คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : GOT7 : 34
ารถ่ายทำเอ็มวีทั้สอวันผ่านไป้วยี พวเราถ่ายทำันั้แ่พระอาทิย์ยัไม่ึ้นนเที่ยืนทั้สอวัน ในวันแรเราถ่ายันอยู่ในโัทั้วันทั้ืน เพราะเรา้อถ่ายเาะแ่ละมุมไว้เพื่อเอาไปั่อทีหลั
หลัาที่มาร์ฮยอับผมลับมาาออไปุยันที่รถบ้าน ทุอย่า็ยัำเนินไปามปิ นาเอเอ็มวีนนั้น็ยัแอบมอมาร์ฮยออยู่เป็นระยะ แ่มาร์ฮยอ็อยที่ะอยู่ับผมลอเวลาเพื่อไม่ให้ผมิมา
ส่วนวันที่สอเราถ่ายทำันบริเวถนนไม่ไลาโัมา เป็นาที่พวทั้ 6 นะ้อับ Wheelman scooter ผ่านหน้านาเอ สำหรับเรื่อ Wheelman scooter พวผมไม่มีปัหาันอยู่แล้ว เพราะแ่ละน็พอะมีพื้นานอารทรัวบนสเ็บอร์ันมาบ้า ารถ่ายทำึผ่านไปอย่ารวเร็ว
เลยทำให้ อนนี้เวลาเ็โมเ้าอวันเสาร์ พวเราทั้ 7 น และ ินยอฮยอ พร้อมับทีมานำลัมุ่หน้าไปที่รีสอร์ทริมทะเลที่ะใ้เป็นที่พัผ่อนอพวเราลอเสาร์อาทิย์นี้
ใ้เวลาเินทาไม่นาน ็มาถึ Korea Resort รีสอร์ทไสล์เาหลีผสมผสานับแบบโมเิร์นหน่อย ั้อยู่บนหาส่วนัวที่มีหาทรายาวสะอาและน้ำทะเลสีฟ้าสวย นผมอใที่ะวิ่ลไปเล่นน้ำไม่ไหวแล้ว
“ฮยออะ เราะไ้ลไปเล่นน้ำเมื่อไหร่ฮะ” ผมหันไปถามมาร์ฮยอที่ำลัยืนมอทะเลอยู่้าๆผมระหว่าที่รอพี่สาฟไปเ็เรื่อห้อให้
“ลไปันเลยไหมแบม เี๋ยวฝาอพวฮยอไปเ็บ็ไ้ “ยูยอมหันมาพูับผม ทำให้ผม้อรีบหันไปมอมาร์ฮยอเพื่อออนุาิ
“เฮ้ยยย แะิ่อย่าี้ไ้ไ เอาอไปเ็บพร้อมันแล้ว่อยลมาพร้อมันนั่นแหละ “ แ็สันฮยอพูึ้นพร้อมับยื่นมือไปบหัวยูยอมเบาๆอย่าหมั่นเี้ยว
“เอาามที่แ็สันฮยอว่าีว่าแบม อีอย่าแบมใส่าเยีนส์้วย มันเล่นน้ำไม่ถนัรอไปเปลี่ยนุ่อนเถอะ “ยอแฮยอ่วยพูอีน ทำให้ผม้อพยัหน้ายอมรับอย่าเสียไม่ไ้
“เ็ๆๆๆ ไ้ห้อพัเรียบร้อยแล้ว เอาอไปเ็บัน “ เสียพี่สาฟะโนบอมาาบริเวล๊อบบี้อโรแรม
“ไปเถอะ รีบเอาอไปเ็บะไ้ลมาเล่นน้ำพร้อมๆัน “เบีฮยอพูสรุป ่อนที่ะเินนำไปเอาุแห้อาพี่สาฟ
“ไปเถอะเี๋ยว่อยลมา “มาร์ฮยอบอผม่อนะูมือผมเพื่อไปรับุแแล้วึ้นไปเ็บอ
สิบนาที่อมาพวผมทั้ 7 น็มายืนอยู่ริมายหาในุที่พร้อมเล่นน้ำสุๆ รั้นี้นับเป็นรั้แรเลยมั้ที่พวผมใ้เวลาในารแ่ัวไม่ถึห้านาที เพราะปิผมใ้เวลาแ่ัวันนานพอสมวร ยิ่แ็สันฮยอ เบีฮยอ เอาร์ฮยอยิ่ไม่้อพูถึเลย ใ้เวลามาว่าผมับมาร์ฮยอรวมันะอี
