คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF >> past. Hyukjae Ver.
Title: ฝุ่น (Hyuk Ver.)
Pairing: WonHyuk
Author: HyuKYukYik
Rating: -
Author note: เหตุเกิดจากคนแต่งจิตตก พอฟังเพลงแล้วมันจี๊ดมาก อ๊ากกก คนแต่งจิตตก (ตก ตก ตก ตก) - -a
ปล.1 ไม่สนุกห้ามบนนะ ไม่งั้นเคือง กร๊ากกกกก
ปล.2 อาจจะเศร้า เคร้าหัวเราะ (เล็กน้อย) เพราะผู้แต่งมิสามารถทำให้เศร้าได้ทั้งหมด สงสารฮยอก~!! ลูกสาวววววจ๋าาาาาา ~!!
~เมื่อคำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว~
"ทำไมนายต้องทำอย่างนี้"
"ผมขอโทษนะฮยอกแจ แต่ผมต้องไปจริงๆ"
"ทำไม"
"ผมขอโทษ"
"กลับมานะชเวซีวอน ทำไมนายต้องทิ้งชั้นไป นายกลับมานะ ฮืออออ ฮึกๆๆ ฮือออออ คนโกหก!"
~อะไรที่หวังก็พังไปตั้งนานแล้ว~
"นี่ฮยอกแจ"
"หืมว่าไง"
"ถ้าเรียนจบแล้ว แต่งงานนะ"
"บ้า!!"
"ไม่บ้าล่ะ"
"อ๊าาา ซีวอนอย่ากอดแน่นดิ่ มันอึดอัดนะ"
"ง่ะ ฮยอกแจอ่าาา ก็ผมรักฮยอกแจมากไงผมก็เลยอยากกอดแน่นๆ"
~แต่ชีวิตไม่รู้ทำไม มันยังคงข้างคาใจ ไม่มีวันใดที่ฉันไม่จดจำ~
"ฮึกๆๆ ฮือออออ"
"ฮยอกแจ~"
"อ๊ะ พี่ลีทึก มีอะไรเหรอฮะ"
"นายร้องไห้ มีอะไรหรือป่าว"
"ไม่มีอะไรหรอกฮะ แค่ผมนึกอะไรเรื่อยเปื่อย"
"ฮยอกแจ~"
"พี่ลีทึกฮะ ผมคิดถึงซีวอน..........~"
~ก็คำว่ารักยังจำได้อยู่เสมอ หลับตาทุกครั้งยังเจอเธออยู่ตรงนี้~
"นายจะทำอะไรเนี่ย"
"เอาน่า เดินตามมาๆ"
"ชั้นมองไม่เห็นนะซีวอน ทำไมต้องปิดตาด้วยอ่ะ"
"เซอร์ไพร์ไง"
"เรื่องอะไรล่ะ"
"108 วันที่เราคบกัน"
"โหหห สร้อยสวยอ่ะ ท่าทางจะแพงนะ"
"มันสวยน้อยกว่านายอีก แล้วถึงมันจะแพงนะ แต่ว่าฮยอกแจมีค่ากว่ามันเยอะ"
"บ้า"
"งั้นผมใส่ให้นะ"
"ฮยอกแจ"
"หืมมม ว่าไง"
"ผมรักฮยอกแจนะ...."
~ความเข้มแข็งที่ฉันเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาที อยู่ดีๆใจก็ร้องไห้อีกครั้ง~
"ฮยอกแจไปกินข้าวกัน"
"ฮยอกแจ"
"ฮยอกแจนายเป็นอะไร ใครทำอะไรนาย"
"ห๊ะ อะไรเหรอ"
"นายร้องไห้ บอกมานะว่าใครทำอะไรนาย!!"
