คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : GOT7 : 21
“ฮยออย่า !!!! “ เสียเบีฮยอัึ้น เมื่อเห็นมาร์ฮยอำลัเินมาที่ผม้วยท่าทาโรธัแบบนั้น
ผมไม่สามารถลุออไปาพื้นที่เ็มไป้วยเศษแ้วนี้ไ้เลย ผมไม่มีแระพู้วย้ำ และถ้าเิมาร์ฮยออยาะัผมให้หายโรธ ถึแม้ผมะลุึ้นไ้ผม็ะไม่ทำ ผมะนั่อยู่รนี้นว่าฮยอะลโทษผมนพอใ เพราะอนนี้ผมเอ็อยาะีัวเอออเป็นิ้นๆเหมือนัน
“พามันออไป อย่าเอามันมาให้ันเห็นหน้าอีไป!!!! “เสียวาอมาร์ฮยอัมาพร้อมับเสียร้อไห้อย่าน่าสสารอเบลนูนาที่อนนี้ยัอยู่ในอ้อมออมาร์ฮยอเหมือนเิม
เบีฮยอเินหลบเศษแ้วเ้ามา่อยๆพยุผม และอนนั้นเอที่ เอาร์ฮยอ ยอแฮยอและยูยอมลับมาาไปเอาอพอี
“นี่มันเิอะไรึ้น ทำไมห้อถึไ้เละเทะแบบนี้หละ แล้วนั่นเบลนูนา เิอะไรึ้นันแน่ “เสียยูยอมัึ้นทันทีที่เินเ้ามาในบริเวห้อ พร้อมไ้เอาร์ฮยอและยอแฮยอที่ถืออมาเ็มไม้เ็มมือ
“อย่าพึ่ถามอะไร ยูนายมา่วยันพาแบมแบมออไป่อน “ เบีฮยอพูัำถามอยูยอมที่ำลัะถามสิ่ที่สสัย ่อนที่ยูยอมะเบิาว้าเมื่อเห็นสภาพผมในอนนี้แล้วรีบวิ่มาหาผมทันที
“แบมแบม ทำไมเป็นแบบนี้หละ “ยูยอมหยุถามและรีบพยุผมทันทีเมื่อเอสายาอเบีฮยอที่มอมาอย่าปรามๆ
อบุฮะเบีฮยอ อนนี้ผมเอ็อยาออไปาห้อนี้เหมือนัน อยาหลบไปให้พ้นาสายาอมาร์ฮยอที่มอมาอย่าเลียัแบบนั้น ถ้าอยู่นานว่านี้ ผมะไม่เหลือแระหายใแล้ว เพราะสายาแบบนั้นมันำลัะ่าผม้าๆ
“แ็สัน นายับเอาร์ แล้ว็ยอแ อยู่่วยเ็บทานี้ให้เรียบร้อย้วย แล้วยัไเราลับไปเอันที่หอแล้วัน “ เบีฮยอหันไปบอแ็สันฮยอในอนที่ำลัะเินออาประูห้อไป
“นายไปเหอะ ไม่้อห่ว “ แ็สันฮยออบลับมา พร้อมทั้หันมามอหน้าผมเหมือนำลัสสัยอะไรบาอย่า
.
.