“เล่นอะไรันี เมื่อี้ันเห็นรล๊อบบี้มีลูวอลเล่ย์ เราไปอยืมมาเล่นันไหม “เบีฮยอเสนอไอเียึ้นมา ึ่ทุน็เห็น้วยับไอเียนั้น ่อนที่เราะแบ่ออเป็นสอทีม โยที่ทีมผมมี ผม ยอแฮยอ มาร์ฮยอ และเอาร์ฮยอ ส่วนอีทีม็มี เบีฮยอ แ็สันฮยอ และยูยอม
ที่ทีมผมไ้สี่น เพราะว่าทีมอยูยอมมีทั้แ็สันฮยอและเบีฮยอ ึ่ทั้สอนเ่ีฬามาพอๆัน แ่ทีมผมมีแ่มาร์ฮยอนเียวที่เล่นีฬาเ่
พวเราเล่นันอย่าสนุสนานนเวลาผ่านไป่วนึแเริ่มออ พวเราึเปลี่ยนไปว่ายน้ำเล่นันเพราะเริ่มรู้สึร้อน
“แบม อย่าออไปไลนัิ “ เสียุเบาๆัึ้นาทา้านหลั พร้อมับมือหนาที่โอบเอวผมไว้และึเ้าหาัว เมื่อเห็นผมที่ำลัะสำลัน้ำเพราะเริ่มาไม่ถึ
“อบุฮะฮยอ “ ผมหันไปอบุมาฮยอที่มา่วยทันเวลาพอี ไม่อย่านั้นผมอาะสำลัน้ำทะเลนอิ่มแน่
“ออฮยอไว้ีว่า เี๋ยวฮยอพาไปหาพวนั้นเอ “ มาร์ฮยอับมืออผมให้อ้อมไปออฮยอทา้านหลั ่อนะพาผมเินไปหานอืนๆที่ำลัเล่นน้ำอยู่ไลออไป
เพราะพวฮยอและยูยอมัวสูว่าผม่อน้ามา ึทำให้อนนี้น้ำทะเลอยู่แ่ออทุนเท่านั้นเอ ถ้าผมไม่เาะมาร์ฮยอไว้แล้วยืนเอะมิหัวไปแล้วแน่ๆ
พวเราว่ายน้ำแ่ันไปมา มาร์ฮยอที่ถูแ็สันฮยอท้านยอมแ่้วย็ไม่ยอมที่ะปล่อยผมไว้ับนอื่น แ่ถึะมีผมห้อยเป็นลูลิอยู่้าหลั มาร์ฮยอ็สามารถนะแ็สันฮยอไ้อย่าหวุหวิอยู่ี าิที่แล้วมาร์ฮยอ้อเยเิเป็นลามาวแน่ๆ
พวเราเล่นน้ำันนุใ ่อนะึ้นมาอาบน้ำที่ห้อพัอแ่ละนแล้วแยย้ายันพัผ่อน ผมิว่าเมมเบอร์แ่ละนอยาะนอนันเ็มแ่แล้ว แ่เพราะน้ำทะเลสีฟ้าสวยที่ยั่วยวนอยู่รหน้า ึทำให้พวเราสามารถเอานะวาม่วแล้วลไปเล่นน้ำันไ้ ผมเอ็เริ่มรู้สึว่าพลัานอผมำลัใล้ะหมแล้วเหมือนัน
“แบม มาหาฮยอหน่อย “ เสียมาร์ฮยอเรียผมที่เพิ่เินออมาาห้อน้ำหลัาอาบน้ำเสร็ให้เินไปหามาร์ฮยอที่อนนี้ำลันอนูทีวีอยู่บนเีย ผมเินไปหามาร์ฮยอ่อนะึ้นไปนอน้าๆ
“วันนี้เหนื่อยมาไหมรับ “ มาร์ฮยอถามผมะที่เอามือึัวผมให้เ้าไปบที่ออฮยอและอผมไว้
“็เหนื่อยฮะ เล่นน้ำมาไปหน่อย ฮยอไม่่วเหรอฮะ “ ผมเยหน้าถามน้าๆ เพราะอนนี้ผมเอ็เริ่มที่ะ่วนอนแล้ว
“ฮยอมีเรื่ออยาให้แบม่วย แบม่วยฮยอหน่อยไ้ไหมรับ“ มาร์ฮยอหันมาสบาผมอย่าสื่อวามหมาย ที่ผมเอ็พอะรู้ว่าอนนี้มาร์ฮยอมีวาม้อารอีแล้ว
“ฮยออยาให้ผม่วยยัไละรับ “ ผมถามลับไป เพราะผมเอ็อยาะ่วยฮยอแ่ไม่รู้ว่าะ้อเริ่มยัไ
“แบบนี้ไ...................“ มาร์ฮยอึผมเ้าไปประบริมฝีปาทันที ่อนที่ะเลื่อนมาุไร้ออผมอย่ารวเร็วนเผลอร้อราออมาอย่าห้ามไม่อยู่