"ดงแฮใจเย็นๆสิ"
"ซองมินเพื่อนเราร้องไห้นะ นายจะให้ชั้นใจเย็นอีกเหรอ"
"ฮยอกแจ~"
"ชั้นไม่เป็นอะไรหรอกซองมินดงแฮ สงสัยเมื่อกี๊ลมมันพัดแล้วฝุ่นเข้าตาน่ะ"
"จริงเหรอ นายมีอะไรก็บอกพวกชั้นนะ"
"อื้ม ขอบใจนายสองคนมากนะ"
"ซีวอนไปไหนทำไมไม่มาดูแลแกล่ะ"
"ฮยอกแจ!!!!"
"เฮ้ย!! ซองมินอุ้มฮยอกแจไหวมั้ย"
"ไม่อ่ะถึงมันจะตัวเบาชั้นก็อุ้มไม่ไหว"
"เอาไงดี แกจับมันขึ้นมาก่อน"
"ฮัลโหล คิบอมเหรอ มาที่ห้องเรียนชั้นด่วนเลยนะ ทำไมน่ะเหรอ ฮยอกแจเป็นลม มาเร็วๆนะ!! ช้าเกินสามนาที เลิกกัน!!!!"
"ฮยอกแจ! ฮยอกแจ!!"
~ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน~
"กินข้าวได้แล้วจ้า ฮยอกแจลงมากินข้าวได้แล้วลูก"
"ผมไม่หิวครับแม่"
"ห๊ะ ว่าไงนะ ลูกไม่กินข้าวเย็นมาหลายวันแล้วนะ"
"ผมลดน้ำหนักน่ะฮะ"
ปังๆๆๆๆ!!!!
"ลดบ้าอะไรกันไอ้ไก่ติ้งต๊อง ลงมากินข้าวเลย ตัวจะปลิวตามลมอยู่แล้วยังจะลดอีก"
"พี่ฮันไม่ต้องมายุ่งกะเค้าเลย เค้าไม่กิน!!"
"ไอ้ไก่ติ้งต๊อง แกจะลงมากินมะ!"
"ไม่ ผมไม่อยากกิน!!"
"โว้ยยยย คุณน้องฮยอกแจคร้าบบบ ลงมากินเถอะคุณพี่ฮันคยองเป็นห่วงนะครับ"
"ไม่เป็นไรฮะพี่ฮัน ผมไม่หิวจริงๆ"
"ไอ้ไก่~ นี่แกเป็นอะไรหรือป่าว"
"ไม่ฮะ ผมไม่เป็นอะไร"
"แล้วทำไมต้องทำเสียงเหมือนใกล้ตายอย่างนั้นด้วย ให้พี่เข้าไปได้มั้ย"
"ไม่ฮะ ผมไม่เป็นไรจริงๆ"
"เอาอย่างนั้นเหรอ พี่รักนายนะฮยอกแจ"
"ฮึก...ผมก็รักพี่ฮะ"
"ฮืออออ ฮึกๆ ฮือออออ"
"ซีวอน ชั้นคิดถึงนาย ทำไมไม่กลับมาซักทีล่ะ ฮืออออออออๆๆๆ"
~ข่มตานอนทุกคืน ยังฝัน ยังเห็นว่าเรารักกัน~
"แฮกๆๆๆๆ"
"ฮยอกแจเป็นอะไร"
"ป่าวๆ ไม่มีอะไรหรอกแค่ฝันน่ะ"
"โหห เหงื่อนายท่วมตัวเลย"
"เหรอ"
"อ่ะ นี่ผ้า แล้วไอ้ปลานีโม่นี่ก็หลับเป็นตายเลย มันน่าถีบให้ร่วงเตียงนัก"
"อย่าน่าซองมิน อ่ะผ้าขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไร นอนกันเถอะ"
"อื้ม!"
## ความฝัน ##
"วันนี้วันอะไรเอ่ย"
"จะไปรู้เหรอ"
"ง่ะ ซีวอนชั้นงอนนายแล้วนะ"
"โอ๋ๆๆ อย่างอนน๊า วันเกิดสุดที่รักจะลืมได้ยังไง"
"อ่าาาา อย่าทำแก้มป่องแบบนั้นสิ เดี๋ยวผมหอมนะ"
"อ๊าาา ไม่เอานะ ปล่อยเดี๋ยวนี้"
"ไม่ปล่อยฮยอกแจอยากทำตัวน่ารักน่าหอมทำไม มาให้หอมซะดีๆ"
"พอแล้วๆๆ แก้มชั้นช้ำหมดแล้ว"
"อ่าาาา ก็ได้ งั้นเปลี่ยนเป็นจูบแทนได้ป่ะ"
"ไม่ได้เด็ดขาด!!"
