอย่างนี้ของผมจะทำให้ผมรักใครไม่เป็นหรอกนะครับผมชื่อว่าจะมีคนที่สามารถหยุดผมได้ และทำให้ผมทำได้ทุกอย่างเพื่อเค้า
ผมคิดมาเสมอว่าจะต้องมีคนๆนั้นอยู่และสักวันผม จะต้องหาเจอ และผมก็คิดว่าผมคงจะหาเจอแล้วหละคนที่ว่าเพราะคนๆนั้นทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปจากภาพใบหน้าที่สวยราวกับภาพวาดนั้นได้ ผมว่าผมคงตกหลุมรักเธอคนนั้นเข้าให้แล้ว แหละครับ ผมคิดว่าคงจะเริ่มจีบเธอคนนั้นของผม(ตู่ว่าเป็นของตัวเองเลยนะแก : คนแต่ง) ให้ติดแต่ผมว่ามันคงไม่ง่ายเพราะผมคิดว่าเธอคงจะเป็นทอม ผมว่ามันไม่เข้าเลยครับสวยขนาดนั้นแล้วอะไรทำให้ผมคิดว่าเธอเป็นทอมหนะหรอ ก็เพราะเธอใส่ชุดนักศึกษาชายหนะสิ
พร่ามมาตั้งนานผมยังไม่ได้บอกเลยว่าเจอเธอที่ไหนเมื่อไรยังไง555 เอาหละครับผมคนที่ไม่เคยจะเข้าไปช่วยกิจกรรมต่างๆของรุ่นและคณะ ยกเว้นเรื่องกีฬานะครับผมทำเต็มที่เพราะคือสิ่งที่ผมชอบ นั่นแหละครับ แต่เมื่อวานครับไอ้เพื่อนตาร์มันมาขอร้องให้ผมไปร่วมรับน้องวันแรกซึ่งมันจะแนะนำรุ่นพี่และดาวกับเดือนของสาขาที่เป็นถึงดาวกับเดือน มหา’ลัยด้วย ผมก็เลยตกลง แต่ก็ทำให้ผมอยากขอบคุณมันขึ้นมาเลยครับ ที่ทำให้ผมเจอเธอคนนั้น ผมก็แปลกใจว่าทำไมทั้งวันผมถึงพึ่งสังเกตเห็นเธอตอนที่เกิดเรื่องที่คู่รักชาย/ชายเค้าทำสวีทกันจนพวกเพื่อนๆและรุ่นน้องมองกันตาแถบหลุดออกจากเบ้า ผมว่า
เค้าเปิดเผยกันดีนะครับแล้วไอสิ่งที่น้องเค้าพูดผมก็เห็นด้วยว่าแคร์คนที่เรารักก็พอแล้วและนั่นแหละ คนสวยของผม(ตู่อีกแล้วนะแก : คนแต่ง) (ก็จะตู่อะมีไรมะคนหล่อทำไรก็ดูดี : ภูมิ) ( เออไม่ว่าอะไรแล้วจ๊ะพ่อคนหล่อ หล่อจริงๆให้อภัย : คนแต่ง)
คงจะเป็นเพื่อนกันกับคู่รักนั้นแหละมั้ง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่อยากเด่น เลยพูดอะไรกับเพื่อนไม่รู้จนเพื่อนเธอออกมาประกาศความรักซะหน้าเพื่อนๆเลยครับ แต่นั่นทำให้ผมคิดว่า เธอทำยังไงนะที่ไม่เป็นจุดเด่นหรือจุดสนใจมาได้ตลอดทั้งวันรวมถึงช่วงนี้ด้วย สามารถจริงๆครับ เพราะความสวยของเธอนั้นผมว่าต้องสะดุดตาใครหลายคนได้แน่นอน แต่เรื่องตอนเย็นจะไม่มีใครสนใจผมว่าไม่แปลก เพราะว่าเพื่อนเธอชั่งมีความเปิดเผยบวกกับความกล้าที่จะให้คนอื่นรับรู้ว่าตัวเองมีคนรักเป็นเพศเดียวกันเหลือเกินครับเลยกลายเป็นจุดสนใจไปเลย
ผมเห็นเธอทำเหมือนโล่งอกด้วย แล้วพอเลิกกิจกรรมเธอก็รีบเดินออกไปทันทีไม่รอเพื่อนเลยคงคิดว่าถ้าไปพร้อมเพื่อนคงไม่พ้นกลายเป็นจุดเด่น ผมนี่ก็มองตามเธอไปไม่วางตาจนเหมือนเธอจะรู้ตัวเลยหยุดเดิน มองมาทางผมจนเพื่อนเดินมาชน ดีนะครับว่าเพื่อนเธอผ่อนแรงไว้ทันไม่งั้นผมว่าเธอคงได้ล้มแน่เพรียวบางขนาดนั้นหุ่นนางแบบเลยครับเธอสูงนะครับผมว่าคงเกือบ180ได้ถือเป็นผู้หญิงที่สูงมากเลยครับ แล้วเธอก็คุยอะไรไม่รู้กับเพื่อนแล้วรีบเดินไปทันที
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือเธอจะไม่รู้ว่าผมมองเธออยู่ ผมอยากให้เธอรู้นะครับเพราะถึงเธอจะเป็นทอมผมก็เชื่อว่าเป็นผู้หญิงยังไงก็ต้องมีหวั่นไหวกลับหน้าตาผมบ้างแหละครับประสบการณ์มันเยอะครับของแบบนี้ และผมคิดว่าถึงเธอจะเป็นทอมผมก็จะจีบให้ติดให้ได้ครับ จะเปลี่ยนทอมให้กลายมาเป็นผู้หญิงให้ได้เลยครับ
