SF อาย (KAIDO)

ข้อมูลเบื้องต้น

KYUNGSOO





เปิดเพลงฟังไปด้วย เพลงนี้มอบให้น้องโด้เลย 

"เธอช่างสวยเหลือเกิน เธอ เธอ เธอ"
"ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริง"
"สวยไปหมดทั้งดวงตา จมูก และ หูของเธอ"
"ฉันอยากจะจุมพิตที่ริมฝีปากของเธอ"










 

 

เนื้อเรื่อง

...อาย..


*เปิดเพลงฟังไปด้วยน้า*

KAI part

ผมชื่อ"คิมจงอิน"ครับ ตอนนี้ผมกำลังคิดถึงใครสักคนอยู่น่ะครับ ตัวเล็กๆ ขาวๆ ดวงตากลมโต แถมด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจที่ชอบทำให้หลายๆคนตกหลุมรักได้เลยล่ะครับ ไม่อยากจะบอกว่าผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ฮ่าๆๆ เขาชื่อ คยองซูครับ น่ารักสุดๆไปเลยล่ะ 
ผมแอบรักคุณคยองซูนานแล้วล่ะครับ เขาชอบที่จะมาที่ร้านที่ผมทำงานอยู่บ่อยๆ บางวันก็มาซื้อเค้กแล้วก็กลับบางวันก็มานั่งให้ผมแอบถ่ายรูปเล่น  อ้ะ ! ความแตกเลย ฮี่ๆ ผมน่ะมีรูปคุณคยองซูเต็มโทรศัพท์ไปหมดเลยล่ะครับ ฮ่าๆๆ 


กริ๊งงงงง~~~~


โอ๊ะ !! เขามาแล้วล่ะครับ ผมไปทำงานก่อนนะ ฮิฮิ


"ส.สวัสดีครับ..รับอะไรดีครับ" อ่าาา..ตื่นเต้นจังเลยอ่ะ หัวใจผมเต้นผิดจังหวะแล้วอ่ะ งื่อออ ~~
"อ่าา..ผมขอเค้กนมสดชิ้นนึงละกันครับ" 
"ได้ครับรอสักครู่นะครับ" อ่าวันนี้คุณคยองซูต้องไปช็อปปิ้งมาแน่เลยล่ะ ถุงเต็มมือไปหมด อยากถือกลับบบ้านช่วยจัง
หู่ววว ว่าแต่เมื่อกี้ผมหายใจไม่ออกเวลาใกล้เค้า อ่าาาา -////- เขาน่ารักมากเลย เวลาเราชอบใครสักคน เขาจะมีอิทธิพลต่อหัวใจมากๆเลยใช่ไหมล่ะ ผมคิดว่าคุณคยองซูต้องสามารถทำให้ผมตายได้แน่ๆถ้าหากเขาทำหน้าอ้อนๆใส่ผม อร๊ากกกกกกกก  !!!

End Kai part






Kyungsoo part

เฮ้อออ ทำไมวันนี้ผมถึงรู้สึกห่อเหี่ยวอย่างนี้เนี้ยยยยย ~~ นอกจากจะโดนเพื่อนตัวดีจอมเหวี่ยงทิ้งผมไปสวีทกับแฟนหูกางของมัน เฮอะ
จำไว้เลยนะแบคฮยอน!! เซ็ง อย่าให้มีแฟนกับเขามั่งนะ หึ่ยยยย  ~~ ทำไมไม่มีใครมาจีบผมสักที
ฮื่อออ ผมไม่น่ารักเซ็กซี่เหมือนแบคฮยอนเหรอ ?  หงุดหงิด  สั่งเค้กแก้เครียดสักชิ้นมากินเล่นคงจะคลายความอารมณ์เสียลงบ้าง 
แต่พนักงานคนเมื่อกี้นี่ก็ทำผมอารมณ์ไปนิดนึงนะ ฮ่าๆๆๆ ก็เค้าหล่ออ่ะครับ แต่หน้านิ่งไปหน่อย เฮ้อออออ อุตส่าห์ผมยิ้มอ่อยละนะ
ตอนนี้รอเขามาเสิร์ฟมาอยู่ล่ะ เดี๋ยวจะชวนคุยสานสัมพันธ์สักหน่อย อันที่จริงก็มาที่นี่เพราะเค้านี่แหละ ฮ่าาาา  บางทีผมคิดว่าเขาชอบผมรึเปล่าเพราะเขาชอบหน้าแดงเวลาผมยิ้มให้  หรือผมคิดไปเองนะ ?  ช่างเถอะ เอาเป็นว่าผมสนใจเค้าก็แล้วกัน แต่ผมก็ไม่แสดงตัวชัดเจนนะ  เดี๋ยวเหยื่อหนีกระเจิง แต่ถ้าเค้าชอบผมจริงๆล่ะ ยิ่งกว่าถูกหวยแน่ๆเลย ก็จะได้แฟนหล่อไงครับ คิคิ

End Kyungsoo part



............................................40%...........................................