“อ๊าห์....ฮะ ฮยอรับ ผม ผม “ ผมเอ็ไม่รู้ว่าผมอยาะพูอะไรันแน่ เพราะอนนี้เหมือนสมออผมะไม่สั่ารอะไรอีแล้ว สิ่ที่ผมรับรู้อนนี้ือวามรู้สึวาบหวามที่มาร์ฮยอำลัมอบให้และมือแร่อฮยอที่ำลับีบเ้นอยู่ที่สะโพอผมเท่านั้น อนนี้วาม่วที่ผมมีหายไปเป็นปลิทิ้แทนที่้วยวามื่นัวที่ผมไมุ่้นิน
“อื้ออออ...อืออ.......ฮยอรับ....มาร์ฮยอ” ผมพยายามะส่ายหน้าหนี แ่มาร์ฮยอ็ามประบูบไ้ลอ อนนี้ผมรู้สึเหมือนสิอผมำลัะหลุ วามรู้สึเสียว่านแผ่ไปทั่วอ มาร์ฮยอไม่เยูบผมนานนานี้มา่อนเลย มันนานมานผมรู้สึเหมือนำลัะาอาาศหายใ และเหมือนมาร์ฮยอะรับรู้ว่าผมเริ่มะไม่ไหว ฮยอเลยถอนริมฝีปาออาปาผม่อนที่ะเปลี่ยนมาูบลที่ออผมแทน แ่นั่นมัน็ไม่ไ้ลวามเสียว่านที่ผมไ้รับลเลยแม้แ่น้อย
“แบมรับ...ฮยอ...้อารแบม....ฮยอะไม่ไหวแล้วแบม...” มาร์ฮยอพู้วยน้ำเสียเว้าวอนอย่าน่าสสารเหมือนับำลั่อสู้ับวาม้อารอัวเออยู่ ่อนะุหน้าไปูบไร้อออผม่อ
“อ๊ะ...อ่า...ฮยอ” ผมส่เสียราออมาอย่าไม่สามารถที่ะบัับัวเอไ้ เพราะอนนี้เหมือนวาม้อารในร่าายอผมเอมีไม่น้อยไปว่ามาร์ฮยอเลย มาร์ฮยอสัมผัสร่าายอผมทุๆส่วนนผมรู้สึเหมือนถูไฟร้อนแผเผาไปทั้ัวแล้ว
"อ่าาาา...อืมมม" ผมส่ราเสียอีรั้้วยวามเสียว่าน เมื่อมาร์ฮยอเลื่อนัวล่ำทีละนิพร้อมับใ้ริมฝีปาไล่ิมาออลไปเรื่อยๆ ทำให้ผม้อรีบโอบออมาร์ฮยอไว้เมื่อลิ้นร้อนแะโนุอ่อนไหวอผมเ้าอย่าันผม้อัริมฝีปาเพื่อลั้นเสียร้อที่น่าอายาวามเสียว่านที่มาร์ฮยอมอบให้
อนนี้มาร์ฮยอำลั่อยๆึาเอผมลไปออยู่ที่เท้า ่อนะเยหน้าึ้นมาสบาผมอย่าออนุาิทำให้ผมไ้เห็นสายา่ำปรือเ็มไป้วยวาม้อารอย่ามาอมาร์ฮยอ
มาร์ฮยอ้มลมาูบับผมอีรั้ มืออมาร์ฮยอปัป่ายไปทั่วร่าายอผม นผมถึับิ้นพล่านไปมาเพราะรู้สึถึารื่นัวอร่าายอัวเอาารระุ้นอมาร์ฮยอ
"อืมมมมม" มาร์ฮยอราออมา้วยวามเสียว่านและหายใหอบระเส่า ่อนที่มาร์ฮยอะับาทั้สอ้าอผมยั้าพร้อมับเอาหมอนมารอใ้สะโพอผมเอาไว้
"ฮยอะพยายามไม่ทำให้แบมเ็บมานะนี" ผมัปาพยัหน้ารับ เพราะัสินใั้แ่แรแล้วว่าะทำทุอย่าที่ะสามารถมอบวามสุให้มาร์ฮยอไ้
มาร์ฮยอ้มลมาูบผม่อนะใ้เลทาที่้านหลัอผม ผมสะุ้นิๆ เพราะวามเย็นอเล ่อนที่มาร์ฮยอะ่อยๆสอนิ้วเ้าไป้านใน้าๆ
"อื๊อออ" ผมร้อออมาเมื่อรับรู้ถึวามึาุนั้น