"ง่าาาาา~"
~เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจ แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจยังจดจำ~
"ฮยอกแจเข้าบ้านได้แล้ว"
"พี่ฮันคยองเข้าไปก่อนเหอะเค้ายังอยากนั่งดูดาวอีกหน่อย"
"เอางั้นเหรอ ลมข้างนอกมันแรงใส่เสื้อคลุมนี่ด้วยแล้วกัน"
"ขอบคุณฮะ พี่ฮันนี่น่ารักจัง"
"ไม่ต้องมาปากหวาน อย่าให้มันดึกมากล่ะ เดี๋ยวไม่สบายเอา"
"คร๊าบบบบบ"
ปัง!
"ฮึกๆๆ "
"ฮือออออ ฮึกๆๆ ฮือออออ"
"ฮยอกแจเป็นอะไร ร้องไห้ทำไมเหรอ"
"ก็เจ้าวอนฮยอกมันไม่สบาย เค้ากลัวมันตาย"
"ไม่หรอกมันไม่ตายหรอกวอนฮยอกก็แค่ไม่สบาย หมอบอกว่าเวลาแมวไม่สบายก็เป็นอยางนี้แหละ ปล่อยให้มันนอนนะ"
"ฮึกๆๆๆ จริงนะซีวอน"
"อื้มจริงสิ แล้วก็อย่าร้องไห้อีกเลยนะ เห็นนายร้องไห้แล้วชั้นรู้สึกไม่ดีเลย"
"ฮึกๆๆ งั้นนายก็อยู่ข้างๆชั้นสิ ชั้นจะไม่ร้องไห้ถ้านายอยู่ข้างๆ"
"ได้ ชั้นจะคอยเช็ดน้ำตาเวลาที่นายไห้ ชั้นจะคอยนั่งข้างๆนายในวันที่นายเศร้า เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้อีกนะนะ"
"ซีวอนนายอยู่ที่ไหนน่ะ ไหนนายบอกว่าจะคอยเช็ดน้ำตาให้ชั้นในวันที่ชั้นร้องไห้ นี่ไง ชั้นกำลังร้องไห้ กลับมาซะทีสิ กลับมาหาชั้น.....ได้มั้ย ฮึกๆๆ"
"นายบอกว่าจะอยู่ข้างๆชั้นในวันที่เศร้าใจ นี่ไง ชั้นกำลังเศร้า เพราะนาย นายได้ยินมั้ย! ฮึกๆๆ ฮืออออๆๆๆ"
~คำว่ารักยังพอให้ต่อชีวิต ยังทำให้คิดถึงวันเก่าๆเหล่านั้น~
"โหหห คิบอมทำไมนายซื้อมาเยอะอย่างนี้อ่ะ"
"กินๆไปเหอะน่า"
"ซองมิน ไอ้แก้มบวมนี่มันผีเข้าอะไร ถึงได้ซื้อขนมมาเลี้ยงซะเพียบขนาดนี้อ่ะ"
"ก็เมื่ออาทิตย์ก่อน ที่แกเป็นลมอ่ะ ไอ้ปลานีโม่มันโทรไปให้คิบอมมาอุ้มแกไปห้องพยาบาล แล้วไปบอกคิบอมว่าถ้ามาช้าเกินสามนาทีเลิกกัน สงสัยคิบอมจะกลัวแกเป็นลมไปอีก เลยซื้อมาให้ซะเยอะขนาดนี้"
"โหหห ไอ้แก้มบวม แกกลัวจะเลิกกับดงแฮมากกว่าเป็นห่วงชั้นงั้นเหรอ"
"ใช่"
"ซองมิน ไอ้แก้มบวมมันใจร้าย"
"โอ๋ๆๆ ฮยอกแจก็บอกซีวอนสิ เขาจะได้มาปลอบนาย"
"ฮยอกแจ ฮยอกแจ!!!"
