[SF] ฝุ่น WonHyuk

ลำดับตอนที่ #2 : SF >> past. Siwon Ver.

Title: ฝุ่น (SiWon Ver.)
Pairing: WonHyuk
Author: HyuKYukYik
Rating: -
Author note: มาแล้วจ้าภาคต่อที่ทุกคนรอคอยยยย~
          ปล.1 ไม่สนุกห้ามบนนะ ไม่งั้นเคือง กร๊ากกกกก
          ปล.2 ภาคนี้เป็นของชายชเวนะคะ อาจไม่น้ำตาท่วมเหมือนของลูกสาว T^T แต่ก็พยายามเต็มที่ ไฟร์ติ้ง!!!!!!!
          ปล3. ตอนหน้าจบแล้วเจ้าค่า!!!!! มี 3 ตอนน๊าาา ตอนหน้าเป็นพาร์ท WONHYUK แล้ว~~
        

 ~เมื่อคำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว~

 "ฮยอกแจผมต้องไปแล้ว"
 "ทำไม"
 "ผมขอโทษแต่ผมต้องไปจริงๆ"
 "ทำไมนายถึงต้องไปบอกเหตุผลสิ......ซีวอน"
 "ผมขอโทษ...."
 "กลับมานะชเวซีวอน ทำไมนายต้องทิ้งชั้นไป นายกลับมานะ ฮืออออ ฮึกๆๆ ฮือออออ คนโกหก!"
 ผมขอโทษนะฮยอกแจ ขอโทษจริงๆ.........

 ~อะไรที่หวังก็พังไปตั้งนานแล้ว~

 ~โยจึม มันฮี ยาวอ นารืล โบมยอ ชินกูทือรี มัลแฮ นอ คาทืน แอ ทาชิ มันนาจีนืน มัลราโค มัลแฮ~
 "ครับแม่"
 "กลับเหรอครับ ครับๆ"
 ............................................................................
 "อะไรนะครับ"
 "ซีวอน!"
 "เอ่อคือ ขอโทษครับพ่อ"
 "เข้าใจใช่มั้ยซีวอน"
 "ไม่ครับ ผมจะอยู่ที่นี่"
 "เพราะคนคนนั้นน่ะเหรอ"
 "ครับ"
 "งั้นถ้าลูกจะอยู่ที่นี่ลูกก็ต้องเลิกกับเค้าซะ"
 "ไม่ครับพ่อ ทำไมพ่อถึงต้องกีดกันด้วย"
 "ในเมื่อลูกไม่ทำตามที่พ่อสั่ง"
 "แต่อเมริกา มันกี่ปีล่ะครับกว่าผมจะได้กลับมา"
 "อันนั้นขึ้นอยู่กับตัวลูกเอง"
 "ถ้าผมไป พ่อต้องสัญญาว่าจะไม่กีดกันผมกับฮยอกแจอีก"
 "ได้สิ พ่อให้สัญญา"
 "งั้นตกลงครับ"
 "แต่ลูกก็ต้องสัญญากับพ่อเหมือนกัน"
 "อะไรครับ"
 "ห้ามบอกเรื่องนี้กับเค้าเด็ดขาด"

 ~แต่ชีวิตไม่รู้ทำไม มันยังคงข้างคาใจ ไม่มีวันใดที่ฉันไม่จดจำ~

 "ฮึกๆๆๆ ฮือออออ"
 "ฮยอกแจ~"
 ............................................................
 "อ้าวไอ้วอนทำไมแกไม่เข้าไปล่ะ"
 "ไม่ล่ะ"
 "อ้าวนี่แกจะไปไหน อะไรกันมันวะ"
 "อ้าวคังอินมาแล้วเหรอ"
 "มาแล้วสิจ๊ะ ทึกกี้คนสวย อ้าวฮยอกแจเป็นอะไร"
 "แค่นอนหลับไปน่ะ"
 "เออใช่ เมื่อกี้เจอไอ้วอน มันมายืนด้อมๆมองหน้าประตูแล้วก็ไป แปลกๆ"
 "งั้นเหรอ"
 ............................................................
 "โว้ยยยยยยยยย!!!"
 "ฮยอกแจ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ"
 