แต่ตอนนี้คงพอจะมีคนอยากรู้บ้างมั้งครับว่าผมอยู่ไหน จะบอกให้เลยครับว่าวันนี้เพื่อนผมคงได้ตกตลึงกันเป็นแน่เพราะตอนนี้ผมกำลังขับรถไปมหา’ลัยแล้วครับ และมันยังเช้าอยู่คือ7โมง ซึ่งผมไม่มาเร็วขนาดนี้เพื่อมาช่วยงานกิจกรรมหลอกครับ แต่ที่วันนี้ผมมาเพราะอยากเห็นเธอคนนั้นอยากจับตาดู กลัวใครจะมาจีบคนที่ผมตกหลุมรักไปหนะครับ ส่วนเรื่องช่วยกิจกรรมนั้นมีไว้บังหน้า5555
“เฮ้ยพวกมึงทำไรกันอยู่วะ มีไรให้กูช่วยไหม” ผมทักไอ้พวกเพื่อนๆเมื่อผมเดินมาถึงซุ้มสาขาครับพวกมันหันมามองผมตลึงตาค้างเลยครับ อะไรจะขนาดน้านนะพวกมัน
“โห ไอ้ภูมิวันนี้ผีเข้าหรือไงวะถึงจะมาช่วยพวกกู แถมยังมาเช้าอีกแม่งกูว่าวันนี้สงสัยต้องพาน้องๆไปรับน้องในตึกแล้วหวะ สงสัยพายุจะเข้า” เหอะๆทายสิว่าใครที่ใส่ผมมาหนึ่งชุดแบบไม่อยากเชื่อว่าจะเห็นผม ก็ไอ้ตาร์ยังไงหละครับทุกท่าน แค่ผมมาเช้าเพื่อมาช่วยกิจกรรมนี่มันแปลกหรอครับ (ถึงจะมีความในแอบแฝงก็เถอะ) (แปลก แปลกมากเลยแกเอ้ย : คนแต่ง) (ง่ะ :ภูมิ)
“โห ไอ้ตาร์ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกหน่าไม่มีผีอะไรเข้ากูทั้งนั้นแหละแค่อยากมาช่วยพวกมึงบ้างมัน
แปลกมากหรือไงวะ
“แปลก แปลกมากถึงมากที่สุดเลยอ่ะภูมิฟ้าว่า ฟ้าก็คิดเหมือตาร์เค้าแหละแล้วเชื่อว่าเพื่อนคนอื่นก็คิดแบบนั้นด้วย” มาแล้วครับสุดที่รักของไอตาร์ เข้ากันเป็นอย่างดีพร้อมหาแนวร่วมแล้วไอ้แนวแล้วทั้งหลายมันก็พยักหน้าช้าๆครับยังไม่หายตะลึงกันอีกหรอนี่พวกมัน
“โห นี่ๆพวกมึงจะตะลึงกันอีกนานไหม แค่กูมาเช้า มาช่วยพวกมึงนี่ตะลึงค้างกันเหมือนเจอสัตว์ประหลาดเลยนะพวกมึง” ไม่ไหวแล้วครับเรียกสติพวกมันหน่อย ไม่งั้นไอ้ที่มันทำๆกันอยู่คงไม่เสร็จเพราะว่ามัวแต่ตะลึงที่เห็นผมกันอยู่
“ยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดอีกหวะ” พวกมันตอบพร้อมกันในประโยคแบบเดียวกันโดยไม่คาดคิดเลยหลุดจากอาการตะลึงแล้วมองหน้ากันงงๆประมาณว่า ไอ้ประโยคเมื่อกี้ไม่หน้าพูดเหมือนกันและออกมาพร้อมเพลงกันได้ขนาดนี้
“เหอะๆ พอๆเลยพวกมึง ไหนทำอะไรกันอยู่กูจะได้ช่วย” เสนอตัวช่วยเหลือครับแล้วผมก็สังเกตเห็นเตากับกระทะ พร้อมวัตถุดิบในการทำอาหารครับ ถามได้ความว่ามันจะทำใส่กล่องไว้ให้น้องกินกันตอนเที่ยงครับ ที่ทำเองเพราะจากประสบการณ์ข้าวกล่องปีที่แล้วของรุ่นพี่ครับ ที่มันไม่มีความอร่อยเลย มาปีนี้พวกมันเลยตัดสินในทำกันเองครับ แล้วคุณคิดว่าใครเป็นคงลงมือจับกระทะแล้วสร้างสรรค์ผลงานครับ ผมคิดว่าพวกคุณคงคิดว่าเป็น3สาว ฟ้า ดรีม และแพรวใช่ไหมครับ คุณคิดผิดแล้วแหละ เพราะคนที่ลงมือทำคือผู้ชายสองคนที่ลักษณะไม่ให้ในการทำอาหารสุดๆโดยเฉพาะไอ้คินที่เป็นคลาสโนว่าเหมือนกระผมด้วย แล้วถึงผมจะทำเป็นก็
เถอะแต่ไม่คิดว่าอย่างมันจะทำเป็นแล้วออกมาอร่อยครับ ส่วนสามสาวครับใช่ว่าจะอยู่เฉยเพราะว่ากำลังจัดเตรียมวัตถุดิบให้หนุ่มๆกันอยู่ครับแล้วผมก็เห็นเตากับกระทะอีกชุดความคิดอะไรดีๆเลยบังเกิดเมื่อมองวัตถุดิบแล้ว
“นี่ๆพวกมึงวันนี้เมนูพวกมึงอ่ะคือข้าวพัดรวมมิตรซอดมะเขือเทศใช่ไหม แล้วทีทำอยู่นี่พอหรือยังวะ”
“เออๆใช่ๆมึงรู้ได้ไงวะแล้วถามทำไมหละนั่น”ไอ้ตาร์มันหันมาตอบไปผัดไปครับ”
“เออตอบมาก่อนว่าพอหรือยัง”
“เออคิดว่าคงพอแล้วหวะทำไมหวะ” มันหันมาตอบพรางทำหน้าสงสัยครับ
“ก็ไม่ทำไม ก็แค่เห็นเมนูที่พวกมึงทำกับเห็นวัตถุดิบที่พวกมึงมีแล้วนึกเมนูอะไรดีๆออกหนะ”