KAIDO Part



คนตัวเล็กที่กำลังจมปลักกับความคิดของตัวเองไม่ทันสังเกตุการมาของอีกคน ก็ดิ้นไปมาด้วยความเขิน เป็นจังหวะเดียกับคนในความคิดเดินมาเสิร์ฟพอดี ด้วยขาสั้นๆ ? ที่ยืดออกมาจากโต๊ะของตัวเองทำให้จงอินเผลอไปขัดขาของคยองซูเข้า 

"อ๊ะ..."

"ข..ขอโทษนะครับ ขอโทษจริงๆครับ"

"ไม่เป็นไรครับ..แฮ่..นิดหน่อย"ปากก็พูดได้ขัดกับความเป็นจริง  ในเมื่อเค้กแทบจะโปะทั้งตัวอยู่แล้ว อันที่จริงมันก็เรียกได้ว่าโปะหน้าได้เลย

"ไม่นิดแล้วครับ..ขออนุญาตินะครับ "ร่างสูงยื่นผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเค้กที่เลอะหน้าคนตัวเล็กด้วยหัวใจที่เต้นระรัว

"-//////-"

"ผมว่าคุณคยองซูต้องไปล้างออกแล้วล่ะครับ"

"ก็ดีนะครับ..ผมก็รู้สึกเหนียวๆแล้วอ่ะ -3- "พูดจบก็ทำหน้ายู่ๆเหมือนที่ตัวเองชอบทำบ่อยเวลางอน 

" -///-  อ่า..งั้นเชิญหลังร้านเลยครับ ตามผมมาครับ ...ผมขอโทษจริงๆนะครับ" คิมจงอินที่กังวล เอาแต่พูดพร่ำขอโทษอีกคนบ่อยๆ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าอีกคนไม่ได้รู้สึกโกรธเลย แต่กลับเขินมากกว่าที่อีกคนเช็ดหน้าให้เขาตอนนั้น  ถ้าจงอินสังเกตุอาจจะเห็นแก้มที่ขึ้นสีเป็นริ้วแดงๆบนแก้มขาวๆที่ตัวเองชอบจูบบ่อยๆในหน้าจอโทรศัพท์


จงอินเดินนำพาคยองซูมาที่ห้องน้ำหลังร้าน 
"คุณคยองซูล้างหน้ารอนะครับเดี๋ยวผมไปหยิบผ้าเช็ดมาให้"

"อ่า..ครับ" เมื่อร่างสูงๆของคิมจงอินเดินเลี้ยวผ่านตู้ล็อกเกอร์ไป ร่างสูงทั้งเต้นทั้งกระโดดไปมา

"อ๊ากกกกกกกก...คุณคยองซูของผมทำไมน่ารักขนาดนี้ เนี่ยยยยย ซุ่มซ่ามครั้งนี้มันคุ้มโว้ยยยย ...ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้กูจะไม่ซักกกก"
หลังจากที่พูดอยู่กับผ้าเช็ดหน้าคนเดียวอยู่นานสองนานจึงคนได้ว่าจะต้องเอาผาเช็ดหน้าไปให้คยองซู 

"เอ..ผ้าเช็ดหน้าอีกผืนอยู่ไหนวะ ..จำได้ว่ามันอยู่..อ้ะ..เจอแล้ว" ขว้าผ้าเช็ดหน้าได้จงอินก็รีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที 



ตึก

ตึก

ตึก



0________0

"เอ่ออ..ค..คือพอดีก๊อกมันหลุดนะ" ภาพที่เห็นคือคยองซูท่อนบนเปียก คาดว่าน่าจะมาจากก๊อกน้ำตัวต้นเหตุ

"ค..คุณเปียกหมดแล้วนะ" ภาพที่อยู่ในสมองของจงอินตอนนี้คือคนตัวเล็กกับเสื้อยืดสีดำตัดกับผิวสีขาวดุจน้ำนม ผมข้างหน้าที่ลู่ลงเพราะน้ำ มันช่างงง


-..- เซ็กซี่ ~~~~~~





"คุณ..คุณเอ่อ ?"