 "ฮยอกแจ คิดถึงนะ"
 "เหมือนกัน"
 "อะไรเหมือนกัน"
 "นายจะย้อนถามทำไมเนี่ย"
 "ก็ผมไม่รู้อ่ะ ฮยอกแจพูดอะไเหมือนกันๆ ผมสวยไม่เท่าฮยอกแจหรอก"
 "บ้า~ ก็.......คิดถึงเหมือนกันไง"

 ~ก็คำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอ หลับตาทุกครั้งยังเจอเธออยู่ตรงนี้~

 "ดูแลตัวเองดีๆนะลูก"
 "ครับแม่"
 "ถึงโน่นก็โทรหาแม่นะ"
 "ครับ"
 "แม่ครับ"
 "อะไรจ๊ะ"
 "คือ...... ผมจะทำยังไงดีครับ"
 "ซีวอน.... ลูกต้องตั้งใจให้เต็มที่นะ แล้วลูกก็จะประสบความสำเร็จ พ่อเค้าคงมีเหตุผล อย่าโกธรพ่อเค้านะ"
 "ครับ ผมเข้าใจ ผมไปนะครับแม่"
 "จ่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก
 
 ฮยอกแจ....... แล้วผมจะกลับมา รอผมด้วยนะ

 "นี่ซีวอน"
 "หื้ม"
 "ขอบคุณนะ"
 "เรื่องอะไรล่ะ"
 "ก็เรื่องที่นายรักชั้นไง ขอบคุณนะ"
 "ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ผมต่างหาที่ต้องขอบคุณ ขอบคุณที่ฮยอกแจรักผม"
 "อื้ม ชั้นรักนายนะ"

 ~ความเข้มแข็งที่ฉันเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาที อยู่ดีๆใจก็ร้องไห้อีกครั้ง~

 ปัง~!!!
 "คุณหนูคะ ไม่ทานข้าวก่อนหรือคะ"
 "ไม่ครับป้าซอนเย"
 "งั้นไม่รบกวนนะคะ"
 "ฮยอกแจ~~ ตอนนี้นายทำอะไรอยู่  ผมคิดถึงคุณนะ"
 ~โยจึม มันฮี ยาวอ นารืล โบมยอ ชินกูทือรี มัลแฮ นอ คาทืน แอ ทาชิ มันนาจีนืน มัลราโค มัลแฮ~
 "ครับแม่"
 ~ทำอะไรอยู่จ๊ะ~
 "ดูรูปฮยอกแจครับ แม่ครับผมคิดถึงเค้าจัง ทำยังไงดี"
 ~ซีวอน ลองจับแก้มซิลูก~
 "ทำไมครับ อ่ะ!"
 ~น้ำตาไหลใช่มั้ยลูก~
 "คะ ครับ แม่รู้"
 ~แม่รู้ทุกอย่าง ลูกเป็นลูกชายของแม่ ชเวซีวอนไม่เคยทำให้คนที่ตัวเองรักต้องผิดหวัง เพราะฉะนั้น พยายามเข้านะลูก สามเดือนเอง ทำได้ใช่มั้ย~
 "ครับแม่"
 ~เก่งมาก แล้วแม่จะดูแลเค้าให้นะ~
 "ผมขอบคุณนะครับ"
 ~จ้า ตั้งใจทำงานล่ะ พ่อค้าดูเราอยู่นะ คิดแค่ว่าทำเพื่อคนที่ลูกรักนะจ๊ะ~
 "ครับแม่ ขอบคุณมากครับ"
 
 ฮยอกแจ...... นายต้องรอชั้นนะ

 ~ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน~

 "Who?"
 "What?"
 "Who are your in photo"
 "Me?"
 "Yes!!"
 "One Love!!! "