“เฮ้ยไอภูมิอย่างมึงคิดเมนูออกด้วยหรอวะแล้วพูดเหมือนจะทำเองแบบนั้นใครจะกล้ากินวะสยองอ่ะ” ทายสิเสียงใคร ไอ้คินครับ ไอ้คลาสโนว่าปากมอม
“แหมไอ้คินคำพูดที่มึงพูดมาหนะดูตัวเองบ้างเหอะ เห็นกูอย่างนี้ฝีมือกูไม่แพ้ใครนะมึงไปถามไอ้ตาร์ได้” เหอะๆย้อนมันไป1ดอกพร้อมอวดฝีมือด้วยครับ
“เออ ไอ้คิน ไอ้ภูมิอ่ะพ่อครัวมือหนึ่งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนแรกกูยังไม่อยากเชื่อเลย แต่กูขอบอกฝีมือกูกับมึงไม่ได้ครึ่งของมันหวะ” 555 ไอ้ตาร์เพื่อนรักผมครับ ชมผมซะไอ้คินยืนเอ๋อเลยครับกับสิ่งที่ไอ้ตาร์พูด
“ไอ้ภูมิเนี่ยนะ พ่อครัวมือหนึ่ง กูกับมึง ฝีมือไม่ถึงครึ่งของมัน ไม่หน้าเชื่อเลยสักนิดหวะตาร์”
ไอ้คินยังข้องใจครับหันไปมองหน้าไอ้ตาร์เชิงว่ากูอยากรู้ละเอียดกว่านี้ ผมเลยพยักหน้าให้ไอ้ตาร์เป็นเชิงเล่าไปเถอะไม่ได้เป็นความลับอะไรที่เสียหายนี่ครับ ที่คลาสโนว่าตัวพ่ออย่างผมทำอาหารเก่ง
“ไอ้คินแล้วมึงทำได้แบบมันหรอวะแค่เห็นวัตถุดิบก็บอกได้แล้วว่าพวกเราจะทำอะไร ทั้งที่มันอาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้ที่ไม่ใช่ข้าวผัดซอกมะเขือเทศรวมมิตรน่ะ แล้วอย่าตอบมานะว่ามันเห็นที่พวกเราทำเพราะจากตรงนี้กับที่มันนั่งอยู่กูรู้ว่าไม่มีทางเห็นสิ่งที่พวกเราทำอยู่” ไอ้ตาร์เริ่มแจงให้ไอ้คินเริ่มเข้าใจความสามารถของผมครับ ไอ้คินมันก็ทำหน้าไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไรครับแต่สุดท้ายมันก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจแล้วมองหน้าไอตาร์ประมาณว่าแล้วไงต่อวะ พร้อมกับเทข้าวแล้วเริ่มผัดแล้วครับ ผมว่าทำเสร็จคงมีบริการนวดจากสาวๆกันแน่ครับ เพราะผัดกระทะใหญ่มันต้องเหนื่อยและเหมื่อยมือเป็นธรรมดา
“พอเข้าใจแล้วใช่ไหมมึง ว่าถ้ามันไม่เก่งมันคงแยกไม่ได้เพียงแค่เห็นวัตถุดิบหรอก เอาหละไอ้ภูมิหนะถึงมันจะเป็นคลาสโนว่าลอยไปลอยมารักสนุกไปวันๆแบบมึงแต่ขนาดมึงยังทำเป็นแล้วทำไมมันจะทำไม่ได้วะ” เหอะๆกัดผสมคำชมครับรอบนี้
“กูก็ว่างั้นแหละแต่ที่กูทำเป็นเพราะมีช่วงนึงกูเห็นแม่ทำแล้วกูนึกสนุกอยากทำบ้างแม่เลยบอกว่าถ้าคิดจะทำก็อย่าทำเล่นๆทำให้มันจริงๆจังๆไปเลย เวลาอยู่คนเดียวจะได้หากินหาทำเองได้ไม่ต้องพึ่งใครไม่ต้องเปลืองเงินไปกินตามร้านทุกมื้อ กูก็เรียนให้แม่สอนจริงจังจนทำเป็นนี่หละแต่ไอ้ภูมินี่สิดูไม่ออกคิดไม่ถูกเลยหวะว่ามันจะทำอาหารได้แล้วเก่งกว่ากูกับมึงด้วยเนี่ย มันมีความเป็นมายังไง”ร่ายยาวมาเลยครับมัน แต่ก็ทำให้รู้แหละครับว่าเพราะอะไรมันถึงทำอาหารเก่งคงเพราะแม่มันรักมันไม่อยากให้รู้ต้องลำบากแล้วคงอยากให้มันดูแลตัวเองได้ ส่วนมันที่แค่นึกสนุกก็คงเข้าใจความรู้สึกของแม่มันก็เลยให้แม่มันสอนให้เป็นจริงเป็นจัง
“อืมกูเข้าใจ เพราะกูตอนแรกก็ไม่อยากเชื่อแล้วก็ไม่คิดว่ามันจะทำเป็น วันที่มันถือของที่มันทำออกมาให้กูลองกินนะกูนั่งทำใจตั้งนานกว่าจะยอมกินมึงคิดดู เด็ก10ขวบเดินถือข้าวผัดออกมาให้แกกินแล้วบอกว่าตัวเองเป็นคนทำหนะ แกจะรู้สึกยังไงวะ แต่พอกูกินนะอร่อยมากมึง กูเลยคิดว่ามันโกหกมันต้องให้แม่มันทำให้แน่ๆ มันก็ว่าไม่ได้โกหกแล้วใครจะเชื่อวะ แม่มเด็กอายุเท่ากันซึ่งกูตอนนั้นยังทำอะไรไม่เป็นเลยแล้วมาบอกว่าเป็นคนทำข้าวผัดแสนอร่อยนี่น่ะหรอ ไม่มีทางเชื่อ”