"จงอินครับ ..ผมชื่อจงอิน"

"อ่า..ครับ ผมขอผ้าเช็ดหน้าได้ไหมครับ ? " จงอินที่มองคยองซูอยู่นานจนอีกคนเขินต้องหาทางออกให้กับความปลอดภัยจากการแสดงสีหน้า ว่าเขินขนาดไหน

"นี่ครับ"

"ขอบคุณครับ"

"ผมว่าคุณคยองซูคงต้องเปลี่ยนเสื้อแล้วล่ะครับ "

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่มีเสื้อเปลี่ยนด้วยน่ะ "

"งั้นเอาเสื้อผมไปแทนสิครับ พอดีผมเสื้อแจ็คเก็ตติดมาด้วย"

"ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไรดีกว่าเดี๋ยวผมก็กลับแล้ว" ปิดท้ายด้วยรอยยิ้มโลกละลายของตัวเองจนอีกคนต้องยอม

"งั้นผมกลับก่อนละกันนะครับ "

"ครับ..เดี๋ยวผมเช็คบิลให้นะครับ"



เมื่อจ่ายเงินค่าเค้กเสร็จสัพซึ่งไม่ได้ลิ้มลองเลย แต่กลับลอยมาโปะหน้าผากแทนเรียบร้อยแล้ว จึงเตรียมตัวกลับบ้านเนื่องจากได้รับข้อความจากแบคฮยอนเพื่อนรักว่าให้รีบกลับเพราะเพื่อนตัวดีกลัวผี 

"คุณจงอินผมกลับก่อนนะครับ"

"ครับ..ยังผมต้องขอไงผมต้องขอโทษด้วยนะครับ"

"ครับ..ผมกลับก่อนนะครับ"

"โชคดีครับ."

"บ๊ายบายครับ "





หู่ววววววววววว-  ~~~~~~

"ทำไมเวลาเราใกล้คุณจงอินถึงไม่เป็นตัวของตัวเองขนาดนี้นะ อ่าาาา -/////-  เขินจัง ฮี่ๆ"
 



ซ่าาาา 

แปะ  แปะ   แปะ

"อ้าววว..ฝนดันตกซะงั้น หนาวชะมัดเลย" เนื่องจากโดนน้ำมา เสื้อที่ยังไม่แห้ง บวกกับอากาศที่เย็นทำให้คนตัวเล็กสั่นเพราะความหนาว จะกอดตัวเองก้ไม่ถนัดเพราะของที่ไปช็อปปิ้งมามันเต็มมือไปหมด 


"เมื่อไหร่รถเมล์จะมาสักที..หนาวนะ..แบตโทรศัพท์ดันหมดอีก" ร่างเล็กที่นั่งรอรถเมล์อยู่ที่ป้ายรถเมล์ บ่นอิดออด





ผ่านไป 5 นาที 





"คุณคยองซูครับ"

"ว่าไงครับ..คุณจงอิน"

"รอรถกลับบ้านเหรอครับ"

"อื้มม..พอดีว่าจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า แต่ฝนดันตกซะก่อน แย่จัง...หนาวด้วย"  ร่างสูงที่เห็นว่าอีกคนหนาวจนขนลุก จึงถอดเสื้อยื่นให้อีกคนใส่

"เอ่ออ..นี่ครับ เอาเสื้อแจ็คเก็ตผมไปใส่ก่อนครับ..เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะครับ "

"ขอบคุณครับ" คยองซูรับเสื้อมาสวมไว้ ส่วนจงอินตอนนี้รู้สึกหัวใจพองโตเพราะคนที่เราแอบชอบใส่เสื้อตัวเดียวกับที่เราใส่ มันต้องฟินเป็นธรรมดาแน่นอน

"แล้วคุณจงอินไม่หนาวเหรอครับ ?"

"ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้โดนน้ำเหมือนคุณเลยไม่หนาวเท่าไหร่ "   


น่ารักกกก คยองซูในสายตาจงอินตอนี้ที่ใส่เสื้อแจ็คเก็ตที่ตัวใหญ่กว่าตัวเอง มันน่ารักและดึงดูดจงอินอย่างมาก 


"หน้าผมมีอะไรติดรึเปล่าครับ?"