 ฮยอกแจ... นายยังคงเป็นอยู่ใช่มั้ย สุดที่รักของชั้นน่ะ

 ~ข่มตานอนทุกคืน ยังฝัน ยังเห็นว่าเรารักกัน~

 ~โยจึม มันฮี ยาวอ นารืล โบมยอ ชินกูทือรี มัลแฮ นอ คาทืน แอ ทาชิ มันนาจีนืน มัลราโค มัลแฮ~
 "ว่าไง....."
 ~ไอ้ซีวอน มึงทำไรน้องกู~
 "อะไร"
 ~จะมาอะไร กูถามว่ามึงทำอะไร ทำไมน้องกูไม่ลงมากินข้าว!!~
 "กูไม่รู้"
 ~มึงอย่ามาโกหก ถ้ากูรู้ว่ามึงทำอะไรน้องกูนะมึงตาย!!!~
 "เออๆ รู้แล้วน่า แล้วนี่ฮยอกแจเป็นไงบ้าง"
 ~ก็เป็นไง ตอนนี้ใกล้จะเป็นซากแล้วเว้ย ไม่กินข้าวเย็นมาสามสี่วันแล้วเนี่ย ถามจริงเหอะทะเลาะกันเหรอวะ~
 "ก็ป่าว"
 ~แล้วทำไมมึงไม่มาดูแลน้องกู นี่กูไว้ใจมึงถึงให้คบด้วยนะ แต่นี่กลับทำอย่างนี้ เจอกันมึงโดนถีบแน่~
 "ไอ้ฮัน"
 ~อะไรว่ะ~
 "ดูแลฮยอกแจด้วย"

 "เจ็บมั้ย"
 "เจ็บสิ"
 "แล้วไปต่อยกะพวกมันทำไมล่ะ"
 "ก็มันมองนายอ่ะ"
 "หึงไม่เข้าเรื่อง"
 "ไม่เข้าเรื่องตรงไหน ฮยอกแจเป็นแฟนผมนะ ผมหวงของผมนี่...."
 "โอ๋ๆๆๆ อย่างอนน๊าซีวอน ให้หึงก็ได้"
 "................."
 "จุ๊บ! หายโกธรนะ"
 "โห่ แค่หอมแก้มเองถึงว่าจะได้จูบและ"
 "บ้า!! เดี๋ยวให้ทำเองเลย"
 "ฮยอกแจ"
 "หื้ม"
 "รักซีวอนมั้ย"
 "รัก......ฮยอกแจรักซีวอน....."

 ฝัน....หรอกหรือชเวซีวอน นายก็แค่ฝัน เมื่อไหร่ล่ะ เมื่อไหร่จะเป็นความจริง
 นายต้องอดทน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ห้ามคิดอะไรอีกนอกจากงาน
 ฮยอกแจ.....รอผมนะ...~

 ~เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจ แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจยังจดจำ~

 "ไอ้ฮันฮยอกแจเป็นไงบ้าง"
 ~ก็ไม่ค่อยจะดีวะ เมื่อสามสี่วันก่อนก็เป็นลม ดงแฮกะซองมินแตกตื่นกันใหญ่~
 "แล้วตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง กินข้าวยังวะ"
 ~เรียบร้อย แต่นั่งตากน้ำค้างอยู่ข้างนอก ไม่ยอมเข้าบ้าน~
 "มึงปล่อยฮยอกแจให้ตากน้ำค้างได้ไงวะ ไปเอาเค้ากลับเข้ามาเลยนะไอ้ฮัน!!"
 ~ถ้ามึงคิดถึง อยากดูแล กลับมาสิวะ กลับมา กลับมาดูแลน้องกู ไม่ใช่มาตะคอกใส่กูแบบนี้!!!~
 "เออ กูขอโทษ"
 ~น้องกูรอมึงอยู่นะ รีบๆกลับมาล่ะ กูกลัวมันปลิวตามลม~
 "อืม ฝากดูแลด้วย อย่าให้มีแมลงวันมาตอมล่ะ"
 ~น้องกูไม่ใช่ขี้ เออๆ ยังไงกูก็ยังอยากมีน้องเขยเป็นเจ้าของฮุนได แค่นี้นะเว้ย เดี๋ยวฮยอกแจได้ยิน~
 "อืมๆ"

 ฮยอกแจรอผมอยู่สินะครับ ผมใกล้จะเสร็จงานแล้ว รออีกนิดนึงนะ แล้วผมจะกลับไปดูแลคุณเอง.......
 