“โห ตั้งกะ10ขวบกูว่ามันคงหลอกมึงเอาของแม่ทำมาให้มึงกินแบบที่มึงคิดนั่นแหละหวะ กูไม่เชื่อหรอก10ขวบทำอาหารเป็นผู้หญิงว่าไปอย่าง” ไอ้คินครับพูดขัดตอนไอ้ตาร์กำลังเล่าได้ที่ผมว่าถ้าเป็นอย่างมันพูดไอ้ตาร์มันคงไม่เล่าให้ยาวหรอกครับบอกว่าผมหลอกเอาข้าวผัดที่แม่ทำมาหลอกว่าผมทำเองให้มันกินไปเลยจบเหอะๆ
“ไอ้คิน มึงนี่หัดใช้สมองสักนิดก่อนขัดได้ไหมวะถ้าเป็นของแม่มันทำแล้วเอามาหลอกกู กูไม่เล่าให้มันยาวอย่างนี้หรอก” พูดแล้วเอื้อมมือไปโบกกระบาลไอ้คินที่กำลังผัดข้าวหนึ่งที ผมว่าใกล้เสร็จแล้วแหละเลยบอกให้สาวๆไปเตรียมกล่องมาใส่ได้แล้ว แล้วผมก็นั่งเตรียมของที่จะทำต่อ
“น่ะเห็นไหมมึงมันรู้ว่าจะเสร็จแล้วเลยให้สาวๆไปเตรียมกล่องให้ ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องจริงๆไม่รู้หรอกมึงอยู่ไกลขนาดแล้วเรื่องที่ว่ามันต้องปรุงยังไงอีก” เหอะๆไอ้ตาร์รีบบอกเลยครับ ไอ้สองตัวนี้ก็นะ คุยกันด้วยคำพูดที่เหมือนผมคงจะไม่ได้ยินที่มันคุยกัน แต่ขอโทษครับอยากบอกมันจริงๆ กูได้ยินชัดสุดๆ
“เออๆ เล่าต่อได้และแล้วไงต่อวะ มึงชื่อมันป่ะวะ”ความสงสัยของมันคงมากเอามากๆน่ะครับรีบซักต่อเลยมัน
“กูก็ไม่เชื่ออะสิ มันเลยบอกว่า ถ้าไม่ชื่องั้นอยากกินอะไร ไปดูมันทำก็ได้ กูเลยบอกมันว่าอยากกินแกงจืดเต้าหู้หมูสับของชอบกู มันเลยลากกูเข้าครัวไปเลยมึงเชื่อไหมกูตะลึงเลยมันคล่องเอามากๆอ่ะ พอเสร็จกูก็กินกับข้าวผัดไปนั่นแหละแม่งอร่อยว่ะ กูเลยชื่อว่ามันทำไง”
“เออเข้าใจและๆ แต่กูสงสัยอีกอย่างใครสอนมันทำวะตั้งกะ10ขวบแม่มันหรอวะเด็กแค่นั้นสอนทำแล้ว ตอนที่กูอยากทำอะ15แล้วนะ”อยากรู้ไม่สิ้นสุดจริงมัน ไอ้คินเอ้ยรู้แล้วจะยิ่งอึ้ง
“ถึงมึงไม่สงสัยนะคิน กูก็อยากจะอวดเพื่อนรักแต่เด็กของกูให้มึงฟังอยู่แล้ว กูอ่ะกินจนอิ่มแล้วมันก็บอกว่าอย่าไปบอกแม่นะว่ามันทำอาหารหนะแม่ยังไม่รู้ว่ามันทำเป็น กูเลยว่ามันว่าไม่เชื่อหรอกทำเก่งแบบนี้แม่ต้องสอนแน่ๆจะไม่รู้ได้ไง มันก็บอกว่าแม่มันไม่รู้จริงๆมันติดแม่แล้วเวลาแม่มันเข้าครัวมันก็จะตามแม่มันไปเสมอ เลยจำได้แล้วเอามาแอบทำเองไม่ให้แม่รู้เดี๋ยวแม่จะดุเอา กูอะไม่เชื่อมันหรอกแล้วทีนี้แม่กูกะแม่มันมาเจอกันพอดีกูก็เลยได้ทีถามเลย ว่าแม่มันเป็นคนสอนมันทำอาหารให้ใช้ไหมแล้วมันมาโกหกกูว่ามันจำมาทำเอง
พูดง่ายๆกูฟ้องว่ามันโกหก แต่ผลที่ได้นี่สิแม่มันรีบถลาไปจับตัวมันแล้วรีบถามเลยว่ามันทำกับข้าวให้กูกินหรอมันนี่ตัวแข็งทื่อก้มหน้าก้มตากลัวความผิดเต็มที่กูนะคิดในใจ สมคิดจะโกหกกู แต่ยังสมน้ำหน้าได้ไม่เต็มที่เลยหวะแม่มันหันมาบอกกูว่าไม่ได้สอนมันจริงๆ คงกลัวว่ากูจะเข้าใจผิดลูกชายมั้ง กูกะเลยว่ามันทำคล่องมากเลยนะถ้าแม่มันไม่สอนแล้วจะคล่องขาดนี้ได้ไงแค่จำมาทำเฉยๆ แม่มันก็ว่าน้าก็ว่างั้นแหละว่าแต่คล่องมากเลยหรอจ๊ะแล้วอร่อยหรอป่าว กูเลยรีบบอกว่าคล่องแล้วอร่อยมากด้วย แม่มันก็เลยหันไปมองมันแบตะลึงๆพอๆกะแม่กูเลย กูเลยเชื่อว่ามันอะไม่โกหก” โหเพื่อนตาร์ครับกั๊กๆไว้บ้างก็ได้ไม่ต้องเล่าหมดขนาดน้านนน
“หรอวะแล้วแม่มันไม่ว่าอะไรหรอวะ10ขวบเข้าครัวทำอาหารนี่ต้องห่วงเรื่องฟืนไฟแก๊สอะไรบ้าง
