ความทรงจำสีเทาหม่น

สวัสดีค้าบบบบ นี่คือสถานที่ที่ปลดปล่อยจินตนาการของข้าพเจ้าเอง ส่วนตัวชอบงานอ่านมาก ๆ แต่ไรท์ไม่ค่อยอัพอะ เศร้ามากเลย มันจึงมีจึ้งงหนึ่งที่มีแนวคิดว่าอยากเขียนบ้าง จึงอยากเริ่มต้นทดลองไปก่อนเมื่อหลายปีก่อนนนนนนนนนนเป็นเรื่องยาว ๆ ที่จบไปเพียงแค่เกริ่นเรื่อง ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้ว แล้ว แล้วเราก็ลืมรหัสผ่านกับเมลไปเลย วันนี้เป็นโอกาสอันดีที่เราจะเปิดเรื่อง (ภาระ) ใหม่ แสดงว่าอะไรล่ะ เรามือใหม่นั้นเองง แงงงขอเปิดเรื่องเพื่อแต่งระบายอารมณ์เพียงเท่านั้นเด้อ แต่ว่าติชมได้ และที่สำคัญตรวจคำผิดให้ด้วยน้า บางคำนี่ก็ไม่รู้จริง ๆ แบบว่าๆๆ กระซิบว่านี่เป็นอีกหนึ่งวัตถุประสงค์ของการเขียนเลย ก็คืออยากฝึกคำไทย การเขียน การอ่าน การสะกดให้ถูก เม้นบอกกันได้เลยนะ เราจะอ่านไม่อ่านก็อีกเรื่อง ล้อเล่นนน เข้ามาอ่านแน่นอนสัญญา (แต่ทำไม่ได้) ^_^

ใครหลงเข้ามาอ่านคำบ่นฉันก็คือ ขอโทษด้วยเด้อ กากบาทออกไปอย่างรวดเร็วเลยได้จ้า แต่ถ้าใครหลงเสน่ห์เรา (-_-) เชิญตามสะดวกเลยจ้าทุกคนนนน อยากอยู่ต่อก็ตามใจ บอกล่ะนร้าา

กลับมาที่เรื่องของเราด่วน!!!!!!!!

อันที่จะแต่งเป็นเรื่องสั้น จบบทภายในสองบรรทัดนะทุกคน (อันนี้ก็เกินปาย55555)ประมาณ 3-5 ตอนนะ บอกให้รู้ก่อนเผื่อใครงง ถ้าเราตัดบทจบเร็ว เพราะเราหิวข้าวนั้นเองง พูดสาระไม่ถึงวิก็วกกลับไปไร้สาระแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า สงสารคนอ่านตัวน้อย ๆจังเลย แบร่!! ไปนอนแล้วว

รินนิน

20/09/2565

อ. 01:33 น.