สายใยรักที่มีมากกว่าคำว่าเพื่อน

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง

“อรุณสวัสดิ์ค่ะทุกคน หนูไปโรงเรียนก่อนน้า” ฉันเอ่ยพลางเดินออกนอกบ้าน.... ฉันเด็กสาวนามว่าซามิกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนชื่อดังขอรายงานตัวค่า

     ขณะที่ฉันเดินกินลมชมวิวข้างทางอยู่นั้น รถเก๋งคันหนึ่งวิ่งมาจอดข้างตัวฉันพร้อมกับบีบแตรเป็นทำนองว่าเรียกฉันให้หันไปหา ชึ่งฉันก็สนองตามสียงเรียกฉันหันไปตามเสียงเรียกด้วยความงุนงง

ปริ้นนนนน  ปริ้นนนนนนน เสียงดังขึ้นพร้อมกับหน้าต่างที่ถูกทำให้ลดลง

“นี่ยัยซามิเน่าขึ้นมาเซ่เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันพอดี” เคกิเพื่อนสนิทของฉันตั้งแต่ประถม เด็กหนุ่มหน้าตาดี ผู้   ที่ตอนนี้เป็นที่จับตามองของคนทั่วไปและนักข่าวเพราะเป็นดาราชื่อดังและพ่อของเขายังเป็นนักบริหารที่มีหุ้นส่วนอยู่ในบริษัทที่ตอนนี้กิจการกำลังรุ่งโรจน์เป็นอย่างมากเอ่ยตะโกน

     นายนี่ไม่ได้กลัวขึ้นหน้าแรกของหนังสือพิมพ์ฉบับวันพรุ่งนี้ใช่มั้ยถึงเรียกฉันอย่างนี้เนี่ย เอาเถอะปล่อยมันรอดไปก่อน แต่ฉันก็อดที่จะบ่นอุบอิบไม่ได้

“ตาบ้า นายจะเรียกฉันดีๆเป็นมั้ยเนี่ย”ฉันเดินเข้าไปนั่งในรถ นายนี่เปลี่ยนรถคันใหม่อีกแล้ว

เมื่อเคกิบอกให้ฉันรัดเข็มขัดให้เรียบร้อยเขาก็ออกรถทันที เคกิขับรถเร็วมาก ขอย้ำน้าค้าว่าเร็วมากๆไม่ถึง 20 นาทีเราก็มาถึงโรงเรียน เขานำรถไปจอดด้านหลังโรงเรียน ( โอ้ขอบคุณพระเจ้า อวัยวะของฉันยังครบ 32 อยู่ )

.....โรงเรียน....

“นี่นายเคกิ นายจะช่วยขับช้าๆเหมือนคนอ่ะเป็นมั้ย (แอบหลอกด่า) ฉันก้าวลงจากรถที่ไม่น่าจะไว้ใจขึ้นเลย ผู้ถูกกล่าวหาว่าขับรถเร็วกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปจัดแจงล๊อกรถและถือวิสาสะเดินมาจับมือฉันแล้วจูงไป(เอ่อ ใช้คำผิดป่ะเนี่ยเหมือนว่าใช้กับสุนัขเลย จูงหมา)

“นี่ปล่อยช้านนนนนน นายบ้ารึเปล่าเนี่ยฉันไม่ใช่เด็กน้าจะจับมือฉันทำไม” ฉันพยายามสะบัดมือเขาออก ถ้าทางหมอนี่คงอยากขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์จริงๆ พาดหัวข่าวดาราหนุ่มโดนเด็กสาวเพื่อนสนิทไล่แตะเพราะทำตัวให้หน้าหมันไส้ แต่คิดไปคิดมาฉันยังไม่อยากดังตอนนี้ นงหน้าอะไรก็ยังไม่แต่ง(อ่านะ) มือนายนี่ตุ๊กแกดีๆเลยนะรู้มั้ยสะบัดเท่าไหร่มันก็ไม่ออก

     ตอนนี้คนเริ่มมองมาที่เรากันแล้ว โอ้ยฉันไม่สนแล้วนายอยากลากใช่มั้ยฉันจะปล่อยให้นายลากสมใจเลย ฉันหยุดเดินแล้วฝืนตัวไว้แต่เคกิมันไม่รู้เอาแรงมาจากไหนนี่ขนาดฉันไม่ก้าวขาชนิดเลยนะทำไมอีตานี่ยังลากได้อีก>.< จะลากไปถึงหนายยยยยยยยยย เคกิยังลากฉันต่อไปแล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อขาฉันไปสดุดกับไม้ที่ไม่รู้ใครเอามาวางไว้

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!

ตุบส์!!

เคกิคว้าร่างของฉันไว้ได้แต่คนทีเดินสวนกลับฉันและเคกิกลับเป็นคนลงไปนอนเกลือกกลิ้งกับพื้นแทนเพราะว่าสะดุดไม้อันเดียวกับฉันT.T ไอไม้บ้าเอ้ยใครมาวางไว้นะ เคกิช่วยพยุงร่างฉันแล้วตรงเข้าไปช่วยเด็กหญิงที่ฟาดเคราะห์แทน

“เธอน่ะ เป็นอะไรมากมั้ย”

หญิงสาวคนนั้นจ้องหน้าเคกิด้วยสายตาตื่นๆๆ เธอไม่ยอมตอบเคกิแต่กลับลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป

“เออ แปลกคนยัยนั่น”

     เคกิบบ่นอุบ แล้วตรงมาจับแขนฉัน (เอา ยังไม่เข็ดอีก แต่ฉันเข็ดแล้วอุตาห์รอดจากการจับกบทั้งที) ฉันปล่อยให้เคกิจับมือของฉันโดยไม่บ่นอีกแถมยังเดินตามเขาอย่างว่าง่ายด้วย

....ห้องเรียน....