อนนี้ผมำลันั่อยู่บนรถอบริษัทับเบีฮยอและยูยอม อาารร้อนและเหื่อออยัไม่หายแ่ลับทวีวามรุนแรมาึ้นเรื่อยๆ ผมรับรู้ถึหัวใอผมที่เ้นอย่ารุนแรน้อเอามือไปุมหน้าอไว้
ผมยัหายใหอบอย่านำลัะาอาาศอย่าวบุมไม่ไ้ แม้ว่าเบีฮยอและยูยอมะพยายาม่วยผม้วยารเอาผ้าเย็นเ็ัวให้ลอั้แ่ึ้นรถมา็าม
ร้อน ทรมาน ทำไม ถึไ้ทรมานแบบนี้ แฮ แฮ ทรมาน ฮึ ฮืออ ใร ่วยผมที ่วยผม้วย ฮึ
น้ำาอผมเริ่มไหลออมาเรื่อยๆาวามทรมานอร่าายที่ผมำลัเผิอยู่อนนี้ ผมะไม่ไหวแล้ว ่วย้วย
“แบม แบมแบม นายไหวรึเปล่า ฮยอฮะ ผมว่าอาารแบมแบมไม่ีเลย เราไปโรพยาบาลันเถอะฮะ “ เสียยูยอมที่อนนี้ำลัทำแผลาเศษแ้วบาที่มือผม บอเบีฮยอเมื่อเริ่มเห็นว่าผมอาารแย่ลเรื่อยๆ
“ ฮยอรับ ่วยไปโรพยาบาลที่ใล้ที่สุ้วยรับ “ เสียเบีฮยอบอนับรถ เป็นเสียสุท้ายที่ผมรับรู้่อนทุอย่าะหายไป
#JB Part #
อนนี้ผมำลัเ็ัวแบมแบมอยู่บนรถับยูยอม เหุาร์ที่พึ่ผ่านไปทำเอาผมยั๊ออยู่ไม่น้อยับภาพที่เห็น และผมิว่ามาร์ฮยอเอะเป็นนที่๊อที่สุแน่ๆ
แ่อนนี้สิ่ที่ผมำลัเป็นห่วมาที่สุ ะไม่พ้นรหน้าผมที่มีใบหน้าแล่ำและมีเหื่อไหลออมามาอย่าน่าใ แบมแบมรหน้าผมอนนี้หอบหายใแรเหมือนนที่ใล้ะาอะาศหายในน่าลัว
“แบม แบมแบม นายไหวรึเปล่า ฮยอฮะ ผมว่าอาารแบมแบมไม่ีเลย เราไปโรพยาบาลันเถอะฮะ “ เสียอยูยอมที่อนนี้ำลัพยายามทำแผลแ้วบาที่มือให้แบมแบมมีวามหวาลัวในน้ำเสียนั้น รีบบอผมเมื่อเห็นอาารอเพื่อนัวเอำลัแย่ลเรื่อยๆ
ผม็ิแบบนั้นเหมือนัน เพราะอนนี้แบมแบมำลัร้อไห้พร้อมทั้หอบไป้วยอย่าน่าสสาร เหมือนำลัทรมานอย่ามาับอาารที่เป็นอยู่ ทำให้ผมัสินใบอฮยอนับรถให้เปลี่ยนเป้าหมายไปโรพยาบาลแทนที่ะเป็นหอพัเหมือนในอนแร
“ ฮยอรับ ่วยไปโรพยาบาลที่ใล้ที่สุ้วยรับ “ ผมบอนับรถ่อนะรีบหันลับมาเพื่อเ็ัวให้แบมแบมหวัที่ะ่วยลายวามร้อน ็้อใเมื่อเห็นแววาเหม่อลอยอแบมแบม เหมือนไม่สามารถที่ะรอสิไ้อีแล้ว
“แบมแบม แบมแบม!!! ไ้ยินฮยอไหม ั้สิหน่อย แบมแบม “ ผมพยายามเรียนรหน้าแ่ไม่มีอาารอบสนออะไรลับมาเลย
รื รื รื.........