แหละ” ยังสงสัยไม่เลิกครับไอ้คินไม่รู้จะสงสัยอะไรนัก แต่ตอนนี้ผมเตรียมของที่จะทำแล้วคับเพราะตอนนี้น้องๆเริ่มมากันแล้วครับ เพราะใกล้ถึงเวลานัดน้องแล้ว ผมเลยบอกให้สาวๆไปต้องรับน้องกับแจกป้ายชื่อได้เลยตรงนี้ผมจัดการเอง ปล่อยพวกมันลำลึกความหลังของผมต่อไปเถอะ เหอะๆ พวกเธอก็ทำถ้าไม่อยากไปนะครับ คงอยากรู้เรื่องแปลกๆของผมที่ไม่น่าเชื่ออีกเรื่องแหละครับ555 ส่วนมันสองตัวมันยังยืนคุยกัน ไม่รู้สึกรึไงว่าของที่มันทำน่ะสาวๆเค้าตักใส่กล่องเรียบร้อยแล้ว เดินมานั่งคุยกันดีๆก็ได้จะยืนทำไมผมไม่เข้าใจพวกมันสงสัยอารมณ์ค้างมั้งนั่น
“ก็บ่นแต่คงอยากเห็นว่าลูกทำอาหารยังไงปลอดภัยไหมมั้ง เลยให้มันทำให้ดูพอเห็นแม่มันก็เลยพออกพอใจปลื้มใจลูกชายสุดๆ ที่แค่จำจากที่แม่ทำก็ทำออกมาได้อร่อยแล้ว”
“เออๆแม่งเก่งจริงหวะ”555มันยอมรับแล้วครับว่าผมเก่ง
“ยอมแล้วสิมึงแต่กูอวดให้มันอีกอย่างนะมึง ไม่รู้แม่งไปยืนจำอีท่าไหนแม่งทำอร่อยกว่าแม่มันอีกแม่มันยังพูดเลย” น่านไอ้ต้าร์มันอวดผมต่อ ไอ้คินทำหน้าตกใจเลยครับ
“โหแม่งขนาดนั้นเลยหรอวะ เชี้ยนี่มันจะเก่งไปไหนวะจำจากแม่ก็ทำเป็นแล้ว แถมอร่อยกว่าอีก แถมจบตรีสามใบตอนอายุ15จบโทตอน18มหาลัยแม่งก็ชื่อก้องโลก”ตะลึงจนถึงกับร่ายประวัติผมเลยมัน
“เฮ้ยย มึงสองตัวจะยืนอารมณ์ค้างร่ายชีวประวัติกูอีกนานไหมห๊ะข้าวที่พวกมึงทำอ่ะใส่กล่องเสร็จ
หมดแล้วโว้ย แล้วนี่น้องเค้าก็เริ่มมากันแล้วไปเตรียมตัวได้แล้วไป ตรงนี้กูจัดการเอง คงเชื่อมือกูแล้วสินะไอ้คิน”55ได้ทีร่ายยาวบ้างครับเน้นเสียงใส่ไอ้คิดตบท้ายด้วย
“เออๆแม่งอิจฉาแม่ง ไอ้เพอร์แฟ็คแมมเก่งมันทุกอย่างไปแล้วโว้ย วันนี้กูจะหาหม้อน้องๆและ”เหอะๆไปอย่างเดียวไม่พอยังทำเสียงน่าหมั่นไส้เพราะความอิจฉาพร้อมประกาศเจตนารมณ์การไปต้อนรับน้องๆเต็มที่
“เออไปเหอะมึง แต่คนที่กูเล็งไว้ถ้ามึงยุ่งเห็นดีกันหวะเพื่อน” ครับไปหม้ออ่ะได้แต่อย่าหม้อคนสวยของผมแล้วกันหวงครับ (หวงเค้าอะเป็นไรกันแล้วหรอ : คนแต่ง) (ทำไมครับเดี๋ยวก็เป็นของผมเองแหละมือชั้นนี้แล้วหึหึ : ภูมิ) (มั่นใจจริงนะแกแล้วจะรู้สึก หึๆๆๆๆๆ : คนแต่ง) (หัวเราะได้สยองมากเลยนะนั่นแต่คนมันมั่นใจถึงแอบสยองเพราะเสียงหัวเราะคนแต่งนิดหน่อยก็เถอะมือชั้นนี้แล้วไม่ยากหรอกหน่า : ภูมิ)
“น่าน กูว่าแล้วว่าที่มึงมาช่วยพวกกูแต่เช้ามันต้องมีอะไร แต่กูว่าคนนี้คงมีอะดีแน่ๆไอ้คุณภูมิถึงมาแต่เช้าแบบไม่เคยเป็นมาก่อน แถมยังหวงก้างอีกต่างหากมึงเคยเป็นแบบนี้ที่ไหน อยากรู้จริงๆว่าใครที่มึงเล็งแล้วทำให้ไอ้คุณคลาสโนว่าที่เจอตัวอยากอย่างมึงมาอยู่ช่วยพวกกูได้” มาคับหนึ่งชุดจากเพื่อนรัก
“หึหึ เดี๋ยวมึงก็รู้ต้าร์แล้วมึงไม่ต้องห่วง2อาทิตย์ตลอดการรับน้องภายในแล้วก็ภายนอกมึงได้เจอกูจนเบื่อแน่นอน”
“สงสัยเพื่อกูคงใกล้หมดลายคลาสโนว่าแล้วมั้งงานนี้ถึงขนาดยอมมาช่วยงานพวกกูคอยตามหวงก้างขนาดนี้” สมเป็นเพื่อนรักที่รู้ใจ
“อืม ไม่แน่มึงอาจจะได้เห็นคลาสสโนว่าสิ้นลายก็ได้นะ” ผมบอกมัน
“คนนี้มึงเอาจริงหรอวะ อย่างมึงมีคิดจะเอาจริงกะใครด้วยหรอเนี่ยกูอยากจะรู้แล้วสิว่าน้องคนไหนทำมึงจะสิ้นลายได้”
“เออกับคนนี่กูว่ามันเป็นความรู้สึกแบบว่า เนี่ยแหละคนที่กูตามหา กูจะบอกสวยสุดๆเลยนะมึง พวกมึงไม่สังเกตเห็นกันเองกูยังแปลกใจน้องเค้าหลุดลอดสายตาพวกมึงและกูไปได้ไง ถ้าไม่มีเรื่องเมื่อเย็นวานนะกูคงไม่สังเกตเห็นน้องเค้าหลอก” ครับยังข้องใจเรื่องนี้ไม่หาเลย สวยขนาดนั้นทำไมไม่มีใครสังเกตเห็น พวกผมแต่ละคนนี่เรื่องคนสวยๆไม่มีรอดสายตาไปได้ แต่ทำไมเธอคนนี้สามารถหลุดรอดไปได้สงสัยจังครับ