 ~คำว่ารักยังพอให้ต่อชีวิต ยังทำให้คิดถึงวันเก่าๆเหล่านั้น~

 "สบายดีมั้ยครับแม่"
 "จ้าสบายดีเป็นไงบ้างที่โน่นอากาศหนาวมั้ย"
 "หนาวมากครับ แล้วนี่พ่อ........."
 "ว่าไงไอ้ลูกชาย"
 "สวัสดีครับพ่อ"
 "เป็นไงสาวที่โน่นสวยมั้ยล่ะ ฮ่าๆๆๆ"
 "ก็นะ งั้นๆแหละครับ"
 "ใครจะไปสวยเท่าฮยอกแจใช่มั้ยล่ะ"
 "พ่อเจอเค้าเหรอครับ!"
 "เจอสิ"
 "จริงเหรอครับ เค้าอยู่ไหนครับพ่อ"
 "ในห้องแกไง ติดซะเต็มผนัง พ่อคิดว่าแกให้ช่างมาทาวอลเปเปอร์ใหม่ ฮ่าๆๆๆๆ"
 "ง่าาา พ่ออ่ะ ผมก็หลงดีใจ นี่แสดงว่าพ่อไม่กีดกันแล้วใช่มั้ยครับ"
 "แกทำสำเร็จตามที่พ่อหวัง พ่อก็จะทำตามสัญญาเหมือนกัน"
 "ขอบคุณครับพ่อ"
 "แม่ครับเจ้าวอนฮยอกเป็นไงบ้าง"
 "สบายดีจ๊ะลูก ตอนนี้แม่ยังกลัวว่าจะเป็นโรคแมวอ้วนหรือป่าว อ้วนขึ้นๆทุกวัน"
 "งั้นเหรอครับ"
 "อีกอย่างนะซีวอน ตอนลูกไม่อยู่พ่อเข้าไปในห้องลูกบ่อยมาก"
 "แถมยังบ่นว่าฮยอกแจสวยกว่าแม่ตอนสาวๆอีกนะ แม่ล่ะน้อยใจ"
 "ฮ่าๆๆๆๆ"
 "รูปไหนครับพ่อ ชี้ให้ผมดูหน่อยสิ"
 "ไว้ถึงบ้านพ่อจะชี้ให้ดู พ่อล่ะสงสัยจริงๆว่าเป็นผู้ชายแน่เหรอ สวยกว่าแม่เราจริงๆนะ"
 "คุณก็ ยังไม่เลิกอีกนะ"
 "เอาน่าๆ นี่ไงๆรูปนี้พ่อชอบมากเลย"

 "หึๆๆ น่ารักใช่มั้ยล่ะครับ"
 
 "ซีวอนขอเล่นโทรศัพท์หน่อยสิ"
 "อ่ะ"
 "โหยยยยย เปลี่ยนเครื่องใหม่อีกและ รวยนักหรือไง"
 "ก็เครื่องเก่าเม็มมันเต็ม"
 "ง่ะ ทำไมอ่ะนายใส่อะไรไว้นักหนา"
 "อยากรู้เหรอ"
 "อยากสิ ไม่งั้นชั้นจะถามนายทำไมล่ะ"
 "เพราะนายนั่นแหละ"
 "เพราะฉัน อะไรอ่าาา ไม่เห็นรู้เรื่อง"
 "ก็ฮยอกแจอ่ะชอบทำตัวน่ารัก ผมเลยถ่ายรูปฮยอกเก็บไว้ แล้วเม็มเครื่องผมก็เต็ม"
 "นี่นายแอบถ่ายชันเหรอซีวอน"
 "ง่าาาา ก็ไม่กี่รูปเอง"
 "ไม่กี่รูปนั่นมันเท่าไหร่!"
 "ก็พันกว่าๆ แฮะๆๆๆ"
 "ย๊ากกกกกกกกก นี่นายจะบ้าเหรอเยอะขนาดนั้น ถ่ายตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย"
 "ก็ตั้งแต่ยังไม่คบกัน จนถึงตอนนี้ แชะ!!!"
 "อ้าาาา ถ่ายชั้นอีกแล้ว เอาโทรศัพท์มานี่นะ"
 "ฮ่าๆๆ ไม่ให้หรอก ฮอยกแจน่ารักจะตาย ถ่ายบ่อยๆก็ไม่สึกหรอก"
 "ไม่เอานะ บอกใหยุดไง"
 "ฮ่าๆๆๆๆ"

 ~ได้แต่หวังลึกๆในใจ จะมีบ้างไหมสักวัน สิ่งที่ดีๆเหล่านั้น จะกลับมา~

 "อ้าวไอ้วอนกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ น้องชั้นรู้ยัง"
 "ยังเลย กลับมาสองวันได้แล้ว"
 "แล้วทำไมไม่ไปหาล่ะ อยู่ที่มหาลัยแหละ"
 "ไม่กล้าว่ะ ไม่รู้จะพูดยังไง"
 "มึงก็บอกความจริง น้องกูไม่โกธรหรอก ฮยอกแจเค้ารักมึง ต้องเข้าใจมึงแน่นอน"
 "ขอให้เป็นอย่างที่มึงว่านะ"
 "แล้วน้องกูเคยโกธรมึง โดยที่ไม่ถามเหตุผลมึงเหรอ...."

