behide the secreat

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น

ห้าปีก่อน ณ เกาะแห่งหนึ่งทางด้านตะวันตกของโลก เกาะนี้ถูกเรียกว่า โคเบี้ยนซี ปกติแห่งนี้จะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เพราะมีตำนานเล่าขานกันต่างๆนาว่ามีสัตว์ร้ายบ้าง มีคำแช่งถึงคนที่เข้ามาว่าจะไม่ได้กลับออกไปบ้าง แต่เนื่องจากมีเศรษฐีคนหนึ่งได้จัดการประลองค้นหาของขึ้นซึ่งผู้ชนะจะได้เงินเป็นทองมีมูลค่ามหาศาล  ทำให้เกาะนี้คลาคล่ำไปด้วยนักเวทย์ นักสู้ทั้งหญิงและชาย คนพวกนี้ไม่เป็นพวกเห็นอันตรายเป็นเรื่องขี้เล็บ ก็เป็นพวกบ้าไม่กลัวตาย

ทางตอนใต้ของเกาะนี้ หญิงสาวนัยน์ตาคมสีม่วง (อะเมทิส) หุ่นบางกำลังขึ้นฝั่ง เธออยู่ในชุดรัดดรูปขาสั้นทะมัดทะแมง มีรอยขาดและปะหลายแห่ง แสดงถึงการผ่านเหตุการณ์มาอย่างโชกโชน ผมสีอะความารีนของเธอยาวตรง นุ่มลื่นประดุจเส้นไหม แต่เจ้าของกลับจำมัดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ เธอคนนี้เป็นลูกหลานของเศรษฐีแต่กลับชอบท่องเที่ยวไปทั่ว

          เธอเป็นนักพเนจรที่เดินทางไปทั่งทุกทิศที่มีการจัดแข่งขันประลอง  หากเธอได้ยินว่ามีที่ไหนจัดการประลองเธอจะรีบเดินทางมาเข้าร่วมทันทีซึ่งครั้งนี้ก็เหมือนกัน ซื่อของเธอก็คือ เอริน่า

“ ไงจ๊ะ น้องสาวคนสวย มาแข่งขันด้วยหรอจ๊ะ” ชายอ้วนพุงพุ้ย หน้าตาน่าเกลียดแก้มข้าวขวาของเขามีรอยบากเป็นมางยาวจนถึงแก้ม เอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย เมื่อเอริน่าเดินผ่าน เธอทำเป็นไม่ได้ยินและเดินผ่านเขาอย่างไม่สนใจ

“หุ่นอย่างน้องเนี่ยมาเป็นแฟนพี่ดีกว่า อย่าไปแข่งให้เสียเวลาเลยไม่ชนะหรอก” เมื่อเห็นหญิงสาวไม่โต้กลับก็ยิ่งได้ใจพูดต่อโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าหญิงได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

เอริน่ามองชายผู้นั้นด้วยแววตาถมึงทึง  ชายคนนั้นหันมองหน้าเธอด้วยความตกใจ เพียงเวลาที่เขาก้มปัดแมลงวันออกจากเข่า หญิงสาวกลับมายืนตรงหน้าเขาและเขายังไม่รู้สึกตัวเลย  

          ด้วยความเร็วเพียงกระพริบตา เอริน่าชกหน้าชายผู้นั้น หมัดของเธอหนักมากซึ่งไม่เข้ากับร่างที่สะโอดสะองของเธอซักนิด ชายอ้วนตีลังกาหงายท้องลงพื้นและสลบไปทันที

“จำไว้นะ พี่ชาย อย่าดูถูกหรือท้าเขาท่ายังไม่เห็นฝีมือของเขา” น้ำเสียงติดออกจะหวานเอ่ยขึ้นก่อนจะหันกลับไปทางที่พึ่งเดินย้อนมาและเดินต่อไปโดยไม่สนใจชายผู้ที่นอนสลบหมดสภาพอยู่ที่พื้น

งานปละลองจะเริ่มในอีกหนึ่งวัน เอริน่าจำต้องหาที่พัก เธอเลือกที่จะนอนในป่าแทนที่จะนอนในสถานที่ที่เขาจัดไว้ให้เพราะไม่ชอบอยู่กับผู้คนแปลกหน้า

ป่าที่เอริน่าเลือกนั้นเป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์มาก มีต้นไม้แปลกๆหลายสายพันธ์ ทั้งต้นที่เป็ฯไม่สูงมันสูงจนเกือบจรดปลายฟ้าหรือต้นที่เตี้ยอย่างพวกมอสตะไคร้ เธอมองหาที่ที่น่าจะปลอดภัยที่สุดและแล้วเธอก็เจอ มันเป็นที่ที่ถ้าไม่สังเกตดีๆก็จะไม่เห็นเพราะมันถูกหินก้อนใหญ่บังอยู่  

          เบื้องหลังของก้อนหินคือพื้นที่กว้างมี่ต้นหญ้าต้นสั้นขึ้น บริเวณไม่ใกล้ไม่ไกลมีลำธารน้ำใสจนมองเห็นปลาหลากสายพันธ์ว่ายปะปนกันอยู่ เอริน่าล้มตัวนั่งลงด้วยความเมื่อยล้าเพราะเธอพึ่งไปดูการแข่งขันล่าสมบัติของหมู่บ้านที่อยู่อีกฝั่งของโลกเลยที่เดียวถ้าเทียบก็เหมือนเกาะนี้อยู่ตะวันออกแต่หมู่บ้านนั้นอยู่ตะวันตกเลย