~ อีเน แนเ วา~ นอเอเ นา อมอม ทอ มียอานีา~ ~ like oh! Oh! Oh! ~ Babe นาน นอ อานิม อันเวล อ ัททา ~ ~ โมรือนึน อ มัลราวอ ~ นัล oh! Oh! Oh! Oh! ~
Incoming Call
~JacksoN~
“ฮัลโหลว่าไ แ็สัน “ ผมรอเสียลไปามสาย ส่วนมือ็ยัเ็ัวเพื่อลอุหภูมิอแบมแบมลไป้วย
“พวนายถึหอพัรึยั แล้วแบมแบมีึ้นรึยั “ เสียาปลายสายที่แสเห็นไ้ัถึวามเป็นห่วนัวเล็อพวเ้า
แบมแบมสำหรับพวผมแล้วแทบะเหมือนแ้วที่เปราะบา ไม่ใ่ทาร่าายหรอนะรับ แ่เป็นทาิใ แบมแบมเป็นพวอ่อนไหว่าย ยิ่ถ้าเรื่อนั้นเป็นเรื่อเี่ยวับมาร์ฮยอ้วยอะนะ
ผมับเมมเบอร์นอื่นๆพอะรู้สึถึวามสัมพันธ์อแบมแบมับมาร์ฮยอมาัพัแล้ว แ่็ไม่ไ้มีใรพูอะไระมี็แ่แวๆแล้แบมแบมเท่านั้น เพราะเรารู้ีว่าเป็นเรื่อที่่อน้าส่วนัวและพวเราทุนเารพในสิทธิ์อแ่ละน
เพราะไม่มามันะออมาในรูปแบบไหน นทัู้่็เปรียบเสมือนรอบรัวอเราอยู่ี และเราพร้อมที่ะอยู่้าๆไม่ว่าพวเ้าะเลือทาไหน็าม
“ันับยูับลัะพาแบมไปโรพยาบาล พึ่ลับรถมาไ้ไม่นาน อีัพัว่าะถึ แ่อนนี้อาารแบมแบมไม่ีเลย เหมือนะุมสิไม่อยู่แล้ว และ็หอบหายใแรึ้นเรื่อยๆ “ ผมเล่าถึอาารอนรหน้าให้เพื่อนร่วมวไ้ฟั
“ันว่าบาทีันอาะิถู ันิว่าบาทีแบมอาะโนวายา “ ประโยที่ัมาาปลายสายทำให้ผมใมา
วายาั้นเหรอ แล้วใรัน ทำไม้อทำันแบบนี้ แล้วแบมแบม
“นายมั่นใใ่ไหมว่าะเป็นแบบนั้นแ็สัน “ ผมถามนปลายสายอย่าร้อนรน
“ัน่อน้ามั่นใ ยัไอนนี้นายพยายามพาแบมแบมไปโรพยาบาลให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้่อน แล้วเราถึะรู้ว่าันิถูหรือผิันแน่ ั้นแ่นี้่อนนะ ันะรีบามไปที่โรพยาบาล “
อนนี้แ็สันวาสายไปแล้วแ่ผมยั๊อับ้อมูลที่ไ้รับ วายาเนี่ยนะ ถ้าเป็นแบบนั้นริ ทำไมถึเป็นแบมแบมหละ ถ้าเป็นแ็สันหรือมาร์ฮยอผมะไม่สสัยเลย เพราะสอนนั้นอบไปมีเรื่อ่อยเป็นประำ แ่แบมแบมเนี่ยนะที่ะมีศัรูที่เล่นันแรถึนานี้
“ฮยอฮะ เบีฮยอ เิเรื่ออะไรึ้นรึเปล่ารับ “ยูยอมถามผม้วยอาารื่นๆ
“เปล่า ไม่มีอะไร แ็สันแ่โทรมาบอว่าทานั้นเรียบร้อยแล้ว ำลัะามมาที่โรพยาบาล “ ผมเลือที่ะยัไม่บอยูยอมถึ้อสันนิษานอแ็สัน เพื่อไม่ให้ทุนหวาลัวไปมาว่านี้ เพราะอนนี้แ่ยูยอมเห็นอาารอแบมแบมรหน้า็ใมาพอแล้ว
“อ๊อ “ แบมแบมที่นั่หอบหายใอย่ารุนแร้วยารสะลืมสะลือ อยู่ีๆ็อาเียนออมาเป็นน้ำสีเหลือเ็มไปหม ่อนะหมสิไป ่อหน้า่อาผมและยูยอม
“แบมมมมมมมมมมมมมมมมม/แบมแบม “
#พรุ่นี้ไรท์เอร์อาะไม่ไ้มาอัพนะะ อัพอีทีอาะเป็นเย็นๆวันอาทิย์เลย อบุทุนที่ิามมาๆะ#
ความคิดเห็น