"อะ..เอ่อ เปล่าครับ ผมแค่ว่าคุณน่ารักดีก็เลยมองน่ะครับ"




-///////-  คยองซูอยากจะฆ่าตัวตาย ทำคุณจงอินน่ารักจัง ยิ่งเวลาเขายิ้มนะ  แอร๊ยยยยยยยยยย เขินง่ะ


"อ่าา..ฮ่ะๆๆ ขอบคุณครับ"




ครืนนนนนนนนนนนนน


"รถเมล์มาแล้วล่ะครับ ...ผมกลับก่อนนะครับ แล้วเจอกันใหม่ครับ "

"แล้วเจอกันที่ร้านครับ"

"เจอที่อื่นไม่ได้เหรอครับ"

"ห้ะ ! อะ.อะไรนะครับ"

"ไม่มีอะไรหรอกครับ กลับล่ะครับ บายยยย"



เมื่อรถเคลื่อนตัวออกไป คิมจงอินผู้ยังงงกับคำพูดของคนตัวเล็กเมื่อกี้ กว่าจะรู้ว่าอีกคนพูดอะไร ก็ยิ้มแบบหุบไม่อยู่เลยทีเดียว 

"หรือคุณคยองซูจะชอบเราเหมือนกันเหรอ?"

"เขาอาจจะพูดเล่นก็ได้." -______-

"นี่คิดไปเองรึเปล่า โอ้ยยยยยยยยยยย "












-บนรถเมล์-
โดคยองซู


ครืดด ครืดดด ~~

 "เสียงโทรศัพท์นิ ..แต่โทรศัพท์เราแบตหมดแล้วนี่นา" เมื่อเสียงเตือนข้อความเข้า ส่งเสียงมาจากเสื้อแจ็คเก็ตตัวใหญ่ที่ใส่อยู่ 

"หรือว่าจะเป็นโทรศัพท์คุณจงอินนะ ..แย่แล้ววว แล้วคุณจงอินจะไม่ตามหามันเหรอเนี่ย" เจ้าตัวรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อทันที


"ด่วนนนนน คลิปหลุดสาวสวยเซ็กซี่ที่จะทำให้คุณซี๊ดดดด เพียงกด *4444*2# โทรออก 3บ/ข้อความ"


"ข้อความอะไรเนี่ย.......เอ๊ะ ?"   เมื่อข้อความขึ้นโชว์หายไป คยองซูก็ต้องตกใจภาพหน้าจอเพราะมันคือรูปของตัวเอง

0///////0

"ท..ทำไม..คุณจงอินถึงมีรูปเราล่ะ แอบถ่ายเรานี่นา ขอดูหน่อยน่ะคุณจงอิน ฮิฮิ" เมื่อคยองซูเปิดไปแกลลอรี่รูปภาพก็ต้องอึ้งไปอีกเพราะทั้งหมดของรูป มีแต่คยองซูและข้อความแต่งรูปที่คาดว่าเจ้าของโทรศัพท์นั่นแหละเป็นคนทำอย่างเช่น


" วันนี้คนน่ารักของผม ใส่เสื้อชมพู น่ารักที่สุดเล้ยยยย"      =/////////////=


"ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ เขาน่ารักขึ้นทุกวันเลยอ่ะ -..-"     ทนไม่ไหวอะร้ายยยยยยยยยยยยยยยย  คยองซูจะบ้าตายยยย

 และอีกมากมาย  แต่คยองซูต้องอึ้งสุดๆในภาพสุดท้ายที่จงอินแอบถ่ายเขาไว้พร้อมกับคำบรรยายภาพว่า

"คุณจะรู้บ้างไหมน้าาา .. ว่าคุณน่ะน่ารักที่สุดเลยนะ  ผมแทบจะหยุดหายใจเวลาที่พูดกับคุณ แอบมองคุณจากหลังเคาท์เตอร์ แอบยิ้มตามเมื่อคุรยิ้ม แอบจุ๊บแม้กระทั่งกระดาษทิชชู่วที่ให้ไปสำหรับเช็ดปากให้คุณน่ะ  เหมือนโรคจิตเลย ที่ผมเพราะผมชอบคุณ  แต่บางทีผมคิดว่ามันมากไปแล้วล่ะสำหรับคำว่าชอบ  คงจะเป็นรักแล้วล่ะ รักแรกผมด้วยนะ ผมแค่ไม่กล้าสารภาพกับคุณเพราะผม  "อาย"  แต่สารภาพกับรูปก็โอเคนะ  มันไม่อึดอัดเท่าไหร่ คยองซูของผม จุ๊บบบบ <3 "