 จริงสินะ ทั้งๆที่ตอนจากไป ฮยอกแจก็ยังคงถามหาเหตุผลที่จะไป แต่ ณ ตอนนั้น ผมตอบไม่ได้จริงๆ........ผมกลับมาแล้วนะฉยอกแจ

 "คือฮยอกแจ"
 "ว่าไง"
 "คือผมมีเรื่องจะสารภาพ"
 "อะไรล่ะ"
 "ผมทำปลอกคอของเจ้าวอนฮยอกที่ฮยอกแจให้หายอ่าครับ"
 "ง่าาาา ทำไมหายล่ะซีวอน"
 "ก็ๆๆ วันนั้นเจ้าวอนฮยอกมันออกไปเล่นข้างนอกบ้าน แล้วๆๆ ก็ไปเจอกับเจ้ามินจูแมวของคนข้างบ้าน แล้วมันก็เล่นกัน ผมเห็นว่าไม่เป็นไรเลยปล่อยให้เล่น แต่พอกลับมา ปลอกคอที่คอวอนฮยอกมันก็หายไปแล้วอ่าา ทั้งๆที่ฮยอกแจเป็นคนซื้อให้แท้ๆ ผมขอโทษนะที่ดูแลเจ้าวอนฮยอกมันไม่ดี"
 "ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ซื้อให้ใหม่ก็ได้ อย่าคิดมากๆ"
 "จริงๆนะ แฟนใครใจดีจัง"
 "ก็แล้วแฟนใครล่ะ"
 "แฟนชเวซีวอนใช่มั้ยครับ"
 "ฮ่าๆๆๆ ใช่สิตาบ้า!"

 ~ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน~

 "กรี๊ดดดดดด นั่นรุ่นพี่ซีวอนใช่มั้ยน่ะ เค้าหายไปไหนมานะ ไม่มาโรงเรียนตั้งหลายเดือน"
 "อ้ายยยย หล่อขึ้นเยอะเลยอ่ะแก"
 ...........................................................................
 "ฮยอกแจนายไปหาหมอมาหรือยัง"

 ~ทำไมฮยอกแจเป็นอะไร~

 "ไปหาทำไม"
 "ก็เรื่องตาของนายไง"
 "อ๋อ มันไม่เป็นอะไรหรอกซองมิน"
 "แน่ใจนะ แล้วน้ำตาไหลลงมาอีกหรือป่าว"

 ~น้ำตา...... ขอโทษนะฮยอกแจ ที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้ๆเช็ดน้ำตาให้คุณ~

 "มะ ไม่แล้วล่ะ"
 "แล้วนี่ซีวอนไปไหน ทำไมไม่มาดูแลแกบ้าง"
 
 ~ผมขอโทษ..........~

 "เฮ่ย! ฮยอกแจ ชะ ชั้นขอโทษ"
 "อะไรดงแฮ ขอโทษอะไร"
 "น่ะ นายร้องไห้"
 
 ~ร้องไห้!! ฮยอกแจอย่าร้องเลยนะ ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของคุณแม้แต่น้อย~

 "จะ จริงเหรอ"
 "ฮยอกแจนายเป็นอะไร ทำไมเวลาพูดถึงซีวอนแล้วน้ำตานายต้องไหล บอกว่าจริงพวกเรามาเดี๋ยวนี้!"
 "ดะ ดงแฮใจเย็นๆ"
 "เย็นไม่ไหวแล้วซองมิน นายไม่เห็นเหรอว่าฮยอกแจเป็นยังไง แล้วไม่สังเกตุเหรอว่าตัวมันผอมจนจะกลายเป็นซากอยู่แล้ว มันเกิดอะไรขึ้นฮยอกแจ มันเกิดอะไรกันแน่"
 "ฮึกๆๆๆ ดงแฮ ซองมิน ฮือออออออออ"
 "ค่อยๆเล่านะฮยอกแจ"
 "ซีวอน ฮึกๆๆ เค้าทิ้งชั้นไปแล้ว"

 ~ผมขอโทษ..... ทุกอย่างผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ~

 "ห๊า!!"
 "ว่าไงนะ!! ไอ้ซีวอน แกตายยยยยยย~~!!!"
 "ดงแฮ!! อย่าไปนะอย่าไป...... ฮืออออออ"
 "ห้ามทำไมฮยอกแจ  มันทำนายขนาดนี้ นายจะไปปกป้องมันทำไม!!!"

