หวานรักจอมพยศ By Jasmine (วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ Ebook)

คุยกันเบาๆ ประสานักเขียนกับตัวละคร

                นักเขียน : มาคุยกับตัวละครของเรื่องก่อนนะคะ แน่นอนค่ะ ตามสไตล์การเขียนของไรท์ พระเอกนางเอกต้อง(นิสัย)ต่างกันสุดขั้วอยู่แล้ว

                พนิดา : โรคจิตหรือเปล่าเธอ(นักเขียน) น่ะ จะจับคู่ทั้งทีทำไมต้องจับคู่ฉันกับมนุษย์น้ำแข็งอย่างนายเนี่ย (บ่นพร้อมกับเอานิ้วจิ้มไหล่พระเอกของตัวเองด้วยสีหน้าและท่าทางรังเกียจสุดๆ)

                พชรพล : ... (เงียบไม่พูดไม่จาก่อนจะคว้ามือนางเอกของตัวเองแล้วเอาไปวางบนตักของตัวเอง)

                พนิดา : ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะอีตาบ้า (โวยวายนิดๆ ตามสไตล์นางเอก แต่ก็ไม่ยอมดึงมือตัวเองออก)

                นักเขียน(อดแซวไม่ได้) : หวานกันจังเลยนะคะ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยดีกว่า นิ เธอชอบพระเอกของเธอตรงไหน

                พนิดา : ใครบอกว่าชอบไม่ทราบ คนร่าเริงสดใสอย่างฉันไม่มีทางไปชอบคน ‘ชีวิตแช่แข็ง’ แบบ ‘นายมนุษย์น้ำแข็ง’ อย่างนั้นหรอก (แถสีข้างถลอกเชียวนะหล่อน ได้ข่าวว่ามือหล่อนกำลังถูกจับอยู่นะ : นักเขียน)

                พชรพล : ... (พระเอกของเรายังคงเงียบไม่พูดจาอะไร แต่สายตานี่หันไปมองยัยลิงตัวน้อยด้วยใบหน้าบึ้งตึง)

                นักเขียน(แอบกระซิบยัยนางเอก) : ฉันว่าเธอหยุดแถดีกว่า เดี๋ยวคุณพลก็โมโหหรอก

พนิดา : เรื่องของเขา ว่าแต่มีอะไรจะถามต่อไหม ฉันจะได้ไปทำการทำงานต่อ (นางเริ่มอยากกลับไปทำงานเมื่อเห็นสายตาโมโหของพชรพล)

นักเขียน : ทำไมเธอต้องเรียกคุณพลว่ามุนย์น้ำแข็ง ไหนจะชีวิตแช่แข็งอีก (สงสัยสุดๆ พลางคิดไปว่ามันตั้งฉายาพวกนี้ได้ไงฟร่ะ)
                พนิดา : ก็วันๆ เอาแต่ทำเรื่องเดิมๆ ทำตัวเย็นชา เงียบๆ พูดน้อย เหมือนน้ำแข็งไหมล่ะ อยู่ใกล้ทีไรรู้สึกเย็นยะเยือกทุกที (นักเขียนหันไปมองพชรพลล่ะคิดตาม: เออจริงของมันแฮะ)

นักเขียน : มาที่คุณพลนะคะ เอ่อ ขอถามสักคำถามจะได้ไหมคะ (นักเขียนมองอย่างระวังกลัวจะเจอพายุน้ำแข็ง)

พชรพล : ครับ (ตอบสั้นตามสไตล์ของตัวเอง)

นักเขียน : ได้ข่าวมาว่าคุณมักจะเรียกนางเอกของคุณในใจพร้อมกับตั้งฉายาให้ว่า ‘ยัยลิงทะโมน’ คือพอจะบอกได้ไหมคะถึงที่มาของฉายา

พชรพล : ซนเป็นลิง ไม่เคยอยู่นิ่ง พูดก็เยอะ แต่น่ารักในสายตาผม (สั้นๆ ได้ใจความและทำให้อุณหภูมิแห่งความอิจฉาของนักเขียนเพิ่มขึ้น)

นักเขียน : คุณพลอยากให้มีฉากอย่างว่าไหมคะ แบบว่าอยากหาเรื่องปล้ำนางเอกไหม

พชรพล : เกินหนึ่งคำถามแล้วนะครับ (ส่งสายตาดุนักเขียน)

นักเขียน : งั้นไม่อยากรู้ก็ได้ค่า (ก้มหน้างุดหลบสายตาดุ แสนจะเกรงใจ)

พนิดา(ที่เงียบฟังไปนานก็แทรกขึ้น) : มาถามฉันนี่ว่าฉันอยากให้ปล้ำไหม ถ้ามีนะ ฉันจะรวมหัวกับยัยต้นหลิวรุมสะกรัมเธอ ยัยนักเขียน

พชรพล : ถ้าคุณนักเขียน เขียนให้นางเอกของผมคนนี้ดื้อ ผมขอฉากปล้ำทั้งเรื่องเลยได้ไหมครับ แบบว่าอยากปราบพยศคน (นักเขียนตาค้างเมื่อได้ยินประโยคยาวๆ รวมทั้งความต้องการลึกๆ ในใจของพระเอกที่หื่นโครตๆ)

พนิดา : อย่าเชียวนะ (พนิดาส่งสายตาขู่)

พชรพล : ถ้าคุณเขียนให้ผมได้ปราบพยศนางเอกของผมคนนี้ ผมจะล่อลวง เอ้ย ยกไอ้หมอเพื่อนผมให้ไปปกป้องคุณ

นักเขียน : โอเคค่ะ ดีงามตามท้องเรื่อง ตกลงตามที่คุณพลบอกเลยค่ะ นี่ไม่ได้เห็นแก่สินบน(ผู้ชาย) นะคะ

พชรพล : (ยิ้มกว้างอย่างสมหวังพร้อมกับมองนางเอกของตัวเองที่นั่งข้างๆ ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์)

พนิดา(ขนลุกทันทีเมื่อเห็นสายตาพระเอก) : นักเขียนใจร้ายยยยยยยย อย่าเผลอนะฉันจะจัดการเธอ (มองนักเขียนด้วยแววตาอาฆาต)

นักเขียน : ลั๊ลล้า ลั๊ลล้า (ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีเมื่อกำลังจะมีผู้ชายมาตกถึงท้อง โดยไม่สนใจสายตาฆาตของพนิดา)

ใครสนใจอ่านนิยายเรื่องนี้ในฉบับเต็มรูปแบบ สามารถดาวน์โหลดได้ตามลิงก์นี้นะคะ
ในราคา แค่ 99 บาทเท่านั้นค่ะ
#รับประกันรอยยิ้มของคุณตลอดการอ่านเรื่องนี้ค่ะ

สุดท้ายนี้ ไรท์ฯ ขอฝากนิยาย
เรื่อง หวานรักแสนละมุน ซึ่งเป็นคู่ของ
พีรวัสและลลนา
(มาดูกันค่ะว่าคาสโนว่าตาเจ้าชู้
จะสามารถเอาชนะใจสาวเก่งได้หรือเปล่า)