“โอ้โห คุณชายภูมิคลาสโนว่าตัวพ่อตกหลุมรักเป็นกับชาวบ้านเค้าด้วยโลกใกล้แตกแล้วมั้งเนี่ย”
“เวอร์ไปแล้วมึงไปได้และเป็นประธานรุ่นไปช้าเดี๋ยวดูไม่ดี”
“เออๆไปและ เสร็จแล้วตามไปหละมึงเดี๋ยวเสร็จคารมณ์ไอ้คินนะมึง”
“ไม่มีทางหวะกูมั่นใจ ขนาดกู กูยังว่าจีบเค้ายากเลย”
“เออๆ สงสัยเด็ดจริงคนนี้ กูไปและ”
ตอนนี้ของที่ผมทำเสร็จหมดแล้วครับเก็บของจัดเรียนร้อยด้วยประมาณ10โมงแซนวิสสลัดทูน่าของผมคงได้ไปถึงมือน้องๆเป็นการลองท้องเครื่องสลัดที่นี่หนะมีครับแต่ทูน่าขนมปังและน้ำสลัดผมขับรถไป 7-11 มาครับ และตอนนี้ผมก็มานั่งอยู่ตรงโต๊ะไม้ตัวเมื่อวานที่อยู่ใกล้ลานกิจกรรมของสาขาที่กำลังรับน้องกันอยู่แต่วันนี้ก็ยังไม่มีอะไรหรอกครับ แค่มันฝึกน้องให้ร้องเพลงบูมแล้วก็ให้พวกรุ่นพี่มาทำให้ดู แต่ผมก็ว่าน้องๆเค้าทำได้ดีตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะครับ ท่างทางน้องรุ่นนี้จะไปได้สวยกว่ารุ่นผมครับแค่วันเดียวก็ทำได้ดีรุ่นผมนี่กว่าจะเอาดีกันได้รับน้องในม.วันสุดท้ายเลยครับเกือบอดไปนอกสถานที่ ที่มาพร้อมงดงามได้ในที่สุดนี่เพราะรู้กันว่าพี่แกเอาจริงครับเหอะๆ
ตอนนี้ผมกำลังสอดส่ายสายตาหาคนสายของผมอยู่ครับหานานมากแล้วก็เจอ ผมเข้าใจและว่าทำไมไม่มีใครสังเกตเห็น เค้านั่งข้างเพื่อนเค้าคนเมื่อวานนั่นแหละครับ แต่ไม่เงยหน้าเลยแล้วคนที่อยู่ด้านหน้าก็บังมิดเลยครับ หาที่ลบได้เหมาะสุดๆครับนับถือ แต่ผมก็ยังเจออยู่ดีเพราะผมตั้งใจมองหาเธอนี่ครับ วันนี้มัดผมด้วยครับเห็นแล้วก็ยิ่งสวย ไม่มีเครื่องสำอางเติมแต่งยังสวยได้ขนาดนี้คือเจอผู้หญิงมาเยอะครับบางคงพอรวบผมไปแล้วนี่ความสวยหายไปเกือยครึ่งแต่เธอคนนี้กับเพิ่มความสวยใสขึ้นกว่าเดิมทั้งที่ไม่ได้แต่งเติมอะไรเลยสักนิดแล้วผมก็มองไปยังป้ายชื่อครับ ชื่อเพลง หรอ เพราะดีครับสมตัวเลยแต่คงเป็นบทเพลงอันไพเราะในเทพนิยายแน่ๆเลยครับสวยขนาดนั้น โอ้ยนี่เธอทำผมเพ้อได้ขนาดนี้เชียว
“ไอ้ภูมิๆ เฮ้ยยย ไอ้ภูมิ”
“โว้ยตาร์ เรียกดีๆก็ได้เขย่าทำไมซะแรง”ก็ไอ้ตาร์สิรับเขย่าผมอย่างกับแผ่นดินไหว”
“โหย มึงนะรู้ตัวหรือเปล่าว่านั่งทำหน้าเพ้อฝัน จนน้องๆเค้าจะเพ้อตามมึงแล้วนี่ ถ้าไม่ติดว่าเที่ยงแล้วต้องไปเอาข้าวมาแจก กูไม่เรียกมึงหรอกอีกอย่างกูเรียกตั้งนานแล้วไม่รู้สึกเลยใช้ความรุนแรงเข้าช่วย”
เหอะๆคงจะเป็นอย่างมันว่าหละครับเถียงไม่ออกเพราะตอนนนี้ก็หันเป็นเห็นน้องๆทำท่าเพ้อฝันแบบที่มันว่าแต่คนที่ผมอยากให้มองนี่สิไม่สนใจผมเลย นั่งทำตัวเป็นอากาศธาตุได้อีกอ่ะครับ
“เออๆไปๆเดี๋ยวกูช่วย ของที่กูทำก็เอาไว้กิเมื้อเที่ยงนี้ด้วยเหมือกัน” ผมก็ตามมันไปช่วยพวกมันยกมาแหละครับ แล้วก็ให้น้องๆแจกกันเอง อ่อแล้วกล่องที่ว่านี่กล่องบรรจุอาหารอย่างดีเลยนะครับไม่ใช่โฟม ก่อนจะกินไอ้ตาร์มันก็บอกว่าให้กินอย่างมีระเบียบแล้วก็อย่าทำให้ของเสียหายเดี๋ยวพี่จะเก็บไปล้างเพื่อใช้ครั้งหน้า น้องๆก็ทำตามอย่างว่าง่ายครับ
“เอ่อพี่ค่ะข้าวนี่พวกพี่ๆสั่งจากร้านไหนหรอค่ะ”น้องคนนึงถามครับหน้าตาหน้ารักดีนะครับไอ้คินมองแบบจ้องจับเหยื่อทันทีเหอะๆดีครับเป็นเหยื่อให้มันไปอย่าให้มันไปยุ่งกับคนสวยของผมครับ
“อ่อ ข้าวนี่พวกพี่ทำกันเองครับ” ไอ้ตาร์ตอบน้องเค้าแล้วยิ้มให้
“หรอค่ะอร่อยจังค่ะแล้วใครคนทำหละค่ะเนี่ย” สงสัยจะอร่อยจริงครับถามเป็นชุดเลยครับ
“พี่ให้ทายเลยครับ ทายถูกมีรางวัล” ไอ้ตาร์ตอบแล้วยิ้ม