 ~มาสิดงแฮ มาด่าหรือต่อยตีผมก็ได้ อย่างน้อยผมจะได้รู้ตัวว่าทำผิดไว้มากแค่ไหน จะได้รู้ว่าความเจ็บมันเป็นยังไง~
 ~ฮยอกแจ นายเจ็บมากเลย ใช่หรือป่าว.....~

 "ดงแฮใจเย็นๆสิ นายไม่เห็นเหรอว่าแค่นี้ฮยอกแจก็เศร้าพอแล้ว"
 "หึ่ย!!!!"
 "ฮึกๆๆ ฮืออออ ซองมิน ดงแฮ"
 "ฮยอกแจ~"
 "กลับบ้านก่อนดีมั้ย"
 "อื้ม"
 "คยูมารับด่วนเลยนะ ที่โรงเรียน สิบนาทีไม่ถึง อดกิน!!!!"

 ~จะต้องทำยังไงฮยอกแจ ผมไม่เคยอยากจะทำให้คุยร้องไห้ ไม่อยากแม้แต่จะเห็นน้ำตาของคุณเพียงน้อยนิด~
 ~จะต้องทำยังไงคุณถึงจะรู้ ว่าผมรักคุณนะ รักมาก มากกว่า......ใครในโลกนี้........~

 ~ข่มตานอนทุกคืน ยังฝัน ยังเห็นว่าเรารักกัน~

 "ฮยอกแจอ่าาาา ทำไมไม่สนใจผมเลย"
 "แล้วทำไมต้องสนใจด้วยล่ะ"
 "ง่ะ ทำไมฮยอกแจพูดแบบนี้ ผมเคืองแล้วนะ"
 "ที่ชั้นไม่สนใมจนาย เพราะว่านายคือคนสำคัญ"
 "แล้วทำไมฮยอกแจต้องไม่สนใจคนสำคัญล่ะครับ"
 "ก็เพราะเป็นคนสำคัญ ชั้นเลยทำตัวไม่ถูก แล้วอีกอย่าง คนสำคัญสำหรับชั้น ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้คนอื่นรู้ว่าเป็นคนสำคัญ เพียงแค่ชั้นกับนายรู้ก็พอแล้ว ไม่ใช่เหรอ"
 "ผมซึ้งจัง ขอหอมทีได้มั้ย"
 "ไม่ได้!!" 
 "ง่าาา ฮยอกแจใจร้าย"

 "แฮกๆๆๆ"
 ฝัน....อีกแล้ว ขอโทษนะที่ทำตัวแบบนี้ และก็ขอบคุณนะที่นายยังรอคนสำคัญ.....อย่างผม.....คนที่จากคุณไปโดยไม่บอกเหตุผลใดๆ
 นายยังร้องไห้อยู่หรือป่าวฮยอกแจ......~

 ~เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจ แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจมีแต่เธอ~

 "จะออกไปไหนซีวอน"
 "ตามหาหัวใจครับแม่"
 "อย่าลืมเอากลับมาล่ะลูกกกก!!"
 "ครับแม่!!"
 "เหมือนใครกันนะ"
 "เหมือนคุณตอนหนุ่มๆไง ปากหวาน"
 "ฮ่าๆๆๆๆ"
 ..............................................................
 "นี่เธอๆ ผู้หญิงตรงนั้นสวยเนอะ"
 "ไหนๆๆ เออใช่ๆ น่ารักอ่ะ แต่เมื่อกี๊ชั้นได้ยินว่าเค้าพูดว่าครับนะ"
 "จริงเหรอแก เป็นผู้ชายเหรอ ทำไมหุ่นดีกว่าชั้นอีกล่ะ น่ารักกว่าชั้นด้วย โอยยยย อายตัวเองจัง"
 ชื่ออะไรเนอะอยากรู้จัง"
 