         เอรีน่าเริ่มวางยันเวทย์ที่อาจารย์สอนเธอทำไว้ในทิศ 8 ทิศ  อนุภาพของมันจะปกป้องเจ้าของจากสิ่งอันตรายที่จะเข้ามาใกล้ แต่ถ้าสิ่งนั้นเป็นเวทย์ขั้นสูง ยันนี่ก็จะเหมือนกระดาษเปล่าๆไร้ค่าแผ่นหนึ่ง

เมื่อวางยันเสร็จ เธอก็เริ่มก่อกองไฟ มันติดอย่างง่ายดายเพราะไม้ที่นี่แห้งเป็นชนวนได้ดี ไฟลุกอย่างแรงทำให้บริเวณรอบๆอุ่นขึ้นมาทันที  เอริน่าสำรวจความเรียบร้อยอีกทีก่อนที่เธอจะล้มตัวนอนและหลับไป ……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเอริน่าสะดุ้งตื่นเพราะความหิว ก็เป็นเวลากลางคืนซะแล้วเธอเปิดกระเป๋าหยิยขนมปังขึ้นมากิน แต่ยังไม่ทันหมด เธอก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ตอนแรกเธอนึกว่าเป็นเสียงจากกองไฟที่มันประทุขึ้นมา แต่เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่เพราะเสียงมันดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  เอริน่าเรียกมีดสั้นออกมาถือไว้และมืออีกข้างก็มีเข็มพิษ 4 เล่ม เตรียมพร้อมที่จะขว้างได้ทันที 

พุ่มไม้ทางด้านซ้ายมือของเธอโยกไหว แต่ก็ไม่มีสิ่งใดโผล่ออกมาให้เห็น แต่แล้วก็มีสัตว์สีขาตัวหนึ่งกระโดดออกมามันมีขนสีขาวคลุมร่างกาย มีตาสีแดงเปล่งปลั่ง  กระต่ายนั่นเอง

“ เจ้าคงจะมากินน้ำตามปกติล่ะสิ  เจ้ากระต่ายน้อย ”  เอริน่าเอ่ยเบาๆแล้วเดนเข้าไปหากระต่ายน้อย มันมองเหมือนรู้ว่ามีกำแพงเวทย์ขวางกั้นมันกับแม่น้ำ มันหันมาเห็นเอริน่าแล้วกระดิกหูให้เธอ  เธอมองมันอย่างเอ็นดู  

มือของเอริน่าทะลุผ่านกำแพงเวทย์และกำลังจะโดนตัวเจ้ากระต่าย แต่แล้วเธอก็ต้องรีบชักมือกลับ เมื่อจู่ๆมีดสั้นก็บินลงมาปักกลางตัวเจ้ากระต่าย มันกระตุกก่อนจะล้มพับตายไป  เอริน่าหันมองไปทั่วเพื่อหาต้นตอของมีดสั้นว่ามันถูกขว้างมาทางไหน แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แวว  
          
          เธอก้มลงสังเกตมีดสั้น ใบมีดมีเนื้อละเอียด คม และแวววาวแสดงถึงการดูแล เอาใจใส่ของเจ้าของ  ด้ามมีดถูกสลักอย่างอ่อนช้อยเป็นรูปกุหลาบนูนหลายดอก เธอดึงด้ามมีดออกจากลำตัวกระต่าย แล้วก็ต้องตกใจเมื่อปลายมีดพ้นจากร่างที่น่าเวทนาของเจ้ากระต่าย  

           ร่างที่เคยเป็นกระต่ายก็เริ่มเปลี่ยนสภาพ ขนจากสีขาวก็เปลี่ยวเป็นสีดำและหยาบ ฟันหน้าก็เปลี่ยนเป็นเขี้ยวพิษ  มันคอตัวเฟเร็ด สัตว์ที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นอะไรก็ได้เพื่อล่อเหยื่อให้หลงกล

                 เอรีน่าเดินกลับไปนั่งที่หินแล้วหมุนใบมีดเล่น เธอรู้สึกสงสัยว่า เจ้าของมีดสั้นนี้คือใครและทำไมต้องช่วยเธอด้วย  เอริน่ามองใบมีที่กำลังหมุนที่มือของตน แล้วเธอก็สังเกตุเห็นบาสิ่งที่อยู่บนใบมีด มันคือรอยสลักเป็นภาษาที่เธอไม่รู้จัก ซึ่งเธอก็เดาว่ามันคือชื่อของเจ้ามีดนี้ 

             เธอเช็ดเลือดออกจากใบมีดและเก็บมันเข้ากลับปอกมีดของเธอซึ่งมันพอดีอย่างเหลือเชือ แล้วก็นำมาผูกเข้ากับเอว แล้วก็ล้มนอนต่อและหลับไปในเวลาต่อมา
                
             ทางด้านตอนเหนือของเกาะ ชายคนหนึ่งที่พึ่งกลับมาจากการสำรวจก็เข้านอนทันที  เขารู้สึกแปลกใจว่าทำไมเมื่อกี้ถึงปล่อยมีดออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่เพียงไม่นานเขาก็เผลอหลับไปเช่นเดียวกับคนอีกสองคนที่กำลังหลับอย่างสบายในทิศตะวันออก ตะวันตก  โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะต้องเจอกลับอะไรในงานประลอง