"จ.จง..จงอินบ้าาา !! "








 -ห้องพัก-
คิงจงอิน


"เฮ้อออออ...เหนื่อยเป็นบ้าเลย ... คิดถึงคุณคยองซูจัง" เมื่อบ่นเสร็จก็คว้านหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ในเป้สะพายก็แล้ว  ไม่มีวี่แววเลย 

"ไม่นะ...หายไม่ได้นะ "  เมื่อหาไม่เจอ คิมจงอินแทบจะเอาโหโขกกำแพงเพราะความเสียใจ 

"อ๊ากกกกกก...แล้วรูปคยองซูของฉันล่ะ .เจ้าโทรศัพท์บ้าาาา กลับมาเดี๋ยวนี้ ."

"แล้วฉันจะนอนหลับได้ไงเมื่อไม่ได้จูบคุณคยองซูก่อนนอนเนี่ยยยยยย  ฮืออออออ "





16:43 น. วันรุ่งขึ้น

"เห้ย ไอ้จงอิน ทำไมวันนี้มึงดูเหมือนซากศพเลยวะ " เสียงจากเพื่อนร่วมงานหูกางเอ่ยถาม

"เมื่อคืนไม่ได้นอนน่ะ"

"อ้าว ทำไมวะ.....อย่าบอกนะว่ามึงงง"

"หุบปากไปเลยมึง..กูแค่นอนไม่หลับ"

"นั่นไง..มึงไปทำไรมา"

"ไม่มีอะไรหรอก  ไปทำงานเลยมึง " ใครจะยอมบอกสาเหตุที่แท้จริงว่าตัวเอง นอนไม่หลับเพราะไม่ได้จูบรูปคุณคยองซูล่ะ ไม่ได้ๆ ห้ามบอกๆ





กริ๊งงงงง ~~~~ 


"เชิญครับบบบบ"

"คุณคยองซู..."

"สวัสดีครับ"  

"ส..สวัสดีครับ" จงอินทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกคยองซูมองและยิ้มใส่แบบหวานแปลกๆ ถ้าดูไม่ผิด คยองซูดูเขินๆซะด้วย

"รับอะไรดีครับ ?"

"วันนี้ผมขอเค้ดส้มใส่กล่องสองชิ้น"

"อ่าา..วันนี้ไม่อยู่ทานที่นี่เหรอครับ ?" จงอินหน้าเศร้าไปทันที

"พอดีจะซื้อไปฝากเพื่อนน่ะครับ "

"อ๋อ .. รอสักครู่นะครับ"





"นี่ครับ" ยื่นถุงให้ ตบท้ายด้วยการแอบแตะมือ โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าอีกคนรู้เจตนาของตัวเองหมดแล้ว จากการไล่อ่านคำบรรยายพรรณาของจงอินในโทรศัพท์ นี่แหละเป็นวิธีที่จงอินชอบที่จะแอบแต๊ะอั๋งตัวเอง ถึงจะน้อยนิดก็เถอะ

"ครับ..อ่อ นี่คือเสื้อที่ให้ยืมเมื่อวานครับ"

"ครับ..หวังว่าคุณคยองซูคงไม่ป่วยนะครับ"

"ได้เสื้อคุณช่วยให้อุ่นขึ้นเยอะเลยล่ะครับ"

"หระ..เหรอครับ" เมื่อแหย่คนตัวสูงกว่าเสร็จคยองซูจึงไม่ลืมที่จะทิ้งระเบิดลูกใหญ่ก่อนออกไป 

"นี่โทรศัพท์คุณครับ..พอดีมันติดไปกับเสื้อ"

0.0 !!!!  


"เหรอครับ...มิน่าหาไม่เจอผมแทบจะร้องไห้แน่ะ "

"รักโทรศัพท์มากเลยเหรอครับ?"

"เอ่อออ...ประมาณนั้นครับ แฮ่ะๆ​" จงอินกระอักกระอ่วนนิดหน่อยเนื่องจากคยองซูดูเหมือนจะเน้นคำว่า รัก หนักไป ทำให้อีกร้อนตัว ?