 ฮยอกแจ.............~
 นั่นนายจริงๆใช่มั้ยฮยอกแจ

 "จะรับดอกอะไรดีคะ"
 "เอากุหลาบขาวดอกนึงครับ"
 "ดอกเดียวนะคะ"
 "ขอบคุณมากนะคะ โอกาศหน้าเชิญใหม่"
 "น้องชายครับ"
 "มีอะไรเหรอครับพี่ชาย"
 "น้องชายชื่ออะไรเหรอครับ"
 "ฮยอนจุงฮะ"
 "งั้นเหรอครับ แล้วฮยอนจุงช่วยอะไรพี่ชายหน่อยได้มั้ยครับ"
 "ถ้าไม่นานก็ได้ครับ"
 "เก่งมากครับ งั้นฮยอกนจุงช่วยเอาดอกกุหลาบนี่ไปให้พี่ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นหน่อยได้มั้ยครับ"
 "คนที่สวยๆที่ยืนอยู่ตรงแปลงดอกไม้เหรอครับ"
 "ใช่ครับผม พี่ชายขอบคุณฮยอนจุงมากนะครับ"
 "ครับ!"
 
 "พี่สาวฮะมีคนฝากมาให้"
 "ขอบคุณมากนะครับ ใครฝากมาให้พี่เอ่ย"
 "เขาไม่บอกชื่อครับ บอกแค่ว่าให้เอามาให้พี่ แต่เขาบอกว่าพี่เป็นผู้ชาย แต่ผมว่าพี่เหมือนผุ้หญิงมากกว่านะครับ เขาคงเข้าใจผิด"

 ~นายสวยขึ้นเยอะเลยนะฮยอกแจ......~

 "ไม่ผิดหรอกครับ พี่เป็นผู้ชายจริงๆ ยังไงก็ขอบคุณน้องชายมากนะครับ"
 "จริงเหรอฮะ พี่ไม่หลอกผมใช่มั้ย"
 "ไม่ครับ"
 "แต่ทำไมพี่สวยจัง งั้นผมจะเรียกพี่ว่าพี่สาวแหละ"
 "ฮ่าๆๆๆ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วน้องชายชื่ออะไรเหรอครับ"
 "ฮยอนจุงฮะ"
 "ฮยอนจุงพาพี่ไปหาพี่คนนั้นได้หรือป่าวครับ"

 ~แต่ผมก็ไม่อาจพบหน้าคุณได้ ขอโทษนะ ผมยังไม่พร้อมจริงๆ ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง~

 "ได้ฮะ"
 "ไหนล่ะครับพี่คนนั้นของฮยอนจุง"
 "อ่าาา คงไปแล้วน่ะครับ น่ะ นั่นไงครับ"
 "ไหนครับไหน"
 "นั่นไงครับรถสีดำคันนั้น"
 "................"
 "พี่สาวรู้จักหรือป่าวฮะ"
 ".............."
 "พี่สาวฮะ"
 "อ่ะ เอ่อ อะไรหรือครับ"
 "ฮยอนจุงถามพี่สาวว่าพี่สาวรู้จักเจ้าของรถคันนั้นหรือป่าวฮะ"
 "อะ...เอ่อ...ไม่รู้จักหรอกครับ"
 "งั้นเหรอฮะ งั้นฮยอนจุงไปก่อนนะครับเพื่อนๆรอเล่นบอลแย่แล้ว"
 "ครับผม เดินดีๆนะครับ"

 ฮยอกแจ จะร้องไห้หรือป่าวนะ จะเสียใจมั้ยที่ได้ดอกไม้ และจะจำได้มั้ยว่า ดอกกุหลาบขาวมีความหมายว่ายังไง
 ถ้าหากคุณร้องไห้ อย่าได้ร้องไห้เพราะผม
 ถ้าหากคุณเสียใจ อย่าได้เสียใจเพราะผม
 ถ้าหากคุณจะเลิกรักใคร ก็อย่าได้เลิกรักผม
 ผมคงทนไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ....... แล้วผมจะบอกทุกอย่างกับคุณ...................~

            โปรดติดตามตอนต่อไป......
            ด้วยความปราถนาดีจาก
            HyuKYukYik (ผู้แต่ง)