"อ่ะ เอ่อ อะไรเหรอดงแฮ"
"นายร้องไห้อีกแล้ว"
"ง่ะงั้นเหรอ นี่ชั้นเป็นอะไรเนี่ย ฮะๆๆ"
"นั่นสิ ไปหาหมอมั้ย"
"ไม่ต้องหรอกซองมิน ตาชั้นมันคงแพ้ฝุ่นน่ะ"
"แน่นะฮยอกแจ"
"อื้ม!"
"ดงแฮไปดูหนังกันมั้ย"
"เอาสิ นายเลี้ยงนะไอ้แก้มบวม"
"อืมได้"
"ชะ ชั้นขอตัวกลับก่อนนะ"
"อ้าว! ไม่ไปดูหนังด้วยกันก่อนเหรอ"
"ไว้วันหลังนะ ขอโทษที"
"ฮึกๆๆ ฮืออออ"
"ฮยอกแจไปดูหนังกันมั้ย"
"เรื่องอะไรอ่ะ"
"เอาเหอะน่า รับรองว่านายต้องชอบ"
"งั้นเหรอ นายเลี้ยงใช่มั้ยล่ะ"
"แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะให้เจ้าหญิงยอมเสียตังค์ล่ะครับ"
"อิอิอิ ดีมากๆ"
.....................................
"หนังสนุกมั้ยครับเจ้าหญิง"
"อื้ม นายอย่าชวนคุยสิจะดูหนัง"
"ง่าาา ฮยอกแจไม่สนใจผมเลย น้อยใจนะครับ"
"ง่ะ ตัวก็โตอย่าขี้งอนสิ"
"......................"
"นี่ซีวอน อย่างอนนะ"
"......................"
"ง่าาาาา อ่ะๆๆ จะเอาอะไรว่ามา"
"จริงนะ งั้นขอหอมที"
"โอ้ยยย พอๆๆ ไหนบอกทีเดียว ทำไมสองข้างล่ะ"
"ก็มันอดใจไม่ไหว"
"ไม่ต้องมาพูดเลย เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย คนในโรงหนังถึงหายไปหมด"
"แฮะๆๆๆ"
"ไม่ต้องมายิ้มเลย นายเหมาโรงหนังแบบนี้คนอื่นเค้าก็เดือร้อนสิ"
"ง่าาาา ก็ซีวอนอยากดูกับฮยอกแจสองคนนี่คร๊าบบบบ แล้วอีกอย่างถ้าหากคนข้างๆเป็นผู้ชาย แล้วมาชอบฮยอกแจของผม ผมไม่ยอมหรอก ผมหวง"
"บะ บ้าเหรอ ใครจะมาถูกใจชั้นเล่า"
"นี่ฮยอกแจไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าตัวเองน่ะ ทั้งน่ารัก แล้วก็น่ากินขนาดนี้"
"อะไรของนายน่ากิน อย่ามาพูดแปลกๆแถวนี้นะ"
"แถวนี้น่ะแถวไหนเหรอครับไก่น้อย"
"ยะ อย่าเข้ามานะซีวอนไม่งั้นชั้นโกธรนายจริงๆด้วย"
"ง่าาาา อย่าโกธรนะฮยอกแจ ผมไม่แกล้งแล้ว ดูหนังกันนะๆๆ"
"ก็ได้ๆๆๆ"
จุ๊บ!
"อ่ะ ซีวอน!!"
