ลำดับตอนที่ #46
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ภาค2 ขอลิ้มลอง
ุบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
" ะ เราส นะนาย...อุ๊บ!!!"เราสที่ระาันลไปที่เีย ไปเพียเเ่นั้น เา็ูบอันร้อนเเรนั้นอย่ารวเร็ว นะ นี่เาเป็นบ้าอะไรไปเนี้ย
ุบ ุบ ุบ
ัเหวี่ยมือเล็ๆ ุบไปที่ออเาราวับประทวให้เารู้ว่า ันหายใไม่ออ ลิ้นอเาวาหาวามหวานอย่าหวยหา บ้า นี้มันเรื่อบ้าอะไรัน ทำไมันไม่เ้าใ
"เเฮ่ เเฮ่ เเฮ่" ันหอบเหนื่อยอย่าเเร อนนนี้ สมออันมันว่าเปล่าไปหม นี้มันเรื่อบ้าอะไร
" เราส นะนาย อุ๊บ."ไม่ทันไ้พูบ เราส็ูบอันร้อนเเรนั้นอี อนนี้ันไม่มีเเม้เเ่เเระสู้เพราะว่าเเรทั้หมนั้น หายไปับูบเเรอเา
"อาารย์....ไม่ระวัเอาะเลย" เาพูพร้อมมอไปที่เสื้อผ้าที่ันใส่ ะ ริ้วย!!!!!!!!!!
"อาารย์่ายั่วยวนผมเหลือเิน ว้าว" ไอว- พ่-มึิ ออไปไลลลลลลลลลลลลลลลลล
"ไอบ้า ไอโริ ออไปเี่ยวนี้เลยนะ...." เราสที่ไ้ฟัเเบบนั้น ้เเสร้หน้าเศร้า น่าสสาร ถุ้ย!!! โทษที ใ้ับันไม่ไ้หรอ ไอฟั-ยู
" ป๊ายยยยยยยยยยยย."ันลาเสียสูอย่าโมโห ส่วนเราส ลุออาัวัน็หันมาหอมเเ้มหนึ่ฟอ ไอหมอนี้
"เผาไหม้!!!!!!!!!!!."ันระโนออไปอย่าเหลือ เวทย์เ้าหาเราส ส่วนเราสไม่รอ้า็รีบสาวเท้าออไปอย่ารวเร้ว พร้อมสยิ้มมาให้ น่าายนั ันมอที่ประูอย่าโมโห ทำไมัน ไอพวนี้อบทำให้โมโหนันะ
(เราส บรรยาย)
ในะที่ผมำลัเ้าไปพบอาารย์ ผม็ไ้เอลุ่มพาราไทออนเมทิล พวเาออมาาห้ออุรู้วยใบหน้าเเ่ำ น่าสสัย ในระหว่าทาที่พวเราเอัน ็ไ้เเว้วุยันเรื่ออาารยืนิหน่อย
พวเา่าัอำลั สมาม พิทัษ์ัน เพื่อปป้ออาารย์ น่าลัวเหะถ้าอาารย์รู้วสยอเเน้ๆ เเ่พวเาบอว่า ถ้าผมไปบอ นในลุ่มไปบอ อาารย์็ไม่รู้ น่าสยอริๆ
ผมว่า้อมีนสวสัยที่ผมเินับลุ่มพาราไทออนเมทิล ้วยเเหละ ไม่เเปล เพราะว่าลุ่มอผมับลุ่มพาราไทออนเมทิล พวเราเริ่ม่วยันเพราะเรื่ออาารย์ ผมเป็นหัวหน้าอลุ่มผม ใระล้าั
ผมเินไปที่ห้ออาารย์ ที่อนนี้พยายามพยุัวเอเพื่อเอนัวพิ่หมอน น่ารัะ ั เี่ยวนั้น!!! ผมมอไปทีุ่ที่อาารยืใส่ มันเป็นเพื่อเสื้อเิ้ ธรรมา ัวให่ ระุมหลุบาส่น ไม่ใส่าเ ใส่เเ่ น. ผมถึับลืนน้ำลายอึให่ ไม่สสัยเเล้วว่าทำไมพวนั้นหน้าเเันนา อทนไ้ถือว่าสุยอ เเ่ไม่ใ่ับผมที่มีวามอทน่ำนัหรอน่ะ
ผมเริ่มเาไปสวมออาารย์ ส่วนอาารย์ูใไม่น้อย ผมเริ่มุยเรื่อวามปลภัยออาารย์ ส่วนอาารย์็ูไม่สนใอะไร้วย เธอยับัวไปมาราวับว่า มีเเ่เธอนเี่ยว เสื้อผ้าออาารยืเริ่มเผยให้เห็นาอ่อนาวมพูสวย น่าิน อาารย์ไม่ระวััวเอเลยนะรับ
อาารย์็ูไม่รู้เรื่อ อึทนไม่ไหวเเล้ว ผมรีบเินออไปเเ่็หยุับำถามออาารย์
" นายเป็นอะไรไปนายูเปลี่ยนไปรึเปล่า เ็น้อย..." อาารย์รู้อะไรไหมว่าผมเปลี่ยนไปเพราะอาารยืนั้นเเหละ ผมหันลับไป่อนะับ้อเเนอาารย์ เหวี่ยไปที่เีย ร่าบาลอยไปามเเรเหวี่ย อนนี้สภาพอาารย์่าเ็ี่เหลือเิน ว้าว อใไม่ไหวเเล้ว หึหึหึหึ อลิ้มลอัหน่อยไม่เสียหาย?ว่าไหม ็อาารย์เ็ี่ะนอใไม่ไหวนี้น่า
.................................................................................................................
หลัาที่เราสไปัน็รีบเปลี่ยนเสื้อ ผ้า น่าลัวริๆเ้าพวนี้อบทำให้สับสนเป็นบ้า ันเเะไปที่ปาที่โนูบนี้มันรั้ที่2เเล้วสินะทั้ๆที่ยัไม่ไ้เเ่านเเท้ๆรู้สึยัไไม่รู้เเล้ว็นะัน
เเละพวพระเอนี้มันนละบทันเลยนิน่ะเ่นนาเอที่วระมีสุลับ้อมาทุ์เเล้วเเบบนี้ะเรียว่าอะไรี?? หุหุหุ ระป๋อยัไละเเ่ว่าเมส์นี้มันมีให้เลือนาเออีอย่าเพื่อนนาเอ็รู้สึะเลียนาร้ายั้เเ่เห็นหน้ารั้เเรเเล้วหึไม่รู้หรอเเ่ว่านะะะทำให้พวหล่อนนั้น้อหลีทาอย่าับมที่รัเเเลย่อยูเพราะถ้ามาเเบบเมวรีสละ็
เเม่ะสวนให้ยับไปเลย!!!!!!
ถ้าหาเพื่อไ้อาารย์มาเป็นอผม ไม่ว่าเเผนนั้นะโเเ่ไหนผม็ะทำ เพื่อให้ไ้อาารย์มารอบรอ .....ผมรัอาารย์รับ
เเล้วเเบบนี้ะไม่ให้โนับไ้ยัไนัมิสน่า!!!!?!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น