“พี่ๆผู้หญิงค่ะ/ครับ”ตอบประสานเสียงกันเชียวคงมั่นใจว่าถูกแต่ผิดดครับผิด แต่ผมสังเกตเห็นคนสวยของผมกระซิบอะไรข้างหูเพื่อนเค้าครับ แล้วเพื่อนเข้าก็ยกมือคนสวยของผมเลยไปนั่งตรงข้างๆคนข้างล่างทันที่ไม่ให้ใครสังเกตุเห็น ขี้อายหรืออะไรหว่าหลบจัง
“เอ่อพี่ครับ ตอบถูกได้รางวัลเป็นอะไรครับ”น้องแกยกมือขึ้นมาแล้วถามทันทีครับ
“อ่าวคู่รักที่น่าประทับใจเมื่อเย็นวานนี่เอง เรื่องของรางวัลเดี๋ยวพี่จะบอกถ้าตอบถูกนะครับรับรองเด็ด” หึหึมันคงคิดว่าไม่มีใครตอบถูกมั้งครับ ไอ้ตาร์เลยพูดออกไปแบบนั้นเพราะยังไงน้องๆก็ตอบออกมาพร้อมกันขนาดนั้นแล้วด้วย แต่ผมว่าน้องเค้าต้องตอบถูกอ่ะเพราะน้องเค้าทำท่าทางมั่นใจมากหลังจากที่คนสวยของผมกระซิบอะไรไม่รู้
“งั้นผมกับนิคขอตอบคำถามพวกพี่เลยนะครับ”
“อ่าวน้องสองคนไม่ตอบเหมือนเพื่อนหรอครับเพื่อนๆประสานเสียงกันตอบเลยนะ”
“ใช่ๆพวกเราว่าไม่พลาดหรอก”น้องผู้หญิงคนเดิมพูด คนอื่นๆพยักหน้าส่วนคนสวยของผมยิ้มแบบว่าเดี๋ยวพวกแกก็รู้ว่าคิดผิดอะครับ ดูเจ้าเล่ห์สุดๆแต่ยังสวยอยู่ดีครับเฮ้อทำอะไรก็สวย
“พวกผมขอตอบว่าพี่ตาร์กับพี่คินเป็นคนทำครับ100%ไม่พลาดแน่นอนครับ” น้องเค้าตอบมั่นอกมั่นใจสุดๆแล้วมันถูกแบบไม่หน้าเชื่อระบุจำนวนคนถูกต้องอีกด้วย
“อ่อแล้วส่วนแซนวิสกับหมูทรงเครื่องที่มีมากับข้าวผัดซอสมะเขือเทศ พี่ภูมิเป็นคนทำครับ100%อีกเหมือนกันไม่มีมั่ว” อึ้งครับผมอึ้ง ทำไมรู้ละเอียดขนาดนั้นแล้วพอหันไปเห็นคนสวยของผมก็เจอเข้ากับรอยยิ้มของชัยชนะเลยครับคนสวยของผมชักน่าสนใจมากขึ้นไปทุกทีแล้วซิ
“พวกนายดูมั่นใจจังเลยนะระบุละเอียดเชียวพวกเพราะคิดว่าเราไม่น่าจะเดาผิดนะ”น้องคนเดิมพูดคนอื่นก็พยักหน้ารับกันเหมือนเดิมแน่หละสิพวกผมดูไม่หน้าจะทำอาหารเป็นกันแบบสุดๆ
“ไม่มีผิดพลาดแน่นอนเพราะว่าเค้าไม่เคยพลาด” พูดจาเป็นปริศนาให้คนอื่นงงกันไปแต่ผมไม่งงครับเพราะรู้ว่า “เค้า” ที่น้องเอกหมายถึงคือใคร
“เค้าไหนหรอครับน้อง”ไอ้ตาร์มันถามแก้สงสัยครับ
“บอกไม่ได้ครับความลับแต่เชื่อถือได้ยิ่งกว่ากูเกิลอีก”เหอะๆมีเล่นมุกครับ
“ครับๆความลับก็ความลับ แล้วน้องก็ทายถูกแม่นยำ100%อย่างที่น้องๆมั่นใจนั่นแหละครับ” เสียงตกตะลึงแบบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินตามมาลั่นลานกิจกรรมเลยครับ
“เอ่อ เป็นพี่ตาร์กับพี่คิน แล้วก็เอ่อ พี่ภูมิจริงๆหรอค่ะเหลือเชื่อมากเลยค่ะโดยเฉพาะพี่ภูมิ หมูทรงเครื่องอร่อยมากเลยค่ะไม่เคยคิดว่าจะมีคนทำออกมารสชาติแบบนี้เลยค่ะอร่อยมากๆแล้วแก้เลี่ยนได้ด้วย” น้องคนเดิมอีกนั่นแหละร่ายเป็นชุดอย่างกับเป็นพวกนักชิม
“เอ่อขอบคุณที่ชมครับน้อง ส่วนเรื่องของรางวัล พี่กับพี่คินรับน้องสองคนเป็นน้องรหัสนะครับไม่ต้องไปหาให้เสียเวลาแล้วก็ตอนรับน้องภายนอกน้องสองคนพี่ให้บ้านหลังนึงเลยครับไม่ต้องรวมกับเพื่อนๆพิเศษสุดๆ”พิเศษจริงๆครับฮือฮากันลั่นแล้วถ้าสองคนนี้แยกออกไปแล้วคนสวยของผมจะอยู่ยังไงหละเพื่อนแยกไปแบบนั้น
“เอ่อพี่ครับผมมีเพื่อนอีกคนที่จะให้ไปอยู่ด้วยกันพี่ตกลงนะครับ”
“ตกลงครับแต่ว่าเพื่อนคนไหนหละพี่ก็เห็นเรากับแฟนเราแค่สองคนตลอด” มันคงสงสัยครับว่าอีกคนเป็นใครแต่ผมไม่สงสัยแล้วเดี๋ยวเรื่องน้องรหัสผมต้องคุยกับมันเอาสุดสวยมาเป็นน้องรหัสผมให้ได้ครับ