"อย่าเร็นะนี แบมะไ้ไม่เ็บ" ผมพยัหน้ารับ ่อนะพยายามผ่อนลายัวเออย่าที่มาร์ฮยอบอนมาร์ฮยอสามารถสอเ้าไปไ้
"อ่าาาา..อื๊ออออ" ผมราเสียแผ่วเมื่อมาร์ฮยอเริ่มยับเ้าออ่อนะ่อยๆเพิ่มำนวนนิ้วาสอเป็นสาม ่อนะถอนนิ้วออไป
"ฮยอะใส่แล้วนะรับแบม" มาร์ฮยอบอเสียพร่า เพราะ้อาระทำามวาม้อารอัวเอเ็มแ่แล้ว
"รับฮยอ" ผมอบออไป้วยเสียแหบพร่าที่มาาสิที่ระัระเิในอนนี้
"อ๊ะ...อื๊อออ" ผมร้อออมาเมื่อรู้สึถึวามึรส่วนนั้นและวามหวาลัวารั้่อนๆ เพราะทุรั้ไม่มีรั้ไหนที่ผมะไม่รู้สึเ็บเลย แ่รั้นี้ผมพยายามผ่อนลายามที่มาร์ฮยอบอ ทำให้ไม่รู้สึเ็บอีแล้ว
"เ่มานี" มาร์ฮยอบอออมายิ้มๆ ่อนะเริ่มยับสะโพ
"ะ..อผมหน่อยรับมาร์ฮยอ...อ๊าา" ผมร้อบอมาร์ฮยอ เพราะอนนี้วามรู้สึเสียว่านำลัเล่นานผมอย่ารุนแรนผมไม่รู้ว่าะรับมือับวามรู้สึนั้นยัไแล้ว มาร์ฮยอึโน้มัวลมาทาบทับผมเและุไร้ออผมเอาไว้
"อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ" ผมร้อออมาเมื่อมาร์ฮยอเริ่มเร่ัหวะเร็วมาึ้น
"ฮึ่มมม....อ่าาาา แบม ฮยอะทนไม่ไหวแล้ว.....แบมมมม" มาร์ฮยอราเสียทุ้ม่ำ้วยวามเสียว่าน ผมอมาร์ฮยอเอาไว้แน่น เล็บิไปที่ไหล่แร่อมาร์ฮยอเพื่อระบายวามเสียว่านที่เิึ้น ่อนที่ผมะรู้สึถึวามเร็อร่าายผมเอและวามรู้สึอุ่นวาบาารปลปล่อยอฮยอ
“เ็บมารึเปล่า “มาร์ฮยอูบที่มับอผมเบาๆ ่อนะถามออมา้วยน้ำเสียห่วใย
“รั้นี้ไม่เ็บแล้วรับ แล้วฮยอ.....เอ่อ....โอเรึยัรับ “ ผมถามออไปอย่าเ้ๆัๆ เพราะไม่รู้ะหาำศัพท์อะไรมาใ้สำหรับำถามนี้ี
“ถ้าโอเอแบมหมายถึฮยอหายอยาปล้ำแบมแล้วใ่ไหม ำอบืออนนี้ใ่ แ่อนาไม่ใ่รับ “ มาร์ฮยออบผมมา้วยรอยยิ้มน้อยๆอย่าี้เล่น
“ทำไมหละฮะ หรือว่าแบมทำอะไรที่ฮยอยัไม่อบ หรือแบมทำผิรไหนรึเปล่ารับ “ ผมถามออไปอย่าัวลว่าผมอาะยัทำหน้าที่นี้ไ้ยัไม่ีพอสำหรับมาร์ฮยอ เพราะผมเอ็ไม่่อยรู้เรื่อพวนี้มานั
“ที่ฮยอบอว่าอนาไม่ใ่ เพราะว่าฮยอะไม่มีวันที่ะไม่อยาปล้ำแบมแน่ๆ ็แบมอฮยอัวเล็น่ารันานี้ ฮยอะอใไหวไ้ยัไ ริไหมรับ เมียอผม “ มาร์ฮยอพูออมา้วยรอยยิ้ม่อนะมอบุมพิที่แสนอ่อนหวานให้ผมอีรั้
PS. มาแล้ว้า ะพยายามมาอัพให้ไ้อีัอนนะ่ะ เพราะวันเสาร์อาทิย์ไรท์ไม่มีเวลาไ้มาอัพเท่าไหร่ ยัไอบุทุนที่ิามนะ่ะ
และที่สำั อบุำลัใาทุ Comment/Vote มาๆเลย่ะ
ความคิดเห็น