"แฮะๆๆๆ"
~ได้แต่หวังลึกๆในใจ จะมีบ้างไหมสักวัน สิ่งที่ดีๆเหล่านั้น จะกลับมา~
"ฮยอกแจปากเปื้อน"
"อ่ะ จริงเหรอ ตรงไหนล่ะ"
"ตรงนี้ไง"
"อ่ะ นายนี่นะ ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างหรือไง"
"อายอะไรล่ะ ก็เราเป็นแฟนกันนี่"
"ก็แค่บอกว่ามันเปื้อนตรงไหน ไม่เห็นต้องเช็ดให้เลย"
"เขินเหรอ"
"อ่ะ มะ ไม่ใช่ซะหน่อย"
"ฮ่าๆๆๆ นายน่ารักจัง"
"หยุดพูดนะ"
"นายน่ารักจัง"
"ชั้นบอกให้ยุดพูดไงซีวอน"
"ก็นายน่ารักอ่ะ ผมพูดความจริงผมผิดเหรอครับ"
"ก็ ก็ ชั้นอายนะ อีตาชเวซีวอนบ้า!"
"ฮ่าๆๆๆๆ แฟนใครเนี่ยเขินยังน่ารักเลย อิอิ"
"เชอะ!"
"โอ๋ๆๆๆ อย่างอนน๊า เดี๋ยวซื้อกระเป๋าให้"
"จริงเหรอ"
"อื้มจริงสิ งั้นตอนนี้ฮยอกแจก็ต้องกินไปติมให้หมดก่อน ไม่งั้นไม่ได้ไปซื้อกระเป๋านะ"
"อื้ม!!"
ซีวอน....................นายอยู่ที่ไหน
~ยังคิดถึงเธอเหลือเกิน ได้ยินมั้ย เธอยังอยู่ในหัวใจ ของฉัน~
"ฮยอกแจนายไปหาหมอมาหรือยัง"
"ไปหาทำไม"
"ก็เรื่องตาของนายไง"
"อ๋อ มันไม่เป็นอะไรหรอกซองมิน"
"แน่ใจนะ แล้วน้ำตาไหลลงมาอีกหรือป่าว"
"มะ ไม่แล้วล่ะ"
"แล้วนี่ซีวอนไปไหน ทำไมไม่มาดูแลแกบ้าง"
"เฮ่ย! ฮยอกแจ ชะ ชั้นขอโทษ"
"อะไรดงแฮ ขอโทษอะไร"
"น่ะ นายร้องไห้"
"จะ จริงเหรอ"
"ฮยอกแจนายเป็นอะไร ทำไมเวลาพูดถึงซีวอนแล้วน้ำตานายต้องไหล บอกความจริงพวกเรามาเดี๋ยวนี้!"
"ดะ ดงแฮใจเย็นๆ"
"เย็นไม่ไหวแล้วซองมิน นายไม่เห็นเหรอว่าฮยอกแจเป็นยังไง แล้วไม่สังเกตุเหรอว่าตัวมันผอมจนจะกลายเป็นซากอยู่แล้ว มันเกิดอะไรขึ้นฮยอกแจ มันเกิดอะไรกันแน่"
"ฮึกๆๆๆ ดงแฮ ซองมิน ฮือออออออออ"
"ค่อยๆเล่านะฮยอกแจ"
"ซีวอน ฮึกๆๆ เค้าทิ้งชั้นไปแล้ว"
"ห๊า!!"
"ว่าไงนะ!! ไอ้ซีวอน แกตายยยยยยย~~!!!"
"ดงแฮ!! อย่าไปนะอย่าไป...... ฮืออออออ"
"ห้ามทำไมฮยอกแจ มันทำนายขนาดนี้ นายจะไปปกป้องมันทำไม!!!"
"ดงแฮใจเย็นๆสิ นายไม่เห็นเหรอว่าแค่นี้ฮยอกแจก็เศร้าพอแล้ว"
"หึ่ย!!!!"
"ฮึกๆๆ ฮืออออ ซองมิน ดงแฮ"
"ฮยอกแจ~"
"กลับบ้านก่อนดีมั้ย"
"อื้ม"
"คยูมารับด่วนเลยนะ ที่โรงเรียน สิบนาทีไม่ถึง อดกิน!!!!"