“หึหึ มีแน่นอนครับพี่ แต่ความลับครับความลับถ้าความลับถูกเปิดก่อนจะถึงวันรับน้องภายนอกพี่ก็คงได้รู้ก่อนว่าเค้าเป็นใครแหละครับหึหึ” นองเค้าหัวเราะแบบว่าเดี๋ยวคงมีเรื่องสนุกๆแน่แล้วถ้าผมดูไม่ผิดน้องเค้ามองมาทางผมเหมือนรู้อะไรบางอย่าง ผมอยากรู้แล้วสิทำไมน้องเค้าถึงหัวเราะแล้วมองผมแบบนั้น
“ครับๆ เหมือนจะมีอะไรสนุกๆในอีกไม่นานเลยนะจากน้ำเสียงน้องแต่ตอนนี้ ทุกคนยื่นกล่องข้าวมาเก็บได้แล้วครับแล้วก็พี่ให้พักย่อยอาหารอีกครึ่งชั่วโมงใครจะไปไหนก็ได้บ่ายโมงแล้วต้องกลับมาทีนี่นะครับมาช้ามีโดนทำโทษแน่ๆ”พูดจบก็ลุกกันพรึบเลยครับคนสวยของผมก็ด้วยลุกเนียนๆไปพร้อมเพื่อนๆเลยครับ อยากตามไปดูอยู่นะครับแต่มีเรื่องต้องคุยกับไอ้ตาร์มัน
“ตาร์ๆกูมีเรื่องบอกมึง กูมีคนๆนึงที่กูอย่างได้เป็นน้องรหัสกูชื่อน้องเพลงมึงจัดการเรื่องนี้ให้กูด้วย”
“เออๆเดี๋ยวกูจัดการให้เพื่อเพื่อนรักครับ แล้วน้องที่ชื่อเพลงนี่คนไหนวะกูไม่เคยสังเกตเห็น”
“หึหึ คงยากหวะทำตัวเนียนโคตรทั้งที่สวยขนาดนั้นแต่ทำเหมือนไม่มีตัวตนได้พวกมึงไมสังเกตเห็นก็ไม่แปลกหรอ”
“สวยขนาดนั้นเลยหรอวะมึงถ้าสวยแล้วพวกกูไม่เห็นนี่นะกูว่าเค้าโคตรเก่งในการเล็ดลอดสายตามารอย่างพวกกูเลยหวะ” เหอะๆได้ยินมันพูดแบบนี้เข้าใจเลยครับว่าทำไมคนสวยของผมถึงทำตัวเป็นอากาศธาตุ
“มากอะพวกมึง แต่สายตามารอย่างพวกมึงไม่เห็นนี่ไม่แปลกหรอกเพราะเทพบุตรอย่างกูถ้าไม่มีเรื่องเมื่อวานเย็นก็ไม่เห็น”
“เออๆไอ้พ่อเทพบุตร น้องเพลงของมึงได้เป็นน้องรหัสมึงแน่แล้วก็กูอยากเห็นหวะมึงช่วยชี้ให้กูเห็นได้ไหมวะ”
“555พวกมึงอยากรู้ก็ไปมองหากันเอาเอง นี่กูบอกชื่อแล้วนะหาให้เจอหละ”
“เออๆแม่มกั๊กหวะ”
“ป่าวแค่อยากให้พวกมึงรู้ว่าที่กูพูดมามันจริงทุกอย่างไม่ใช่เรื่องน่าเหลือเชื่อที่มีคนสวยลอดสายตามาร”
“เออๆเข้าใจและพวกกูไปรับน้องต่อแล้วได้เวลาพอดี”ตรงต่อเวลามากครับไอ้ตาร์ไม่เข้ากับหน้าตาแต่ผมว่ามันก็มีกลิ่นอายของผู้นำอยู่นะครับ แล้ววันนี้ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วคนสวยของผมก็ยังเนียนไม่เป็นที่สนใจได้เหมือนเดิมครับ เพื่อนๆผมเองแม้จะรู้ชื่อแล้วแต่ก็ยังหาคนสวยของผมไม่เจอ55 แล้วผมก็ดูพวกมันรับน้องไปนั่งมองคนสวยไปจนใกล้เลิกไอ้ตาร์มันก็บอกเรื่องพี่รหัสครับว่าพรุ่งนี้จะมีการตามล่าลายเซ็นพี่รหัสกันแล้วเรื่องพี่รหัสพวกเราจัดการไว้เรียบร้อยแล้วน้องๆไม่ต้องจับฉลากพรุ่งนี้ให้มาลับรหัสลับกันได้เลย แล้วให้เวลาทั้งวันต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นพี่รหัส น้องๆก็เหมือนจะซวยนะครับเจอพวกผมพวกบ้ารหัสลับที่ให้เวลาทั้งวันนี่
ไม่ใช่เพื่อตามหาพี่รหัสนะครับเพราะพวกผมกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกันที่ร่วมรับน้องจะนั่งรอน้องมาขอลายเซ็นเลยแล้วก็ต้องห้อยป้ายชื่อกันทุกคนด้วยเพื่อเป็นการบอกรหัสทางหนึ่ง555สนุกแน่ครับพรุ่งนี้ส่วนวันนี้เลิกกิจกรรมแล้วครับคนสวยของผมกลับบ้านและผมมองตามสุดสายตาเลยครับ เป็นเอามากจริงๆว่าแล้วผมก็กลับบ้านไปนอนเอาแรงบ้างดีกว่าพวกไอ้ต้าร์มันจะไปเที่ยวคืนนี้ชวนผมแต่ผมไม่ไปครับกลับบ้านไปนอนคิดดีกว่าว่าจะจีบน้องเค้ายังไง อาการผมหนักนะว่าไหม คลาสโนว่าอย่างผมมามีอาการแบบนี้หนะเริ่มเห็นแววโดนลอกคราบคลาสโนว่าออกตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันยังไม่ได้เริ่มจีบเลยครับ T^T
ความคิดเห็น