ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพราะรัก 2S หยุด ยิ้ม

    ลำดับตอนที่ #1 : บ้านหลังใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 22 มี.ค. 55


     
    "แม่จ๋าา"  สายน้อยร่างกลับจากโรงเรียน บางถอดรองเท้า นักเรียน แล้ววิ่ง ไปกอด แม่ 

    "สมาย ถึง เวลา แล้ว น่ะลูก" แม่ เอา มือลูบหัวสาวน้อยย

    "แม่ต้องไปแล้วหรอ" น้ำตาของสมาย ไหลออกมา แม่ของเธอ ต้องไป รักษา โรค ที่ประ เทศ ออสเตรเลีย  
    "ไม่ต้องร้องหรอกจ๊ะ แม่รักลูกน่ะ"

    "แต่เราไม่มีญาติที่ไหนเลยน่ะจ๊ะแม่  แล้วแม่จะให้หนูไปอยู่ที่ไหน"

    " ไม่ต้องห่วงหรอกจ๊ะ เด๊ยว พรุ่งนี้ ลุง ประวิช จะมารับลูก ที่สนาม บิน สุวรรณภูมิ แต่ลูกไป กรุง เทพ คนเดียวได้ใช่มั้ย"

    "ลุงประวิช คือใครหรอค๊ะ แม่"

    "ลุงประวิช เป็นผู้มีพระคุณ น่ะ ลูกต้อง เชื่อฟังเค้าน่ะจ๊ะ"

    "หนูไม่ อยากให้แม่ไป เลย" สมาย ร้องให้

    "โถๆ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ"

    เช้าวันต่อมา  

    ณ สนามบิน สุราษฏ์  

    "เดินทางปลอดภัยน่ะจ๊ะ ลูกรัก" แม่ เข้ามากอดร่างเล็ก

    "ไป ก่อนน่ะค๊ะ แม่ "

    1ชั่วโมง ผ่านไป  ณ  สนามบิน สุวรรณภูมิ
     

    สมายมอง ดู ไปรอบๆ  

    "ใหญ่มาก เลย จะ หาลุง ประวิช เจอได้ไงเนี่ย"  สมาย มองหา คุณลุง 

    "โอ้ยยย!!!" เสียงจากร่างสูง ดังขึ้น 

    สมายเหยียบเท้า คนร่างสูงง !!!

    "นี่เทอ" ร่างสูง มองหน้า สมายย  สตั้นพ์ ไปสักพัก  น่ารักจังเลยยย เทอนึกในใจ

    "เอ่อ... เทอเดินยังไง มาเหยียบเท้าชั้ล ห๊ะ!!" 

    "หนู ขอโทษ ค๊ะ" 
    "ขอโทษ แล้วมันหายเจ็บมั้ยล่ะ"
    " งั้นเอาเบอร์ ของเธอ มาแลกเลย" 

    " เอาเบอร์ หนูไป ทำไมหรอค๊ะ" 

    "เอิ่ม.. ก็...ก็เทอเหยียบเท้าฉั้นน๊ะ"
    "แล้ว มันเกี่ยวอะไรกันค๊ะ ยังไงหนูก็ไม่ให้หรอกค่ะ" สมายเหยียบ เท้า ร่างสูงซ้ำแล้ว วิ่งหนี 

    "โอ้ยย!!"   นี่เทออ 

    ติ๊ด ติ๊ด !!  ร่างสูง กำลังจะวิ่งตามไป แต่โทรศัพท์กลับเข้าก่อนน

    " ค่ะพ่อ หนูมาถึงแล้ว ค่ะ" 

    [จ๊ะ ลูก กลับ มาบ้านเอง ได้รึป่าวจ๊ะ] 

    "ได้ค่ะ  เจอกันที่บ้านน่ะค่ะ" 
    "โอ๊ะ พ่อ แล้วว เด็ก นั้น ที่จะมาอยู่กับ เราล่ะ" 
    [อ่อ หนู สมายย หรอจ๊ะ พ่อกำลังจะไปรับเธอ จ่ะ เทอชื่อสมายน่ะจ๊ะ] 

    "ค่ะ แค่นี้แหละค่ะ " 
    " สมายหรออ" เทอ ยิ้ม มุม ปาก /// คงน่ารักน่ะ 

    ร่างสูง โทรศัพท์หาเพื่อน 
    "ฮาโหล นท" 
    [ว่าไงเพื่อนรัก กลับ มาถึงแล้วหรอจ๊ะ] 

    "แกมารับ ชั้น หน่อยสิ๊ แล้วไปกินข้าวที่บ้านชั้น กัน " 

    [ ok เดี๊ญวเจอกันน๊าา]


    " หนูสมาย รึป่าวจ๊ะ " ลุงประวิช 

    "ลุงประวิช หรอค่ะ" 
    "ใช่จ๊ะ" 

    "สวัสดีค่ะ " สมายยกมือไหว้ 
    "ดีจ๊ะ ไปกันเถอะ รถรออยู่ " 

    แอ๊สสส 
    รถ หรู มาจอด ณ บ้าน จตุรภุช

    "โห หรูหรา มากเลยย"

    "สมายคิดว่าเป็นบ้านของตัวเองน่ะจ๊ะ " 
    "ค่ะ คุณลุง" 
    "เอ๊าะ แล้วไม่ต้องเรียก ว่าลุง น่ะ ให้เรียกว่าพ่อ"
    "ค่ะ คุณพ่อ"

    " แจ๋วว มายกของคุณหนูสมายไป เก็บหน่อย สิ๊" 



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×