"ผมไปล่ะครับ "

"โชคดีครับ...แล้วเจอกัน"

"ครับ...เอ่อคุณจงอินครับ"

"มีอะไรรึเปล่าครับ"  เมื่อดูเหมือนอีกคนมีเรื่องข้องใจจงอินจึงเอ่ยถาม






"รูปถ่ายสวยดีนะครับโดยเฉพาะรูปสุดท้าย "    



ตอนนี้คิมจงอินเหมือนถูกสาดด้วยน้ำเย็นแล้วเอาพัดลมมาเป่าอีกที ยืนอึ้งไปเนื่องจากข้อมูลที่ได้รับจากคนตัวเล็กที่พูดเสร็จก็หายวับออกไปทิ้งระเบิดลูกใหญ่ให้อีกคน เมื่อจงอินประมวลสถานการได้แน่นอนว่าคุณคยองซูของตัวเองต้องรู้ว่าตัวเองแอบชอบเจ้าตัวแล้วแน่ๆ ก็แน่ล่ะ ใครจะไม่รู้ล่ะ เล่รบรรยายระบายทุกอย่างขนาดนั้นซะ

"ตายห่าแล้ว...แล้วฉันจะเข้าหน้าคุณคยองซูได้ยังไงงงงง ?"

"รูปสุดท้ายสวยเหรอ เอ...แต่ฉันจำได้ว่ามันเป็นรูปที่แอบถ่ายจากข้างหลังนี่นา ... หรือจำผิดวะ "
ไม่ปล่อยให้ตัวเองลังเล รีบเปิดไปที่รูปอย่างทันควัน ในหัวก็คิดไปต่างๆนาๆ ว่าคยองซูจะรับได้ไหมที่ตัวเองชอบ คยองซูจะเกลียดเขาเลยไหม คยองซูจะคิดเหมือนกันหรือเปล่า ตอนนี้สมองมันตีกันไปหมด แต่ก็ต้อง แทบหงายหลังเมื่อเปิดดูรูปสุดท้าย






คนตัวเล็กในชุดนอนลายคุมะดูน่ารักเพิ่มขึ้นพันเท่า ยืนชูสองนิ้วยิ้มหวานตามแบบฉบับเจ้าตัว ถ่ายด้วยกล้องหน้า  

แบบนี้ว่าจงอินแทบจะระเบิดตัวเองด้วยความดีใจแล้ว เทียบไม่ได้กับข้อความบรรยายที่เขียนว่า






" ฉันน่ารักไหม น่ารักสินะ ก็นายชอบเพ้อว่าฉันน่ารักทำไล่ะ คิคิ นายก็น่ารักเหมือนกันแหล่ะ คนอะไรก็ไม่รู้ ชอบคนอื่นแล้วทำไมไม่บอกเค้าล่ะ มัวแต่อายอยู่นั่นแหล่ะ แล้วเค้าจะรู้ไหมเนี่ย  เผื่อเค้าจะคิดตรงกันล่ะ  เฮ้ออออ .... ตอนนี้เค้าคงนั่งรอนายอยู่ที่ป้ายรถเมล์แล้วล่ะ รีบไปบอกเค้าสิ   มาเร็วๆนะ ฉันไม่ชอบรอ ....  "




"วิ่งสู้ฟัดเลยกู" 







END








โอ้ยยยยยย จบสักที ไม่อยากจะเอ่ยว่านี้คือการเข้าสู้เด็กดีครั้งแรก ฟิคเรื่องแรก เกิดจาการเก็บกดมานานอยากลองแต่งดู

แหะๆ มันดูห่วยๆเนอะ ขนาดแต่งอะไรไม่เป็นเลย เน่ามาก อ่านๆไปเนอะ บทความเดี๋ยวจะลองผิดลองถูกไปเรื่อย 

เพราะต้องมีอีกเรื่องแน่ๆ  เรารักไคโด้อ่ะ 55555555  

ปล.ขอบคุณ gubbgif ความคิดเห็นแรก แฟนพันธ์แท้คนแรก ไรท์ดีใจมากอ่ะ แรกบันดาลใจเลยนะ  รักๆๆๆ 
  


ใครหลงเข้ามาเม้นหน่อยน้ะ เราจะเอาไปปรับปรุง แล้วจะแต่งไคโด้มาบูชา  รักทุกคนนน  ใครเม้นน้องโด้ใส่ชุดนอนคุมะไปนอนด้วยนะ -..-

ติดแท็ก #ฟิคอาย ในทวิต แทนก็ได้นะ จะแอบรีเงียบๆ เป็นกำลังน้อยๆ  เราจะคัมแบ็คด้วย เรื่องสั้นสัก สามตอน ตามแบบฉบับคนหื่นๆอย่างเรา กร๊ากกก