     เด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ที่พื้นหน้าห้องโดยพิงหลังกับกำแพง ขาข้างหนึ่งเหยียดราบกับพื้นส่วนอีกข้างตั้งเข้าแล้วเอามือวางไว้ ชายผู้นี้เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของซามิและเคกิ โดยเฉพาะเคกิที่เป็นเพื่อนเล่นกันตั้งแต่เด็กเลยก็ว่าได้ เพราะพ่อแม่ของทั้งสองนั้นเป็นเพื่อนสมัยมัธยมด้วยกัน และอย่างที่ได้กล่าวไว้แล้วว่า ตอนนี้กิจการของพ่อเคกิกำลังรุ่งโรจน์ ซึ่งกิจการนี้พ่อของคังโซก็เป็นหุ้นส่วนด้วย ตอนนี้ทั้งสองเลยกำลังดังใหญ่

“เฮ้ย คังโซอย่าเก็กเว้ยอย่าเก็ก” เคกิตะโกนเมื่อเห็นเพื่อนรักนั่งโปรยเสน่ห์อยู่หน้าห้องทำให้สาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าห้องนี้มากเป็นพิเศษแถมเดินกลับไปกลับมาหลายรอบและแต่ละรอบที่เดินผ่านไปผ่านมาแทบจะเหลียวมองจนคอคอแทบหัก

“ไม่ได้เก็กโว้ย คนมันหล่ออยู่แล้ว”

“เออใช่ พวกเราไม่ต้องเก็กก็หล่อเว้ย 555+ อั้นนี้ขอยอมรับ” เคกิทำหน้าเห็นด้วยสุดแถมยังพยักหน้าด้วย

     -- _-- เออพวกนายนี่ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยเนอะ แต่ก็ต้องยอมรับว่า 2คนนี้หน้าตาดีจริงๆ เคกิที่ได้เป็นดาราก็หน้าตาดีอยู่แล้วแต่ถ้าเทียบกันจริงๆ คังโซจะหน้าตาดีกว่าเคกิหน่อยนึง

“เออนี่เคกิ เมื่อไหร่จะปล่อยช้านนนนนนนน”

“ไม่ปล่อย สะบัดออกไปเองสิถ้ามีความสามารถพอนะ”

      เคกิยักคิ้วให้ฉันอย่างท้าทาย หนอยยยยตาบ้า ถ้าฉันหลุดออกไปได้นะ นายเตรียมโลงไว้ได้เลย  ฮือออแต่ฉันจะหลุดออกไปยังไงล่ะเนี่ย ความพยายามเป็นหนทางแห่งความสำเร็จสู้ตายค่า ^_^

      ฉันเริ่มปฏิบัติการออกกำลังกาย ~ อ้าว มาโยกซ้าย โยกขวาส่ายตูดไปมา สุขหนักหนาครื้นเครงงงงง~ หรือไม่เอาเปลี่ยนเป็น ~ ชูมือขึ้นแล้วหมุนๆ ชูมือขึ้นโบกไปมา ยกแขนขึ้นและลงยกแขนขึ้นแตะไหล่ ~

     ฉันสะบัดมือไปตามสแต็ปของเพลงอย่างเมามันแต่จนแล้วจนรอดมันก็ไม่หลุดอยู่ดี แต่อยู่ดีๆเคกิก็ปล่อยฉันชะงั้นทำให้ฉันที่ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะถูกปล่อยง่ายขนาดนี้ เซล้มลงไปทับบนสิ่งมีชีวิตที่นั่งเกยอยู่บนพื้นดิน

     ซามิรีบลุกออกจากตัวของคังโซอย่างกับมีกระแสไฟสถิตตัวของเธอก่อนจะหันไปตีหน้ายักษ์ ใส่ตัวก่อปัญหาทันทีแต่เคกิก็ส่งยิ้มยั่ววอนโดนเตะกลับมา

“โอ๊ยยยยย !!! ยัยซามิเน่านี่มันน้ำหนักเธอหรือน้ำหนักช้างเนี่ย กินอะไรเข้าไปตัวหนักจัง” คังโซบ่นแล้วเขาก็ลุกขึ้นปัดตัว

     ต้ายยยยย หยาบคายนายสองคนนีเดี๋ยวฉันก็ฆ่าให้ตายแล้วจับเอาไปหมกส้วมเลย แกล้งกันอยู่ได้ อย่างนี้ต้องเลิกคบ แต่พวกนายก็คอยปกป้องฉันเป็นบอดี้การ์ดให้ฉันในบางครั้ง งั้นครั้งนี้ยกผลประโยชน์ให้อีกครั้งแต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะให้อภัยพวกนายหากมีครั้งต่อไปนายได้ขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์สมใจอยากแน่

“ไปเข้าเรียนได้แล้ว” คังโซเอ่ยแล้วผลักฉันให้เดินเข้าห้องเรียนไป

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------