~ข่มตานอนทุกคืน ยังฝัน ยังเห็นว่าเรารักกัน~
"ฮยอกแจ ฮยอกแจ.........~"
"อะไรซีวอน เรียกทำไม"
"ฮยอกแจ ฮยอกแจ ฮยอกแจ....~"
"นี่ชเวซีวอน ถ้าจะกวนประสาทนะก็ไปไกลๆเลย ชั้นจะทำงาน"
"ง่าาาาา ก็แค่อยากให้ฮยอกแจรู้สึกผมมีแต่ฮยอกแจไง เรียกแต่ชื่อฮยอกแจ เพราะว่าในหัวมีแค่คนที่ชื่อว่าฮยอกแจ"
"แหวะ น้ำเน่า ไปไกลๆเลย"
"รักนะครับ"
"อื้ม!"
"แฮกๆๆๆ"
ฝัน........อีกแล้วเหรอ
"ฮึกๆๆ ฮืออออออออๆๆๆ"
~เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ จบแล้ว ก็เข้าใจ แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจมีแต่เธอ~
"พี่สาวฮะมีคนฝากมาให้"
"ขอบคุณมากนะครับ ใครฝากมาให้พี่เอ่ย"
"เขาไม่บอกชื่อครับ บอกแค่ว่าให้เอามาให้พี่ แต่เขาบอกว่าพี่เป็นผู้ชาย แต่ผมว่าพี่เหมือนผุ้หญิงมากกว่านะครับ เขาคงเข้าใจผิด"
"ไม่ผิดหรอกครับ พี่เป็นผู้ชายจริงๆ ยังไงก็ขอบคุณน้องชายมากนะครับ"
"จริงเหรอฮะ พี่ไม่หลอกผมใช่มั้ย"
"ไม่ครับ"
"แต่ทำไมพี่สวยจัง งั้นผมจะเรียกพี่ว่าพี่สาวแหละ"
"ฮ่าๆๆๆ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แล้วน้องชายชื่ออะไรเหรอครับ"
"ฮยอนจุงฮะ"
"ฮยอนจุงพาพี่ไปหาพี่คนนั้นได้หรือป่าวครับ"
"ได้ฮะ"
"ไหนล่ะครับพี่คนนั้นของฮยอนจุง"
"อ่าาา คงไปแล้วน่ะครับ น่ะ นั่นไงครับ"
"ไหนครับไหน"
"นั่นไงครับรถสีดำคันนั้น"
"................"
"พี่สาวรู้จักหรือป่าวฮะ"
".............."
"พี่สาวฮะ"
"อ่ะ เอ่อ อะไรหรือครับ"
"ฮยอนจุงถามพี่สาวว่าพี่สาวรู้จักเจ้าของรถคันนั้นหรือป่าวฮะ"
"อะ...เอ่อ...ไม่รู้จักหรอกครับ"
"งั้นเหรอฮะ งั้นฮยอนจุงไปก่อนนะครับเพื่อนๆรอเล่นบอลแย่แล้ว"
"ครับผม เดินดีๆนะครับ"
ซีวอน...... ชั้นผิดมั้ยที่จะเข้าข้างตัวเองว่ารถคันนั้นคือรถนาย นายกลับมาอีก ใช่มั้ย... นายกลับมาหาชั้นแล้วใช่มั้ย
แต่ทำไมล่ะ ทำไมนายต้องหลบหน้าไม่ยอมมาเจอกับชั้น ทำไมต้องฝากดอกกุหลาบขาวมากับเด็กตัวน้อย
ชั้นขอเข้าข้างตัวเอง ว่านายยังคงคิดถึงชั้น............. เหมือนที่ชั้นคิดถึงนาย
ชั้นขอเข้าข้างตัวเอง ว่านายยังคงมองดูชั้น............. เหมือนที่ชั้นตามหานาย
ชั้นขอเข้าข้างตัวเอง ว่านายยังคงรักชั้น.............. เหมือนที่ชั้นยังรักนาย..
โปรดติดตามตอนต่อไป......
ความคิดเห็น